Morgunblaðið - 14.08.1979, Síða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 14. ÁGÚST 1979
Morten Loken frá Noregi. Ahmed Fahim Sakr frá Eiíypta-
landi.
Heidrun RöhrÍK frá Þýskalandi.
James Baleshta frá Kanada
Erland Köhl frá Svíþjóð.
15 verkfræðistúdentar frá ýmsum löndum við vinnu hérlendis
Um þessar mundir cru staddir hér á landi fimmtán erlendir verkfræði- og raunvísindanemar ok koma
Íieir víða að. Munu þeir dveljast hér í sumar og vinna við ýmis störf, tengda náminu, en jafnframt fóru 17
slendingar utan til samskonar starfa.
Starfsemi þessi er á vegum IAESTE, sem eru samtök verkfræðistúdenta þeirra landa sem eru innan
véhanda Sameinuðu þjóðanna ok eru íslenskir verkfræðistúdentar aðilar að þeim samtökum.
I>eir sem einkum sjá um samstarf þetta af hálfu íslensku verkfræðistúdentanna eru Haukur Garðarsson
og Þórólfur Árnason. í viðtali við hlm. Mbl. sögðu þeir að auk þeirra starfaði Anna Soffía Hauksdóttir að
málum IAESTE hér á landi. en hún væri nú í verkþjálfun í Sviss.
Að sögn Hauks og Þórólfs eru
nemendur í verkfræðideildinni
skyldaðir til að taka ákveðna
verkþjálfun á meðan á náminu
stendur, og væri mjög æskilegt að
slík verkþjálfun fengist við önnur
skilyrði, en menn ættu að venjast
hér á landi og auk þess víkkaði
það sjóndeildarhringinn að dvelja
erlendis við vinnu.
Sögðu þeir félagar að undanfar-
in ár hefði nokkur lægð verið
ríkjandi í starfsemi IAESTE
hérlendis og hefðu ekki nema 2 til
3 stúdentar komið hingað og farið
út. I fyrra jókst þetta þó nokkuð
og fóru 7 stúdentar út, en 8 komu
hingað, en í ár fjölgaði til muna
þeim sem fóru út og þar af
leiðandi komu fleiri hingað til
lands, þar sem nokkurt jafnvægi
þarf að vera þar á milli.
Haukur og Þórólfur sögðu að
starf þeirra hjá IAESTE væri
eingöngu áhugastarf, og fengju
þeir engin laun fyrir. Hins vegar
kostar Félag verkfræðinema allar
bréfaskriftir í kringum starfsemi
samtakanna, og að sögn þeirra
félaga hefur Guðlaugur Þorvalds-
son Háskólarektor sýnt mikinn
skilning á starfsemi IAESTE á
íslandi.
„Við vinnum nú að því að fá
launaðan starfskraft til starfa hjá
IAESTE á íslandi, þó ekki væri
nema í hlutastarf," sögðu þeir
Haukur og Þórólfur. „Þar sem við
hættum nú í haust, tapast öll
okkar reynsla af þessum málum
og væri það þvi mun betra ef
einhver einn starfaði að þessum
málum og kæmist þannig al-
mennilega inn í þau. Síðan gæti
hann leiðbeint þeim sem honum
væru til aðstoðar hverju sinni."
Haukur og Þórólfur sögðu að
þeir hefðu byrjað á að skipuleggja
móttöku útlendinganna strax í
desember á síðasta ári, því það
þyrfti að leysa mörg vandamál í
því sambandi.
„Fyrst byrjuðum við á að reyna
að athuga með vinnu fyrir fólkið
og gekk það ágætlega. Mættum við
miklum skilningi viðkomandi at-
vinnurekenda og allir, sem hingað
komu, fengu vinnu við sitt hæfi. í
framhaldi af því fórum við til
Dublin á írlandi þar sem haldin
var alþjóðleg ráðstefna IAESTE.
Þar lögðum við fram þau störf
sem við gátum boðið upp á og
gerðum ráðstafanir til að útvega
okkar fólki atvinnu við þeirra
hæfi.“
„Mesta vandamálið var svo að
útvega húsnæði fyrir alla. Fyrst
var auðvitað gengið á vini og
ættingja og þeir beðnir um að
hýsa fólkið og eins voru þeir
Islendingar, sem fóru út, beðnir
um aðstoð. Þetta dugði þó ekki til,
svo við ákváðum að auglýsa eftir
húsnæði fyrir þá sem eftir voru,
svo nú hafa allir fengið samastað."
„Það er þó ekki nóg að útvega
fólkinu vinnu og húsnæði, því
eitthvað þarf að gera fyrir það.
Við tökum á móti flestum, þegar
þeir koma og fylgjum þeim á þann
stað sem þeir eiga að búa. Einnig
fylgjum við þeim fyrsta daginn í
vinnuna, og kynnum þá fyrir
væntanlegum vinnufélögum. Einu
sinni í viku hittumst við hér í
Stúdentakjallaranum og ræðum
málin og tökum fyrir kvartanir og
fyrirspurnir, sem berast hverju
sinni. Ennfremur er ráðgert að
fara saman í tvær skipulagðar
ferðir út á land, og erum við nú
þegar búin að fara í þá fyrstu. Það
var ferð um uppsveitir Suðurlands
og skoðuðum við Búrfellsvirkjun,
Gullfoss og Geysi og enduðum í
Þórsmörk. Útlendingarnir virtust
mjög ánægðir með ferðina og eru
strax farnir að hlakka til að fara í
þá næstu, en ætlunin er að fara á
Þjóðhátíðina í Vestmannaeyjum."
