Vísir - 22.12.1946, Side 18

18
J6LABLAÐ ViSLS.
U
?*.

;Hi
KOEHRINC
"I
jt
VELSKOFLUR OG SKURÐGRÖFUR
getum vi§ átvegað irá Bandaríkjunum á fyrsta ársfjérðungi 1347.
gefnar fljótt og greiðlega.
Mar Eiánarl upplýsingar
H
§
§
I
M
»
«
»
1
«5
»
»
g
»
miii»vns/itMv HJEKLÆ H.F.
Hafnarstræti 10-12.
Simi !27B.
SOOOÍHXXXXJÍJOOÍXÍÍKÍÍXÍÍXIGOGÍ
aflasögur að segja. í ágúst-' iiraustmenni
og
afbragos
mátauði Jjú um sumánð Iá is- sjóniaður. Iláset’ar voru
inn fyrir óílúin Véstfjörðum Iíristján Þórðarson, Þorberg-
á líku dýpi og.Iiér Íiefir ságt j ur Guðinundsson og Petur
verið, næstuin þvi ’yestur að Jónsson, þdir j)rír, sem verið
Láíraröst, enda vár sumar
þetta ærið kali og stórviðra-
samt.
Allur aflinn á Mai.’íú jietta
sumar var um 2(50 tunnur
lifrar og nokkuð af hákarli.
Næsta vor (188(5) var Mai--
ia cnn gerð út lil hákarla-
veiða. Skipshöfnin var þá
þessi: Jón Eiríksson skip-
stjóri, Þörarinn Ólafsson
Thorlacíus frá Dufansdal í
liöfðu á Mariu árið áður,
Þorleifur Ivristjánsson Thor-
lacíus frá Granda i IÝctildöl-
uin, Benjamín Þórðarson frá
Sloinanesi i Suðurfjörðum
og Gtiðmundur Gíslason frá
Gcii-seyri við Palreksfjörð.
Að öðru leyti var útbúnaður
hinn sami og vorið áður.
Þriðjudagsmorguninn 3. í
einmánuði, sem þá var (5.
apríl,, lagði María út af
Suðurfjorðum stýrimaður,1 Bildudalshöfn í fvrslu veiði-
'för siiia á.því ári. Var j)á 811-
snarpur norðan stormur og
nokkurt frost. Ilafði
stjóri |)á við orð, að
norður fyrir Jökul og
j)ar leguveðurs.
sigla
híða
Látrabjarg.
Samtimis lagði Pélur skip-
stjóri Björnsson út á kúttern-
um Kjartani. Pétur var af-
renndur sægarp.ur. Hafiði
hann áður verið í förum ytra
um luttugu ár og ferðasl um
mörg lönd og-flestöll heims-
ins höf. Bæði skipin slöguðu
svo út fjörðinn. Vindur var
nær því um lmýfil og fór,
vaxandi. Þegar kom fram af
svonefndri Bakkabót, sem er
um miðjan fjörðinn sunnan-
verðan, snéri Kjarlan aftur
inn á Bíldúdalsliöfn, enda
lagði j)á hríðarbyl til sjávar
í hverjum firði, en Maria var
látin sigla sinn sjó út úr firð-
inum. Ilöfðu þá sumir skip-
verjar orð á j)vi og þar á
nieðal stýrimaðurinn, að ráð-
legast myndi vera að sigla
inn, annaðhvort á Tálkna-
fjörð eður Patreksfjörð og
sjá svo livað verða vildi, en
skipstjóra leizt annað. Hann
kvaðst vilja sigia suður fvrir
Látrabjarg, halda sig j)ar yf-
ir nóltina, og sigla svo suð-
ur fyrir Jökul næsta dag, og
halda sig j)ar, jiar til að
storininn lægði. Að sjálf-
sögðu réði hann. Siglt var
suður fyrir iýjarg og haldið
J)ar til yfir nótlina. Næsta
morgun var voðhæft veður,
en dimmur hriðarbylur með
allmiklu frosti. Þá á mið-
YÍkudagsmorguninn var siglt
suður yfir Breiðafjörð. Skip-
stjóri'nn kvaðst ætla að hitta
Öndverðarnes. Hvergi sást
til lands fyrir kafaldshríð-
inni. Allmikill lagnaðarís var
þar á reki, varð því stöðugt
að liafa vakandi auga á, að
ekki væri siglt á stóra jaka
eður spengur. Þeir höfðu J)á
Brim.
uppi tvírifað stórsegl, einrif-
aða stagfokku og klíf. Þrír
menn voru j)á uppi á þilfari.
Skipstjórinn, hann var við
stýrið og J)eir Kristján og
Pétur. Guðmundur var fjórði
maðurinn á skipstjóravök-
unni. Hann var j)á lasinn og
gat j)vi ekki verið uppi á þil-
fari í það sinn. Þeir Kristján
og Pétur voru framarlega á
þilfarinu öðru hvoru. Um