Morgunblaðið - 17.02.1977, Qupperneq 14

14
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 17. FEBRUAR 1977
viomvndir
að utar
kosnmgabarattunni, verður ekki
einmanna þótt hann sé nú ekki
lengur i mesta sviðsljósinu.
Kissingerhjónin ætla fyrst um
sinn að búa í einbýlishúsi sínu í
Washington og Kissinger sendi
nýlega um 5000 vinum og kunn-
ingjum nafnspjaldið sitt með
heimilisfangi nýrrar skrifstofu,
sem hann hefur opinað i
Kissinger er ekki á
flædiskeri staddur

ÞEGAR Henry Kissinger var
utanríkisráðherra Bandaríkjanna
var hann vanur að fara í göngu-
ferð með hund sinn á kvöldin,
með tvo öryggisverði i farar-
broddi með hundinn í bandi, tvo
verði við hlið sér og tvo fyrir
aftan. Þegar Kissinger fór í kvöld-
gönguna sl. helgi var aðeins einn
öryggisvörður i fylgd með honum
og hundi hans, Tyler.
Sumir segja að Bandaríkja-
menn fari illa með fyrrverandi
leiðtoga sina. Það er ekki nóg með
að Kissinger fái ekki lengur að
fljúga í einkaþotu af gerðinni
Boeing 707, sem bandaríski flug-
herinn lét honum í té, heldur
verður hann að standa í biðröð
ásamt öðrum farþegum, er hann
ferðast með Easternflugfélaginu
milli Washington og New York.
Hinn gamansami bandaríski
dálkahöfundur Art Buchwald
skrifaði nýlega, að Kínverjar
hefðu ekki einu sinni farið út í þá
refsingu að láta ekkju Mao Tse-
tungs, Chiang Ching, fljúga með
Eastern.
Þrátt fyrir þetta virðist Kissing-
er hafa það ágætt og vinir hans
segja að hann dafni vel. Hann
virðist aðeins grennri og mátti vel
við því að missa nokkur kg og
svolítið fölur, en það kann að vera
að allur maturinn og drykkurinn,
sem hann varð að setja i sig í
v*_____________________________
kveðjusamsætunum i
Washington, hafi ekki farið sem
bezt í hann.
Þegar samsætunum iauk í
Washington flaug Kissinger
ásamt Nancy konu sinni til New
York í einkaþotu Rockefeller
fyrrum varaforseta til að hvíla
sig, en þau voru ekki fyrr komin
til stórborgarinnar en boðunum
rigndi yfir þau. Það er þvi ljóst að
„riddarinn eini“, eins og Carter
forseti kallaði hann stundum í
Washington. Þeir sem heppnir
voru fengu einnig leyninúmer
hans heima, þar sem hægt er að
ná i hann ef mikið ber við.
Kissinger hefur ráðið sig sem
gestaprófessor við Georgetown-
háskóla i Washington og mun
flytja þar nokkra fyrirlestra fram
til vors og þiggja að launum 15
þúsund dollara. Höfuðviðfangs-
efni hans verður hins vegar að
skrifa bók um störf sín fyrir
Nixon forseta og Ford forseta og
Henry og Nancy Kissínger.
hann hefur nýlega undirritað |
samning við útgáfufyrirtækið ,
Little and Brown, sem er dóttur- I
fyrirtæki Time- j
Lifesamsteypunnar, og þótt ekki .
hafi verið gefið upp hve há samn- I
ingsupphæðin er, hefur heyrzt
talað um 1.5 milljóna dollara i
fyrirframgreiðslu til að tryggja I
útgáfuréttinn, en enginn vafi er |
á, að tekjur Kissingers af bókinni
eða bókunum koma til með að
vera mun meiri. Ekki mun ráð-
herranum fyrrverandi veita af,
þvi að honum tókst aldrei að
leggja mikið fyrir af 100 þús. doll-
ara árslaunum, sem hann hafði
sem utanríkisráðherra og í þvi
starfi vandist hann ýmsum þæg-
indum, sem hann hafði aðeins ■
látið sig dreyma um meðan hann
var prófessor við Harward-
háskóla.
Fjöldi vina Kissingerhjónanna
hefur boðið þeim alla hugsanlega
fyrirgreiðslu, en þau hafa þakkað i
fyrir kurteislega og sagt nei, því
að þau vilja ekki vera öðrum háð.
Hjónin hafa meira að segja skilað i
aftur brúðargjöfunum, sem þau
fengu frá erlendum þjóðhöfðingj-
um, er þau gengu i hjónaband. i
Um þetta sagði Nancy nýlega við
eina vinkonu sína, að hún væri
eina brúðurinn, sm hún vissi um |
að hefði orðið að skila öllum gjöf-
unum.
