Morgunblaðið - 25.11.1976, Síða 32

32
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 25. NÓVEMBER 1976
Takmarkið er: Engin slysaalda í ár
Fjöldi gangandi
vegfarenda virðir
ekki umferðarljós
FJÖLDI gangandi vegfarenda
slasast árlega I umferðinni I
Reykjavfk og nágrenni. Það á
við bæði um börn, unglinga og
fullorðið fólk og virðist hlutur
fullorðna fðlksins ekki hvað
minstur f þessum efnum.
Morgunblaðsmenn fylgdust
um stund í gær með gangandi
vegfarendum og tóku af þeim
myndir, m.a. við gangbrautir og
umferðarljós. Við gangbrautar-
ljósin innarlega á Laugavegi
rétt við Bolholtið sáum við til
ferða vegfarenda, sem ekki not-
færðu sér gangbrautarljósin.
Þeir fóru yfir á gangbrautinni,
en gleymdu eða hirtu ekki um
að notfæra sér ljósin. Vera má
að ekki hafi allir gert sér grein
fyrir þvi að það skuli vera
hægt, og á það ef til vill helzt
við um eldra fólkið, sem þarna
fór um. Á þeim stutta tima sem
blaðamaður og ljósmyndari
dvöldu þar sáu þeir einnig til
ferða fólks, sem fór yfir götuna
50 til 100 m frá gangbrautar-
ljósunum og virtist alveg eins
hafa getað farið yfir götuna á
ljósunum. Þetta voru 5 veg-
farendur á 5 mínútum.
Á Laugaveginum kaflanum
frá Hlemmi að Bankastræti er
fólk sífellt að skjótast yfir milli
bila og virðist treysta mjög á
það að ökumenn séu tillitssamir
og hægi ferðina, enda er ekki
hægt um vik þegar bíll er við
bíl. Það er því sennilega fremur
ökumönnum en gangandi veg-
farendum að þakka að ekki
skuli verða fleiri slys á Lauga-
veginum á þessum umrædda
kafla.
Fjöldi fólks fer yfir götur á
rauðu Ijósi og við gatnamót
Lækjargötu og Bankastrætis
töldum við 20 manns á 10
mínútum, sem gengu yfir
götuna á móti rauðu. Karlmenn
voru í meirihluta og frekar var
um að ræða fullorðið fólk en
börn. Til frekari fróðleiks
inntum við konur, þær, er sitja
í happdrættisbifreiðunum við
gatnamótin, eftir því hvort þær
yrðu mikið varar við að fólk
færi yfir á rauðu. Þær voru
sammála um að það væri
nokkuð mikið af þvl og
stundum jafnvel foreldrar með
börn sín og væri það ekki góð
fyrirmynd, eða kennsla í að
nota umferðarljós.
1 október á þessu ári
slösuðust samtals 33 börn i um-
ferðinni en 30 fullorðnir. 1
sama mánuði í fyrra voru
börnin 31 en þeir fullorðnu 45
svo segja má að fullorðnir séu
ef til vill eitthvað að taka sig á.
Þessar tölur fengum við hjá
Óskari Ólasyni yfirlögreglu-
þjóni og sagði hann að það væri
oft áberandi að börn færu
betur eftir settum reglum en
fullorðnir.
Þess má geta að sekt við að
ganga yfir götu mót rauðu ljósi
er kr. 1.000.
Það var áberandi að í dimm-
viðrinu sem var i Reykjavík í
gær óku margir með full ljós
um miðjan dag og við lauslega
athugun má ætla að allt að
helmingur ökumanna hafi gert
það.
Nokkrir vegfarendur báru þv(
við að græna Ijósið logaði svo
stutt I einu að varla væri tfmi
til - að komast yfir báðar
akreinarnar á sama Ijósinu.
Sérstaklega ætti þetta við um
eldra fólkið.
Sumir hafa ekki tfma til að bíða eftir að græna Ijósið komi.

Á Laugaveginum skjótast vegfarendur oft á milli bdanna og er
þá stundurn mjótt á mununum.
Eggert Guðmundsson við eina mynda sinna.
