Morgunblaðið - 14.08.1979, Blaðsíða 36

44
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 14. ÁGÚST 1979
KAttlNÖ \\ fí
GRANI GÖSLARI

Auðvitað máttu giítast dóttur
minni. en móður hennar verður
þú líka að taka.
Mér þykir hann ekki taka námið nógu alvarlega þarna I
tónlistarskólanum.
Þú mátt vita það, að það verður
sykurmolaveizla í dag.
Bjarga flugsöguleg-
um minjagripum
frá eyðileggingu
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
í vörn leynist stundum örlítill
möguleiki, sem erfitt er að koma
auga á við spilaborðið.
Norður. hlindur
S. ÁG9
H. K953
T. KDG9
L. D6
Austur
S. K62
H. Á864
T. 108543
L. Á
Norður gaf og opnaði á einu
grandi (16—18p.). Þú ert með spil
austurs, sagðir auðvitað pass en
suður stökk þá í þrjá spaða
(sterkt, a.m.k. fimmlitur), sem
norður hækkaði í fjóra spaða.
Makker þinn í vestri spilar út
Iaufgosa, lágt frá blindum og þú
færð slaginn. Er nokkur möguleiki
að ná fjórum slögum og hnekkja
samningnum?
Þar er auðvitað útilokað, að
makker eigi tígulásinn. En inn-
komu verður hann að eiga — eða
fá.
Allt spilið var þannig:
Norður
S. ÁG9
H. K953
T. KDG9
L. D6
Vestur Austur
S. 83 S. K62
H. D102 H. Á864
T. 62 T. 108543
L. G109843 L. Á
Suður
S. D10754
H. G7
T. Á7
L. K752
Jafnvel þó allar hendurnar sjá-
ist er lausnin ekki auðfundin. En
þegar spilið kom fyrir fann austur
eina möguleikann. Hann spilaði
lágu hjarta undan ásnum, suður
lét sjöið og tók tíuna með kóng.
Seinna svínaði sagnhafi spaðan-
um, austur fékk á kónginn og
spilaði aftur lágu hjarta. Vestur
varð dálítið undrandi þegar hann
fékk á drottninguna en hann
áttaði sig og vörnin fékk fjórða
slaginn -þegar austur trompaði
lauf.
COSPER
i '
COSPER 8062
Já, þér hafið verið hér í fyrirtækinu okkar í 40 ár.
Við viljum gefa yður gullúr með nafninu yðar
inngreyptu, — en hvað er nú nafnið aftur?
Hún ríður ekki við einteyming,
tilhneiging íslendinga til að setja
út á allt og alla. Nú sér einn
landinn sér færi á að setja út á, að
stofnað hafi verið til samvinnu við
Norðmenn um að bjarga minja-
grip um flugsöguleg efni frá eyði-
leggingu. Finnst honum þetta
hneykslunarvert. Islendingar séu
ekki bara vinnudýr fyrir útlend-
inga til að láta flytja menningar-
verðmæti úr landi. Við svóna
lestur verður maður einfaldlega
furðu lostinn.
Rétt virðist að spyrja „Frikka
Friendship" sem undirritar pistil í
Morgunblaðið um þetta, að gefnu
tilefni:
1) Er flugsaga einkamál íslend-
inga?
2) Hver hefði viljað eða getað
varið því mikla fé til björgunar
Nortrop hervélarinnar er til þurfti
hér á íslandi?
3) Hefir hann aldrei fyrr heyrt
um að björgun hliðstæðra hluta
hafi verið rejnd með miklum
tilkostnaði á Islandi, sbr. „Gull-
skipið" austur á söndum, sem
aldrei fannst og ekkert kom út úr?
4) Hvað er athugavert við að
hjálpa útlendum mönnum sem
„vinnudýr" þ.e. gegn greiðslu á
kostnaði o.þ.h? Eru það ekki pen-
ingar í sjóð — í gjaldeyri, fyrir
fátækt flugsögufélag, sem er að
reyna að hjálpa til af miklum
áhuga en lítilli peningagetu til að
bjarga flugsögulegum verðmæt-
um?
5) Eru menn auk þess ekki
frjálsir að því að gera hluti, sem
engan meiða, á eigin spýtur? Það
er eins og spyrja þurfi alla lands-
menn leyfis — eða er það að-
finnsluvert í augum „Friend-
ship“-mannsins, að svo var ekki
gert?
Maður skilur einfaldlega ekki
svona afstöðu og manni finnst að
hún sé til lítils sóma fyrir mann
sem lætur sem hann hafi einhvern
áhuga af „yfirstærð" fyrir velferð
íslenskrar flugsögu. Er betra að
láta minjar sem hægt væri að
bjarga fyrir alþjóðaflugsögu eyði-
leggjast bara af því að menn eru
í_Lausnargjald í Persíu
Piftir Evelyn Anthony
Jóhanna Kristjónsdóttir
sneri á islenzku

