Morgunblaðið - 15.02.1979, Síða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 15. FEBRÚAR 1979
Vl» .? V
MORÖdN- 'x
kaff/nu

Ekki man ég í svipinn hvaða
grein umferðarlaganna það er,
en við skulum geta gripið hann
samt.
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
„Óheppni að tapa þessu spili,"
sagði suður um leið og hann
skrifaði töluna 100 f dálk and-
stæðinganna. „Hvorugur ásanna
rétt staðsettur og tíglarnir ekki
jafnt skiptir,“ bætti hann við.
Suður gaf, norður-suður á
hættu.
Norður
S. K52
H. DG5
T. K842
L. KD9
Vestur
S. D10863
H. 82
T. D1095
L. 72
Suður
-S. 94
H. ÁKIC
T. Á73
L. 53
Suður hafði verið sagnhafi í
fjórum hjörtum. Sagnirnar skiptu
ekki máli, enda austur og vestur
alltaf sagt pass og vestur spilaði út
lauftvisti. Kóngurinn frá blindum,
austur tók slaginn og spilaði
gosanum til baka. Borðið fékk
þann slag og sagnhafi tók tvisvar
tromp og síðan á tígulás og kóng
og spilaði þriðja tígli. Vestur var
ekki í vandræðum með útspil,
spilaði fjórða tíglinum, sem suður
trompaði og reyndi spaðann. En
austur átti ásinn, einn niður.
Að vísu var suður óheppinn en
engu að síður gat hann unnið
spilið eftir þetta upphaf. Eftir tvo
fyrstu slagina var ljóst, að austur
átti hæstu laufin og í rauninni var
það nóg. Eftir tvo trompslagi og
tvo tígulslagi mátti spila laufní-
unni frá borðinu og láta tígul af
hendinni. Eins og spilin skiptust
átti austur aðeins svört spil og
sama var hvorum litnum hann
spilaði, tíundi slagurinn kæmi af
sjálfu sér.
En hefði austur átt þriðja tígul-
inn gæti hann fallið 3—3 og enn
væri fyrir hendi innkoma í borðið
á tromp til að taka á síðasta
tígulinn. Og hefði í ljós komið, að
austur ætti fjóra tígla mátti enn
spila að spaðakóngnum.
Vörnin var ekki heldur upp á
það besta. I fyrsta slag gaf austur
færi á vinningi. Láti hann þá lágt
lauf, gefi slaginn, getur vörnin
alltaf ráðið við sagnhafa og hnekkt
spilinu.
Austur
S. ÁG7
H. 73
T. G6
L. ÁG10864
COSPER
Fljótt, fljótt, hentu bíllyklinum til mín!
Áfram með smérið
Fyrir nokkru lýsti formaður
samtaka nokkurra, sem vilja nú
aldeilis láta taka tillit til sín, því
yfir í útvarpi að engir menn hefðu
verið jafn miklir óþurftarmenn
drykkjusjúklingum og læknar. —
Nokkru síðar lýsir sami maður því
yfir að íslensk áfengislög séu
illgresi sem uppræta þurfi, og er
það væntanlega í samræmi við
frumvarp Vilmundar og sálufélaga
hans um að færa ástandið í
áfengisdreifingarmálum í það horf
sem hér var fyrir 1880.
Með öðrum orðum: Fremstu
löggjafar 20. aldar, sem báðir áttu
verulegan hlut að setningu núgild-
andi áfengislaga, Bjarni Bene-
diktsson og Ólafur Jóhannesson,
voru börn í lagasetningu og
gróðursettu hér illgresi. Læknar
eru óþurftarmenn; hómópatían og
skottulækningar lifi!
Ég segi bara: Áfram með
smérið! Niður með sérfræðingana!
Og innan tíðar fáum við kannski
sama ástand og var á einokunar-
tímunum: Brennivín í hverri
búðarholu, bjór í hverju veitinga-
húsi og galdrafár og kukl út um
allar þorpsgötur.
Kristinn Vilhjálmsson.
• Læknisþjónusta
bak við
járntjaldið
Víst eigum við ágæta lækna
enda eru þeir óskiptir við námið.
Annað er uppi á teningnum á
Italíu þar sem fjöldamargir
læknastúdentar stunda hryðju-
verk í Rauða hernum. Það fyrir-
tæki virðist mest vera rekið af
háskólastúdentum, enda átti
íslenskur námsmaður sem stund-
aði nám á Ítalíu ekki næg orð til
þess að hæla Rauða hernum eins
og lesa má í stúdentablaði sem hér
kom út nýlega. Þótt læknarnir séu
góðir þá þarf alltaf að senda
nokkra sjúklinga erlendis til lækn-
inga á ári hverju. Þetta er algengt
í hinum frjálsa heimi og sjúkl-
ingurinn er sendur strax og þurfa
þykir.
í sósíalistaríkinu Rússlandi er
þetta allt miklu erfiðara, því þar
þarf ferðaleyfi og það tekur sinn
tíma að fara í gegnum kerfið það.
