Morgunblaðið - 23.07.1977, Blaðsíða 30

30
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 23. JULÍ 1977
+ Móðir okkar SIGRÍÐUR GÍSLADÓTTIR, Skálmárbæ. Álftaveri. lézt 21 júli í St. Jósepsspítala, Hafnarfirði, Fyrir hönd vandamanna, Gtsli Vigfússon, Jafet Vigfússon, Gestur Vigfússon.

+ Konan mín SIGURLAUG PÁLMADÓTTIR Háaleitisbraut 42 lést á Landsspitalanum 21 júlí. Gunnar 1. Jónsson.

+ Ástkær sonur okkar, og bróðir ASGEIR ÞÓR SIGUROSSON, Grýtubakka 18, lézt af slysförum þann 20. þ m fyrir okkar hönd og annarra vandamanna, SigurSur Valur Magnússon, Erla Hafdís Sigurðardóttir, og systkini.

+ Eiginmaður minn HJALTI GUNNARSSON Grænuhlið 5 sem andaðist 18 þ m verður jarðsunginn frá Landakotskirkju mánu- daginn 25. júlí kl 1 30 Ásta Ásgeirsdóttir.

+ Útför móður okkar GUÐRÚNAR MAGNÚSDÓTTUR frá Iðunnarstoðum fer fram frá Akraneskirkju laugardaginn 23. júli kf. 1 3 30. Gunnþóra ÞórSardóttir Elias ÞórSarson.

+ Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför JÓHANNESAR HALLDÓRSSONAR Hólabraut 22 Akureyri ÞorgerSur Halldórsdóttir Jónina Jóhannesdóttir og systkini hins látna.

+ Öllum, sem veittu mér hjálp og sýndu mér hlýhug við útför eiginkonu minnar, ÖNNU ÓLAFSDÓTTUR, frá Hvallátrum, sendi ég mínar innilegustu þakkir Sveinn Gunnlaugsson frá Flateyri.

+ Þökkum auðsýnda samúð vegna andláts UNNAR AÐALHEIOAR BALDVINSDÓTTUR Laufásvegi 45 b VeturliSi Gunnarsson Regina Gísladóttir ÞórSur H. Jónsson og barnabórn.