Þar sem ljóst er, að Kissinger
verður ekki á flæðiskeri staddur
hefur hann beðið vini sína í New
York að hjálpa sér að finna þar I
góða ibúð, þvi að þau hjón kunna
betur við sig í New York en
Washington, þar sem menn eru I
fljótir að gleyma fyrrverandi
ráðamönnum er nýir hafa tekið
við og þannig er það um Washing-
ton Jimmy Carters. Kissinger
sagði í ræðu í einni veizlunni þar
fyrir skömmu er hann var að
þakka gestgjafa sínum: „í fyrsta
skipti, sem ég kom hingað árið
1969, varstu að heiðra Lyndon I
Johnson, er hann hafði nýlega
látið af embætti og þá vissi ég, að
þú myndir verða mér góð þegar
ég væri kominn úr embætti." Að
þessu mæltu glotti hann og yfir- I
gaf samkvæmið. I
k
Borgarísjaki
frá Sudur-
heimskautinu
til ad bæta úr
vatnsskorti
i Ástraliu?
HUGMYNDIN um að reyna draga
borgarfsjaka til fjarlægra landa,
sem eiga við vatnsskort að stríða,
er ekki ný af nálinni og raunar er
þegar farið að flytja klaka frá
Grænlandi til Danmerkur þar
sem hann er notaður svona f grfni
til að kæla drykki gesta f veitinga-
húsum. Um mitt sl. ár var einnig
sagt frá þvf í fréttum, að stjórnir
nokkurra Arabarfkja væru að
fhuga möguleika á að leysa vatns-
vandamálin með borgarfsjökum.
Fæstir hafa þó gert nokkuð fram
til þessa annað en fhuga málið, en
nú hafa Ástralfumenn riðið á
vaðið og 6 þarienzkir vfsinda-
menn dveijast nú á Suður-
heimskautinu þar sem þeir kanna
hvort draga megi risastóra
Borgarfsjaki við Grænland.
Sverrir Magnússon, lyfsali:
Rekunum kastað
í dagblaðinu Tímanum 18. janúar s.l.
sendir Einar Birnir, framkvæmda
stjóri lyfjaheildverslunarinnar G.
Ólafsson hf., mér kveðju, sem kom
mér nokkuð á óvart, þar eð mér var
ókunnugt um að ég ætti við hann I
persónulegum útistöðum.
Ritsmíð framkvæmdastjórans virðist
ætlað að halda uppi vörnum fyrir
verðlagnmgu hans sjálfs á lyfinu
Penbritini, og i leiðinni fjallar hann
nokkuð um verðlagningu lyfja
almennt.
Ýmsum kynni að þykja
málflutningur hans ærið þokukenndur,
og alveg hefði ég leitt hann hjá mér ef
ekki hefði komið þar fyrir harkaeg
rangfærsla á einu ártali, sem skiptir
mig miklu máli og gerbreytir
viðhorfum til aðalatriða Þar sem ætti
að standa árið 1947 setur greinarhöf-
undur 1974 og skrifar síðan grein sína
samkvæmt því að það ártal sé hið
rétta Með þessari rangfærslu gefur
hann sér tilefni til hugleiðinga og
ályktana um hag minn og aðstöðu sem
lyfsala í Hafnarfirði Sá málflutningur
virðist mér annar en vænta mætti af
manni sem sjálfur ætlast til að vera
álitinn öðrum fyrirmynd um fagrar
dyggðir
Greinarhöfundur hefur mál sitt á því
að vitna í grein sem ég birti í Tímariti
um lyfjafræði. 2. hefti 1974 og
nefndist Horft um öxl og fram á veg
Fjallaði greinin um ákveðinn þátt
stéttarmálefna ársins 1947 og næstu
ára í þessari grein hafði ég í gaman-
sömum tón líkt afgreiðslu kerfisins á
mér til Hafnarfjarðar árið 194 7 við
staursetningu Mér hafði orðið það á
að afla mér nokkurrar framhalds-
menntunar umfram það, sem þá tíðk-
aðist meðal íslenzkra lyfjafræðinga en
engin not reyndust fyrir slíkan afglapa
önnur en að koma honum fyrir til
frambúðar í apóteki. sem þá var eitt af
hinum minnstu á landinu.
