Morgunblaðið - 05.10.2012, Blaðsíða 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 5. OKTÓBER 2012
✝ Guðrún Guð-laug Sig-
urgeirsdóttir
fæddist í Reykja-
vík 25. ágúst 1926.
Hún lést á Drop-
laugarstöðum 26.
september 2012.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin Sig-
urgeir Björnsson,
f. á Gafli í Vill-
ingaholtshreppi
25. október 1899, d. 18. nóv-
ember 1943, og eiginkona hans
Fanney Jónsdóttir, f. í Bræðra-
borg á Seyðisfirði 7. mars
1909, d. 26. október 1943.
Systkini Guðrúnar eru: Rósa
María, f. 27. mars 1928, d. 13.
janúar 2010; Benný, f. 9. sept-
ember 1929, d. 3. september
2008; Jónbjörn, f. 2. mars 1931,
d. 5. ágúst 1951; Fanney, f. 29.
maí 1932, d. 2. mars 2010;
María, f. 30. ágúst 1933, d. 26.
nóvember 2010; Friðgeir, f. 18.
júní 1935; Margrét Sigurbjörg,
f. 1. september 1936, og Sig-
valdi, f. 16. febrúar 1939.
Hinn 25. október 1947 giftist
Guðrún Jóni Gunnari Ívarssyni
sem fæddur var á Ísafirði 30.
janúar 1927. Hann lést 10.
ágúst 2006. Foreldrar hans
voru Ívar Alexander Jónsson,
unsdóttir, f. 1959. Dóttir
þeirra er Hrafnhildur, f. 1995.
Guðrún ólst upp í Reykjavík
og bjó þar, í Bjarnaborg, uns
foreldrar hennar féllu frá með
stuttu millibili árið1943. Eftir
lát foreldra sinna dvaldist hún
um hríð hjá föðurfjölskyldu
sinni á Gafli í Villingaholts-
hreppi þar sem hún tók þátt í
hefðbundnum bústörfum og
söng í kirkjukórnum. Eftir að
Guðrún fluttist til Reykjavíkur
að nýju réð hún sig í vist og
vann síðan m.a. við ritarastörf
í Stjórnarráðinu, veitingastörf
í Hreðavatnsskála, á kaffihús-
inu Fjólu í Reykjavík og í kex-
verksmiðju Ingimars frænda
síns. Guðrún helgaði sig upp-
eldis- og húsmóðurstörfum um
árabil og eftir að börn hennar
uxu úr grasi gætti hún þriggja
elstu barnabarnanna uns þau
komust á skólaaldur. Guðrún
fór aftur út á vinnumarkaðinn
um fimmtugt og vann þá við
fatasaum hjá Sportveri og Sjó-
klæðagerðinni. Síðast starfaði
hún hjá Þvottahúsinu A. Smith.
Guðrún var jafnaðarmaður af
lífi og sál. Hún var félagi í Al-
þýðuflokknum og tók virkan
þátt í störfum Kvenfélags Al-
þýðuflokksins. Söngur var eitt
aðaláhugamál Guðrúnar og á
efri árum hóf hún aftur kór-
starf og söng með Kvöldvöku-
kórnum um nokkurra ára
skeið.
Guðrún verður jarðsungin
frá Fossvogskirkju í dag, 5.
október 2012, kl. 15.
f. á Ísafirði 21. júlí
1903, d. 29. febr-
úar 1972 og eig-
inkona hans Stef-
anía Eiríksdóttir,
f. á Geirseyri á
Patreksfirði 22.
ágúst 1899, d. 20.
mars 1930. Börn
Guðrúnar og Jóns
Gunnars eru: Sig-
urgeir Adolf, f.
1947. Eiginkona
hans er Þóra Hafsteinsdóttir, f.
1948. Börn þeirra eru Jón Þór,
f. 1968, og Guðrún Iðunn, f.
1973. Eiginmaður hennar er
Einar Bjarni Sigurðsson, f.
1973. Synir Guðrúnar eru
Fannar, f. 2000, faðir hans er
Gunnsteinn Reynir Ómarsson,
f. 1970, Óskar Þór Einarsson,
f. 2004, og Sigurgeir Egill Ein-
arsson, f. 12. janúar 2010.
Sonja Birna, f. 1952. Eig-
inmaður hennar er Guð-
mundur Kristjánsson, f. 1955.
