Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.10.2002, Qupperneq 60

hjúkrun,“ segir Anna. „Það hefur alltaf verið vel búið að
hjúkrunarfræðingum í Danmörku. Þeir eru duglegar að standa
saman og hafa góð laun, börðust snemma fyrir 37 stunda
vinnuviku og standa vörð um réttindi sín. Hjá vinnuveitendum
hefur verið skilningur á mikilvægi frítíma, ijölskyldumálum og
tímabundnum vandamálum. Með síðustu samningum fengu
hjúkrunarfræðingar tækifæri til að fá laun í samræmi við
framgang. Síðustu árin hefur aðgangur að skólunum þó
minnkað mikið og ekki eins vinsælt að vera hjúkrunarfræð-
ingur. Vinsældir hafa minnkað m.a. vegna þess að menntun
hefur ekki verið metin nægilega eða gerð spennandi faglega.
Tílkynning frá
sóttvarnalækní
Bólusctning gegn influenzu
Alþjóðaheilbrigðismálastofnunin ráðleggur að
inflúenzubóluefni á norðurhveli fyrir tímabilið 2002-2003
innihaldi eftirtalda stofna (WHO Weekly Epidemiological
Record, 2002; 77: 62-66):
• A/Nýju Caledoniu/20/99 (HlNl) - lík veira
• A/Moskvu/10/99 (H3N2) - lík veira*
• B/Hong Kong/330/2001 - lík veira
• A/Panama/2007/99 stofn, sem oft er notaður, er A/Moskvu/10/99 -
lík veira
Hverja á að bólusetja?
Alla einstaklinga eldri en 60 ára.
Öll börn og fullorðna sem þjást af langvinnuni hjarta-,
lungna-, nýrna- og lifrarsjúkdómum, sykursýki, illkynja
sjúkdómum og öðrum ónæmisbælandi sjúkdómum.
Starfsfólk heilbrigðisþjónustu og aðra þá sem daglega
annast fólk með aukna áhættu.
Hvatt er til þess að bólusetningar gegn inflúenzu
licfjist sem fyrst og verði lokið að mestu fyrir byrjun
nóvember. Þetta er gert til að auðvelda bólusetningar-
átak gcgn meningókokkasjúkdómi C sem hefst í
októbcr og nóvember á þessu ári.
Frábendingar
Ofnæmi gegn eggjum, formalíni eða kvikasilfri. Bráðir
smitsjúkdómar.
Bólusetning gegn pneumókokkasýkingum
Sóttvarnalæknir vill einnig minna á bólusetningar gegn
pneumókokkasýkingum á 10 ára fresti til handa öllum
þeim sem eru eldri en 60 ára og á 5 ára fresti fyrir
einstaklinga sem eru í sérstökum áhættuhópum.
Sóttvarnalæknir.
Hjúkrunarfræðingar vilja fá hjúkrunina meira sem viðurkennda
fræðigrein, gera eigin rannsóknir og meta hjúkrunina. Aukin
menntun gæti gefið það sem á vantar til að áhugi aukist. Með
því að setja menntun á háskólastig á íslandi hafa hjúkrunar-
ffæðingar fengið það stolt sem þarf til að standa einir og gera
eigin rannsóknir og breytingin hefur gefið þeim aukna
viðurkenningu frá öðrum hópum innan heilbrigðiskerfisins.“
En hvernig finnsl þeim að öðru leyti að búa í Kaup-
mannahöfn, hvernig gengur þeim t.d. að samrœma vinnu og
fjölskyldulíf?
„Það er mjög gott velferðakerfi hér í Danmörku og ég er
mjög ánægð með að bömin mín hafa alist upp héma því hér era
næg dagvistarrými og samfelldur skóladagur. Heima gat verið
erfitt að vera með börn og vinna úti þar sem erfitt var að
samræma fjölskyldulíf og vinnu,“ segir Steinunn. „Hér er mikið
öryggi og miklir möguleikar, bæjarfélögin bjóða upp á margt
fyrir fjölskyldur og mér finnst þeim málaflokki mun betur sinnt
hér en á íslandi þar sem efnishyggjan er meira áberandi.“
„Börnum hér er boðið upp á mikið tómstundastarf,“ segir
Dóra, „þegar þau eru orðin eldri er sendur heim með þeim
bæklingur með tilboðum sem þau geta skráð sig í svo sem
júdó, o.fl.“
Þær segja að fleiri hjúkrunarfræðinga vanti til starfa í
Danmörku sem og á Islandi.
Þær luku allar námi á sínum tíma úr Hjúkrunarskólanum
og segjast hafa fengið mjög góða menntun þar. En miklar
breytingar hafi orðið á störfum hjúkrunarffæðinga, þær séu
mjög sjálfstæðar í starfi og sjái alfarið um hjúkrunina auk
þess sem þær sinni rannsóknum í auknum mæli. Kynjaskipt-
ingin sé einnig að breytast hjá heilbrigðisstéttunum, fleiri
konur séu læknar í dag og fleiri karlar hjúkrunarfræðingar.
-Hvað vilja þœr að endingu segja við starfssystkini sín á
Islandi?
„Mér líkar mjög vel að búa hér,“ segir Anna. Báðir for-
eldrar hafa verið á vinnumarkaði hér í Danmörku í áratugi svo
það er mjög vel búið að vinnandi fólki, það er góð gæsla á
börnum og skólastarf er mjög þróað. Danir eru mjög góðir í
samskiptum og mikið lagt upp úr góðum samskiptum foreldra
og barna. Það var erfitt að koma til Islands eftir 9 ár í Dan-
mörku. Fyrstu árin átti ég mjög erfitt með að aðlagast nýjum
aðstæðum og það sem kom mér mest á óvart var hve illa var
búið að barnafólki og samgöngur slæmar, gert ráð fyrir að
flestir séu með einkabíla.“
„Þegar maður er búinn að vera svona mörg ár í Danmörku
er erfitt að bera saman íslenska og danska hjúkrunarfræðinga.
Ég hef fylgst með hollsystmm mínum og finnst þær margar
hafa verið að gera mjög spennandi hluti. íslenskir hjúkrunar-
ffæðingar eru vel liðnir á vinnustöðum hér, rétt eins og allir
íslendingar.“
Valgerður K. Jónsdóttir
valgerdur@hj ukrun. is
252
Tímarit hjúkrunarfræðinga • 4. tbl. 78. árg. 2002