+ Alúðar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vínáttu við andlát og jarðarför KRISTJÁNS BENEDIKTSSONAR Hæli. Þorbjörg Björnsdóttir börn og tengdabörn.
Einar Kristirm Eiríks-
son bóndi — Minning
»Ljúft er hér að Ijúka
iffsins sæld og þraut
við hið milda, mjúka
móðurjarðar skaut«.
(Steinjírfmur Thorsteinsson).
Kristinn Eiríksson var í heim-
inn borinn þegar sólargangur var
lengstur her á landi, 14. júní 1896,
og burtkallaðist mikdan og mjúk-
an vördag, 30. maí 1977, tæplega
81 árs að aldri. Það var táknrænt
fyrir lífsgöngu Kristins að kveðja
jarðlifið í gróanda vorsins. Hann
var alla tíð vorsins maður.
Snemma byrjaði hann að læra
lesturinn, þótt fátt væri um bæk-
ur á hans uppvaxtarárum, en
kannske hefur bókaskápur
frænda hans, prófastsins á
Krikjubæ, kveikt lestrarþorsta
hans, en þangað fór Kristinn 11
ára og fermdist þaðan. Veturna
1919 — 1921 dvaldi hann við
Alþýðuskólann að Eiðum, taldi
skólavistina þar hafa glætt fróð-
leiksþorsta sinn og að þeir séra
Ásmundur Guðmundsson og
Benedikt Blöndal hefðu glætt
þann neista, og að áhrifa þeirra
hefði gætt við bókaval sitt síðar
en snemma fór Kristinn að kaupa
sér bók og bók, þótt efni væru
lítil. Sem dæmi má nefna að þeg-
ar bókin Kvöldræður í Kennara-
skólanum komu út 1931 eignaðist
Kristinn þær fijótlega, en þessi
bók er, sem kunnugt er, fyrir-
lestrar er séra Magnús Helgason
flutti á skólastjórnarárum sínum í
Kennaraskóla Islands. Kristinn
hreifst af ræðunum og taldi sig
hafa mikið af þeim lært. Þá voru
þeir Jónas, Bjarni, Steingrímur
og Matthias uppáhaldsskáldin, las
hann mikið ljóð þeirra og lærði
þau utanbókar, lifði sig inn i efni
þeirra, var stálminnugur og sagði
vel og skipulega frá, enda bætti
hann við þekkingu sína meðan
hann lifði. Hann átti að lokum
safn góðra bóka og las alltaf mik-
ið. Eftir að búskapnum létti fór
hann að geta sinnt áhugamálum
sínum, sem voru ferðalög um
landið og lestur góðra bóka. Þá lét
hann sig ekki vanta í bændaferðir
héðan og um sjötugt ferðaðsit
hann um Snæfellsnes, hluta af
leiðinni gangandi með tösku á
bakinu til að njóta sögustaðanna
þar sem bezt. I ferðunum skrifaði
hann jafnan niður það helzta sem
fyrir augu og eyru bar.
Kristinn fæddist í Refsmýri i
Fellahreppi og voru foreldrar
hans hjónin Guðbjörg Gunnlaugs-
dóttir, uppalin í Refsmýri , og
Sveinn Eiríkur Jónsson frá Kleif í
Fljótsdal en þau bjuggu í Refs-
mýri fyrir og um aldamótin. Var
búskapur þá örðugur og árferði
vont eins og víða má lesa. Af 10
börnum þeirra komust 5 til full-
orðins ára: Jón er lengi var kenn-
ari og skólastjóri i Vopnafirði;
Kristinn sem hér er sagt frá;
Sigrlður er dó úr mænuveiki 22
ára gömul; Sólrún húsfreyja á
Krossi i Fellum og Guðný hús-
freyja á Dallandi i Vopnafirði.
Eiríkur og Guðbjörg fluttu frá
Refsmýri að Krikjubæ i Hróars-
tungu vorið 1907. Það bjó þá
fræðimaðurinn Einar Jónsson
prófastur og minntist Kristinn
hans siðar með þökk og virðingu.
Eftir fermingu lá leið Kristins
aftur inn á Hérað og nú til að
vinna fyrir sér, enda var hann
snemma ósérhlífinn, frískur á
fæti og kom sér alls staðar vel.
Var hann svo heppinn að vistast
hjá góðum húsbændum á ung-
lingsárum sínum.
Lengst var hann á Hafursá hjá
þeim ágætu hjónum Vilborgu
Jónsdóttur, föðursystur sinni og
manni hennar, Guðmundi Kjer-
úlf. Að lokinni skólavist á Eiðum
réðst Kristinn til Hallgríms Þór-
arinssonar bónda á Ketilsstöðum
á Völlum og þar kynntist hann
Salnýju Jónsdóttur frá Grófar-
gerði er síðar varð kona hans.
Næsta ár fór Kristinn norður fyr-
ir Lagarfljót, ráðsmaður til Agn-
esar Pálsdóttur er þá bjó í Refs-
mýri með 2 börn sín. Kristinn var
SVAR MITT
EFTIR BILLY GRAHAM
ÉG skil ekki, hvað Jesú átti við, þegar hann sagði við rlka
unglinginn: ,JIvf kallar þú mig góðan?“ Var hann að afneita
guðdómleika slnum?
Nei, hann var ekki að afneita guðdómleika sinum.
Fremur staðfesti hann hann með því að segja, að
Guð einn sé góður. Hann var líka að benda á fánýti
þess að þjóna Guði með vörunum, en vera jafnframt
tregur til að fylgja honum. Þér munið eftir Pílatusi.
Hann sagði: „Ég finn enga sök hjá honum“, og
nokkrum mínútum síðar framseldi hann Jesúm
skrílnum til krosSfestingar.
Allir tala vel um Jesúm. Fáir hafa gagnrýnt hann
