Morgunblaðið - 24.11.2012, Page 56

56 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 24. NÓVEMBER 2012
✝ Árni Gíslasonfæddist á
Helluvaði 11. maí
1924. Hann lést á
Heilbrigðisstofnun
Þingeyinga Húsa-
vík 12. nóvember
2012.
Árni var sonur
Gísla Árnasonar frá
Skútustöðum og
Sigríðar Sig-
urgeirsdóttur frá
Helluvaði. Hann var elstur fjög-
urra systkina en systur hans eru
Auður, f. 10.12. 1925, Sólveig, f.
8.7. 1928, d. 23.8. 2012, og Þor-
björg Sigríður, f. 27.11. 1930, d.
4.7. 1996.
Árni kvæntist Idu Guðríði
Þorgeirsdóttur, f. 15.2. 1929, d.
10.4. 1993. Börn þeirra eru 1)
Gísli, f. 24.8. 1951, býr á Lax-
árbakka. 2) Inga
Margrét, fædd
29.9. 1958. Hún er
gift Stefáni
Tryggvasyni, f.
15.4. 1957, og búa
þau á Þór-
isstöðum á Sval-
barðsströnd. Syn-
ir þeirra eru
Tryggvi Sturla, f.
11.7. 1982, Árni
Steinar, f. 17.1.
1984, Þórir Steinn, f. 6.6. 1992,
og Arnaldur Starri, f. 15.11.
1996. Dóttir Ingu og Þórodds
Helgasonar er Jóhanna Seljan,
f. 24.1. 1978, dóttir hennar er
Álfheiður Ída Kjartansdóttir, f.
3.2. 2004.
Útför Árna verður gerð frá
Skútustaðakirkju í dag, 24. nóv-
ember 2012, kl. 13.
Afi var hreint út sagt yndisleg-
ur maður.
Það sem heillaði mig einna
mest við afa þegar ég var yngri
voru vasaljósin sem hann átti,
sum geymdi hann ofan á ísskápn-
um inni í eldhúsi og önnur frammi
í geymslu. Ein minnisstæðasta
ferð mín á Laxárbakka var þegar
ég fékk að gista einn hjá afa og
Gísla í fyrsta skipti. Afi spurði
hvort ég vildi koma í göngutúr
með sér og ég svaraði játandi. En
mér fannst samt eitthvað skrítið
að við ætluðum út að ganga í
myrkrinu, en auðvitað hafði afi
svar við því; vasaljósin sín. Svo við
fórum fram í eldhús og náðum í
stærsta vasaljósið ofan af ís-
skápnum. Þegar við vorum komn-
ir út kveikti afi á vasaljósinu og
við gengum upp að fjárhúsum.
Svo stóðum við þarna tveir, hann
rétti mér vasaljósið og ég beindi
því í átt að ánni. Því augnabliki
þegar ég sá allar vegstikurnar
glitra langt meðfram veginum
gleymi ég aldrei, mér fannst það
svo magnað að sjá.
Allar heimsóknir á Laxár-
bakka innihéldu að minnsta kosti
eina skál af suðusúkkulaði og
dökkum súkkulaðirúsínum og svo
var alltaf konfekt í boði eftir mat-
inn, hver ferð þangað var hálfgert
ævintýri, alls staðar leyndust
spennandi hlutir frá útlöndum
eða faldar geymslur með alls kon-
ar fjársjóðum. Ég veit að þegar
ég verð afi sjálfur ætla ég að
reyna að vera sem líkastur afa,
vera jafn góður og ljúfur og hann
var við okkur systkinin. Hann átti
svo marga góði vini hann afi, allir
sem hittu hann höfðu ekkert ann-
að en góða hluti um hann að segja
og ég veit að afi eignast enn fleiri
vini uppi á himnum og hittir
gamla vini sem eru farnir á undan
honum.
Ég er svo glaður að hafa
kynnst þér afi, takk fyrir allar
góðu stundirnar á Laxárbakka og
á Þórisstöðum, takk fyrir alla
fjólubláu og rauðu seðlana sem þú
gafst mér þegar ég var lítill, takk
fyrir alla konfektmolana eftir mat
og fyrst og fremst; takk fyrir allt
sem þú kenndir mér um lífið og
kærleikann, það er ómetanlegur
fjársjóður til að hafa með sér út í
lífið.
Arnaldur Starri Stefánsson.
Fyrsta minningin sem ég á um
þig er þegar við vorum á göngu
milli húsanna heima í Mývatns-
sveit og það marraði í snjónum
því það var brunagaddur úti. Við
leiddumst og mér fannst litla
höndin mín hverfa inn í þína. Á
þeirri stundu leið mér líkt og ekk-
ert illt gæti nokkurn tímann hent
mig. Mér hlotnaðist sú gæfa í líf-
inu að vera þér samferða í 34 ár.
