Morgunblaðið - 28.01.1978, Qupperneq 39

Morgunblaðið - 28.01.1978, Qupperneq 39
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 28. JANUAR 1978 39 Svanhvít Guðmunds- dóttir - Minningarorð Fædd 8. september 1907. Dáin 21. desember 1977. Hinn 30. desember s.l. var til moldar borin tengdamóöir mín, Svanhvit Guðmundsdóttir. Svanhvít eða Svana eins og hún var kölluð af kunningjum fæddist 8. september 1907 vestur á Snæ- fellsnesi. Foreldrar hennar voru Sigríður Jónsdóttir og Guðmund- ur Ásmundsson, svokallað þurra- búðarfólk á Búðum á Snæfells- nesi. Eins og mörgum börnum á þeim tímum var Svönu komið í fóstur. Hún ólst upp á Þorgils- felli, en um fermingu fer hún að Ölkeldu í Staðarsveit og er þar til 17 ára aldurs, að hún fer til Reykjavíkur. 4. janúar 1930 giftist Svana Ottó Guðjónssyni sjómanni. Þau eign- uðust 7 börn, en tvö þeirra dóu á unga aldri og hefur það verið mikil raun svo barngóðu fólki sem þau voru. Þau 5 sem upp komust og sameinuðust um hátíð- irnar við dánarbeð sinnar ást- kæru móður eru Guðjón Árni, Sigríður Unnur, Guðrún Erla, Sjöfn og yngst er Svandís. Er Svana lést átti hún 27 barnabörn og 5 barnabarnabörn. Fyrstu búskaparár sín bjuggu Svana og Ottó I leiguíbúðum, oft var pakkað niður og stundum ekki náð að taka upp úr kössum áður en flutt var aftur. Ottó stundaði sjó meiri hluta ævi sinn- ar og kom þá í hlut Svönu að vera bæði húsbóndinn og húsmóðirin á heimilinu. Kjörin voru oft k.röpp á þessum árum og kóm þáð sér þá vel hvað Svana gat gert mikið úr litlum hlut. Ófáar voru þær flík- urnar sem hún saumaði á börnin sín og síðar á barnabörnin. Kring- um 1950 réðust Svana og Ottó I það stórvirki að byggja sér íbúð- arhús að Mosgerði 18, hér í borg, og var það mikið og fórnfúst starf sem þar var unnið. Svana lagði mikið á sig til þess að þessi draumur rættist, enda eflaust búin að fá nóg af eilífum flutning- um. Og í kringum 1955 var svo flutt inn í húsið og draumurinn orðinn að veruleika. Arið 1971 missti Svana mann sinn. Hann hafði þá undanfarin ár stundað millilandasiglingar á m/s Reykja- fossi sem vélstjóri. Hann kom heim degi áður en kallið stóra kom og hefði hann hvergi annars- staðar viljað enda lífdaga sína, en I því húsi, sem þau bæði höfðu lagt svo mikið á sig til að eignast. Ég sem þessar fátæklegu línur rita, fluttist að Mosgerði 18 í nóv. 1968, en þá kvæntist ég yngstu dóttur þeirra hjóna og byrjuðum við búskap okkar i lítilli risíbúð I þessu húsi og bjuggum þar I rúm 6 ár. Betri tengdaforeldra gæti ég vart hugsað mér, en Ottó féll frá eins og fyrr segir aðeins rúmum 2 árum eftir að ég fluttist í Mos- gerðið. Svana var búin að gera mikið í þessum heimi, Ottó langtímum frá heimili sinu vegna vinnu sinn- ar og börnin að vaxa úr grasi. Áhyggjur og önn dagsins, sjá varð um öll þau mál, sem bóndinn gat ekki sinnt þann stutta tíma sem stoppað var í landi, en eljusemin og dugnaðurinn var mikill og aldrei féll verk úr hendi. Jafnvel mánuði áður en hún lést, er hún dvaldi á heimili okkar um mánað- artíma og þrekið að bresta og sjónin farin að daprast eftir mikil veikindi undanfarna mánuði, og ekki lengur hægt að glima við hin finu spor við útsaum, sem hún hafði mikið yndi af, var sporið stækkað og haldið áfram. Árið 1975 fluttumst við hjónin austur J Biskuþstungur, og kom Svana þá oft austur og dvaldi um tíma og tíma. Síðast var hún hér rétt mánuði áður en hún lést, far- in að kröftum, en