Breiðfirðingur - 01.04.1977, Side 31

BREIÐFIRÐINGUR
29
ríða hann, er broddurinn gekk ekki í gegn — stafurinn var
það góður. Eins og ég sagði áðan vildum við báðir, Jósep
og ég, snúa við, en þóttumst þó báðir góðir ferðamenn.
Þá er það, að Jósúa heitinn sagði þessi frægu orð: „Hvar
eru nú yfirburðir ykkar yfir aðra menn?“ Nú, ég þurfti ekki
meira. Eg stökk upp í barð, og sagði ekki neitt einasta orð,
hljóp svo ofan að ánni. Þegar ég kom að beljandi ánni, þá
skellti ég stafnum niður og sentist á honum út í miðja á, og
og þá stóð ég í mitti í vatni. „Komið þið nú bara á eftir,
bölvaðir“, sagði ég. Og Jósúa hélt að það væri nú ekki
mikið. Svo vözluðum við þarna yfir. Yið 'bárum allir bæði
í bak og fyrir. Ég var með hér um bil 75 pund í báðum
böggum og með borða yfir axlirnar. Þegar við komum yfir
ána, mættum við þar manni, sem Valdimar hét, Björnsson
frá Emmubergi, og hann sagði okkur, að kæmumst við yfir
Blank, sem var næsti lækur, þá hefðum við þurran ís inn
í Árnhús. Nú, það hélzt alltaf sama sólskinið og tíu stiga
frost, og þegar við vorum komnir yfir Blank, sem var ekki
neitt — svona rétt í kné — þá hlupum við ofan á ís í hend-
ingskasti, til þess að ná í okkur hita eftir volkið. Þar var
þurr ís, eins og Valdimar hafði sagt, og við bjuggumst nátt-
úrlega við þurrum ís inn á Árnhús.
Það var þó nokkuð langur spotti inn að Árnhúsatanga.
En viti menn, þegar við vorum búnir að hlaupa eftir ísn-
um í svona tíu til fimmtán mínútur, eða rúmlega það, þá
er komið vatn ofan á ísinn. En þá vorum við komnir dá-
lítið út á fjörðinn og bein lína var inn á Árnhúsatanga. Við
hugsuðum lítið um vatnið og hlupum lengra inn til þess að
vita, hvort við fengjum ekki þurran ís þar. Nei, það jókst
alltaf vatnselgurinn, svo að við gerðum öðru hverju rennu