„Skemmtilegt ad skila
einhverju af tímanum”
EGGERT Guðmundsson listmálari
opnar I dag kl. 20 sýningu á 20
málverkum I Iðnaðarmannafélags-
húsinu I Keflavlk og verður sýn-
ingin opin fram til sunnudags-
kvölds frá kl. 2—lOdaglega. Egg-
ert verður 70 ára 30. desember
n.k. og er þessi sýning að nokkru I
tilefni af afmæli hans og þess að
Eggert er Suðurnesjamaður og á
þessari sýningu ætlar hann að
sýna málverk sem fjalla um tima-
bilið við sjávarsíðuna eftir alda-
mótin siðustu Ekki er langt síðan
Eggert hélt viðamikla yfirlitssýn-
ingu á verkum slnum á Kjarvals-
stöðum og var sú sýning mjög
fjölsótt. en Eggert er þekktur fyrir
það að halda sinu striki þrátt fyrir
alla isma og tizkur i listaheimin-
um. Það er ekkert sem hann hefur
látið rugla sig i sinni list.
„Ástæðan fyrir þessari sýn
ingu," sagði Eggert. „eru eigin-
lega bara duttlungar úr mér. Ég
fæddist þarna. i Stapakoti i Innri-
Njarðvik. Ég verð sjötugur fyrir
áramótin og þar sem ég hef lengi
ætlað að sýna i Keflavik ákvað ég
að drifa i þvi nú fyrir afmæli mitt.
Þarna ætla ég að sýna eitthvað
af þeim áhrifum sem ég tók með
mér að sunnan. Það er allt tengt
Eggert með
æskuhrifasýn-
ingu í Keflavík
Eggert Guðmundsson.
sjónum og athöfninni, 20 myndir
sem eru áhrif frá æskunni við
sjóinn. Út á þetta verð ég að
kallast afturúrstefnumaður, en
þetta er timi sem hvorki Ijósmynd
né málari hafa skilað beint. Mynd-
irnar hef ég flestar málað nýlega,
en ég er með mikið verkefni sam-
tengt þessu, óunnið. En ég ætla
að eyða æviárunum t það ef þau
endast.
Það er skemmtilegt ef maður
getur skilað einhverju af timan-
um, það er nokkurs konar mark-
mið hjá mér og ég er alltaf að.
alltaf að vinna.
Annars eru nú 50 ár liðin siðan
ég hélt mina fyrstu málverkasýn-
ingu. Það var i Gútemplarahúsinu
1 937. Þá kom 21 gestur og ég
seldi 2 litlar myndir."
Biðin.
Sjóferðabæn.
Stemmning Grænlands-
dægra Ása 1 Bæ
„Grænlandsdægur eru hvorki
Ijóðabók, né sögubók i venjuleg-
um skilningi," sagði Ási i Bæ
þegar ég spurði hann um nýút-
komna bók hans, Grænlands-
dægur, „bókin er eiginlega
stemmning um kynni min af hrika-
fegurð landsins, fólki þess og
sögu. Fyrst kynnist maðurein-
hverju sem hefur hrikaleg áhrif á
mann, jöklahafi, en þegar maður
kemst frá þvi koma leysingarnar,
vorlækir smáatriðanna sem skipta
þó öllu máli, streyma fram og
smátt og smátt skýrist ýmislegt
sem áður var hulið, falið vegna
kynngi jökulsins i hafinu."
Ási í Bæ gefur sjálfur út Græn-
landsdægur, en Tryggvi Ólafsson
listmálari hefur myndskreytt
bókina og Ragnar Lár sá um útlit.
Grænlandsdægur skiptist i 26
______J
kafla, en þetta er önnur bókin sem
Ási skrifar um Grænland
(Granninn i vestri 1971). Þá
fjallaði Ási um fólkið. sögu lands
og þjóðar i 4000 ár. en sú bók
varð til eftir að Ási hafði unnið við
byggingarstörf á Vesturströndínni.
Eftir sumarferðalag Ása um
Vesturströndina sumarið 1975
varð Grænlandsdægur til, nokkurs
konar skýrsla um ferðina, en i
raun og veru þarf sá sem les
Grænlandsdægur að vita talsvert
um Grænland til þess að geta fylgt
hinum snöru lýsingum Ása.
Grænlandsdægur er enn ein
bókin i safn ótrúlega margra rita
sem íslendingar hafa ritað um
þennan granna okkar i vestri,
granna sem við höfum alltof litið
samband við og sýnum skammar-
lega litla vinsemd á örlagatimum.