Börn þeirra eru Harpa Rut
Sonjudóttir, f. 1970, d. 1989, og
Birkir Kristján Guðmundsson,
f. 1991. Ívar, f. 1955. Eig-
inkona hans er Lilja Mós-
esdóttir, f. 1961. Sonur þeirra
er Jón Reginbald, f. 1992.
Fannar, f. 1963. Eiginkona
hans er Elísabet S. Auð-
Tengdamóðir mín, Guðrún
Guðlaug Sigurgeirsdóttir, kunni
ekki aðeins að sjá björtu hliðarnar
á lífinu heldur leitaðist hún alltaf
við að hrósa fólki og samgleðjast
þegar áfanga var náð. Þá skipti
ekki máli hvort verið var að fagna
prófgráðu, vistaskiptum eða bíla-
kaupum. Oft var haft á orði að
samskiptin við Gunnu, eins og hún
vildi láta kalla sig, væru mann-
bætandi og margir sóttust eftir
vinskap hennar. Þessum hæfileika
tókst Gunnu að halda á lífi eftir að
hún veiktist af sjúkdómi sem allir
þeir sem til þekkja óttast að fá,
þ.e. Alzheimer. Jákvæðni var ekki
það eina sem einkenndi Gunnu,
þrátt fyrir erfið veikindi. Gunna
hélt til æviloka náðargáfunni að
geta sungið með flestum lögum án
þess að syngja feilnótu. Tónlist
var mikilvægur þáttur í lífi Gunnu
og hún lagði sig fram um að fylgj-
ast vel með á því sviði og gaf sér
alltaf tíma til að leggja við hlustir
og raula með lögum sem ómuðu úr
útvarpstækinu.
Jákvæðni kom ekki í veg fyrir
að Gunna hefði ákveðnar skoðanir
á mönnum og málefnum. Hún tók
ásamt manni sínum, Jóni Gunnari
Ívarssyni sem lést árið 2006, virk-
an þátt í starfi Alþýðuflokksins á
meðan flokkurinn starfaði og létu
þau sig verkalýðsmál mestu
varða. Gunna var iðnverkakona
þegar ég kom inn í fjölskylduna
fyrir rúmum tuttugu árum. Hún
hafði alla tíð sterkar skoðanir á
kjörum verkafólks, enda var hún
mikill jafnaðarmaður og kristin.
Oft var tekist á um leiðir í kjara-
baráttunni þegar fjölskyldan kom
öll saman og ómuðu þá háværar
raddir úr íbúð þeirra hjóna á
Skarphéðinsgötu 4. Umræður um
stéttabaráttu og kjör urðu aldrei
persónulegar heldur snerust um
sannfæringu og sterka réttlætis-
tilfinningu. Gunna fékk strax í
æsku að kynnast kröppum kjör-
um íslenskrar alþýðu á fyrri hluta
síðustu aldar. Foreldrum hennar
auðnaðist mikið barnalán en
ótímabær dauði foreldra hennar
varð til þess að systkinahópurinn
splundraðist þegar þeim var kom-
ið fyrir hjá ættingjum og vanda-
mönnum. Gunna var unglingur
þegar þetta gerðist og var henni
komið fyrir hjá góðu fólki á Gafli í
Villingaholtshreppi. Þessi mikla
lífsreynsla mótaði Gunnu og lagði
hún sig fram um að halda góðum
tengslum við systkini sín og ekki
síst systur sínar, þrátt fyrir að-
skilnað frá barnæsku. Oft var haft
á orði að enginn í fjölskyldunni
tæki fram fyrir hendurnar á
systrafélaginu. Systurnar samein-
uðust um að styrkja böndin, ráða
heilt og aðstoða þegar áföll dundu
yfir í fjölskyldunni. Gunna skilur
eftir sig stórt skarð í fjölskyldunni
sem er okkar að fylla með því að
halda á lofti kærleikanum sem
hún kenndi okkur að bera í brjósti
til þeirra sem minna mega sín og
allra þeirra sem á vegi okkar
verða.
Lilja Mósesdóttir.
Elsku fallega amma mín. Með
söknuð og þakklæti í hjarta kveð
ég þig.
Það er svo margs að minnast,
margar gleðistundir. Fyrst í huga
minn koma öll jólaboðin á Skarp-
héðinsgötunni hjá ykkur afa.
