Morgunblaðið - 23.07.1977, Blaðsíða 26

26
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 23. JULl 1977
Kurt Oppler afhendir Karli orðuna. Ljósm. Mbl.: RAX,
Sæmdur þýzkri þjón-
ustuorðu fyrir aðstoð
við þýzka sjómenn
ÞEGAR v-þýzka rann-
sóknarskipið Meercatze
kom í síðasta sinn tii hafn-
ar í Reykjavík, var Karl
Einarsson, fyrrverandi
verkstjóri hjá Hreini,
sæmdur v-þýzku þjónustu-
orðunni „Das Verdiens-
treuz am bande.“
Sendiherra Þýzkalands á Is-
landí, hr. Kurt Oppler, afhenti
Karli orðuna um borð i skipinu,
að viðstöddum skipstjóra skips-
ins, Harald Paetow, Ludwig
Siemsen, umboðsmanni v-þýzkra
Veitt lausn
frá embætti
Samkvæmt ósk Jóns Sigurðs-
sonar, ráðuneytisstjóra, hefur for-
seti Islands í dag 21. júlí, veitt
honum lausn frá embætti ráðu-
neytisstjóra i fjármálaráðuneyt-
inu frá og með 1. nóvember n.k.
Baháíar
sýna Jóðlíf
Einþáttungurinn Jóðlíf eftir
Odd Björnsson verður sýndur af
Bahá'íum n.k. mánudag kl. 8.30 í
Lindarbæ. Leikritið gerist i
móðurkviði og eru persónurnar
tvíeggja tvíburar. Fjallar leikritið
um vangaveltur tvíburanna hvort
„lif sé eftir þetta líf“ þ.e. hvort líf
sé að loknu jóðlífi — lífi í móður-
kviði.
Á eftir leikritinu munu
Bahá’iar standa fyrir almennri
kynningu á trú sinni og verður
m.a. lagt út af efnisinnihaldi leik-
ritsins í stuttri ræðu sem skýra
mun afstöðu Bahá’fa til lífsins eft-
ir dauðann o.s.frv. Þá mun þeim,
sem áhuga hafa, gefinn kostur á
að taka þátt í frjálsum umræðum
um trúarleg málefni.
skipa í Reykjavík, og nokkrum
fleiri gestum.
Það kom fram i ávarp Oppler
sendiherra til Karls, að hann er
sæmdur orðunni fyrir frábær
vinatengsl við þýzka sjómenn allt
frá stríðslokum, en Karl hefur
verið mikil hjálparhella
Þjóðverja á tslandi.
I samtali við Morgunblaðið
sagði Karl, að hann hefði lært sitt
fag í Þýzkalandi og alla tið haft
gott samband við Þjóðverja.
,,Á meðan striðinu stóð hafði ég
að sjálfsögðu ekkert samband við
Þjóðverja, en þegar þýzkir
togarar fóru að koma á ný á
íslandsmið heimsótti ég
sjómennina þegar togararnir
komu í höfn. Á þessum árum var
örbirgð þeirra svo mikil, að þeir
áttu ekki einu sinni sápu til að
þvo sér og þá færði ég þeim ýmis-
legt, t.d. grænsápu frá Hreini, því
þeir urðu annars að þvo sér úr
sandi, er þeir höfðu með sér i
veiðiferðirnar.”
Sagði Karl, að hann hefði síðan
tíaft það fyrir sið að heimsækja
þýzka sjómenn á sjúkrahús I
Reykjavík er þeir lágu þar,
þannig að vinatengslin hefðu
stöðugt styrkzt. Þá hefði hann
heimsótt þessa menn í Þýzkalandi
og þeir sig hér heima.
Samþykkt
Veidi- og f iski-
ræktarráðs
1 Morgunblaðinu s.l. fimmtudag
birtist samþykkt Veiði- og fiski-
ræktarráðs Reykjavíkur, um
áskorun til þingmanna borgarinn-
ar að beita sér fyrir að gerðar
verði grundvallarbreytingar á
núgildandi lögum um lax- og
silungsveiði, i lok bókunar Jakobs
Hafstein á fundi ráðsins. Bókun
Jakobs sem hann stóð einn að, var
vegna umræðu í ráðinu um komu
erlendra sérfræðinga í fisksjúk-
dómum og er fyrrgreind sam-
þykkt henni óviðkomandi.
Aþjóðaþing
esperantista
— Leiðrétting
í FRÉTT hér I blaðínu í gær um al-
þjóðaþing esperantista í Reykjavik, 30
júlí til 6 ágúst, slæddist inn sá leiði
misskilningur að aðalframkvæmda-
stjóri Unesco, M'Bwo yrði verndari
þingsins. Svo er ekki, það er forseti
íslands, dr. Kristján Eld]árn, sem er
verndari þess. Aðalfiamkvæmdastjóri
Unesco mun hinsvegar verða viðstadd-
ur setningu þingsins og flytja þar
ræðu
Erlendar bækur
„VINTERBÖRN" — bók eftir
dönsku skáldkonuna Deu Trier
Mörch hefur fengið viðurkenn-
ingu sem bezta nýja verkið sem
út kom þar í landi árið 1976.
