Morgunblaðið - Sunnudagur - 29.09.2013, Blaðsíða 50

Viðtal
50 MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 28.9. 2013
S
kiltið í lyftunni segir P. Það pass-
ar, þrettánda hæð er ekki til á
hótelum. Engin áhætta er tekin.
Okkur Kristni ljósmyndara er
vísað til svítu. Vel er gjört við
Franklin Graham, útsýni til allra átta yfir
höfuðborgina. Laugardalshöllin í fósturstell-
ingunni til austurs. Þar mun þessi kunni
prédikari boða okkur Íslendingum von og
trú um helgina á Hátíð vonar. Sjálfur er
hann ekki mættur, við þurfum samt ekki að
bíða lengi.
Graham er vel tilhafður. Klæddur í jakka-
föt, skyrtan fráhneppt í hálsinn. Hárið grá-
sprengt. Fasið vingjarnlegt en öruggt.
Handabandið mátulega þétt. „Sælir herrar
mínir, velkomnir,“ segir hann og brosir.
Við setjumst.
„Er þetta í fyrsta skipti sem þú kemur til
Íslands?“ spyr ég með hálfum huga meðan
við komum okkur fyrir.
„Nei, ég hef komið hingað mörgum sinn-
um,“ svarar Graham óvænt.
Nú?
„Ég er flugmaður og þegar maður er á
leið yfir hafið eru ekki margir staðir til að
taka eldsneyti. Allt hafa þetta þó verið stutt
stopp, í mesta lagi ein nótt, og þetta er í
fyrsta skipti sem ég kem hingað til að boða
Guðs orð. Ég hef ekki séð mikið af borginni
ennþá en loftið fer vel í mig. Tært og gott.
Minnir mig á Alaska. Ég á hús þar.“
– Hvers vegna Hátíð vonar? Þurfum við
Íslendingar sérstaklega á von að halda?
„Við þurfum öll á von að halda. Hvert ein-
asta mannsbarn. Við þurfum líka á Guði að
halda. Fólk leitar að hamingju, friði og lífs-
fyllingu en gengur oft og tíðum illa að finna
þetta í hinu veraldlega amstri. Margir eru
örvæntingarfullir, fá ekki nógu mikla nær-
ingu úr lífi sínu. Þess vegna þurfum við von.
Von sem færir okkur heim sanninn um það
að sál okkar sé örugg í höndum Guðs.“
Tómar dómkirkjur
– Í skilaboðum á heimasíðu BGEA-
samtakanna í tengslum við hátíðina talarðu
um að „vinna Ísland á band Krists“. Hvað
áttu við með því?
„Ísland á sér merkilega sögu í kristni en
eins og svo mörg vestræn samfélög hafið þið
snúið baki við Guði. Tilgangur minn með
komunni hingað er að freista þess að kynna
Íslendinga aftur fyrir Guði feðra sinna og fá
þá til að iðka sína trú á nýjan leik. Trúna á
þann sem skóp Ísland, Guð almáttugan.“
– Þú lítur á þetta sem vestrænt vanda-
mál?
„Já. Úti um alla Evrópu eru dómkirkjur,
glæsilegar byggingar. Galtómar. Í eina tíð
var Guð miðlægur í þessum kirkjum, í lífi
fólks, en nú hefur það snúið baki við hon-
um.“
– Samt líta níu af hverjum tíu Íslend-
ingum á sig sem kristið fólk.
„Það er tilkomumikil tölfræði og ég dreg
hana ekki í efa. En það er ekki nóg að líta á
sig sem kristinn. Einu sinni var ég staddur í
leigubíl í erlendri borg og spurði bílstjórann
hvort hann væri kristinn. Hann kinkaði kolli.
Þá spurði ég hvenær hann hefði lagt traust
sitt á Jesú Krist. Hann rak sem snöggvast í
vörðurnar en kvaðst svo hafa fæðst kristinn.
