Morgunblaðið - 19.07.1979, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 19. JÚLÍ 1979
vlH>
MORödNí-
RAFfíNO
yMv
'Æ
w ;
(Jn%
GRANI GÖSLARI
2299
Heyrðu vinur. Þegar við hreinsum karboratorana hér, þá er það
ekki gert svona!
Þú drekkir maðkinum, maður!
Þetta er nýhönnun
lírukassanna gömlu, skal ég
segja þér.!
Vinnum bug á
sóðaskap í borginni
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Þegar illa gengur í tvímenn-
ingskeppni þykir vissum hópi
spilara rétt að tefla á tæpasta vað
í von um. að ná til baka töpuðum
stigum. Stundum heppnast þetta
og spilið í dag er eitt af þeim
tilfellum.
Vestur gaf, allir utan hættu.
Vestur Norður S. 9872 H. K842 T. ÁKG2 L. Á Austur
S. 65 S 103
H. 10 H. ÁG753
T. D10985 T. 763
L. D10752 Suður L 964
S. ÁKDG4 H. D96 T. 4 L. KG83
í fjölmennri tvímenningskeppni
spiluðu flest pörin sex spaða sem
var án vafa besta lokasögnin. En
vestur spilaði út einspili sínu í
hjarta og fékk síðan að trompa
næsta hjarta — einn niður.
Á einu borðanna var suður
ákveðinn í að ná toppnum og
endaði í sex gröndum. Vestur
spilaði út spaða, sem sagnhafi tók
og spilaði hjarta á kónginn. Aust-
ur drap, spilaði laufi og stuttu
seinna hafði sagnhafi náð fram
þessari stöðu:
Norður S. - H. 8 T. ÁKG2
Vestur L. - Austur
S. - S. -
H. - H. G7
T. D1098 T. 763
L. D Suður S. 4 H. 9 T. 4 L. G8 L. -
Þegar sagnhafi spilaði nú síð-
asta spaðanum lenti vestur í
óviðráðanlegri stöðu. Léti hann
laufdrottninguna yrði gosinn
hæsta spil svo að hann lét tígul en
þá varð tígultvisturinn tólfti slag-
urinn eftir að svíningin tókst.
Austur gat forðað félaga sínum
frá kastþrönginni með því að spila
tígli eftir hjartaásinn. En þá hefði
í staðinn svíning í hjarta bjargað
spilinu.
COSPER
Hér er barnasálfræðibók. — Næst þegar hann
verður óþekkur lemurðu hann í hausinn með henni!
Heill og sæll, Velvakandi
Það hefur varla farið fram hjá
nokkrum sem gengur um miðborg
Reykjavíkur að seint munum við
íslendingar verða tilnefndir sem
hreinleg þjóð. Þegar gengið er hér
um stræti vekur það oft á tíðum
furðu manns hversu fólk skeytir
lítt um að ganga þrifalega um
umhverfi sitt.
I borginni hefur verið settur
upp fjöldi af grænum ruslakörfum
á ljósastaura til þess hlutskiptis
eins að verða brátt einu grænu
svæðin í Reykjavík ef svo fer sem
horfir. Það dylst víst varla nokkr-
um að þessar körfur eru til þess að
geyma rusl. Þó getur sú handar-
hreyfing sem er nauðsynleg til að
lyfta ruslinu upp í körfuna reynst
æði mörgum ofviða þannig að þeir
hinir sömu verða að leggja upp
laupana og láta sér nægja að
dreifa ruslinu yfir gangstéttir.
• Sektir fyrir
sóðaskap
Það hef ég fregnað af fólki sem
hefur víðar farið en ég að víða
erlendis séu þung viðurlög við því
að henda rusli annars staðar en í
þar til gerðar ruslakörfur. Það
væri víst vel við hæfi hér á landi,
og mundi án efa fá fólk til að
hugsa sig tvisvar um áður en það
gerði sjálfu sér þá skömm að
dreifa rusli yfir borgina og með-
borgara sína.
En eins og svo oft áður þá er um
fleiri fleti en einn að ræða á þessu
máli. Peningasektir við því að
henda rusli á götur borgarinnar
myndu um leið setja þær skyldur
á herðar borgaryfirvalda að fjölga
ruslafötum og gera á allan hátt
sem auðveldast fyrir fólk að losna
við rusl á götum bæjarins á sem
þrifalegastan hátt.
Ef svo yrði á málum haldið trúi
ég að fólk hætti þeirri leiðindaiðju
að henda rusli á götur borgarinn-
ar.
