Morgunblaðið - 10.06.1978, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 10. JÚNÍ 1978
Dubliners í Laugardalshöll:
„Ég vissi að þeir voru góð-
ir, en ekki svona frábœrir”
Það er __ víst óhætt að
segja að írarnir fjórir í
Dubliners hafi unnið hug
og hjörtu áhorfenda á
hljómleikum þjóðlaga-
flokksins í Laugardals-
höll í fyrrakvöld. Hressi-
leg og lífleg framkoma
þeirra sá til þess að
engum leiddist í Höllinni,
þvert á móti var stemn-
ingin góð og fögnuðu
hinir fjölmörgu áheyr-
endur þjóðlagaflokknum
innilega í lok hljómleik-
anna.
Töluverður hópur beið fyr-
ir utan Laugardalshöllina er
húsið var opnað og ekki leið
á löngu unz fremstu sæta-
raðirnar voru þéttsettnar.
Var stöðugur straumur
áhorfenda inn í Höll klukku-
tímann fyrir tónlelkana,
enda var hvert sæti skipað í
neðri sal er hljómleikarnir
hófust og í efri sal var
bekkurinn víða þröngt set-
inn. Áhorfendur voru á
öllum aldri þótt flestir hafi
verið milli tvítugs og þrítugs.
Þjóðlagaflokkurinn hóf
leik sinn á litlu lagi, án
söngs, en á eftir fylgdu kunn
þjóðlög af ýmsum þjóðern-
um. Það virtist há Dubliners
nokkuð að fáir kunnu viðlög-
in við þjóðlögin og því var
lítið um að áhorfendur
syngju með þeim. Þess í stað
klöppuðu þeir undir hjá
flokknum og smám saman
leystist spennan sem legið
hafði í loftinu fyrir hljóm-
leikana og Dubliners urðu
óþvingaðri og fjörlegri.
Á eftir þjóðlögunum lék
John Sheahan syrpu af írsk-
um danslögum á tinflautu og
vakti leikur hans mikla
hrifningu áhorfenda. Síðan
rak hvert lagið annað, en
fyrri hluta hljómleikanna
lauk með því að Dubliners
léku lag sem þeir voru ekki
vissir um hvort væri skozkt
eða írskt. Hélt banjóleikar-
inn Barney McKenna því
fram að lagið væri skozkt og
að það ætti að leika þaðáá
banjó, en Sheahan fullyrti að
það væri írskt og að fiðla
væri einleikshljóðfærið í
laginu. Lauk því þannig að í
fyrri hluta lagsins lék fiðlan
aðalhlutverkið, en banjóið
var ráðandi í seinni hluta
lagsins. Hvort heldur lagið
var írskt eða skozkt hlaut
það ágætar viðtökur, en að
því loknu var gert 15 mín-
útna hlé á tónleikunum.
Fyrsta lagið sem Dublin-
ers fluttu eftir hlé var hið
góðkunna, ástralska lag
„Wild Rover" og tileinkuðu
Dubliners lagið forseta Is-
lands, dr. Kristjáni Eldjárn.
Lagið hlaut góðar undirtekt-
ir, enda vel þekkt hérlendis
og margir sem kunna viðlag-
ið.
„Við eigum sameiginlegan
óvin,“ sagði Jim McCann,
gítarleikari, „eini munurinn
er sá að þið hafið losað ykkur
við hann, en við ekki. Þið
verðir samt að leyfa honum
að veiða í landhelgi ykkar af
og til annars rýkur verðið á
„fish and ships“ upp úr öllu
valdi á írlandi. Næsta lag er
um baráttu íra gegn óvinin-
um, Bretum, og nefnist
„Rising for the moon“.“
Þannig kynnti Jim McCann
næsta lag þjóðlagaflokksins
og hlaut kynning hans góðan
hljómgrunn hjá hinum fjöl-
mörgu áhorfendum.
Á eftir fylgdi söguljóðið
um Paddy, sem fór ekki til
vinnu sinnar og vakti flutn-
ingur þess mikla kátínu í
Höllinni. Enn var komið að
danslögunum, en nú var það
Barney McKenna sem lék
þau á banjó og voru þau
ýmist írsk eða skozk.
Nú var tekið að síga á
seinni hluta hljómleikanna
og Dubliners tilkynntu að
næsta lag væri þeirra síð-
asta. En Hallargestirnir
voru ekkert á því að sleppa
þeim strax og klöppuðu þá
tvívegis upp. Voru bæði
aukalögin eingöngu sungin
og kom þá vel í ljós hve
samstilltur þjóðlagaflokkur-
inn er.
Vel má vera að réttara
hefði verið að halda hljóm-
leikana í smærri húsnæði,
því stemningin hefði þá
eflaust orðið mun bjórkráar-
legri. Hitt er víst að það ríkti
sannkölluð þjóðlagastemmn-
ing' í Laugardalshöllinni í
fyrrakvöld og þeim hefur
ábyggilega mörgum verið
svipað innanbrjósts og
áhorfendanum sem sagði við
vin sinn eftir hljómleikana:
„Ég vissi að þeir voru góðir,
en ekki svona frábærir."
SA.
Luke Kelly, til vinstri, stjórnaði lófaklappi óhorfenda cins og
hjómsveitarstjórnandi stjórnar Sinfóníuhljómsveit, og fórst honum
það verk vel úr hendi.
Strokkvartett
Kaupmannahafnar
Strokkvartett Kaupmanna-
hafnar er ágætur kvartett og
yfir leik hans er þokki og
snyrtimennska, en það vantar
þó mjög á skerpu og glæsileik.