Amma búin að baka 10 smáköku-
sortir og afi búinn að skreyta allt
heimilið í hólf og gólf. Það var ein-
hvern veginn alltaf svo hátíðlegt
að koma til þeirra. Afi uppáklædd-
ur með slaufuna sína og amma í
sínu fínasta pússi. Það var líka
mikið tilhlökkunarefni á hverju
ári að borða aspassúpuna og ham-
borgarhrygginn hennar ömmu,
fátt bragðaðist betur en maturinn
hennar ömmu.
Upp í hugann koma líka öll af-
mælin í fjölskyldunni. Amma
fylgdist vel með og var fyrst að
hringja í mann og óska manni til
hamingju með daginn. Svo var
alltaf passað vel upp á að allir
fengju veglegar gjafir. Amma var
alltaf svo gjafmild þó að hún léti
kannski ekki mikið eftir sjálfri
sér.
Við barnabörnin gistum oft um
helgar hjá ömmu og afa og þá var
margt skemmtilegt brallað.
Amma var alltaf mikil barnagæla
og lék sér mikið með okkur. Hún
var ekki mikið fyrir að horfa á
sjónvarpið heldur fannst henni
skemmtilegra að sitja niðri í eld-
húsi að hlusta á útvarpið og leggja
kapal eða spila lönguvitleysu við
okkur krakkana. Á föstudags-
kvöldum voru oft skemmtileg
danslög í útvarpinu og þá var sko
stuð í eldhúsinu hennar ömmu,
mikið dansað og hlegið. Amma var
alltaf svo ótrúlega létt á fæti og
áttum við barnabörnin örugglega
einu ömmuna í vinahópnum sem
gat staðið á höndum. Ég man hvað
mér þótti það merkilegt.
Það voru margir fastir liðir á
Skarphéðinsgötunni hjá henni
ömmu sem maður á eftir að sakna.
Á laugardögum var til að mynda
alltaf bakað og í hádeginu var svo
boðið upp á skyr og rúgbrauð og
franskbrauðssamloku með. Svo
var horft á enska boltann og pyls-
ur og mús um kvöldið. Á sunnu-
dögum eldaði amma læri eða
hrygg í hádeginu og afi fór með
okkur krakkana í messu á meðan
eða bíltúr niður á höfn. Amma var
mikill áhugamaður um fótbolta og
hafði gaman af enska boltanum og
gat þá æst sig mikið ef hennar lið
stóð sig ekki.
Þegar barnauppeldinu lauk
fóru amma og afi að ferðast til út-
landa. Amma vissi fátt betra en að
liggja í sólinni á Spáni og fara í
langa göngutúra eftir strand-
lengjunni með afa við hönd.
Amma og afi voru miklir sæl-
kerar og fannst voða gott að fá
eitthvað sætt með kaffinu. Það
eru ekki svo fáar vínarbrauðs-
lengjurnar sem maður borðaði
með þeim. Svo sögðu þau alltaf
„þetta er í lagi svona einu sinni“.
Amma mín var alltaf í góðu
skapi með bros á vör. Nægjusemi
og gleði yfir öllu smáu sem stóru
einkenndu hennar lundarfar. Hún
var alltaf mjög stolt af börnunum
sínum og barnabörnum. Amma
samgladdist líka alltaf svo inni-
lega með okkur og hrósaði óspart.
Heimilislíf ömmu og afa ein-
kenndist af hlýju og gleði. Að fá að
njóta samvista við þau og ástar
þeirra hefur verið einstaklega
dýrmætt fyrir okkur barnabörnin.
Minningin um þig, fallega
amma mín, mun fylgja mér um
ókomin ár. Ég veit að þið afi gang-
ið núna hönd í hönd, sæl að vera
saman á ný.
Guðrún Iðunn
Sigurgeirsdóttir.
Sofðu nú blundinum væra,
blessuð sé sálin þín hrein.
Minningin, milda og tæra,
merluð, í minningar stein.
(Bryndís Halldóra Jónsdóttir.)
Já, satt er það, enginn tekur frá
okkur minningarnar og þær eru
margar og góðar um ástkæra
frænku mína Guðrúnu Sigur-
geirsdóttur sem til moldar er bor-
in í dag. Gunna eins og hún var
alltaf kölluð var systir móður-
ömmu minnar og var hún elst af
níu systkinum.
