Morgunblaðið - 28.01.1978, Side 44

Morgunblaðið - 28.01.1978, Side 44
44 MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 28. JANUAR 1978 M0RöJK/--yv!’ kafp/no \\ (I) Sbí GRANI göslari Auðvitað hef ég ekkert við það að athuga að þú farir á aðal- fundinn, — ég er bara að hugsa um hcimkomu þfna. -iO s- Hann er sá eini sem ég þekki sem gengur í svefni — vakandi. Viggó á afmæli í dag, Viggó á afmæli f dag. Á að leggja nið- ur fangelsin? BRIDGE Umsjón: Páll Bergsson Vestur fékk illleysanlegt sagn- viðfangsefni i spili dagsins. Norð- ur gaf og allir voru utan hættu. Eftir tvö pöss opnaði suður á hindrunarsögn, fjórum spöðum. Velja þurfti sögn á þessa hendi. Vestur S. — H.KG976 T. K654 L. AKD4 Svo sannarlega óþægileg staða. Hugsanlegar sagnir voru pass, 5 hjörtu, dobl og fjögur grönd. Eftir pass austurs var passið ekki frá- leit sögn. En fimm hjörtu mátti útiloka strax — of mikil ákvörð- un. Fjögur grönd varð makker að skilja sem áhuga á að spila alla ósögðu litina en það var til mikils ætlast. Og að dobla gat verið tví- eggjað. Spil þetta kom fyrir í einum leikja yfirstandandi Reykjavíkur- móts. Allar hendurnar voru þann- ig. Norður/ allir utan. Hér í þessu húsi skal framvegis ríkja fullt jafn- ræði: Þú opnar dósirnar. Ég hita matinn! „Hinn 23. janúar s.l. birtist i Dagblaðinu grein með fyrirsögn- inni: Refsing, til hvers? Greinar- höfundur telur vafasamt að rétt sé að dæma óbótamenn. En mætti ekki spyrja: Til hvers þá lög og lögregla ef afbrotamenn skulu ódæmdir? Greinarhöfundur er að velta því fyrir sér hvaða tilgang það ’hafi að refsa afbrotamönnum. Mér skilst að hann álíti að eins konar vernd eigi að sýna afbrota- mönnum og jafnvel hjálpa þeim. En þá spyrja menn máske: Hvað á að hjálpa þeim með? Nú, ef átt er við að hjálpa hinum ógæfusömu mönnum að bæta ráð sitt þá finnst mér greinarhöfundur ætti að gefa útskýringu á því, hvernig sú hjálp skal vera, en þá skýringu vantar. Svo virðist greinarhöfundur vera í nokkrum vafa um hvað glæpur sé. En hægt væri að koma með spurningu á móti svo hljóð- andi: Er það enginn glæpur að óbótamenn ráðast á sáklaust fólk með ofbeldi, höggum og barsmíð- um? Það eitt er vist að þess eru mýmörg dæmi að óþokkar hafi ráðist á varnarlausa vegarendur og jafnvel á gamalt fólk og látið þar kné fylgja kviði. Og þeir sem eru svo óheppnir að verða á vegi þessara þokkapilta eiga á hættu að verða limlestir og verða svo ef til vill örkumla eftir fólskulegar árásir slíkra heiðursmanna. En eru fórnarlömb árásarmanna þá alveg réttlaus? Hvað segir grein- arhöfundur um það? Ég álít að saklausir og friðsamir borgarar eigi fulla heimtingu á því að vera óáreittir af þessum bófum. Eiga þessir afbrotamenn að fá að vaða uppi takmarkalaust með hnefana á lofti og ógnandi vegfarendum? Greinarhöfundur virðist vorkenna óþokkunum þeg- ar þeir falla I áliti allra heiðar- legra manna vegna athæfis síns. En hvað er um fórnarlömb þess- ara manna? Eða á alls ekki að vorkenna þeim? Þá segir greinar- höfundur að leita eigi orsakanna, hvað valdi afbrotahneigð þessara manna. En hvaða afsökun er hægt að finna hjá þeim sem oftar en einu sinni gerast stórbrotlegir við lög landsins? Er það með öllu forsvaranlegt að þeir menn sem geta verið stórhættulegir varnar- lausum vegfarendum séu látnir ganga lausir og liðugir? Er nokk- uð óeðlilegt að frelsi þeirra hættugripa sé skert? Það er áreið- anlegt að varhugavert er að leyfa þeim að syndga upp á náðina, í stað þess að þeir hinir sömu fái réttlátan dóm. Þó að umburðar- lyndi sé fögur dyggð þá á sú dyggð tæplega alls staðar heima, og hætt við að hún geti farið út i öfgar sem fleira. Eyjólfur Guðmundsson." Vestur Norður S. Á7 H. 54 T. ÁG9 L.G 109763 Austur S. — S. G62 H. KG976 H. Á832 T. Kg654 Suður T. 872 L. ÁKD4 S. KD1098543 L. 852 H. D10 T. D103 L. — A öðru borðanna sagði vestur fjögur grönd. Norður sagði pass en austur hélt að hann ætti að velja láglit, sagði fimm lauf, sem norður doblaði síðan hæstánægð- ur. Austur fékk sjö slagi, 700 til norðurs og suðurs. En á hinu borðinu doblaði vest- ur. Austur vissi þá um samlegu í hjarta en sagði sámt pass og vest- ur spilaði út laufás. Þar með fékk sagnhafi hugsan- legt færi á öilum slögunum. En til að nýta lauflit blinds þurfti fjórar innkomur. Hann trompaði útspil- ið, tók á trompás og trompaði lauf. Síðan tveir slagir á tromp og tígultíu spilað. Vestur lét lágt og gosinn fékk slaginn. Þá var þriðja laufið trompað og tígulþristi spil- að frá hendinni. Þá lét vestur kónginn og sagnhafi varð að taka á ásinn of snemma. Þar með vant- aði eina innkomu á borðið og vörnin fékk því tvo slagi á hjarta. Fjórir spaðar doblaðir unnir með éinum yfirslag. 