Morgunblaðið - 29.04.1978, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 29. APRÍL 1978
31
Um tuttugu mínútum áður en
hljómleikar tríós danska bassaleik-
arans Niels-Henning Orsted Peder-
sen áttu aö hefjast í Háskólabíói sl.
mánudagskvöld, gekk undirritaóur
inn í anddyri bíósins til pess aó
vera viss um aö kraekja sér í nógu
bægilegt sæti. í anddyrinu var fjöldi
fólks í svipuðum hugleiðingum, svo
undirrítaður hét á allar hollar vættir
í von um að Jazzvakning hefði séð
fulltrúum fjölmiðla fyrir samastað í
salnum með góðu útsýni yfir sviðiö.
Eftir um pað bil hálftíma opnuðust
dyrnar inn í salinn og stáltauguð
spekimenni og kúltúrfólk ruddust
samstundis í gegn með svo miklum
atgangi aö Roy gamli Rogers heföi
mátt vel við una, sem og aðrar
prjúbíóstjörnur. Að lyftum gekk
undirritaður í salinn og uppgötvaði
sér til mikillar ánægju að fjölmiðl-
um voru ætluð sæti næst sviðinu.
Þegar inn kom var gítaristinn
belgíski, Philip Catherine, aö leggja
síðustu hönd á „hljómhönnun" sína
fyrir kvöldið. Var pað ekki alllítið
verk, pví auk pess að nota bæði
rafmagnsgítar og uppmagnaðan
kassagítar beitir hann ýmsum
tækjum til að hafa áhrif á hljóminn,
sem peir framleiða. Aö lokinni
„hljómhönnuninni“ vék hann af
sviðinu, en eftir fáeinar mínútur
gengu síðan premenningarnir inn á
sviðið, Catherine, NH0P og
trymbíllinn Billy Hart, við mikinn
fögnuð peirra 980 áhorfenda sem
komust fyrir í húsinu. Innan
skamms hófu peir svo leik sinn
meö lagi eftir Catherine, „Les sept
boules de crystal", sem er sér-
kennileg tónsmíð í 7/4 takti, byggð
á blæbrigðum af d-moll hljómi á
gítar og einleik NH0P á bassa, við
mjög „svífandi" trommuleik. Þetta
lag er á plötu Þeirra félaga, sem er
nýkomin til landsins.
Síðan lék NH0P einn lagið
til að Ijsa hljómleiknm NHÖP og
„That's all“ eftir Ben Webster og
sýndi par ótrúlega hæfni sína og
tækni til fulls. Þetta lag er af
sólóplötu NH0P, „Jaywalkin‘“, en á
peirri plötu leika með honum Þeir
Catherine, Ole Kock Hansen og
Billy Higgins.
Næst lék tríóiö nafnlaust verk
eftir Catherine, alveg nýtt af nálinni
og nutu hæfileíkar höfundarins sín
mjög vel par. Fyrir hlé bættu
premenningarnir tveimur lögum
við, „Puzzle" og „Dancing Gírls",
bæði eftir NH0P. Þetta eru mjög
hröð verk og var raunar oft ótrúlegt
að sjá og heyra hve NH0P sýndi
mikla leikni á svo ópjált hljóðfæri
sem kontrabassi er, pegar hann
fylgdi Catherine eftir í geysihröðum
„skölum".
í hléinu flugu hástemmd lýsingar-
orð í löngum bunum á milli manna,
sem áttu fullt í fangi meö að tjá
hrifningu sína á pví sem á undan
var gengið. Þekktir íslenskir jazz-
leikarar reikuðu sem svefngenglar
með veggjum og gáfu frá sér
torkennileg hljóð. Aðstandendur
Jazzvakningar Ijómuðu eins og
sólin og tylltu tánum á gólfið annað
veífið.
Eftír hlé var lýsingunni í salnum
breytt pannig að dimmdi í salnum
og pægilegri stemmning skapaðist,
var petta gert samkvæmt óskum
tónlistarmannanna. Þeir byrjuðu
siðari hluta tónleikanna á pví að
leika tvö verk eftir Catherine, hið
fyrra nýtt og nafnlaust, en hið
síðara nefndist „Twice a week“ og
er af sólóplötu höfundarins, sem
undirritaður pekkir pví miður ekk-
ert til.