Dóttir mín fékk að þekkja langafa
sinn í átta ár.
Ég er þakklát fyrir það en á
sama tíma er hjarta mitt þrungið
söknuði. Ég á þér svo margt að
þakka. Þú ólst mig upp. Þú
kenndir mér gömul og góð gildi.
Þín vegna var ég læs og skrifandi
áður en ég fór í skóla. Þú söngst
með mér og kenndir mér ótal ljóð
og kvæði. Varst ávallt til staðar ef
eitthvað bjátaði á. Glaðlyndur og
góður maður sem aldrei talaði illt
um aðra. Þú bauðst af þér ein-
staklega góðan þokka og hafðir
svo skemmtilegan hlátur.
Mér er minnisstætt þegar vin-
kona mín kom með mér heim eina
helgi að vetrarlagi. Dagurinn var
vart liðinn þegar hún spurði:
„Árni. Má ég ekki bara kalla þig
afa?“ og þú svaraðir: „Jú jú heillin
mín. Þú mátt það.“ Vinir mínir
voru vinir þínir og þú varst þekkt-
ur fyrir gestrisni og höfðinglegar
móttökur. Æðruleysi þitt var líka
einstakt. Eftir að amma dó spurði
ég þig eitt sinn hvort þú værir
ekki leiður yfir því að missa hana.
Þú svaraðir: „Jú ég er það Hanna
mín. En svona er lífið og við því er
ekkert hægt að gera.“ Svo klapp-
aðir þú mér á bakið og hélst áfram
við þína iðju. Hélst áfram að lifa.
Orð geta ekki lýst hve mikils
virði þú varst mér. Það besta sem
ég get gert er að ylja mér við
minningarnar og kenna dóttur
minni allt það góða sem þú kennd-
ir mér. Fyrir skömmu heimsótti
ég þig. Þú sast við eldhúsborðið
og ég lagði höndina mína ofan á
handarbak þitt. Hönd þín var
styrk og hlý. Tilbúin að vernda
mig frá öllu illu líkt og þegar ég
var lítil. Þannig varst þú fram á
síðasta dag, umhyggjusamur og
hlýr. Takk fyrir allt sem þú gerðir
fyrir mig elsku afi minn.
Jóhanna Seljan
Þóroddsdóttir.
Bjartar og fallegar myndir
leita á hugann er ég minnist míns
góða vinar Árna Gíslasonar á
Laxárbakka í Mývatnssveit.
Hann og eiginkona hans, Ída Þor-
geirsdóttir, voru líkt og sveitin
þeirra einstakar perlur sem geisl-
aði af og gáfu manni svo einstak-
lega mikið. Glaðværðin og fróð-
leiksfýsnin ætíð í fyrirrúmi og
ógleymanlegar þær stundir þegar
setið var og spjallað um menn og
málefni. Í faðmi þeirra hjóna ólst
eldri dóttir mín upp við ást og
hlýju og það besta atlæti sem
nokkurt barn getur hugsað sér og
fyrir það fæ ég seint fullþakkað.
Ég veit að minningar hennar um
æsku- og unglingsárin hjá afa og
ömmu eru og verða henni dýr-
mætt veganesti, svo oft hefur hún
vitnað í skoðanir þeirra og
breytni sem verðugt leiðarljós
hverjum manni.
Það hefur alltaf verið einstak-
lega gott að koma að Laxárbakka.
Fá að fara í veiðiferð með Árna
upp á Másvatn þar sem kafari var
notaður við veiðar undir ís eða
taka þátt í heimaslátruninni suð-
ur í fjárhúsum og setjast svo í eld-
húsið að loknu góðu dagsverki og
bragða á indælis saltreyð eða tað-
reyktu hangikjöti úr reykkofan-
um þar sem reykt var það besta
hangikjöt sem ég hef fengið. Eitt
sinn spurði ég Árna hvernig hann
gerði pækilinn, ég vildi gjarnan
læra þá töfrablöndu. Ég man að
Árni brosti bara og sagði: „Ég
geri bara eins og pabbi gerði,“
það var ekki verið að gera mikið
úr hlutunum. Það er erfitt að sjá á
eftir ljúflingi sem Árna en um leið
er hægt að gleðjast yfir því
hversu hraustur hann var alla tíð,
kvikur og léttur í spori og með
alla hluti á hreinu. Að leiðarlokum
er þakklæti efst í huga. Elsku
Hanna, Gísli, Inga og Stefán, við
Hildur vottum ykkur samúð.
Þóroddur Helgason.