Kona Sakharovs þurfti t.d. að bíða
í 10 mánuði til þess að komast til
augnlæknis. Hjón í Bandaríkjun-
um sem voru að fara til Moskvu
lásu í blaði að 7 mánaða gamalt
barn væri að dauða komið þar sem
ekkert tyldi niður í því og barna-
matur sem heitir Pregestimil fæst
ekki í Rússlandi en hann væri það
eina sem bjargað gæti lífi barns-
ins. Amma þessa barns býr í
Boston í Bandaríkjunum og vildi
hún fá það til sín og 3 sjúkrahús
höfðu boðist til þess að taka
barnið, en ferðaleyfið fékkst ekki.
Maðurinn sem ætlaði að fara til
Moskvu tók með sér 4 dósir af
þessum barnamat og heimsótti
„Fjólur — mín ljúfa“
Framhaldssaga eftir Else Fischer
Jóhanna Kristjónsdóttir Þýddi
60
óttast að hann ætlaði að eyði-
leggja íramtíð Martins, en að
hún myndi ráðast gegn
Lydiu?... Aldrei...
Hvað með Holm lækni? Ganli
læknirinn hafði orðið að mæð-
ast í mörgu um dagana. Einka-
sonur hans hafði stoiið seglbát
bezta vinar hans. Susanne
iokaði augunum andartak. Það
voru einhver tengsl sem hún
hafði verið í þann veginn að
festa hendur á. Nú kom þetta
aftur. Varðandi trygginguna.
Einar Einarsen hafði verið
sölumaður hjá tryggingafélagi
í þann tíð og hann hafði
áreiðanlega gengið frá trygg-
ingunni á Dania. Ef peningarn-
ir höfðu verið greiddir út áður
en uppvíst varð um það hver
hefði stolið skútunni, þá gat
útlitið farið að versna fýrir
ýmsa.
Hún opnaði augun og horfði
á Herman frænda. Hann hafði
aldrei keypt annan bát svo að
kannski höfðu peningarnir
aldrei verið greiddir. Hann
hafði heldur ekkert svindiara-
útiit, en ekkert af þeim leit
reyndar neitt glæpamannsiega
út.
Magna frænka, þrýstin og
giaðleg og 'ktöðugt að eta kon-
fektmolana sína og brosið svo
hlýtt og innilegt? Nei, Magna
frænka kom ekki til greina.
Hún leit yfir á Jasper Bang.
Hann var síðasti möguleikinn
og Susanne leit á hann nokkuð
gagnrýnni augum en á hina.
Hann var ekki meðlimur fjöl-
skyldunnar ... svo að auðvitað
væri það langbezt ef hann væri
sá seki. Svo reyndi hún að vera
réttlát. Það var hún sem hafði
séð til Jaspers Bang hafði verið
fjarskalega viðfelldið. Auk
þess var engum blöðum um það
að íletta að hann var mjög
harmþrunginn vegna láts
Lydiu, en gegndi sama máli
varðandi Einar Einarsen?
Susanne reyndi að rifja upp
hvað hafði verið sagt þegar
„Fjólurnar“ unnu í söngva-
kcppninni. Hún hafði verið
stödd í samkvæmi þar sem
menn héldu þvf fram fullum
fetum að Einar Einarsen hefði
haft svik og pretti í frammi tii
þess að Jasper næði fyrsta
sætinu, en hins vegar var ekki
endilcga þar með sagt að
þessar upplýsingar væru full-
komlega á rökum reistar nema
síður væri þar sem heimildirn-
ar höfðu ekki verið öldungis
pottþéttar og í sams konar
samkvæmum vissu allir allt um
trúlofanir kóngafólks og skatt-
svik pólitíkusa.
Hún andvarpaði og kveikti
sér í sígarettu. Ef Einar Einar-
sen hafði svindlað og prettað
þá gat hún samt sem áður ekki
fengið það til að falla inn í þá
mynd að nauðsynlegt hefði
verið að drepa hann — að
minnsta kosti ekki af hálfu
þeirra sem hér sátu. Þvert á
móti var það söngvakeppnin
sem hafði gefið Jasper
ótvíræðan byr í seglin og jafn-
vel þótt Einar Einarscn hefði
allt í einu farið að gefa yfir-
lýsingu um að hann hefði haft
rangt við þá myndi það ekki
hafa skaðað Jasper. Fólk elsk-
aði þetta óþolandi lag og þar
með var það mál útrætt. Stóra
borgundarhólmsklukkan sló
ellefu um leið og Susanne var
kvödd inn í bókaherbergið til
Bernilds. Það var augljóst að
nú var rækileg skýrsla tekin af
hverjum og einum og Martin
sem hafði verið til yfirheyrslu
hjá honum á undan Susanne
hafði verið þar í hálfa klukku-
stund og Jasper Bang þar á
undan í þrjá stundarf jórðunga.
Susanne var reyndar kölluð
síðust inn og allir höfðu komið
frá lögregluforingjanum alvar-
legir og íhugulir og fátt viljað
segja. Nú var ekki lengur verið
mcð yíirklór um slys og flæk-
inga. Nú var þagað og hvcr
hvorfði kvíðin og skelfdur hver
á annan.
En Bernild hafði enn ekki
komizt að niðurstöðu þegar
Susannc kom inn til hans.
Hann sat með blaðabunka fyrir