Bjarmi - 01.07.2002, Blaðsíða 23

verið aó leggja áherslu á samvinnu þeirra
sem starfa að æskulýósmálum og þetta á
kirkjan aó grípa fegins hendi. Flestar félags-
miðstöóvar eru opnar 2-3 kvöld í viku sem
þýóir aó þær og öll sú góóa aóstaða sem
þar er fýrir unglinga stendur ónýtt 3-4 kvöld
í viku.
Arbæjarkirkja er til dæmis í samstarfi vió
Ársel og fær að hafa æskulýósfundina þar
inni á sunnudagskvöldum þegar þaó hent-
ar og hefur því í fýrsta skipti getaó boóió
upp á snóker, borótennis, þythokkí, bandí
og fleira sem dregur aó.
Þá gætu kirkjan og KFUM & K tekió upp
mun markvissara samstarf, því stór hópur
þeirra sem starfar að æskulýðsmálum á
bakgrunn í æskulýðsstarfi KFUM & K og í
mörgum tilfellum er verió aó vinna ná-
kvæmlega sama starf þar og á fræðslusviói
kirkjunnar.
Af hverju er fólk í vinnu hjá KFUM & K og
hjá kirkjunni vió að gera hugleióingarefni?
Af hverju vinna þessir aóilar ekki saman?
Æskulýósefnió sem kom frá kirkjunni síó-
astlióinn vetur er til dæmis unnið af sitjandi
æskulýósfulltrúa KFUM & K. Af hverju voru
tvær nefndir að að undirbúa sitthvort ung-
lingamótió í Vatnaskógi sem haldið var
meó tveggja vikna millibili í vor? Af hverju
voru bæði mótin ekki keyrð á sömu yfir-
skrift og grunndagskrá? Væri ekki betra að
önnur hvor nefndin sem vinnur aó undir-
búningi mótanna, væri laus frá því og gæti
því notaó tímann sinn í undirbúning á öóru
verkefni fýrir unglinga?
Þessar spurningar er vert aó skoða vel og
lengi má tala um alla þá möguleika sem
kirkjan á í æskulýðsstarfi en það mikilvæg-
asta sem vió þurfum aó veita unglingunum
er það sem allir unglingar vilja og þurfa, en
þaó er athygli, kærleikur og samþykki.
Margir segja aó meginástæðan fýrir því
að unglingar byrji að reykja sé þráin eftir
þessu. I gegnum sígarettuna veitir ákveðin
hópur unglingnum samþykki og um leið
vissan kærleika, umhyggju og athygli þegar
hann verður hluti af hópnum. Kirkjan á aó
hafa nóg af starfsfólki sem er tilbúió aó
vinna með unglingunum og veita þeim at-
hygli, uppörva þá, fela þeim ábyrgó og
hrósa þeim.
En í þessu er einmitt stærsta hindrun
æskulýósstarfsins fólgin og þaó er fjár-
magnió. Vió getum ekki nýtt okkur þau
tækifæri sem vió höfum nema aó til komi
meira fjármagn inn í æskulýósmál. Kirkjan
á að eiga marga æskulýósfulltrúa sem geta
sinnt starfinu og engu öðru. Þaó eru stór-
kostlegir ávextir að sjást frá þeim stöðum
þar æskulýósfulltrúar hafa getað gefið sig
alfarió aó starfinu. í Fella- og Hólakirkju
hefur til dæmis verió starfandi æskulýósfull-
trúi um langt skeið og fýrir um sex árum
bauó æskulýðsfulltrúinn þar upp á biblíu-
leshóp fýrir þá unglinga sem voru í æsku-
lýðsfélaginu og hittust þau heima hjá hon-
um tvisvar í mánuói. Það mættu ekki marg-
ir svona um 4-10 en þarna gat hann gefió
þeim tíma og athygli og í dag eru fjórir af
virkustu leiótogum æskulýðsstarfs kirkjunn-
ar komnir úr þessum biblíuleshóp. Auóvit-
aó var starfið kostnaóarsamt ef talinn er
kostnaóur á einstakling, en ávextirnir eru
ríkulegir og ef vió ætlum aó ná virkilegum
árangri erformúlan einföld: Því færri krakk-
ar á hvern leiótoga því betri árangur.
Kirkjan veltir stórum fjárhæóum á ári og
þegar vió úthlutum fjármagni er bara eitt
sem vió þurfum að hafa í huga og þaó er
forgangsröðun og þegar vió forgangsröð-
um legg ég til aó vió höfum hugfast þaó
sem Þjóóverjarnir minntu á meó bolunum
sínum:
Án unga fólksins er kirkjan bæói gömul
og hrörleg!
Guðni Már Harðarson er guðfrœðinemi og
æskulýðsfulltrúi í Árbœjarkirkju.
23