Morgunblaðið - 01.09.1977, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 1. SEPTEMBER 1977
Grani göslari
Nýi þjónninn, Grani, er kunnur fyrir snör handtök í þjóns-
starfinu!
Verði ég beðinn að hafa upp á
húsbóndanum, hvar á ég ekki
að leita?
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Forseti Bridgesambands
Evrópu skrifaði í blað Evrópu-
mótsins 1977 um skemmtilega
vörn, sem Þjóðverjar tveir fundu
i leik þeirra við Finna. Spili þessu
er iýst hér að neðan. Þjóðverjarn-
ir sátu i norður og suður.
Norður gaf, austur og vestur á
hættu.
Norður
S. fi
II. K1076
T. G108
L. KG542
Vestur Austur
S. K1097 s- ADG3
II. AD432 H- G98
T. 954 T. A2
L 7 L. AD103
Suður
S. 8542
II. 5
T. KD763
L. 986
„Því miður”
% „Því miður“
— Þessir „stjórar" vita
ekki hvað það er að vera 17 ára
gamall og hafa ekkert að gera. Ég
má horfa á eftir vinum minum i
vinnu og svo verð ég að biðja þig
um hvern eyri.
Þessi orð sagði sonur minn við
mig fyrir stuttu, en hann varð
fyrir heilaskaða í fæðingu. Ég ein
veit og skil hvað mikill sársauki
felst á bak við þessi orð, því ég
hef horft upp á þjáningu hans I
sumar. Ég hefi reynt mikið til að
fá vinnu fyrir hann, talað við
marga vinnuveitendur en hann er
ekki gjaldgengur á vinnumark-
aðnum. Nú standa málin þannig
að eftir að hafa talað við tvo
„stjóra" í einu fyrirtæki, fengið
góða áheyrn og góða von, hef ég
fengið þau svör, að það þyrfti
aðeins að bera þetta undir einn
æðri „stjóra“; „því miður“, ekki
gjaldgengur!
Ég er að reyna að byggja upp
kjark hjá sjálfri mér til þess að
segja honum þessi siðustu „því
miður“.
Ég hefi oft þakkað æðri máttar-
völdum fyrir hvað heilaskaðinn
er litill hjá syni mínum á móts við
hjá svo mörgum öðrum. Ég veit að
hann getur gert ýmislegt ef hann
fær tækifæri, skilning og þolin-
mæði. Ég get ekki lofað hæfni í
starfi, en ég get lofað samvisku-
semi og heiðarleika.
Geta einhverjir gefið okkur ráð
eða hjálp, foreldrum þessara
barna, til þess að fullnægja at-
hafnaþörf þeirra.
Betur sjá augu en auga.
Mamma Péturs
Já, betur sjá augu en auga. Hér
er drepið á eitt af alvarlegri
vandamálum nútímaþjóðfélags-
ins, það vandamál að samfélagið
ber ekki nægilegt traust til þeirra
sem eiga við líkamlega eða and-
lega fötlun að striða. Vonandi er
að fljótt verði breyting hér á. Vel-
vakandi óskar eftir meiri umræðu
um þessi mál, og hvetur sem
flesta til að leggja orð í belg.
% Rannsókn hjá
sérfræðingi
Piltur utan af landi kom til
Reykjavíkur til þess að fara til
læknis, sérfræðings í tauga- og
geðsjúkdómum.
Finnski spilarinn i austur varð
sagnhafi í fjórum spöðum. Suður
spilaði út tígulkóng, fékk slaginn
en austur fékk næst á ásinn.
Hann svínaði þá hjartadrottn-
ingu, kóngur og norður spilaði
siðasta tigli sínum. Austur tromp-
aði með gosanum, tók á spaða-
drottninguna og spilaði hjarta-
gosa. Suður trompaði og staðan
var orðin þannig:
Norður
S. —
II. 107
T. —
L. KG542
Vestur
S. K109
II. A43
T. —
L. 7
Suour
S. 85
II. —
T. D7
L. 986
Suður hugsaði sig nú vel um.
Hann fann lausnina og spilaði
laufi! Þetta kann að virðast ein-
kennilegt en er eína vörnin, sem
dugir. Laufíð skar á samgöngu-
leiðir sagnhafa og hann náði ekki
fram kastþröng á norður, sem
hefðí annars orðið auðveld.
Austur fékk því á tíuna og þegar
kóngurinn kom ekki í ásinn fékk
hann ekki tíunda slaginn.
