Vikan - 25.11.1971, Blaðsíða 22

Ánægjuleg viðbót í
hóp þeirra stóru
Það er enginn efi á því að
Rifsberja eru komnir í hóp
„þeirra stóru“. Nú verður aft-
ur hver og einn að gera upp
við sjálfan sig hverjir eru „þeir
stóru“, en ekki sakar að geta
þess, að þar hafa verið hljóm-
sveitir eins og Trúbrot, Ævin-
týri, Náttúra, Mánar og jafn-
vel Roof Tops.
Rifsberja voru eiginlega
komnir í þennan flokk áður en
þeir komu fram í fyrsta skipti
sem heild, því það er orðið
töluvert langt síðan þeir félag-
ar voru viðurkenndir sem „þeir
frískustu í bransanum". Er þar
aðallega átt við þá Þórð, Tóm-
as og Ásgeir, en Gylfi er nýr
fram á sjónarsviðið og fylgir
þeim við hlið.
Það var búizt við miklu af
Rifsberja strax í upphafi og í
dag eru kröfurnar ennþá meiri.
„Mér er bara nákvæmlega
sama hvort fólk býst við miklu
af okkur eða ekki,“ sagði
Þórður Árnason, gítarleikarinn,
þegar við minntumst á þetta
við hann. „Við ætlum einfald-
lega að gera okkar bezta og
verða góðir. Það er það eina
sem stendur til. Við ætlum keki
til útlanda og sigra heiminn,
við ætlum ekki í plötu og ekki
einu sinni í sjónvarpið."
f haust vorum við staddir á
tónlistarkynningarkvöldi í
Verzlunarskólanum og þar
komu Rifsberja fram. Raunar
Þórður Árnason: Bezti gftarleikari i landinu?
Tómas Tómasson, lipur, nettur og nákvœmur.
komu þar fleiri: Björgvin Hall-
dórsson & Arnar Sigurbjörns-
son úr Ævintýri voru saman
með „accoustic-program", mjög
gott; Ingvi Steinn var klappað-
ur upp fjórum eða fimm sinn-
um og hafði ekki verið betri
áður og Áskell Másson er svo
snjall bongótrommuleikari, að
hvaða negrakóngur sem er
mætti vera fullsæmdur af og
vel það. Áskell spilar á bongó-
ið, hann lætur sér ekki nægja
að slá og er alveg ótrúlegt
hversu góður hann er.
Á meðan ég var að hlusta á
Rifsberja í Verzlunarskólanum,
fór ég að rifja upp hvar ég
hafði séð þá Þórð og Gylfa
fyrst. Það var í skólahljóm-
sveit í Réttarholtsskólanum
fyrir mörgum árum. Þá var
Þórður gítarleikari og Gylfi
spilaði á bassa. Aðrir í þeirri
hljómsveit voru Ágúst Atla-
son í Ríó, sem þá var söngv-
ari; Eiríkur Þorsteinsson, nú
knattspyrnumaður mikill og
frægur, sem lék á trommur og
Valgeir nokkur Guðjónsson,
sem nú er mikill músíkáhuga-
maður í MH. Það þótti öllum í
skólanum hin mesta furða að
sjá þá Þórð og Gylfa í hljóm-
sveit, því þeir voru í bezta
bekknum og gengu í stórum
kuldaúlpum með rækilega
reimað fyrir, svo ekkert sást
nema gleraugun.
Maður með gott músíkeyra
hélt því fram við mig þetta
kvöld í Verzló að Þórður væri
bezti gítarleikari á landinu,
hæfileikar hans væru ótak-
markaðir. Vel má vera að það
22 VIKAN 47. TBL