Því næst léku listamennirnir hið
klassíska jazzlag „Autumn Leaves"
með allsérkennilegri byrjun og
miklum gítareinleik Catherine, sem
Þarna blandaðí hinum nokkuð
harða og „rokklega" stíl sínum á
félaga í lláskólabíói um íaginn
sérstæðan hátt saman við petta
gamla góöa lag.
Verk eftir brasilíska tónskáldið
Villa-Lobos eru ekki oft leikin á
jazztónleikum, en NHÖP og félagar
hans léku pó næst kafla úr verki
hans, „Bachianas Brasilleras", en í
pví verki blandar Villa-Lobos sam-
an brsilískri pjóðlagatónlist og
áhrifum frá Bach. Kaflinn sem
NHÖP og co. léku heitir „Little
Train“ og lék NHÖP paö inn á
plötuna „Double Bass" ásamt Sam
Jones, Billy Higging Albert Heath
og Philip Catherine.
Loks léku félagarnir lag eftir
Django Reinhart, par sem Cather-
ine sýndi gífurleg tilprif og luku
síðan dagskránni með lagi hans,
„Air Power“, par sem Billy Hart lék
stórt hlutverk og framdi stórbrotn-
asta trommueinleik, sem undirrit-
aöur hefur heyrt eöa séð.
Þegar NHÖP, Catherine og Hart
höfðu lokið leik sínum og hugðust
yfirgefa sviðið risu áhorfendur úr
sætum sínum og fögnuöu peim
ákaft, léku peir pá lag NHÖP, „My
little Anna“, af plötunni „Jaywalk-
in‘“ og enn á ný risu áhorfendur
upp og klöppuðu af eldmóði. Fór
enda svo að lokum aö tríóið lék enn
eitt aukalag og sættust áhorfendur
á pað að láta við svo búið standa,
tregir pó.
Ljóst er að jazzáhugi hér á landi
fer vaxandi og er pað sérstakt
gleðiefni hve starfsemi Jazzvakn-
ingar hefur verið öflug nú í vetur.
Hefur félagsskapurinn fengið hing-
að til lands jazztónlistarmenn á
heimsmælikvarða og komið á fót
plötuklúbbi, er óskandi aö pessi
ánægjulega próun haldi áfram í
framtíðinni og raunar er ekki
minnsta ástæða til aö ætla annað.
(Ljósmyndir: Kristinn). ,
—SIB
„Innihaldið skiptir mig
mestu. ekki stíllinn,,
Að tónleikum loknum gafst
undirrituðum tækifæri til að
spjalla dálítið við NHÖP Hann
var þréyttur en glaðbeittur og
sagði að þetta hefði verið
skemmtilegur iokapunktur á
fjögurra vikna hljómleikaféröa-
lagi tríósins um Norðurlönd og
Þýskaland.
„Þetta hefur verið ströng törn
og það verður gott að komast
heim í fyrramálið. En ég kem
hingað aftur í júní meö Oscar
Peterson og Joe Pass og líklega
förum við Chatherine og Hart í
aðra hljómleikaferð í ágúst svo
það er nóg að gera.“
— Nú er greinilegt að tónlist-
in sem þið flytjið er tvenns
konar, annars vegar mjög
melódískur jazz og hins vegar
framúrstefnujazz, jafnvel með
rokk-ívafi. Hvernig stendur á
þessu?
„Mig hefur alltaf dreymt um
að leika í hljómsveit þar sem
menn binda sig ekki við ein-
hvern ákveðinn stíl eða form í
tónlistinni heldur leika tónlist
af ýmsum gerðum og stíltegund-
um innan jazzins. Innihaldið
skiptir mig mestu, ekki stíllinn.“
— Hvenær hófuð þið þrír að
leika saman?
„Við höfum leikið saman í
september síðastliðnum og lék-
um 2. og 3. október í Montmar-
tre-klúbbnum í Kaupmanna-
höfn og þá var tekið upp efni á
tvær hljómplötur. Önnur þeirra
er þegar komin út, en hin kemur
út á næstunni."