Höfundur Tímagremarinnar tekur
sér nú fyrir hendur að útlista fyrir
lesendum í hverju staursetning sé fólg
in en að hans sögn fór hún fram með
tvennum hætti (lýsing I og II) Að
sjálfsögðu gat hann þess, að jafnskjótt
og aðstæður leyfðu, kom prestur og
..kastaði rekunum' Eflaust hefur
höfundi runnið til rifja að hinn staur-
setti skyldi að þessu sinni þurfa að
bíða þjónustu áratugum saman. Enda
skundar hann nú sjálfur á vettvang,
kippir upp staurnum (lýsing I) mundar
reku sína og kastar í „gatið' því sem
stundum er kallað aur, og sparar nú
hvergi. því nóg er til á lagernum Og í
stað yfirsöngs grípur hann til hins
hefðbundna minningargreinaforms, og
nægir þá ekki minna en opna í víð-
lesnu dagblaði, skreytt ekki færri en
sex feitletruðum sorgarrömmum og
fyrirsögn með stríðsletri Svo hrifinn er
hann af þessu verki sínu að hann lætur
blaðið birta mynd af sjálfum sér í stað
hinnar hefðbundnu myndar af þeim
sem minnst er Kannski er hér á
ferðinni athyglisverð hugmyrid fyrir
eftirmælahöfunda Raunar er það líka á
móti venju, að sá sem yfir er sungið,
beri hönd fyrir höfuð sér Þó mun hann
freista þess
Greinarhöfundi virðast vaxa í augum
tekjur þær, sem ég hljóti að hafa
samkvæmt skattgreiðslum mínum til
ríkis og bæjarfélaga Til áréttingar
vekur hann athygli á fyrirtækjum á
minum vegum i Hafnarfirði Auk þess
birtir hann upplýsingar um verð-
lagningu lyfja. og virðist það eiga að
taka af skarið um mína hagsæld Telji
hann tekjur mínar óeðlilegar, mætti
hann minnast þess, að lögskipuð lyfja-
verðlagsnefnd skammtar okkur
báðum, mér sem smásala, honum sem
heildsala. álagningu á þau lyf, sem
báðir versla með Hitt ætti greinarhöf-
undi einnig að vera kunnugt, að skatt-
greiðslur lyfjabúða eru ekki algildur
mælikvarði á tekjur þeirra Þar kemur
margt til
Víkjum aftur að Hafnarfirði árið
1 947, en það ár hófst starfsferill minn
þar íbúar bæjarins voru þá rúm fjögur
þúsund og fór þeim hægt fjölgand: á
sama tíma og íbúatala nágrannabyggð-
anna, Reykjavíkur og Kópavogs, tók
stökkbreytingum og byggðin í Garða-
hreppi varð til svo að segja frá rótum í
árslok 1976 að nær þrem áratugum
liðnum, voru ibúar Hafnarfjarðar
aðeins rúm ellefu þúsund Þrátt fyrir
lágmarks ibúafjölda lengst af og að
ýmsu leyti erfiða aðstöðu hefur tekist
að þoka málum nokkuð áleiðis, svo
sem höfundur vikur að; enda þætti
þessum dugnaðarmanni sjálfsagt litið
til koma. ef árangurs af þriggja áratuga
þrotlausu starfi sæi hvergi stað
Ekki er fullljóst hvers vegna
höfundur helgar mér þessi miningar-
orð fremur en öðrum, sem gerst hafa
svo djarfir að keppa við hann á sviði
lyfjaheildsölu. nema ef vera skyldi
vegna þess, að ég er um sinn formaður
í stjórn fyrirtækisins Pharmaco hf En
að þvi standa yfir fjörutíu hluthafar,
þar á meðal flestir lyfsalar landsins og
allmargir lyfjafræðingar aðrir. í stjórn
eiga sæti auk mín fjórir menn, þrír
þeirra lyfsalar, með framkvæmdastjóra
sér við hlið; þeirri stöðu gegndi
Werner Rassmusson lyfjafræðingur til
1 desember s.l Greinarhöfundi til
glöggvunar skal þess getið að stjórnar-
menn og framkvæmdastjóri hafa verið
með afbrigðum samhentir Um fram-
kvæmdastjórann á greinarhöfundur
ekkert nema lof og það að verðleikum,
þvi að fáir hafa, að öðrum ólöstuðum,
unnið fyrirtæki okkar meira gagn þau
fáu ár sem hann gegndi þar störfum
Ekki nenni ég að elta ólar við alla
langlokuna. enda stundum svo djúpt
kafað, að erfitt er að greina, við hvað er
átt. Þó eru örfá atriði ótalin, sem ég get
ekki látið liggja í láginni
Meðal blaða þeirra, sem fluttu
frásagnir af fréttamannafundi okkar
14 desember sl., virðist Þjóðviljinn
einn hafa farið i taugarnar á greinar-
höfundi, enda skýrir hann frá því, að
Magnús Kjartansson stuðlaði í heil-
brigðisráðherratíð sinni að fjárhags-
legri fyrirgreiðslu, sem gerði okkur
kleift að hefja framleiðslu (í þessu
tilviki innflutning og pökkun) á
ampicillini, en það hafði um langt
skeið verið fáanlegt á lyfjamarkaði
erlendis á hagstæðu verði Ég hef
jafnan haft þann hátt á og mun hafa
framvegis, að láta menn njóta sann-
mælis, hver sem á i hlut. Viðbrögð
ráðherrans voru skjót og komu að
tilætluðu gagni Ekki er fyrir það að
synja, að tiltæki okkar hafi haft nokkur
áhrif á umboðslaun og sölutekjur
innflytjanda Penbritins. Kynni þar að
vera nokkur skýring á heiftinni.
Höfundur lýsir því raunar yfir, að hann
hafi alveg verið að því kominn að
lækka Penbritinverðið og rökstyður
það með mnrömmuðum verðþróunar-
útreikningum undangenginna ára Já
mikil var óheppni höfundar, að honum
skyldi nú ekki lánast að koma þessu í
kring áður en ampicillinið kom á
markaðinn Og er þaðekki alveg maka-
laust, að einhverjir íslenskir lyfsalar
skuli taka upp á því þrátt fyrir allar
verðlækkanir höfundar, að beina inn-
kaupum sínum á Penbritini til breskra
heildsala í stað þess að láta umboðs-