andlegt heil- brigði eins og best varð á kosið. Fjölskylda mín og ég erum mjög þakklát fyrir að hún skyldi taka sér þá ferð á hendur, ekki síst börnin, sem elskuðu hana og dáðu. Alltaf var hún reiðubúin að rétta hönd og alltaf gátu börnin leitað til hennar hvenær sem var og fengið úrlausn mála sinna. Ömmu sem alltaf var svo hlý og gó ð, ömmu sem gat sagt svo skemmtilegar sögur, ömmu sem spilaði við þau, ömmu sem kyssti þau góða nótt og kenndi þeim bænirnar sínar. Og er við lögðum af stað til Reykjavíkur til að fylgja henni til grafar fór 2ja ára dóttir okkar að gráta, því að fara til Reykjavíkur var það sama og að fara til ömmu, en nú var engin amma. Svana var mikill vinur vina sinna, skaprík og föst fyrir ef því var að skipta, hún vildi láta hlut- ina ganga og allt væri rétt og vel gert, hún hafði og mikið yndi af lestri góðra bóka og tónlist var henni hugleikin og kunni hún mikið af góðum gömlum lögum, var hrókur alls fagnaðar á góðra vina fundum, enda oft gestkvæmt hjá henni. Hún tök vel á móti gestum, hvort sem um var að ræða skyldfólk eða aðra vini og kunningja. Eg þakka tengdamóður minni fyrir alla okkar góðu og skemmti- legu viðkynningu og þá miklu þol- inmæði sem henni var gefin og mér sýnd og oft hefur reynt á i gegnum árin. Megi góður guð leggja blessun sína yfir hana og ég veit að heimkoman hefur verið góð. Nú legg ég augun aftur ógud þínn náðarkraftur mfn veri vörn í nótt. Æ virst mig að þér taka Méryfir láttu vaka þinn engil svo ég sofi rótt. Pétur Guðmundsson. Guðmundur Garðar Guðmundsson - Kveðja Fæddur 20. desember 1973. Dáinn 20. desember 1977. Fjögurra ára líf upp á dag, er ekki langur tími. En hann var bjartur og fagur. Guðmundur Garðar var sonur Ástu Guðmundsdóttur, Hólmi, Austur-Landeyjum og Guðmund- ar Hlöðverssonar, búsettum að Reynihvammi 4, Kópavogi. Guð- mundur Garðar ólst upp í Hólmi með móður sinni, móðurbróður og ömmu, Gróu Helgu Kristjánsdótt- ur, „mömmu litlu“ eins og hann kallaði hana otast. Þessi litli sól- argeisli bar birtu og hlýju um bæinn daginn út og daginn inn. Fjögur ár samfellt, sem hamingja og gleði eru horfin, en falleg minning lifir um lítinn frænda, sem var manni miklu meira en frændi, Aldrei sagði hann ljótt orð og sjaldan grét hann en dug- legur og þolinmóður. Þegar , mamma ,,stóra“ eins og hann kall- | aði mömmu sina, fór í iðnskóla siðastliðinn vetur, að nema söðla- smíði, var hann brosandi eftir hjá ömmu sinni, sém var honum allt- af svo góð og hjálpsöm. Og þegar mamma hans átti við veikindi að stríða s.l. haust og þurfti að dvelja á sjúkrahúsi, beið hann hennar skilningsríkur en fullur eftir- væntingar, heima hjá ömmu og Garðari frænda, sem var honum góður sem faðir. En sú bið tók enda á annan veg, en ætlað var og það var hljóðlát og dapurleg mót- taka við heimkomuna. Gott þótti Gumma Garðari, að koma í hlýj- una hjá ömmu og gott var að sitja i fangi hennar og hlusta á allar fallegu sögurnar hennar. Já, hún á miklar þakkir skilið fyrir alla hlýjuna og umönnunina, sem hún veitti honum. Sár er söknuðurinn, þegar ungt og fagurt líf slokknar svona snögglega og maður skilur ekki tilgang guðs með því að taka frá okkur lítinn vin svo snögg- lega. Við verðum að trúa og treysta þvi, að líf sé eftir dauðann og því fyrr, sem líf slokknar, því óflekkaðra og dýrmætara sé það fyrir guði. Það líður í hug minn þessi lína úr sálmi: „Og dátt lék sér barnið um dagmálamund, en