Þannig líta margir á málið. Nóg sé að fæð-
ast inn í kristna fjölskyldu til að teljast
kristinn. Svo einfalt er þetta ekki. Í Biblí-
unni stendur að við þurfum, hvert og eitt, að
taka á móti Jesú Kristi inn í okkar líf.
Kirkjan getur ekki gert það fyrir okkur, né
heldur foreldrar okkar. Við verðum að gera
það sjálf. Þetta er okkar ákvörðun. Guð ann
okkur, hann skapaði okkur í sinni mynd, en
samt erum við skilin við hann. Það gerir
syndin. Guð þráir ekkert heitar en að fyr-
irgefa syndugum og í þeim tilgangi sendi
hann okkur son sinn, Jesú Krist. Hann kom
ekki út af þeim heilbrigðu heldur þeim sjúku
og syndugu og dó í þeirra þágu á kross-
inum. Minn boðskapur er skýr: Guð elskar
okkur og þráir að fyrirgefa okkur syndir
okkar.“
Sýni samkynhneigðum virðingu
– Óhætt er að segja að afstaða þín til rétt-
inda samkynhneigðra hafi valdið fjaðrafoki
hér á landi þegar kunngjört var að þú værir
væntanlegur. Hvers vegna ertu andvígur
hjónavígslu tveggja einstaklinga af sama
kyni ef þeir elska hvor annan?
„Það er svo merkilegt að allan minn feril
sem prédikari hef ég aldrei sótt samkomur
samkynhneigðra til að mótmæla. Ég hef
aldrei sýnt samkynhneigðum neitt nema
virðingu. Eigi að síður verð ég að virða regl-
urnar sem Guð setti okkur mönnunum. Ég
veit að þið hafið yndi af knattspyrnu í þessu
landi og hvernig væri að leika knattspyrnu
án reglna? Þetta er sami hluturinn. Guð tal-
ar enga tæpitungu, hjónaband er á milli
karls og konu. Það eru reglur Guðs eins og
þær blasa við okkur í hinni helgu bók. Bók
sem ég er sannfærður um að sé sönn spjald-
anna á milli. Mislíki samkynhneigðum orð
mín er ekki við mig að sakast. Þeir verða að
taka málið upp við Guð sjálfan. Það er ekki
til neins að skjóta sendiboðann.
Enda þótt ég sé ósammála samkyn-
hneigðum varðandi hjónabandið þýðir það
ekki að ég sé óvinur þeirra. Síður en svo.
Leið eins og Kurt Cobain
PRÉDIKARINN FRANKLIN GRAHAM VAR EINU SINNI Í UPPREISN GEGN SÍNU TRÚARLEGA UPPELDI EN KOMST FLJÓTT AÐ ÞVÍ AÐ EINA LEIÐIN TIL AÐ
FYLLA UPP Í TÓMIÐ Í BRJÓSTUM OKKAR MANNANNA ER AÐ GEFA SIG GUÐI ALMÁTTUGUM Á VALD. HANN KVEÐST BERA MIKLA VIRÐINGU FYRIR SAM-
KYNHNEIGÐUM EN ER ANDVÍGUR ÞVÍ AÐ ÞEIR GANGI Í HEILAGT HJÓNABAND. SAMKVÆMT HINNI HELGU BÓK SÉ HJÓNABAND MILLI KARLS OG
KONU. FALLI FÓLKI SÚ AFSTAÐA ILLA RÁÐLEGGUR HANN ÞVÍ AÐ TAKA MÁLIÐ UPP VIÐ GUÐ SJÁLFAN, EKKI DUGI AÐ SKJÓTA SENDIBOÐANN.
Texti: Orri Páll Ormarsson orri@mbl.is
Ljósmynd: Kristinn Ingvarsson kring@mbl.is
* Leiðarstef Jesú íþessu lífi var samúð.Sama ættum við sem
fylgjum honum að málum
að gera. Reyna að hjálpa
fólki sem á erfitt upp-
dráttar.