svo heitið geti. Flestir nú á dögum kalla hann
„góðan“. En það stoðar ekki að kalla hann „góðan“
og vilja svo ekki styðja málstað hans. Það er einmitt
það, sem ríki unglingurinn gerði. Hann hlóð á hann
lofi, en skömmu síðar sneri hann við honum bakinu
til þess að ganga veg eigingirni sinnar.
Annað hvort er Jesús verður þess, að honum sé
fylgt, eða ekki. Annað hvort er hann „góður“ mönn-
unum eða hann er „slæmur“. Ef við trúum því í raun
og sannleika, að hann sé góður, að hann sé guðlegur,
sonur Guðs, þá munum við fylgja honum. Það, sem
Jesús er að segja við ríka unglinginn, er þetta:
„Kallaðu mig ekki góðan meistara, nema þú sért fús
til að fylgja mér, ella ertu að eyða tíma og orðum til
einskis.“
+
Þökkum auðsýnda samúð við andlát og jarðarför
STEFÁNS BJARNASONAR.
Helga Eiriksdóttir
Margrét Stefánsdóttir.
röskur við alla vinnu og ágætis
heyskaparmaður. Ekki gerðu aðr-
ir betur við að snara bagga á
klakk, þótt ekki væri hann hár i
loftinu. Hey voru mikil í Refs-
mýri um haustið og fénaður vel
fram genginn um vorið en þá
sagði Agnes jörðinni lausri og
flutti burtu, en Kristinn fór I
vinnumennsku að Brekku í
Fljótsdal til Ólafs læknis Lárus-
sonar og það sumar kvæntist
hann Salnýju Jónsdóttur, sem áð-
ur er um getið. Næsta sumar
fluttu þau aftur austur yfir fljót
að Vallanesi og siðar að Ketils-
stöðum en vorið 1928 fluttu þau
enn norður yfir fljót og bjuggu á
Miðhúsaseli og stunduðu lengst
15 ár sjálfstæðan búskap i Refs-
mýri. Var þeim þó blandin
ánægja að þeirri vist. Vorið 1946
rifu þau sig upp þaðan og synir
þeirra, Sigurður og Jón, ýmist
farnir í atvinnu eða skóla. Leið
þeirra lá nú enn austur yfir fljót
og árið 1949 losnaði hægindisjörð-
in Keldhólar úr ábúð. Synir
þeirra keyptu jörðina þá um vorið
og þangað var flutt og hafinn bú-
skapur. Taldi Kristinn beztu ár
ævi sinnar hafa verið á Keldhól-
um. Salný andaðist skömmu fyrir
jólin 1962 og vorið 1963 tók Jón
sonur þeirra við búinu en eldri
sonurinn, Sigurður, kvæntur og
setztur að í Reykjavik. Kona hans
er Guðríður Mangús dóttir frá
Mjóafirði. Næstu misserin var
Kristinn laus við heimilið og
stundaði vegavinnu og fleira sem
til féllst en haustið 1964 réðst
Svava Jónsdóttir frá Hrærekslæk
í Hróarstungu til þeirra og var
síðan hvern vetur hjá þeim feðg-
um og annaðist heimilið með
prýði. Hún sá vel um Kristin, sem
þá var orðinn gamall maður, og
hjúkraði honum eftir að ellin fór
að þreyta hann. Kristinn var þó
fremur heilsugóður mestalla æv-
ina miðað við aldur, nema tvö
síðustu árin, sem hann lifði.
Ætla mátti að honum hefði eigi
verið á móti skapi að lesa og læra,
þótt hlutskipti hans yrði búskap-
arbasl, en aldrei varð annað séð
en að Kristinn væri ánægður með
sitt lífsstarf. Hann var áhugamað-
ur í búskap og ágætur skepnu-
hirðir, enda gengu fáir betur um
hús og hey en hann. Öllum sem
eitthvað kynntust Kristni var
hlýtt til hans, óvin hefði hann
ekki getað átt lengi. Viðmót og
svipur leyndu ekki hvað innra
bjó, hann var hreinlyndur með
afbrigðum og vildi enga eftirmála
eiga við menn, reikningana á
borðið tafarlaust. Fyndist honum
á sig hallað, gat hann breytt
snöggt um svip, varð þá alvöru-
gefinn og krafðist þess að ræða
málin augliti til auglitis, en svip-
urinn glaðnaði jafnskjótt og skiln-
ingur komst á, skildi svo við hinn
aðilann með góðum huga og gerði
að gamní sinu. Þessi aðgangur
máls aflaði Kristni vin'sælda og
hann leitaði ávallt að þvi bezta i
fari samferðamannanna, svo vin-
fastur og saklaus var hann alla
ævi. Sáttur við lífið og í trú á
sigur hins góða kvaddi Kristinn
jarðvistina og við sem eftir lifum
biðjum honum blessunar i nýjum
heimkynnum.
Hann var jarðsunginn í Valla-
neskrikjugarði hinn 4. júní s.l.
Margt fólk var viðstatt og sýndi
með því hug sinn til hins fram-
liðna.
H.H.
Birting
afmælis-
og minning-
argreina
ATHYGLI skal vakin á því, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með
góðum fyrirvara. Þannig verð-
ur grein, sem birtast á í mið-
vikudagsblaði, að berast f sfð-
asta lagi fyrir hádegi á mánu-
dag og hliðstætt með greinar
aðra daga. Greinar mega ekki
vera í sendibréfsformi eða
bundnu máli. Þær þurfa að
vera vélritaðar og með góðu
línubili.