45
við aft þetta geti talízt hátíftieg
stund.
Hún settist niftur meftan
hann opnaði flöskuna. Logan
rétti henni glas og hún lyfti því
mót honum.
— Fyrir þér, sagfti hún.
— Fyrir okkur.
Hann sat við hlið hennar og
hélt annarri höndinni um ökki-
ann. Hún vissi að hann myndi
ekki viija eyfta miklum tfma f
tal f biii. Hann vildi fá hana og
þetta var ekki rétta augnablik-
ift tiJ að segja að hún væri
þreytt. Hún uppgötvaði sér til
nokkurrar undrunar aft þetta
var í fyrsta skiptið sem hún var
ekki fulikomiega hreinskilin.
Hún hafði stundum vfsaft
honum á bug. ef hana langaði
ekki að fara f rúmið með
honum. en hún gat ekki fengið
það af sér nú. Hún skildi hann
og hún virti afstöðu hans. Hann
vildi fá tækifæri til að sýna að
bæði væru þau jafn ósnortin af
samvizkuhiti.
— Þú ert þreytulegur, sagði
Janet. Þaft var hverju orfti
sannara.
— Hvernig fór þetta eigin-
iega með Khorvan.
Logan lagði frá sér glasið.
— Ég vil ekki taia um þau
mál núna. Ég vil taia við þig um
okkur. Ég ætla að fá skilnað.
Hún dreypti á kampavfninu.
— Ertu alveg viss, Logan?
Ég eiska þig, en ég vil ekki að
þú gerir neitt sem þú kynnir
sfftan að iðrast.
— Það gæti aldrei haldið
svona áfram, sagði hann. —
Eilen bar það upp á mig og ég
sagði henni það. Þetta hefur
allt verið að fara til fjandans
hjá okkur í marga mánuði. Og
nú hef ég fengið mig fullsadd-
ann af þvf öilu.
Hann heliti aftur í glasið svo
að út úr freyddi.
— Það er ágætt, sagði Janet.
— Ég vii að þú giftist mér,
sagði Logan.
Janet leit á hann róleg. Þetta
var mikilvægasta andartak lffs
hennar og hún fann það sjálf.
— Bara ef þú ert viss um að
þú eiskir mig, sagði hún.
— í hamingjunnar bænum,
sagði hann reiðilega — þú veizt
fullvel ég geri það. Komdu
héðan.
Þegar Logan vaknaði var
hún klædd og stóð vift rúmgafl-
inn og brosti til hans.
— Þú ert undursamlegur
maður, Logan. Undursamleg-
asti elskhugi sem nokkur kona
gctur hugsað sér. Ég ætla að
giftast þér. En þú skalt ekki
reyna að sleppa frá mér.
— Klukkan er að vera sjö,
sagði hann. - Ég bauð Kelly að
borða meft okkur og taka Pater-
son með. Ég sagði þeim að
koma hingað.
— Það verður ánægjuleg
samkunda. sagði Janet. Hún
settist á rúmstokkinn og tók
um hönd hans.
— Kelly þolir mig ekki. hann
getur ekki fellst sig við konur
sem hafa eitthvað vit í kollinum
og Peterson fer í taugarnar á
mér. Hann getur aldrei talað
um annað er fjármál.
Hún lyfti hönd hans og kyssti
hana.
— Þetta verður hundleiðin-
legt, sagði hún. — Ég helt við
gætum verið ein í kvöld.
— Þeir eru góðir menn.
sagði Logan. Hann var ekkert
móðgaður. Heffti Eileen leyft
sér að gagnrýna samstarfs-
menn hans hcfði hann orðið
argur. Hvað Janet snerti var
viðhorfið annað.
— Kelly hefur bókstaflega
unnið afrek hér. Og ég þarf að
hafa Peterson góðan. Svona
láttu nú renna í bað fyrir mig,
ástin og síðan skal ég segja þér
allt um það.
Hann sté út úr rúminu og
teygði sig, nakinn. Janet horfði
á hann aðdáunaraugum. Hann
var velbyggður og þreklegur en
ekki fituögn á líkamanum að
finna. Hann leít út fyrir að vera
það sem hann var, maður á