Morgunblaðið - 09.01.1977, Blaðsíða 19

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 9, JANUAR 1977
19
Flugráð
fjallar um
slökkvi-
bílana
MORGUNBLAÐINU hefur borizt
eftirfarandi fréttatilkynning frá
flugráði, þar sem fram kemur að
á 903. fundi ráðsins nýlega hafi
eftirfarandi samþykkt verið gerð:
„Flugráð harmar þau blaða-
skrif, sem orðið hafa um slökkvi-
bifreiðar þær sem flugmálastjórn
hefur fengið frá varnarliðinu á
Keflavíkurflugvelli. Stafa þau að
mati flugráðs af þeim misskiln-
ingi varnarmáladeildar, sem fram
kom m.a undir mynd í dagbl. Vísi
10. des. s.l., að um ,,nýuppgerðar“
bifreiðar væri að ræða.
Flugráð ítrekar fyrri samþykkt
og leggur áherslu á að flugmála-
stjórn fái til afnota þau sérhæfð
flugvallaslökkvitæki, sem ekki
verða notuð áfram á Keflavikur-
flugvelli og nothæf eru. Hins veg-
ar er nauðsynlegt að leiðrétta að f
umræddu tilfelli sé um „nýupp-
gerð“ tæki að ræða. Slík yfirlýs-
ing varnarmáladeildar er röng.
Flugmálastjórn var vel kunnugt
um ástand tækjanna og hefur tek-
ið við þeim með hliðsjón af þvf
mjög alvarlega ástandi, sem er í
þessum efnum á islenskum flug-
völlum. Hefur flugráð engu við
það að bæta. Flugráð vill taka
fram, að það telur ekki að um
ágreining sé að ræða við varnar-
liðið. Jafnframt leyfir flugráð sér
að vænta þess, að það þurfi ekki
að taka þátt f frekari opinberum
deilum um þetta mál.“
sér strax vafningalaust að efninu,
leyfa ekki orðaskvaldur í ótfma,
enda áorkaði hann svo miklu, að
við, sem nærri fórum hvað hann
sýslaði, furðuðum okkur einatt á
úthaldinu.
Undir svo ágætri stjórn reis
lfka hamingjustjarna skipa og
Skipadeildar með stækkandi flota
og nýjum verkefnum. Frægasta
fremdin var tvfmælalaust kaup
hans og forystumanna samvinnu-
hreyfingarinnar á Hamrafellinu,
sem langstærst skipa hefur kom-
izt f eigu Islendinga, en kaupin og
rekstur þess voru til fyrirmyndar,
meðan innanlandsútsynningur
rökkvaði ei loft, en eins og kunn-
ugt er varð að selja skipið úr landi
vegna rekstrarörðugleika eftir
geysilangt úthald og andvökunótt.
Óskráð siglingasaga þjóðarinnar
mun sfðar fjalla um þann þátt
Hirti að vansalausu, — kannski
með lofi sem vert væri.
Mér býður nú í grun, að sá kaldi
Hjörtur Hjartar
Afmæliskveðja
barningur og sleitulaus önn við
fjölmörg trúnaðarstörf hafi loks-
ins komið honum, eins og Þór
forðum, á annað hnéð, og þvf hafi
hann ákveðið að draga sig f hlé,
meðan enn var gott tóm til að
bæta eiginkonu, börnum og
barnabörnum. upp frátafir á liðn-
um tfma, og þá að geta loks hvflzt
frá þvf hversdagsnauði, sem jafn-
an þjakar reglusama forystumenn
fyrir fjölmennu starfsliði. Er
hann þess ráðslags mjög makleg-
ur.
Á sextugsafmæli þessa vel-
gjörðamanns míns færum við
hjónin honum, og hans frábæru
eiginkonu sem ávallt hefur staðið
sem bjarg við hlið hins þróttmikla
hlyns, beztu árnaðaróskir, og við
biðjum þeim heilbrigði og bless-
unar.
K.P.K.
Óvænt nýorðin atvik í atburða-
rás Sambandsins, og svo, fáum
dögum sfðar, sextugsafmæli þess,
er þáttaskilunum olli, knýr hug-
ann til löngu liðins tfma og 16 ára
erils í Skipadeild Sambands fsl.
samvinnufélaga.
Við þær endurminningar, sem
allar eru mér ljúfar, er mér efst í
sinni þakklæti fyrir það vega-
nesti, sem mér áskotnaðist í við-
kynningu við þann minnisstæða
og konunglundaða vin minn, er
þar stýrði för.
Einu ári er nú vant f aldarfjórð-
ung sfðan sá mæti og ráðholli vin-
ur — Jónas Jónsson frá Hriflu —
hvatti framhaldsdeildarnemend-
ur Samvinnuskólans til að leita
sér starfa hjá tveimur af fram-
kvæmdastjórum Sambandsins, í
tilefni þess að ráða átti þar nýja
menn, og að áeggjan hans afréð
ég að knýja dyra hjá þeim yngri,
sem ófullveðja hafði orðið yngsti
kaupfélagsstjóri landsins, og sem
þá þegar, aðeins 35 ára að aldri,
hafði skilað lofsverðu uppbygg-
ingarstarfi hjá tveimur kaupfél-
ögum og orðið þar svo vel kynnt-
ur, að hann varð eftirsjá öllum
góðum mönnum úr héraði.
Þá var Skipadeild Sambandsins
nýorðin sjálfstæð deild, og hafði
hinn hugumstóri Vilhjálmur Þór
og Sambandsstjórn fengið for-
ræði hennar í hendur Hirti Hjart-
ar, sem ég varð vitni að í röskan
hálfan annan áratug, að fór að
öllum störfum með tvfefldu kappi
og virtist hafa að leiðarljósi
manngildi Kolskeggs, að „hvárki
skal ek á þessu níðask ok engu
öðru, því er mér til trúat".
Reyndar kunni ég áður örfá
deili á æviþáttum þessa verðandi
húsbónda mfns, að æskuspor hans
á Þingeyri lágu innan seilingar
við sögusvið Sæbóls, og í Sam-
vinnuskólanum hafði hann farið
fyrir öðrum skólasveinum i ver-
aldarvafstri og tekið þar alhæst
próf, en hinn gjörhuguli skóla-
stjóri tfundaði til viðbótar gjörvi-
leika þessa uppáhaldsnemanda
síns, í einkahljóðskrafi okkar
tveggja, og fannst mér á stundum,
að meint álit Hjaltalíns á Jónasi,
áratugum fyrr, endurspeglaðist
hér á nýrri tfð við möndulstalla.
Mér var þvf viss geigur f huga,
óreyndum piltungi innan tvftugs,
er að mér kom að sæta yfir-
heyrslu, enda varð viðstaðan
stutt, samtalið enn styttra, en, ef
grannt var að gáð, þá lágu í sam-
talslok allar nauðsynlegar upplýs-
ingar umsækjandanum áhrær-
andi fyrir í fáorðum minnispunkt-
um hjá þeim sem starfanum réði.
Embættið fékk ég, en þetta voru
einkennandi vinnubrögð, að snúa

M0NR0E
SSRPÖHTUM EXNNIG SAMKVÆMT YBAR ÖSK,
AILAR GERÐIR VARAHLOTA í ELESTAR
GEREIR BANEARISKRA 0G EVRÖPSKRA
EÖIKSBILA, VÖRUBÍIA, TRAKTÖRA 0G
VINNUVELA MEB STUTTUM EYRIRVARA.
Flest til viöhalds bifreiöarinnar
M0NR0E
sIðumúla
reykjavIk