Bjarmi - 01.07.2002, Blaðsíða 18

Viótal viójónu Hrönn Bolladóttur
Kolaportsmessur
Helgihald nálægðarinnar
Viótal: Henning E. Magnússon
Kolaportsmessur eru leið okkar sem
þjónum í mióborgarstarfinu til að
boða fagnaóarerindið og nota þau tækifæri
sem við sjáum í mióborginni til helgihalds
og boóunar. Við erum ekki með fasta sókn-
arkirkju en höfum aðgang að Dómkirkjunni
og erum einnig í samstarfi við mióborgar-
kirkjurnar. Við höfum líka aðstöóu í
Ömmukaffi, Austurstræti 20, en þar hafa
verið kaffihúsamessur og lofgjörðarstundir.
Kolaportsmessur komu eiginlega til af því
aö vió vorum aó leita eftir fleiri sóknarfær-
um. Pá skoóar maður hvar flest fólk er sam-
an komió. Þegar ég tók við embætti mið-
borgarprests fór ég aö fara í Kolaportið og
ég upplifói það sem mikió mannlífstorg og
mér fannst tilvalið að bjóóa upp á helgi-
hald í þessu fjölbreytta mannlífi. Ég fékk
strax heiðarlegan áhuga á staðnum og ég
fann glöggt aó þarna áttum við að vera,
umfram aóra staði. Við höfum mikla
breidd af fólki þarna.
Mióborgin og svæói 101 eru kannski dá-
lítið sérstakur vettvangur því ekkert hverfi
segir eins mikinn sannleika um okkur sjálf.
Vió segjum oft að augun séu spegill sálar-
lífsins og eins er mióborgin spegill þjóólífs-
ins. Ég er sannfærð um að vió sem fórum af
stað með þessar messur höfum haft mikla
köllun fyrir verkefninu. Eftir nokkrar vanga-
veltur kom upp sú hugmynd að vera í sam-
starfi við kaffihúsið í Kolaportinu sem heit-
ir Kaffi Port og við töluóum vió konuna
Þorvaldur Halldórsson og Margrét Scheving
sjá um tónlistina í Kolaportsmessu.
18
sem þar ræður ríkjum, nöfnu mína, hana
Jónu, og hún tók okkur afar Ijúfmannlega.
Það gerði gæfumuninn í þessu öllu saman.
Hún hafói stórt og gott pláss í kaffihúsinu
og var alveg tilbúin að gera tilraunir. Vió
fórum því af stað og vorum fyrst klukkan
fjögur á sunnudögum. Það fýlltist allt af
fólki. Eitthvað var af fólki fýrir á kaffihúsinu
og síðan komu fleiri að þegar það heyrði
hljóminn af tónlistinni. Svo kom líka fólk
sem fannst gott aó hafa þetta þarna,
bænafólk og kirkjunnar fólk sem var við-
statt og varjafnvel á bæn fyrir þessu á með-
an. Við vorum kvíðin, þetta var vettvangur
sem vió þekktum ekki vel og vissum ekki á
hverju vió máttum eiga von. Það var mikið
beóið fyrir þessu og vió virkjuðum fólk til
aó koma og vera á bæn.
Þetta var í upphafi samstarf mióborgar-
starfsins og Dómkirkjunnar, þannig að ég
fékk sr. Jakob meó mér og Dómkirkjan
kostaói messurnar, það þurfti að borga fyr-
ir tónlistina en önnur þjónusta hefur alltaf
verið í sjálfboðavinnu. Ég valdi meó mér
fólk sem ég vissi aó kynni að tala inn í aó-
stæóur annarra. Síðustu tvö árin hefur Þor-
valdur Halldórsson séó um tónlistina því
hann er núna starfsmaóur prófasts-
dæmanna í Reykjavík. Oft kemur eiginkona
hans meó honum, hún Margrét Scheving,
og syngur meó honum. Það fólk sem hefur
helst unnió aó þessu með mér eru Ragn-
heióur Sverrisdóttir djákni, Bjarni Karls-
sonsóknarprestur í Laugarneskirkju, Kjart-
anjónsson framkvæmdastjóri KFUM og K,
Jakob Agúst Hjálmarsson dómkirkjuprest-
ur, sr. Irma Sjöfn Óskarsdóttir frá Biskups-