Mikill kærleikur var á milli
Gunnu og ömmu og í minningunni
voru það miklar og innilegar
stundir þegar þær systur heim-
sóttu hvor aðra. Sem barn í sveit-
inni á Bakka var það mikið til-
hlökkunarefni þegar fréttir
bárust að Nonni og Gunna væru
að koma í heimsókn. Það var eins
og bærinn fylltist af lífi við komu
þeirra, Nonni blístrandi gömul
dægurlög á sinn sérstaka hátt og
dillandi hlátur Gunnu ómaði um
bæinn.
Þegar kvölda tók og afi, Nonni
og annað heimilisfólk var sofnað
hófust þeirra gæðastundir í eld-
húsinu, tvær einar og ekkert sem
truflaði þeirra spjall. Ekki voru nú
alltaf allir sofandi því á efri hæð-
inni kúrðu tvær frænkur undir
sæng og áttu sína gæðastund því
Harpa Rut dóttir Sonju kom oft
með afa sínum og ömmu í sveitina.
Okkur þóttu þessa kvöldvökur
hjá ömmum okkar stórmerkilegar
en báðar vissum við að þessar
stundir þeirra ætti ekki að trufla.
Nú geta þær systur sameinast í
gæðastund og ég veit að margt
þarf að ræða um frá því þær hitt-
ust síðast.
Elsku Gunna mín, það var mér
dýrmæt stund að heimsækja þig
fyrir tæpum tveimur vikum þar
sem við sátum og skoðuðum fal-
lega myndaalbúmið þitt, gengum
eftir ganginum á Droplaugarstöð-
um og spjölluðum. Mig óraði ekki
fyrir því að kveðjustundin okkar
þá yrði sú síðasta. Takk fyrir sam-
fylgdina og umhyggjuna sem þú
alltaf barst til mín og fjölskyldu
minnar.
Ég sendi mínar innilegustu
samúðakveðjur til fjölskyldu og
ástvina.
Þórdís Reynisdóttir.
Ég varð þeirrar gæfu aðnjót-
andi að eiga yndislega móðursyst-
ur sem nú er fallin frá. Ljúfar eru
allar minningarnar um þessa góðu
konu. Mér er ómögulegt að skrifa
þessa kveðju án þess að nefna þau
bæði saman Jón og Gunnu. Góðu
stundirnar sem við áttum saman
eru ljúfar í huga. Allar komurnar
þeirra í sveitina á árum áður, þeg-
ar þau voru að fara til Ísafjarðar
og koma til baka, þá var alltaf
komið við á Bakka á litlu bílunum
sínum, litla Gunna og litli Jón og
börnin fjögur alltaf svo glöð og
hamingjusöm. Koma þeirra var
gleðiefni.
Ef farið var til Reykjavíkur var
alltaf komið við á Skarphéðinsgöt-
unni. Það var gott og gaman að
koma þangað, standa í forstofunni
og hlusta á Gunnu koma niður
stigann og fá stórt faðmlag.
Ég hef þá trú að nú séu þær
systurnar fimm allar á spjalli, hafi
jafnvel horfið afsíðis. Kannski
þurfti að ræða mikilvæg mál,
Bóbó bróðir bíður á meðan, karl-
mönnum var ekki boðið á þessa
fundi.
Þegar einhver fellur frá
fyllist hjartað tómi
en margur síðan mikið á
í minninganna hljómi.
Á meðan hjörtun mild og góð
minning örmum vefur
þá fær að hljóma lífsins ljóð
og lag sem tilgang hefur.
Ef minning geymir ást og yl
hún yfir sorgum gnæfir
því alltaf verða tónar til
sem tíminn ekki svæfir.
(Kristján Hreinsson.)
Góð var stundin sem við áttum
saman þriðjudaginn 25. sept., dar-
ling.
Kveðja,
Fanney Guðbjörnsdóttir.
Guðrún Guðlaug
Sigurgeirsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Sting tánum
undir rassinn á mömmu
ísköldum tánum
undir sjóðheitan rassinn
á mömmu
mamma er ofn
hún er eldur
sem hitar upp
allan heiminn
(Sonja B. Jónsdóttir.)
Sonja B. Jónsdóttir.
✝ Ragnar Hall-varðsson,
fæddist á Akranesi
4. október 1940.
Hann lést á Höfða
á Akranesi 27.
september 2012.
Foreldrar Ragn-
ars voru hjónin
Hallvarður Ein-
varðsson, f. 7. nóv.
1916 á Akranesi, d.