dáið var og stirðnað um miðaftans stund." Ljúf er minningin "um lítinn fallegan frænda. Hann var hægur og hlýðinn, en metnaðargjarn og hafði óslökkvandi áhuga fyrir bíl- um óg öllúm vinnuvélum. Hann var eins og öll börn, elskaði dýrin og virti þau. Hans bezti vinur úr dýraríkinu var hundurinn Gúdídi og áttu þeir marga góða stund saman. Endirinn hefði kannski ekki orðið þessi, ef góði vinurinn hans hefði fylgt honum úti þenn- an dag, eins og hann gerði ævin- lega. Það var ógleymanlegt, þegar við komum að Hólmi, þá beið litli frændi með fallega brosið sitt og kom á harðahlaupum til að fagna okkur og hafði alltaf ótakmarkað- an tíma til að halda mjúku hand- leggjunum sínum um háls okkar. Og hæglátt þakkarbros fékk mað- ur að launum, ef' hann fékk eitt- hvað gott I munninn. Það var stór ljósgeislinn sem slokknaði í Hólmi hinn 20. desember, þegar átti að vera fögnuður á fjögurra ára afmælisdegi hans. Við kveðjum litla frænda okkar Gumma Garðar, með sárum sökn- uði, en flekklaus minningin um gjafmilda og einlæga barnssál mun lifa í huga okkarf, Við sendum mððuí' háns. Ömmu ög móðurbióður i Hölrtii og Öðrúrn aðstandendum, einlægar samúð- arkveðjur, og biðjum að algóður guð huggi þau og styrki i þessari þungbæru sorg. I dauðans faðm nú fallið er. og fölt og kalt þar sefur. Það barn ó guð sem gafstu mér og glatt um stund mig hefur. Ó faðir Ift f Ifkn til mfn og lát þú hiessuð orðin þfn mér létta sviðann sára, er sárra fær mér tára. Við þökkum litla frænda okkar fyrir liðin ár og biðjum guð að varðveita sál hans. Móðursystir. 150 slasazt í jámbrautarslysi Chicago 27. jan. AP. — Reuter. TVÆR farþegalestir rákust á járnbrautarstöð í Chicago f dag og slösuðust um 150 farþegar við áreksturinn, en talsmaður járn- Dæmdur fyrir njósnir Austur-Berlín, 27. jan. Reuter HERDÓMSTÖLL f Austur- Þýzkalandi dæmdi f dag vestur- þýzka konu Renate Jahn, f 12 ára fangelsi fyrir njósnir, að sögn opinberu austur-þýzku fréttastof- unnar ADN. Fyrir tveimur mán- uðum var eiginmaður Renötu dæmdur í Iffstíðarfangelsi fyrir sömu sakir. Renate var sjöundi Vestur- Þjóðverjinn sem dæmdur hefur verið fyrir njósnir á siðustu þremur mánuðum, en hand- tökurnar hafa verið gerðar á sama tima og Vestur-Þjöðverjar hafa verið að koma upp um austur- þýzka njósnara. ADN sagði að Jahn hefði verið handtekin fyrir njósnir i þagu vestur-þýzku leyniþjónustunnar (BND) en tilgreindi ekki njósna- starfsemi hennar nánar. — Prófkjör Jón Framhald af bls. 19 betur frjálsa æskulýðsstarfsemi og íþróttafélög og varast að setja á stofn starfsemi í samkeppni við starfandi félög. Sundaðstaða í Hafnarfirði hefur ekki batnað þótt íbúatala hafi þrefaldast frá því Sundhöilin var vígð. Með til- komu hitaveitu hafa opnast mögu- leikar á að byggja ódýra útisund- laug til notkunar fyrir bæjarbúa án þess prjáls sem oft vill ein- kenna íþróttamannvirki, sem enn eru byggð á tslandi i anda Ólympíuleikanna í Berlín 1936. Bæjaryfirvöld þurfa að fylgja vel eftir að vegur úr Hafnarfirði að fólkvanginum í Bláfjöllum verði gerður sem allra fyrst þar sem Hafnarfjörður er aðili að þeirri uppbyggingu skíðaaðstöðu sem þar fer fram. Aðstaða til leik- listarstarfsemi er afar bágborin en mætti lagfæra án verulegs til- kostnaðar með því að byggja við sviðið í Bæjarbíói og styðja þann- ig við bakið á þeim sem vilja endurvekja leikhús í Hafnarfirði. — Auglýsinga- herferð Framhald af bls. 27 und