• Sinnuleysi
eða leti
Eg held að fólk hendi ruslinu á
göturnar fyrst og fremst af tveim-
ur ástæðum. Annars vegar er án
efa um að ræða að fólk hreinlega
Lausnargjald i Persíu

Eftir Evelyn Anthony
Jóhanna Kristjónsdóttir
<í<neri á islenzku
24
hann þennan ntorgun, en það
var þó Iitilvægur sigur í saman-
burði við þau átök sem myndu
nú verða vegna þeirra kröfu
sem Khorvan hafði sett fram og
gerði sér sjálfur manna bezt
grein fyrir hversu óaðgengileg
hún væri. Hann var sannfærður
um að þeir myndu ekki treysta
sér til að takast á við þetta og í
augum keisarans myndi neitun
þeirra lfta út sem hamslaus
peningagræðgi. Þegar málið
væri komið á rfkisstjórnarstig
yrði að þröngva einhverju vest-
rænu fyrirtæki til að taka málið
að sér, ella myndu íranir bíða
hnekki. En alténd skyldi hann
sjá til þess að Imshan félli ekki
í hendur Imperial olfufélaginu
og Logan Field og rússneskir
tæknisérfræðingar gætu þá lát-
ið til sín heyra á nýjan leik.
Peter hafði lokið við að
ganga frá föggum sfnum. Hann
hafði stungið smáhlutum niður
í litla tösku, tannbursta, rakvél
og náttfötum. Nógu fyrir eina
nótt. Hann hafði verið alinn
upp við að hafa aragrúa „hluta“
í kringum sig. Móðir hans
kailaði þetta skraut og listmuni
og húsið þeirra í Cleveland var
svo fullt af þessum „listmun-
um“ að fyrir þeim varð naum-
ast þverfótað. Faðir hans átti
bfla, vinnustofu sem var full af
tækjum og græjum til að gera
við alla bflana. Þegar hann
varð átján ára höfðu þau gefið
honum hi-fi kerfi sem hann
hafði aldrei notað. Þau voru
stöðugt með hugann við það
sem þau langaði tii að eignast
og fengu aldrei nóg. Þau voru
þrjú systkin, hann átti sér eldri
systur og bróður sem var tölu-
vert yngri en hann.
Sjálfur hafði hann verið inn-
hverfur drengur, argaþras full-
orðna fólksins fór innilega í
sálarlffið á honum svo að hann
hafði með öllum ráðum reynt að
fá að vera sem mest einn. Systir
hans hafði lokið sínu skólanámi
eins og til stóð og hún hafði
gifzt ungum manni á uppleið,
sem var í augtýsingabransan-
um og þau höfðu flutzt búferl-
um til San Francisco. Peters
hafði ekkert af henni spurt
sfðan hann fór frá Bandarfkj-
unum. Yngri bróðir hans var
enn í skóla þegar hann hélt af
stað, hann virtist steyptur í
sama plastmótið og foreldrar
hans og systir.
Peters hafði aldrei reynt að
skýra út fyrir þeim hvernig
honum var innanbrjósts. hann
hafði aldrei getað náð tengslum
við þau vegna þess að merking
orðanna var ekki hin sama hjá
honum og þeim.
Hann hafði unnið með skólan-
um og hann hafði lokið sínu
prófi en ekki vegna þeirra
röksemda sem foreldrar hans
settu fram. Hann langaði að
kynnast lífinu og sögunni, að
skilja þá miklu gátu sem heim-
urinn sem hann lifði í var í
hans augum. Hann ræddi aldrei
þessar hugsanir við þau. Stöku
sinnum kvörtuðu þau undan
því að hann væri þeim fjarlæg-
ur. Peters hafði fyrir löngu
fundið þetta sjálfur og lagað
sig eftir því. Fæðing hans var
slys, að minnsta kosti hafði
hann verið skilinn eftir á
skökkum stað.
Hann gerði sér ekki grein
fyrir einsemd sinni fyrr en
hann kom í Kent ríkisháskól-
ann. Hann átti erfitt með að
kynnast samstúdentum sfnum
en honum hugnaðist ljómandi
vel það andrúmsloft sem var í
skólanum. Umbrotatfmar voru í
nánd, byltingarkenndar hug-
sjónir settu á þeim árum svip
sinn á allt lífið í háskóiunum.
Og smám saman komst hann í
kynni við fólk sem var af svip-
uðum uppruna og hann sjálíur
og þar kynntist hann Andrew
Barnes sem mótaði líf hans og
afstöðu öðrum fremur. Hann
var stundakennari í stjórn-
málafræðum, hann var tuttugu
og sex ára gamall en Peters var
aðeins átján ára. Barnes var
grannvaxinn maður og pasturs-
lítill, haltur sfðan hann hafði