Það var alltaf gott að koma í
sveitina til þín. Við borðuðum kjöt
í karrí og grjónagraut sem þú eld-
aðir. Ég fékk alltaf sykurmola eða
súkkulaðirúsínur í skál þegar ég
var í heimsókn. Stundum fékk ég
að teikna myndir við skrifborðið
þitt og þegar ég var lítil fórum við
saman í fjárhúsin. Það var svo
gaman þegar ég kom í Laxár-
bakka í október og hitti þig og kis-
una þína. Þú varst svo glaður með
henni. Gísli leyfði mér að skíra
hana Loppu og ég teiknaði stóra
mynd af henni sem þú hengdir
upp í eldhúsinu þínu. Ég á eftir að
sakna þín mjög mikið elsku
langafi minn.
Þín
Ída.
Það var bjart úti sem innra
með okkur á fyrstu samfundum
okkar og Árna.
Við vorum komin til að vera við
skírn sonardóttur okkar og dótt-
urdóttur þeirra hjóna Árna og
Ídu á fögrum sumardegi. Undur-
fallegar fara þær um hug okkar
minningamyndirnar frá Laxár-
bakka þegar sómadrengurinn
Árni Gíslason er kvaddur. Allt frá
fyrstu stundu fundum við að í
honum áttum við tryggan vin, al-
úðin og vinarhlýjan vermdi
hverju sinni og veitul gestrisnin
og höfðingslundin voru einkennin
alla tíð.
Hann Árni var sannarlega trúr
þegn sveitarinnar sinnar fögru,
hann átti marga mæta hæfileika
sem hann miðlaði af gleði og ljúf-
lyndi til samferðafólksins, vinsæll
og virtur á marga lund. Hann var
góðbóndi sem lagði rækt við hið
fjölþætta starf ræktandans, hvort
sem var erjað við hina gróðurríku
mold eða lagðprúðar kindur.
Hann var afar laghentur, verk-
maður góður og nostursamur, ef
því var að skipta, og margt við-
vikið átti hann fyrir sveitunga
sína og ekki um verkalaun spurt.
Hann var hinn ágætasti söng-
maður, hafði hreimþýða og fal-
lega rödd, söng enda lengi í kór-
um, hann var um árabil
eftirlitsmaður með miðlunarstífl-
unum úr Mývatni í Laxá, fyrst
fyrir Laxárvirkjun og síðar
Landsvirkjun og sinnti því starfi
af einstakri samvizkusemi í ára-
tugi. En umfram allt var hann
bóndi með sterkar rætur í þing-
eyskri bændamenningu. Gæfa
Árna fólst í yndislegri eiginkonu
og tveim ágætum börnum og ekki
má gleyma henni Jóhönnu okkar
Seljan sem ólst upp hjá ömmu
sinni og afa við ástríki mikið. Þau
hjónin, hann og Ída hans, voru
alltaf sem einn maður og hún ekki
síður dugandi en hann, gesta-
gangur ótrúlega mikill og öllum
veitt vel af reisn og rausn. Þau
voru enda alllengi með bænda-
gistingu sem rómuð var.
En gæfan varð of skammvinn,
svo sorglegt sem það var þegar
Ída hvarf inn í veröld óminnisins á
ágætum aldri sem leiddi svo til
aldurtila hennar á fáum árum. Þá
sáum við bezt hvern mann Árni
hafði til að bera í því hversu hann
tókst á við sorg sína af æðruleysi
svo mikils sem hann hafði misst
eða eins og hann sagði: Lífið held-
ur áfram þótt áfallið sé mikið. Við
stöldrum á kveðjustund við mynd
af hlaðinu á Laxárbakka fyrir
fáum árum. Eftir að hafa kvatt
okkur vatt þessi síungi og sviflétti
maður sér á reiðhjólið sitt og veif-
aði til okkar og brosti sínu yljandi
brosi að skilnaði, er hann hjólaði á
braut eins og unglingur væri.
Hann var vorsins og gróandans
vinur, söngsins síunga mál seiddi
hann alla tíð, hann lagði hvar-
vetna hinu góða lið, var veitandi í
þess orðs sönnustu merkingu.
Við sendum sonardóttur okkar
og öllu hennar fólki okkar hjart-
anlegustu samúðarkveðjur. Megi
sú bjarta minningamynd áranna
mörgu ylja og sefa á sorgarstund.
Þar gekk lífsveginn traustur þegn
og trúr, eigandi svo ágæta mann-
kosti. Við söknum hans einlæg-
lega. Blessuð sé sú birtuvermda
minning.
Jóhanna Þóroddsdóttir
og Helgi Seljan.