Sakir ómældrar manngæsku
sinnar ákvað undirritaður að
tefja þennan geðþekka danska
tónlistarmann ekki lengur, enda
orðiö áliðið. NHÖP þurfti líka
að ná flugvél til Hafnar morg-
uninn eftir ásamt Philip
Chaterine, en Billy Hart var á
leið til Ameríku.
- SIB.
LUMMUR
UM
LAND
ALLT
Á sumardaginn fyrsta kom á
markaðinn ný plata með Gunn-
ari Þórðarsyni og Lummu-söng-
flokknum og er hún beint
framhald af hliðstæðri piötu,
sem kom út á síðasta ári. Eins
og hin fyrri hefur hún að geyma
endurvakin íslensk og erlend
dægurlög, sem hér fyrr á árum
urðu geysivinsæl og hafa reynd-
ar flest þeirra viðhaldist sem
slík gegnum árin.
Útgáfa á gömlum dægurlög-
um, annað hvort í upprunalegri
ins „Ó, María, mig langar heim“
en í því lagi kemur Gunnar
greinilega upp um dálæti sitt á
upptökutækni og útsetningum
Brians Wilsons (fyrrverandi
forsprakki og stjórnandi banda-
rísku hljómsveitarinnar Beach
Boys). Að ósekju hefði Gunnar
mátt nota getu sína sem útsetj-
ari í enn ríkari mæli á þessari
plötu og breyta lögunum meira.
Yfir söngfólkinu, þ.e.
Lummunum sjálfúm, er mun
léttari blær en var á fyrri
mynd eöa í nýjum útsetningum,
hefur hin seinni ár farið mjög í
vöxt bæði erlendis og hér heima.
I því sambandi hefur oft verið
bent á, að slík plötuútgáfa bæri
vott um andlega deyfð og
getuleysi til nýsmíða í popp-
heiminum og einnig, að það væri
greiðfær leið til vinsælda að
notfæra sér þekktar laglínur og
texta. í þessu tilfelli verður
Gunnar Þórðarson þó um hvor-
ugt sakaður, enda hefur hann
fyrir löngu sannað ágæti sitt
sem lagasmiður og hljóðfæra-
leikari og vinsælda hefur hann
notið svo um munar gegnum
árin — óþarft er að tíunda það
hér.
En snúum okkur að viðfangs-
efninu. Platan ber heitið
„Lummur um land allt“ og það
sem umfram annað gerir hana
áheyrilega og skemmtilega eru
smekklegar og vel útfærðar
útsendingar Gunnars. Falla þær
margar hverjar mjög vel að
þessum þekktu laglínum. Nefna
má í þessu tilliti byrjunina á
laginu „Adam og Eva“, bassa-
sóló í laginu „Kenndu mér að
kyssa rétt“ og útsetningu lags-
plötunni. Sumpart kann það að
vera vegna lagavalsins, en einn-
ig hlýtur það að vera vegna
aukinnar samæfingar sem
hópurinn hefur nú öðlast —
söngurinn virðist samstilltari en
áður. Hver rödd nýtur sín líka
betur hér en á hinni fyrri. Það
helsta, sem manni finnst vanta,
er 5. röddin; hefði það eflaust
aukið á blæbrigðin. Að öðru
leyti er óþarft að vera með
alvarlegar vangaveltur yfir
þessari plötu, hér er fyrst og
fremst um skemmtiefni að ræða
og ber að taka það sem slíkt. En
mest um vert er, að vandvirknin
situr í fyrirrúmi og er vinnan á
plötunni í heild góð. Nýi bún-
ingurinn klæðir þessar gömlu
góðu lummur vel.
Hönnun umslags getur varla
talist frumleg en útlit er ákaf-
lega þjóðlegt.
Ef marka má þær undirtektir,
sem platan hefur hlotið að
undanförnu eiga lummurnar
örugglega eftir að haldast vel
volgar langt fram eftir sumri,
ekki síst ef lummugerðarfólkið
kyndir undir með ferðalögum
um landsbyggðina í sumar.