Austur
S. A3
H. 9
T. —
L. AD103
T ^ Framhaldssaga eftir
RÉTTU MÉR HÖND ÞINA
pyddi
31
milli ömurlegra gjallhauganna
úr námunum, virtust drunga-
leg og óhrein. Hvarvetna blöstu
við óhreínar gluggarúður, þar
sem dagblaðapappfr var troðið
í götin, og fjöldi barna af kyni
múlatta og negra lék sér í sorp-
haugunum. Það voru einmitt
vaktaskipti f námunum, og á
götunum úði og grúði af svört-
um námuverkamönnum, tötr-
um búnum og með námu-
hjálma á höfði. Mergðin var
eins og 1 mauraþúfu, sem priki
hefur verið stungið f.
Érik átti að búa hjá enskum
útvarpstæknimanni til þess að
la'ra að breyta sænskum tækj-
um f rafhlöðutæki. Einbýlishús
Englendingsins stóð í útborg-
inni Brakpan, fast við „com-
pound“, eða afgirt svæði með
bröggum fyrir svertingjana.
Alls konar landshornalýður
streymdi til staðarins, og morð
og áflog voru daglegt brauð.
— Ég vona, að þú verðir ekki
hræddur, þótt við látum þig
vera einan hérna í ríótt, sagði
Englendingurinn eitt sinn sfðla
dags nokkrum vikum síðar. —
Ég er að hugsa um að skreppa
til Pretorúu og taka fjölskyld-
una með. ' ið komum aftur á
morgun.
— Nei, ég er allsendis
ósmeykur, sagði Érik og fann
strax fyrir ugg og kvíða. Ilinn
svarti matsveinn heimilisins
virtist geta káiað föður sfnum
fyrir einn skilding.
— Það kemur áreiðanlega
ekkert fyrir, en ég get auðvitað
sýnt þér í öryggisskyni, hvar
skammbyssan mfn er. Kanntu
að nota hana? Það eru sex skot í
henni. Gleymdu ekki að opna
örvggislásinn, annars kemur
ekkert skot f hlaupið.
— Já, ég hef séð slfkt verk-
færi áður. Við notum þær Ifka f
sænska hernum. Ér oft ráðizt á
hvfta menn hér?
— Tja, ekki sérlega oft. 1
mesta lagi einu sinni í viku. En
það eru til nokkrir svertingjar,
sem finnst óstjórnlega
skemmtilegt að reka hnífa í
hvfta menn, svo að það ler bezt
á þvf að vera viðhúinn á hverri
stundu. Jæja, vertu eins og
heima hjá þér. Þú finnur
sfgarettur og viskí f skápnum,
og svo lætur þú matsveininn
bara vita, þegar þú vilt fá eitt-
hvað f svanginn.
— Já, kærar þakkir, ég læt
áreiðanlega fara vel um mig,
sagði Érik á innri sannfæring-
ar. — En hvernig fer, ef það
hendir menn, að þeir skjóti
svertingja? Þá eru þeir auðvit-
að teknir höndum?
— O, sei, sei, nei, við hvftu
mennirnir vinnum alltaf málin
fyrir dómstólunum. En æstu
þig ekki upp. ''ið höfum verið
laus víð innbrot hér f heilt ár.
Þvf fór fjarri, að kvöldið væri
ánægjulegt. Erik vildi ekki láta
bera á því, að hann væri hrædd-
ur, og hugsaði sér þvf að fara í
gönguferð eftir kvöldverðinn.
Ilann stakk auðvitað á sig
þungri byssunni. Hann fór
þannig höndum um hana, að
engu tali tók, og færði hana úr
einum vasanum f annan, til
þess að hún skyldi vera þar,
sem fljótlegast væri að grfpa til
hennar. llann sá engan hvftan
mann f rökkrinu úti á götunni.
Aðtúns svertingja. Þeir voru
alls staðar. Ilonum fannst þeir
vera undirfurðuiegir og óvið-
kunnalegir. Þeir stóðu um
fimmtfu saman fyrir utan inn-
ganginn að svæðinu. — Ennþá
var hálf klukkustund, þar til
klukkan slægi nfu. Þá áttu þeir
að vera komnir inn samkva-mt
lögunum. Erik var fljótlega
Ijóst, að honum leið betur inni.
Ilann sneri þvf við og herti
sffellt gönguna.
— Nei, þetta gengur ekki. Ég
er hræddur og hvfðinn eins og
skólastelpa, tautaði hann.
Hann lagði skammbyssuna
aftur f skúffuna f náttborðínu,
opnaði útvarpið, þráði Mary um
stund og iagðist sfðan út af til
þess að lesa í vikublaðinu „Out-
span“.
Þegar liðið var á nóttina,