Afi minn spurði okkur barna-
börnin oft eftirfarandi spurningar
og hafði alltaf sama formála: „Þú
hefur víða komið en segðu mér,
hvar hefur þér þótt fallegast?“
Það varð víst oftast lítið um svör.
Hann svaraði þá sjálfur og sagði:
„Ég hef líka víða farið og margt
séð en þó verð ég að segja að Mý-
Árni Gíslason
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
JÓHANNA MARGRÉT FRIÐRIKSDÓTTIR,
fyrrverandi formaður
Verkakvennafélagsins Snótar,
lést á hjúkrunarheimilinu Sólvangi laugar-
daginn 17. nóvember.
Útförin fer fram frá Laugarneskirkju þriðjudaginn
27. nóvember kl 13.00.
Sigurður Sigurðsson,
Atli Sigurðsson, Harpa Njálsdóttir,
Bjartey Sigurðardóttir, Gunnar Sigurðsson,
Gylfi Sigurðsson, Guðrún Erlingsdóttir,
Arnar Sigurðsson, Anna Elísabet Sæmundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is
útfararstjóri
útfararþjónusta
Önnumst alla þætti útfararinnar
Þegar andlát ber að höndum
Arnór L. Pálsson
framkvæmdastjóri
Ísleifur Jónsson Frímann Andrésson
útfararþjónusta
Jón Bjarnason
útfararþjónusta
Hugrún Jónsdóttir uðmundur Baldvinsson
útfararþjónusta
G Þorsteinn Elíasson
útfararþjónusta
Ellert Ingason
útfararþjónusta
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi, langafi og bróðir,
JÓN S.R. MAGNÚSSON
frá Grímsey,
sem lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri
sunnudaginn 18. nóvember, verður jarð-
sunginn frá Ólafsfjarðarkirkju mánudaginn
26. nóvember kl. 14.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir. Þeim sem vilja
minnast hans er bent á Ólafsfjarðarkirkju.
Ragna Kristín Karlsdóttir,
Hulda Jónsdóttir, Aðalsteinn Friðþjófsson,
Magnús Jónsson, Silvia Puttha,
Hólmfríður Jónsdóttir, Gísli Jóhannsson,
Helena Jónsdóttir, Vilhjálmur Sigurðsson,
Rögnvaldur Jónsson, Björg Traustadóttir,
Harpa Jónsdóttir, Magnús Ágústsson,
barnabörn, barnabarnabörn,
Sigmundur Magnússon,
Bjarni Magnússon
og Jórunn Magnúsdóttir.
✝
Maðurinn minn, faðir, tengdafaðir, afi og
langafi,
EYSTEINN ÁRNASON,
Suðurlandsbraut 60,
áður Suðurbyggð 11,
Akureyri,
sem lést þriðjudaginn 20. nóvember,
verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju
þriðjudaginn 27. nóvember kl. 13.00.
Í stað blóma og kransa er óskað eftir stuðningi við líknarfélög.
Anna Valmundardóttir,
Sigríður Eysteinsdóttir, Ómar Ólafsson,
Ragna Eysteinsdóttir, Árni V. Þórsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Okkar ástkæri
HALLDÓR JÓNSSON
frá Garpsdal,
Sólvangsvegi 2,
Hafnarfirði,
lést á hjúkrunarheimilinu Sólvangi
miðvikudaginn 21. nóvember.
Jarðarförin auglýst síðar.
Jóhann Magnús Hafliðason, Sigrún Kristinsdóttir,
Guðrún Hafliðadóttir, Snorri Rafn Jóhannesson,
Guðmundur Hafliðason, Guðrún Magnúsdóttir,
Sigríður Friðgerður Hafliðadóttir, Kristján Kristjánsson,
Hjálmfríður Hafliðadóttir, Guðbrandur Ingi Hermannsson,
Einar Valgeir Hafliðason, Svandís Reynisdóttir.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
GÍSLI PÁLSSON,
Höfða,
Akranesi
lést þriðjudaginn 13. nóvember.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hins látna.
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug.
Kristín Gísladóttir,
Baldur Gíslason, Erla Gísladóttir,
afabörn og langafabörn.
✝
Elskulegur sambýlismaður minn, vinur okkar,
bróðir og frændi,
GUNNAR ÞÓRIR HANNESSON
frá Hækingsdal í Kjós,
andaðist á Sjúkrahúsinu á Ísafirði laugar-
daginn 17. nóvember.
Útförin fer fram frá Víðistaðakirkju í Hafnar-
firði föstudaginn 30. nóvember kl. 13.00.
Guðrún Ásgeirsdóttir,
börn, tengdabörn, barnabörn,
systkini og frændsystkini hins látna.