Aðrir tónléikar kvartettsins
voru haldnir í Norræna húsinu
8. júní s.l. fyrir fullu húsi. Þeir
hófust á Lævirkjakvartettinum
eftir Haydn, sem hljómaði
þokkalega eða kammermúsik-
lega, án þess þó að tærleiki
verksins nyti sín, t.d. í síðasta
kaflanum, sem þó, eins og sagt
er, slapp í gegn. Tíðindin við
þessa tónleika var frumflutn-
ingur 15. kvartettsins eftir Vagn
Holmboe. Hann er eitt af meiri
háttar tónskáldum Norðurlanda
og kunnur fyrir tónsmíðar sínar
víða um heim. Eftir hann liggur
fjöldi tónverka m.a. 10 sinfón-
íur, mörg stærri hijómsveitar-
verk og 16 strengjakvartettar.
Kvartettinn, sem hér var frum-
fluttur, er tileinkaður Listahá-
tíðinni og Norræna húsinu og
flutningur hans því merkur
menningarviðburður. Verkið er
fallega samið og hefði að ósekju
mátt gefa hljómleikagestum,
sem það hefðu viljað, kost á
endurflutningi hans að tónleik-
unum loknum.
Það þarf að hyggja að og
gaumgæfa vel tónlist Holmboes,
eins og alla vandaða kammer-
tónlist og væri ástæða til að
Vagn Holmboe
hvetja íslenzka kammertónlist-
armenn að kynna sér verk hans.
Síðasta verkið á efnisskránni
var kvartett op. 131, eftir
Beethoven. Fyrir smekk undir-
ritaðs var flutningur verksins
ekki meira en þokkalegur á
köflum, þó skýr í formi og
samspili. Þeir sem leika í
kvartettinum eru; Tutter Giv-
skov, Mogens Durholm, Mogens
Bruun og Asger Lund Christian-
sen.
Jón Ásgeirsson.
Perlman og Harell
TÓNLEIKAR Sinfóníuhljóm-
sveitar Islands í Laugardalshöll
hófust á forleik að óperunni
Euryanthe eftir Weber. Forleik-
urinn er nokkuð erfiður á
köflum og lítið skemmtilegur
nema vel leikinn. Eftir þessa
upphitun hófst fiðlukonsert í
e-moll eftir Mendelssohn. Ein-
leikari var Itzhak Perlman og
lék hann konsertinn algerlega
áreynslulaust en með töluverðri
innlifun. Það var næstum
óhugnanlegt hve tónverkið virt-
ist honum auðvelt. Eftir hlé var
svo fluttur tvíkonsert fyrir cello
og fiðlu eftir Brahms. Með
Perlman lék ungur cellisti að
nafni Lynn Harell og var leikur
þeirra tilþrifamikill og góður.
Fyrir utan fiðlukonsertinn var
hægi kaflinn í Brahms sérlega
vel fluttur. Harell hefur unnið
til margvíslegra verðlauna og
væri fróðlegt að heyra hann
leika eitthvað meira af góðri
tónlist. Ekki voru þessir tónleik-
ar vel sóttir miðað við popp- og
þjóðlagatónleika og virðist
þurfa sífellt nýjar stjörnur til
Tðnllst
eftir JÓN
ÁSGEIRSSON
að draga að áheyrendur. Sætin
í Laugardalshöllinni eru svo
óþægileg, að það má vera mikið
sem dregur fólk á tónleika þar.
Þó er ekki eins slæmt að hlusta
á tónlist þar og ætla mætti
miðað við stærð og form húss-
ins. Það sem einna mesta
athygli vekur er hve hljómsveit-
in hljómar þar illa og er varla
hægt annað en að kenna stjórn-
andanum Ashkenazy um, því
bæði var hljómsveitinni illa
stýrt og auðheyranlega ekkert
gert til að stilla jafnvægið milli
hljóðfæra, sem hlýtur að vera
nauðsynlegt í nýju húsi.
Jón Ásgeirsson.
Otti við hryð ju-
verk í Japan
Tokyo. 9. júní. — AP.
JAPANSKA stjórnin ákvað í dag
að vara japanska sendiráðs- og
kaupsýslumenn erlendis sérstak-
lega við hugsanlegum árásum af
háifu japönsku hryðjuverka-
hreyfingarinnar, Rauða hersins.
Ákvörðunin var tckin á sérstök-
um fundi sem ríkisstjórnin hélt
um hryðjuverkastarfsemi í land-
inu.
Háttsettur starfsmaður í jap-
anska dómsmálaráðuneytinu
skýrði frá því á fundinum að yfir
hundrað bréf hefðu borizt til
einstaklinga frá Rauða hernum
sem hefur aðsetur í Líbanon þar
sem lýst er yfir stríði við „hinar
ráðandi stéttir í Japan". Flest voru
bréfin send farþegum úr flugvél-
inni sem 5 hryðjuverkamenn
rændu í september s.l. yfir Ind-
landi. Ennfremur hafa slík bréf
verið send föngnum hryðjuverka-
mönnum og öðrum föngum, t.d.
dæmdum morðingjum.
Fundur með
Loftleiða-
mönnum
FULLTRÚAR Flugleiða og Loft-
leiðaflugmanna komu saman til
samningafundar kl. 14 í gær og
stóð fundurinn til kl. 18. Eftir
fundinn vörðust menn allra frétta
og var Morgunblaðinu tjáð að
næsti fundur hefði ekki verið
ákveðinn enn.