Að sögn Hauks og Þórólfs hafa
engin sérstök vandamál komið
upp meðal útlendinganna, sem þó
hefði mátt búast við, þar sem um
er að ræða fólk frá mjög mismun-
andi löndum. Flestir eru ánægðir
með vinnuna, sem þeir fengu og
launin telja þeir ágæt. Til þess að
forvitnast nánar um það hvers
vegna þeir kusu að koma til
Islands og hvernig þeir kynnu við
sig, tókum við nokkra tali og fara
viðtölin hér á eftir.
„Krónurnar rugla mig“
komast til íslands, því ísland er
svo ólíkt öllum öðrum löndum,"
sagði Norðmaðurinn Morten
Loken er við tókum hann tali.
Hann kemur frá Sarpsborg í
Noregi og ráðgerir að dvelja hér í
tæpa tvo mánuði.
„Ég hef enn ekki kynnst mörg-
um Islendingum, en þó held ég að
þeir séu ekkert mjög frábrugðnir
okkur Norðmönnum. Mesti mun-
urinn á íslandi og Noregi er að hér
eru engir skógar. Landslagið er
mjög fallegt, þó ég hafi ekki séð
mikið af því. Sérstaklega fannst
mér gaman að koma í Þórsmörk."
Morten vinnur nú hjá Raf-
magnsveitum ríkisins og sagðist
hann kunna ágætlega við sig þar,
en kaupið væri þó ekki eins gott og
hann gæti fengið fyrir sams konar
vinnu í Noregi.
„Munurinn er þó ekki mjög
mikill og ég kemst vel af með þau
laun sem ég fæ,“ bætti Morten við.
Morten er strax farinn að segja
ýmislegt á íslensku og skilur þess
meira. Hver veit nema hann verði
orðinn altalandi á íslenska tungu,
þegar hann fer heim í ágúst.
„Fæ 15 sinnum meira kaup
hér en heima“
Ahmed Fahim Sakr er langt að
kominn, en hann er frá Kairo í
Mér hefur ailtaf langað til að
Verkfræðistúdentarnir létu flestir vel af veru sinni á íslandi. Hér er hópurinn saman kominn, en á
myndina vantar tvo. sem eru við vinnu úti á landi. Ljósm.: Ól.K.M.
Egyptalandi. Hér starfar hann hjá
Pósti og síma og segist kunna
ágætlega við sig þar.
Aðspurður um það hvers vegna
hann kaus að koma og vinna á
íslandi sagði Ahmed að hann
hefði heyrt að hér væri gott fólk
og þar sem hann hefði áhuga fyrir
að kynnast ólíku fólki og mismun-
andi lifnaðarháttum, hefði honum
þótt kjörið að koma til Islands og
fá verkþjálfun þar.
„Hér er margt öðruvísi en í
Egyptalandi," sagði Ahmed. „Til
dæmis er aðeins einn frídagur í
viku í Egyptalandi, en það er
föstudagur. Hérna er aftur bæði
frí á laugardögum og sunnudög-
um. Vinnutímanum er líka allt
öðruvísi háttað hérna, því aðeins
er unnið til klukkan tvö á daginn i
Egyptalandi. Fólkið þar sefur frá
klukkan 3 til 6, en þá fer það aftur
á stjá, en fer svo aftur að sofa
seint á kvöldin. Einnig fannst mér
nokkuð erfitt að venjast hinum
björtu nóttum hér á Íslandi og
gekk mér erfiðlega að sofna fyrstu
dagana. Þetta er þó allt að lagast
núna og ég er farinn að venjast
breyttum staðháttum," sagði
Ahmed.
„Veðrið hérna er líka allt öðru-
vísi en í Egyptalandi, eins og gefur
að skilja. Sumarið hjá ykkur er
eins og veturinn hjá okkur í
Egyptalandi, en þó rignir meira
hérna, því aðeins rignir um það bil
tíu sinnum yfir vetrarmánuðina i
Egyptalandi, og þá aðeins í stutt-
an tíma í hvert skipti. Núna er
hitastigið um og yfir 40°C og
þætti íslendingum það eflaust
nokkuð heitt.''
Ahmed er Múhameðstrúar og
hefur hann átt í nokkrum erfið-
leikum með að rækja trú sína hér
á landi. Sagði hann að nú ætti
hann að fasta í heilan mánuð, en
það væri mjög svo erfitt fyrir sig,
þar sem staðhættir væru mjög
ólíkir.
„Ég má ekkert borða frá sólar-
upprás til sólarlags í heilan mán-
uð, en það er mjög erfitt að átta
sig á slíku hér, þar sem sólin skín
langt fram á kvöld," sagði Ahmed.
„Ég hugsa að ég verði bara að
reyna að fara eftir egypskum
tíma, til þess að þetta verði
mögulegt, annars veit ég ekki hvað
ég geri.“
Múhameðstrúarmenn þurfa
einnig að biðja fimm sinnum á dag
og fara bænatímarnir mikið eftir
stöðu sólar hverju sinni. Sagði
Ahmed að t.d. ættu þeir að biðja
þegar sólin væri í hvirfilpunkti, en
hún nær aldrei þeirri stöðu hér
uppi á íslandi, þar sem það er svo
norðarlega á hnettinum.