Það eru danskir bókaútgefend-
ur sem hafa kjörið hana þessa
heiðurs verðuga.
„Vinterbörn” gerist á Ríkis-
sjúkrahúsinu í Kaupmanna-
höfn — á barnsburðaganginum
og fæðingarganginum. Þar
koma við sögu ótal konur sem
eru í þann veginn ala að ala
börn sín. Sömuleiðis segir frá
fæðingum sumra kvennanna og
hversu þeim reiðir af.
Við fyrstu sýn mætti ætla að
þetta yrkisefni væri heldur fá-
breytt til að bók upp á næstum
þrjú hundruð siður héldi
athygli lesandans. En svo reyn-
ist þá annað koma upp á. Bókin
er kröftug og sterk, laus við
tilfinningavaðal, en þó einlæg.
Konur sem hana lesa hljóta að
kinka kolli samsinnandi flestu
því sem þarna gerist og svo
mögnuð er bókin og lýsingar
hennar að við borð liggur að
lesandinn finni spítalalyktina.
Og lýsingar höfundar á fæðing-
unum sjáflum svo lofandi að
það er ekki fjarri lagi að kven-
lesendur sem hafa átt börn séu
komnir með hriðarverki þegar
á lesturinn líður!
Það eru höfuðkostir bókar-
innar hversu ærleg og mann-
eskjuleg hún er, hún heldur
athyglinni og er læsilega unnin,
mundskreyttingar höfundar
gefa henni og aukið gildi. A
Dea Trier Mörch með börn sfn þrjú.
,,V etrarbörn”- bezta
danska bók ársins 7 6
hinn bóginn er það galli við
bókina hversu margar persónur
koma víð sögu, sumar lauslega
upp dregnar, svo að lesandi má
hafa sig allan við að fylgjast
með hver er hvað. Sömuleiðis
er höfundi mjög svo misjafn-
lega annt um persónur sínar að
hann ieggur við sumar litla
rækt og eiginlega má segja að
sumar þeirra gleymist hálfpart-
inn og líkt og öðru hverju að
höfundur muni eftir þeim og
reyni þá að gera smá bragarbót.
En þrátt fyrir ýmsa vankanta
breytir það engu að bókin er
sterk og óverjuleg. Að lesa
hana er hverjum ávinningur.
Dea Trier Mörch er hálf
fertug að aldri. Hún er þekktur
grafiklistamaður og hefur
myndskreytt margar bækur við
góðan orðstír. Þetta er þriðja
bók hennar, Sorgmunt er
Socialisme kom út 1968 og
Polen árið 1970. Hún nam i
málaradeild Listaakademiunn-
ar þegar hún var 17—23 ára
gömul, fór námsferðir til
Póllands, Júgóslaviu, Tékkósló-
vakíu og Rússlands 1964—1967.
Hún er gift og á þrjú börn.
Um söguefni sitt segir hún
sjálf:
„Að fæða barn er eins og ferð-
ast í framandi landi. Mig lang-
aði til að lýsa þessari ferð,
landslagi og landsháttum, áður
en það væri mér horfið á ný.. ."
Hún þurfti sjálf að liggja um
tima á sjúkrahúsi áður en hún
ól síðasta barn sitt og fer ekki í
launkofa með að hún lýsi sjálfri
sér í bókinni og þeim konum
ýmsum sem hún kynntist. Hún
segist hafa látið þær sem koma
við sögu lesa bókina áður en
hún setti hana i prentun. „Það
sem kom mér á óvart," segir
hún, „er að konurþjást af kviða
fyrir fæðinguna. Þær reyna að
leyna ótta sínum, en hann er
fyrir hendi og nagar þær. Þær
óttast að barnið verði ekki heil-
brigt — og þær óttast lika um
sjálfar sig. Það er misskilning-
ur að konur hlakki til fæðingar-
innar og líti á hana sem guð-
dómlegan viðburð. 1 sjálfu sér
er fæðingin stórkostleg en kon-
ur bíða hennar í hvert skipti
með kvíða — hvað svo sem þær
viðurkenna af þvi eða ekki.
Þessi ótti er heldur ekki alltaf
látinn i ljós. Stundum aðeins
skynjaður og fæstar kvenna
treysta sér til aö ræða ótta sinn
af hreinskilni."
Bókin er um 292 bls. í all-
stóru broti. Gyldendal er útgef-
andi og eins og áður segir er
hún mundskreytt af höfundi.
h.k