Vikan - 25.11.1971, Blaðsíða 54

FRÁ RAFHA
BORÐHELLA MEÐ 4 HELLUM, þar af 1 me8 stiglausri stillingu og
2 hraðsuðuhellur. — Heimkeyrsla og Rafha ábyrgð.
56 L[TRA OFN MEÐ LJÓSI, yfir og undirhita stýrt með hitastilli. Sérstakt glóðarsteikar element (grill).
Klukka með Timer. Heimkeyrsla og Rafha ábyrgð.
VIÐ ÖÐINSTORG - SlMI 10322
HÍÓ-TRÍÓ
„Við, Gunni & Jónas“
LP stereo
Fálkinn
Það er alltaf gaman að heyra
plötur sem sýna framfarir.
Þetta gerir nýjasta plata Ríó-
tríósins, „Við, Gunni og Jón-
as“. Þegar’ég skrifa um plöt-
ur, fer ég yfirleitt mest eftir
fyrstu áhrifunum sem platan
hefur á mig. Mér fannst þessi
plata góð strax í upphafi, en ég
hafði samt eina spurningu:
Hvernig hefði þessi plata orð-
ið án Gunnars Þórðarsonar?
Svo sá ég titilinn og gerði mér
þá ljóst að þetta eru Ríó,
„Gunni og Jónas“, en sá síðar-
nefndi er náttúrlega sá heið-
ursmaður Jónas Friðrik Guðna-
son, kraftajötunn frá Raufar-
höfn.
A þessari plötu verður mað-
ur í fyrsta skipti var við, að
eitthvað sé að „ske“ hjá Ríó-
tríóinu. Þeir eiga sjálfir 6 lög
á plötunni og með fullri virð-
ingu fyrir stöðu íslands á al-
þjóðavettvangi, þá eru þau lög
betri helmingur plötunnar —
með þeim undantekningum sem
komið verður að síðar.
Þeir byrja í sama, gamla
stílnum og flytja gamanvísur
við útþynnt lög frá Kingston
tríóinu, en í fjórða lagi, „Dreng-
ur í regni“ bftir Ólaf Þórðar-
son, kveður við annan tón. Lag
þetta, sem Ólafur byrjaði að
semja í ferðalagi sem við fór-
um í um Evrópu í fyrrasumar,
er hreint út sagt frábært og
hefur mikið breytzt síðan ver-
ið var að berja það saman í
rútuskrattanum. Útsetningin er
mjög góð, og það var við hlust-
un á þetta lag að ég sannfærð-
ist í eitt skipti fyrir öll um, að
skaparinn ætlaði þessum þrem-
ur röddum að vera saman.
Flauta Gunnars Þórðarsonar er
mjúk og þýð eins og hans er
von og vísa og Jónasi hefur
tekizt óvenju vel upp í þetta
skipti, eins og reyndar viðar á
þessari plötu.
„Þú kona“ eftir Helga Pét-
ursson gæti ekki verið eftir
neinn annan — nema kannski
Birgi Sjöman. Þetta er
skemmtilegt lag með skemmti-
legum texta, vel flutt.
f síðasta laginu á A-hlið er
farið út í dálítið „country-
rock“. „Færið mig burt“ er
annars nýlegt Joan Baez-lag. í
þvi bregður fyrir dágóðum
munnhörpuleik, tilþrifalitlum
píanóleik Magnúsar Kjartans-
sonar og stórskemmtilegri fiðlu,
þótt greinilegt sé að Sigurður
Rúnar er ekki í mikilli þjálf-
un sem fiðluleikari þessa dag-
ana — eða allavega þegar plat-
an var tekin upp sl. sumar.
Gallinn við þetta lag — eða
meðferðina á því — finnst mér
annars vera sá, að það virkar
dálítið slitið úr samhengi og í
endann er hert töluvert á því.
B-hlið byrjar á „Leggið mig
lágt í mold“, lagi eftir hinn
óviðjafnanlega Tom Paxton.
Jónas gerir grín að erfðaskrám,
Magnús Kjartansson er til-
þrifalaus sem fyrr en Gunnar
Þórðarson leikur svo listavel á
gítar, að mér er næst að halda
að hann sé jafnvel betri á
kassagítar en rafmagnstækið.
Lagið endar skemmtilega, en
hvers vegna var ekki hægt að
leika dálítið með stereoið í
þessum tilþrifum?
Frumraun Ríó-tríósins í laga-
smíðum heitir „Haust" og er
það góð frumraun. Sérlega er
ég þó hrifinn af kaflanum: „Þó
held ég samt . . .“ Bítið í þessu
lagi er kátt og skemmtilegt og
gamli Gaflarinn Björgvin Hall-
dórsson er skemmtilegur munn-
hörpuleikari. Strax á eftir fylg-
ir annað lag eftir þá félaga og
er það einnig þokkalegt. Gunn-
ar er þó beztur þar og ég er
eiginlega á því að þetta sé í
fullhárri tóntegund fyrir Ágúst
Atlason (því samdi hann ekki
meira einn?).
Tvö beztu lög plötunnar eru
„Kveðja“, eftir Ólaf Þórðarson
og „Strákur að vestan“, sem er
hið gamalkunna „Lili Marlene",
söngurinn úr síðari heimsstyrj-
öldinni er hermenn beggja
vegna víglínunnar áttu sam-
eiginlegan. Jónasi Frðirik hef-
ur tekizt frábærlega í þessum
texta, sem segir frá dreng, er
„fæddist fyrir vestan / sama ár
og ég . . .“ En eftir að drengur-
inn var dáinn „fyrir frænda",
með „innyflin tætt í aur og
svað“, er spurt: „En gerði hann
meira gagn“ en ég, sem engan
drap fyrir frænda? Það gleði-
legasta við þetta lag er, að nú
eru Ríó farnir að tala, taka af-
stöðu, hugsa í list sinni. Skítt
með hvort menn eru sammála
þessari skoðun þeirra, þetta er
skoðun. „Strákur að vestan" er
tvímælalaust það merkilegasta
sem Ríó-tríóið hefur gert frá
upphafi og flutningur þeirra er
í einu orði sagt stórkostlegur.
„Kveðja“ er geysilega fallegt
lag og flutt af slíkri vandvirkni
og nákvæmni, að leitun er að
öðru eiiis. f því eru skemmti-
legir gítareffektar og munn-
hörpuleikur Björgvins er fyrsta
54 VIKAN 47. TBL.