Bretar. Sagði Jóhann að allt benti til þess nú, að þetta hámark yrði nú slegið í áumar. Auglýsingaherferðin með Magnúsi Magnússyni hefur slegið í gegn —sagði Jóhann, — Fréttir frá Patreksfirði Framhald af bls. 27 arlagi. Einstaka maður fer með bíl sinn yfir Breiðafjörð með flóa- bátnum Baldri, en ferðir þessar eru aðeins einu sinni í viku. Veður hefur oft hamlað flugi en aldrei marga daga i einu. Sam- göngur á sjó eru alltof strjálar, en menn binda vonir við að það lag- ist með nýrri áætlun sem fyrir- huguð er. — Páll. brautanna sagði, að meiðsl hefðu ekki verið alvarleg. Slysið varð klukkan 4.20 þegar lest sem var á suðurleið rakst aftan á kyrrstæða lest á Van Burr- en-brautarstöðinni. Fregnir hermdu að þrir vagnar kyrrstæðu lestarinnar hefðu farið út af spor- inu, en enginn vagna hinnar lestarinnar. Fjórir vagnar voru í hvorri lest og á milli 450 og 600 farþegar voru í þeim. Vitni segir að „farþegarnir hafi henzt til“ og „að allt í einu hafi allir legið á gólfinu æpandi og öskrandi". Ekki er vitað hvað olli slysinu, en talið er að slæm færð geti verið orsökin. — Prófkjör Guðni Framhald af bls. 19 ar norðan Reykjanesbrautar. Náttúruverndarmál éru mér mik- ið áhugamál. Það eru margir stað- ir hér sem ég tel reyndar ekki í beinni hættu en þurfa meiri að- gæzlu við, t.d. Hvaleyrarvatn sem ég hef áður tjáð mig um að stafi hætta af sorphaugum bæjarins. Svo er það Astjörnin sem var frið- lýst nú fyrir skömmu, hún hefur feikilega mikilvægt lifríki, sem verður að gæta sérstaklega vel að. Síðast ert ekki síst er það Hvaleyr- in, sem sjór skerðir stöðugt og ég tel að við verðum að gera viðeig- andi ráðstafanir til að ekki verði framhald á þeirri eyðileggingu. Að lokum í sambandi við skóla og æskulýðsmál. Ég tel að við verð- um að vinna bráðan bug að því á komandi kjörtimabili að reist verði íþróttahús við Víðistaða- skóla. Það íþróttahús sem nú er í bænum er algerlega fullnýtt og meira en það. Við verðum að hlúa betur að æskulýðsstarfinu sjálfu, fá í þvi sambandi aukin húsa- kynni til þeirrar starfsemi. — Prófkjör Ólafur Framhald af bls. 19 sem lögin setja geri sér rellu út af. Að sjálfsögðu verður lagt fé á móti ríkisframlögum til bygg- ingar nýs barnaskóla, en eigi fjöl- brautaskólinn að starfa áfram duga mótframlög við ríkið stutt, þvi þau eru nánast engin. Sveitar- félögin verða að greiða stórfé fyr- irfram i fjölbrautaskólann eigi hann að starfa. Listi yfir allt sem æskilegt væri að gera hér i bæ til þess að mæta þeim kröfum sem gjarnan eru gerðar til sveitar- félaga i dag yrði býsna langur, hann mætti þó stytta nokkuð ef við fengjum greiddan þann reikn- ing, sem við eigum inni fyrir að veita hundruðum varnarliðs- •manna hvers konar þjónustu allt frá upphafi „verndar", þann reikning eigum við að innheimta. — Prófkjör Guðríður Framhald af b|s. 19 að vinna að, er dagvistunarinálin, þ.e. skóladagheimili þar sem börn á vissum aldri geta fengið að dvelja frá því þau koma úr skólanum við leik og lærdóm, uns foreldrar þeirra koma heim úr vinnunni. Þess konar heimili er ekkert til hér. Einnig mun ég beita mér fyrir að byggðar verði íbúðir á félagslegum grundvelli, það tel ég vera íbúðir sem ungt fólk getur helzt ráðið við. Þá er það eitt mál sem hver bæjarstjórn á að beita sér fyrir en það eru mál aldraðra, það er að búa þeim sem bezt skilyrði til að lifa við i ell- inni.

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.