690 til norðurs og suðurs og spilið féll. HÚS MÁLVERKANNA 56 þegar hann strauk fálmkennd- um höndum um skeggið. — Og svo er auðvitað hætt að rigna. Carl Hendberg virtist hafa elzt um mörg ár. — Alltaf er rigning þegar maður óskar eftir þurru og svo þegar kviknar í... en slökkvi- liðíð segist munu ráða við þetta... þeir eru byrjaðír störf. Þeir eru með slöngur sem eru notaðar við skógarelda. — Já, en tré geta ekki brunn- ið þegar þau eru gegnblaut. Það var Dorrit Hendberg sem þetta sagði enn einu sinni. Carl Hendberg lagði höndina sefandi um axlir henni. — Það verður engin skógar- bruni ( þessu veðri... að það skuli hafa kviknað f trjánum við skúrinn, það hlýtur að stafa af þvf að trén hafa hitnað við eldinn frá skúrnum, en ég skil ekki... — En hvernig kom eldurinn upp? — Sjálfsíkveikja. — Hrfurðu verið að reykja — Ég veit það ekki ... ég veit ekki ... nei ég hef ekki verið að re.vkja. Birgitte leit á þau hvert af öðru. — Ég hef ekki ... ég veit ekki mitt rjúkandi ráð. Og allt í einu var komin röðin að Egon Jensen lögregluþjóni. Æstur lögregluþjónn sem ruddist inn f húsið án þess að berja að dyrum. Hann fékk þau til að setjast niður og tók upp minnisbókina sfna. S’vörtu minnisbókina sfna I oggula blýantsstubbinn. I Augu hans voru full tor- tryggni þegar hann leit á Birgitte. | — Ja, ég þarf ekki að spyrja um nafnið aftur. — Þekkist þið? Carl Hendberg rétti síg upp I stólnum. — Jú, þökk fyrir. Ég hef þeg- ar komið f heimsókn hingað einusinni í nótt. Þá snerist mál- ið um dauðan kött, og löngun til að komast f blöðin. — Uauðan kött...? Þau horfðu öll á hana. — Er ekki óþarfi að ónáða lögregluna út af dauðum ketti? Emma Dahlgren horfði spyrjandi á Birgitte. — Auðvitað er það. Það hefði ég heldur ekki gert að öðru jöfnu. En ég fékk á til- finninguna að einhverjum væri í mun að hræða mig á brott ... og svo bréfið ... Birgitte fann sér til gremju að hún var farin að stama og hiksta rétt einu sinni enn. — Kötturinn var ekki bara dauður. — Honum hafði verið komið fyrir á rúminu mfnu með hvft blóm hak við eyrun. Nú gláptu þau öll á hana. Uti heyrðíst enn snarkið f eldinum og slökkviliðs- mennirnir gáfu skipanir, en það var eins og skúrinn og eld- urinn skiptu ekki meginmáli lengur. — Það var bara það leiðin- lega við þennan kött að það var enginn köttur, sagði Egon Jen- sen. — Það er eiginlcga ekkert meira um það að segja nema að unga stúlkan var áfjáð f að komast í bloðin. — Hvers vegna skyldi ein- hver koma dauðum ketti fyrir í Framhaldssaga eftir ELSE FISCHER Jóhanna Kristjónsdóttir þýddi rúminu þínu? spurði Morten áhyggjufullur. — Þig hlýtur að hafa dreymt þetta. Björn var jafnundrandi á svipinn. — Hvar er kötturinn? — Kötturinn er horfinn ... , ef hann hefur nokkurn tíma verið hér, en ég get lesið skýrsl- una sem ég tók niður þegar ég var hér áðan, sagði Egon Jensen og blaðaði í bókinni sinni. — Skúrinn og skógurinn eru að brenna, sagði Birgitte þreytulega. — Það er allt að verða búið. Carl Hendberg kom aftur frá glugganum og settist þyngsla- lega niður á'stól. ■— Mætti ég þá lesa upp úr bókinni minni, sagði Egon og bjósig ábúðarfullur undir að taka til máls. — Sakar gömlu konuna sem stelur kirsuberjunum og/eða gamla manninn sem safnar ráð- herramyndunum um að hafa lagt dauðan kött á rúmið henn- ar, en hikar þó ekki heldur við aó lýsa því yfir að Carl Hend- berg, einn virtasti borgarinn á staðnum og kona hans, séu ein- kennileg.

x

Morgunblaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.