Morgunblaðið - 23.07.1977, Blaðsíða 21

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 23. JULl 1977
21
1. grein
Eigertindur klifinn:
Aðdragandinn aS þessari ferS okkar tveggja, Sighvatar
Blöndahl og Helga Benediktssonar, Hjálparsveit skáta I
Reykjavík, var nokkuS langur. Fyrir þremur árum sáum viS
fjalliS fyrst meS eigin augum og heilluSumst þá þegar
mjög. En þá vorum viS staddir á svæSinu á háfjallaskóla og
gafst þvi ekkert tækifæri til uppgöngu. ÁriS 1975 vorum
viS aftur á ferS og skyldi nú reyna viS tindinn. Hamingjan
var okkur ekki hliSholl, viS máttum húka þarna dag eftir
dag í grenjandi rigningu unz viS loks gáfumst upp og
héldum heim á leiS. ÁSur en haldiS er lengra er rétt aS
fræSast lítillega um þennan nafnkunna tind, Eiger. Hann
stendur miSsvæSis í Sviss á svæSi er nefnist Berner
Oberland. Tindurinn er 3975 m hár. Hann er erfiSur
uppgöngu frá öllum hliSum, sérstaklega norSanmegin frá
en þaS er hinn illræmdi NorSurveggur fjallsins, sem tekið
hefur fjölda mannslifa í toll gegnum árin.
Sighvatur meS Mönch og Jungfrau i baksýn.
Aðdragandi og
undirbúningur
frameftir degi. En þar eftir
var verið við verklegar æfing-
ar i sjúkrahjálp í fjalllendi og
einnig ýmsar æfingar við að
koma slösuðum fjallgöngu-
mönnum til hjálpar, ef þeir
héngu utan i klettum slasaðir
og ósjálfbjarga. Nánar tiltek-
ið. hvernig komast skal að
hinum slösuðu, umbúnaður
um þá og að lokum ná þeim
upp eða koma þeim niður til
flutnings á sjúkrahús. Mjög
margar aðferðir eru notaðar
við þetta, allt frá einni fjalla-
línu upp í mjög fullkomnar
vindur með stálvir Um
kvöldmatarleitið var svo
haldið aftur i fjallahótelið og
frí um kvöldið Morguninn
eftir var vaknað snemma, kl.
05.30, því þá var haldið í
skriðjökul sem var all fjarri,
en i honum var æfð öll sú
tækni sem notuð er við björg-
unaraðgerðir á jöklum. Að-
ferðirnar við það eru mjög
mismunandi eins og í klett-
unum, en þær fullkomnustu
krefjast samstarfs við þyrlu
því þá er ýmis búnaður not-
aður, sem ógjörningur er að
bera. Mætti t.d. nefna þegar
meður dettur í þrönga
sprungu og erfitt er að koma
böndum á hann. Þá myndi
þyrla fljúga á staðinn með
nýtízku loftpressu og síðan
brytu björgunarmennirnir í
snarhasti nægilega frá hinum
slasaða, kæmu á hann bönd-
um og hlifðu hann upp á
brún. Þar tæki þyrlan við og
flytti hinn slasaða á sjúkra-
hús. Þetta gerist aðeins ef
Eiger er sennilega nafn-
kunnasta fjall heimsins ef frá
er skilið Mount Everest og
Matterhorn. Árið 1976
skyldi reyna í annað sinn. Við
byrjuðum á að klífa Matter-
horn ásamt nokkrum félög-
um okkar og héldum siðan
að rótum Eigertinds. Nú var
það ekki slæmt veður sem
hamlaði, heldur of mikill hiti,
sem gerði það að verkum að
snjórinn var mjög ótryggur
og stöðugt féllu snjó- og aur-
skriður úr fjallinu. Við mátt-
um því halda vonsviknir
heim á leið öðru sinni. Það
var svo í febrúar s.l. að boð
Texti og mvndir:
Sighvatur Blöndahl og
Helgi Benediktsson
barst frá Svissneska Alpa-
klúbbnum til Hjálparsveitar
skáta i Reykjavík um að
sendá tvo menn, sem gesti á
árlega björgunaræfingu, sem
haldin er fyrir félaga í björg-
unarsveitum Svissneska
Alpaklúbbsins En hver sveit
sendir 1—2 þátttakendur til
æfingarinnar, sem síðan
miðla sínum felögum af þvi
sem lærzt hefur.
Boðið var þegið með þökk-
um og ákveðið að við félag-
Helgi, sem sjúklingur, sóttur í jökulsprungu.
Helgi vi8 fjallahótelið og Eiger i baksýn.
arnir færum. Við sáum strax
möguleika á að klifa Eiger-
tind þarsem björgunaræfing-
in skyldi haldin á svæði við
fjallið. Nú var aðeins eitt
vandamál sem þurfti að yfir-
stiga, en það var peningahlið
málsins, þ.e. ferðir til og frá
Sviss og þess háttar Ákveðið
var því að leita aðstoðar Flug-
leiða við flutning til og frá
Luxemburg. Brugðust þeir
mjög vel við málaleitan okkar
og buðust til að flytja okkur
ókeypis fram og til baka.
Kunnum við þeim hinar
beztu þakkir. Við lögðum síð-
an af stað héðan 15. júni
með þotu Flugleiða til
Luxemburgar, en þaðan var
svo haldið strax með bíla-
leigubil til Sviss. Þess má
geta til gamans að ódýrara
var að hafa bíl á leigu í 10
daga heldur en að ferðast
með lest til og frá Sviss. Við
komum til borgarinnar Thun i
Sviss um miðnætti þar sem
hótelherbergi beið okkar á
vegum Svissneska Alpa-
klúbbsins. Árla morguns
hinn 16. júní hittum við svo
formann Alpaklúbbsins og
annan félaga er skyldi vera
okkurinnan handar meðan á
heimsókninni stæði. Fljótlega
héldum við siðan til Grindel-
wald, sem er lítill bær við
rætur Eigertinds, en þaðan
urðum við að ferðast með
lest upp í fjallahótelið Kleine
Scheidegg, þar sem dvalizt
var meðan á námskeiðinu
stóð. Þessi lest er mjög sér-
stök fyrir eitt, en það er að
hún gengur i gegnum tvö
fræg fjöll, Eiger og Monch og
síðan upp í skarð eitt er nefn-
ist Jungfraujoch í 3400m
hæð, en það er hæsta járn-
brautarstöð í Evrópu Nám-
skeiðið hófst formlega að
morgni 17. júni. Haldnir
voru fyrirlestrar um ýmis efni
góðar aðstæður eru. Við erf-
iðar aðstæður m.a. hérlendis
myndi aðferðin vera sú, að
brotið yrði frá hinum slasaða
með litlum ishömrum og
böndum komið á hann og
honum komið upp. En þaðan
yrði hinn slasaði borinn að bil
er flytti hann. Þessi aðferð er
óhemju seinleg. Þessi æfing
stóð fram undir kl. 18.00.
Var þá haldið í hótelið og
kvöldverður snæddur. Um
kvöldið var einn fyrirlestur og
að lokum skuggamyndasýn-
ing. Þriðji dagurinn og jafn-
framt sá siðasti rann upp. Nú
var æfð meðferð á vindum
og stálvír mun ýtarlegar en
gert hafði verið á föstudegin-
um. Stóðu þessar æfingar
fram til um kl. 14.00 en þá
var æfingunni slitið og hver
hélt til sins heima. Morgun-
inn eftir ætluðum við svo að
klifa tindinn, en frá þvi segj-
um við í næstu grein.