16. des. 1962, vél-
stjóri og sjómaður og Guðrún
Aðalheiður Arnfinnsdóttir, f. 3.
mars 1921 á Vestra-Miðfelli á
Hvalfjarðarströnd, d. 21. sept.
2008. Hún vann við fiskvinnslu,
verslunarstörf og í þvottahúsi
Sjúkrahúss Akraness. Systkini
Ragnars eru: a) Guðrún, f. 31.
ágúst 1942, maki (skilin) Sig-
urjón Þór Hannesson. b) Jón
Sævar, f. 4. júlí 1946, maki Jó-
hanna Arnbergsdóttir. c) Arn-
heiður, f. 15. des.
1948, d. 31. des.
1953. d) Halla Guð-
rún, f. 23. jan.
1953, maki 1 (skil-
in) Níels Óskar
Jónsson. Maki 2,
Ásgeir Sam-
úelsson. e) Arn-
finnur, f. 7. nóv.
1955, maki Guðrún
Berta Guðsteins-
dóttir. f) Einvarð-
ur, f. 27. apríl 1962, maki (skil-
in) Ragnheiður D.
Dagbjartsdóttir.
Ragnar ólst upp á Vesturgöt-
unni á Akranesi. Hann vann
ýmsa verkamannavinnu og var
sjómaður, en lengst af starfaði
hann við Sementsverksmiðjuna
á Akranesi. Ragnar var
ókvæntur og barnlaus.
Útför Ragnars fór fram frá
Akraneskirkju 4. október 2012.
Okkur langar að kveðja Ragn-
ar föðurbróður okkar með nokkr-
um orðum. Okkur þótti vænt um
Ragga frænda og þegar við vor-
um krakkar voru farnar ófáar
hjólaferðir í heimsókn til hans.
Hann var mjög barngóður og
sýndi því áhuga sem við höfðumst
að hverju sinni. Raggi var vel les-
inn og hafði farið víða sem sjó-
maður á fraktskipum og voru
sögurnar frá fjarlægum löndum
spennandi í augum lítilla krakka.
Viðurkenndi hann fúslega að
hann hefði verið sjóveikur öll árin
sín á sjó. Raggi var mikill græju-
kall og grúskari og ósjaldan
hringdi hann heim til að segja frá
nýjasta leiktækinu eða verkfær-
inu. Líf hans var ekki alltaf auð-
velt og hefði hann mátt hugsa
betur um heilsuna.
Fyrir 6 árum fékk Raggi al-
varlegt heilablóðfall og náði ekki
heilsu aftur. Hann var í rúm tvö
ár á Sjúkrahúsi Akraness og síð-
ustu fjögur ár hefur hann verið á
Höfða á Akranesi. Á þessum
tveimur stofnunum hefur verið
hugsað einstaklega vel um hann.
Guð blessi minningu Ragnars
Hallvarðssonar.
Berglind Halla, Hallvarður
og Aðalheiður.
Ragnar
Hallvarðsson
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýju við andlát og útför elskulegs
eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður
og afa,
GUÐMUNDAR BJÖRNSSONAR
rafvirkjameistara,
Gullsmára 9,
Kópavogi.
Sigurrós Gísladóttir,
Lilja Guðmundsdóttir, Stefán Þór Sigurðsson,
Halldóra Guðmundsdóttir, Friðgeir Snæbjörnsson,
Björn Guðmundsson, Natalía Jakobsdóttir,
Sóley Guðmundsdóttir, Einar Unnsteinsson,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýnt hafa
okkur samúð og hlýhug vegna fráfalls og
útfarar
INGÓLFS VOPNA INGVASONAR,
Hrísbraut 2a,
Höfn, Hornafirði.
Birna R. Aðalsteinsdóttir,
Jóhanna Íris Ingólfsdóttir,
Ingvi Ingólfsson,
Anna Soffía Ingólfsdóttir,
barnabörn, systkini og fjölskyldur þeirra.
✝
Hjartans þakkir til allra fyrir samúð, hlýju og
kveðjur við andlát og útför
VIGDÍSAR M. MAGNÚSDÓTTUR,
áður húsfreyju
á Herjólfsstöðum í Álftaveri.
Sérstakar þakkir sendum við þeim sem glöddu hana með
heimsóknum síðustu árin og starfsfólki Eirarholts og deildar
3S fyrir umhyggju þess og umönnun.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
börn hinnar látnu.