Morgunblaðið - 14.09.1979, Page 15

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 14. SEPTEMBER 1979
15
„Á bíómyndir horfi ég
nú ekki en reyni
að hlusta á prestana ”
— Voru húsakynnin ekki köld?
— Og jú, á veturna. Þegar
kaldast var, vorum við ekki látin
fara á fætur, heldur liggja í
rúmunum. Við áttum góð sængur-
föt. Pabbi skaut mikið af fugli og
þar af leiðandi fengum við mikið
fiður. Svo sængurfötin voru hlý og
góð. Þó að við værum fátæk vildi
mamma alltaf hafa fötin heil og
hrein.
— En matbjörgin?
— Mat vantaði ekki — en mest
var það sjómaturinn sem pabbi
aflaði. Kartöflum man ég fyrst
eftir, það var einu sinni fyrir jólin,
þá sendi Þórður Guðjohnsen okk-
ur kjöt og kartöflur. En hann
sendi venjulega fyrir jólin ein-
hvern matarglaðning til þeirra,
sem minnst höfðu handanna á
milli. Það hafa ýmsir hnýtt í
Guðjohnsenana, þeir voru stund-
um harðir, en þeir áttu líka sínar
góðu hliðar, en það gleymist oft
fyrr en það sem mönnum þykir
miður fara.
Langaði að læra
hjúkrun í Dakota
— Hver voru nú þín mestu
áhugamál í æsku?
— Það var nú öðruvísi þá en nú.
Þegar ég var á Seyðisfirði langaði
mig að komast til Dakota í Ame-
ríku og læra hjúkrun, hafði áhuga
á því að líkna. En fjármunir voru
þá engir og ég fór hvergi. Svo mitt
áhugamál hefur verið húsverkin
og heimilið, og því hefi ég unað
vel.
— Hvað um skemmtanir?
— Ég hafði mjög gaman af því
að dansa? Þegar voru nýbyggð hús
var oft dansað í þeim. Eg man
eftir því að ég dansaði einu sinni í
Hagræði, — þú veist þarna á
plássinu — (það stendur enn og
þykir mjög lítið vörygeymsluhús)
Björn snikkari spilaði og dansaði
við okkur um leið. Haraldur sonur
hans er nú víst með stærri har-
moniku. Ég get sagt þér eina
skemmtilega sögu í sambandi við
ball í Hagræði. Son Guðjohnsens
langaði að fara þar á ball, en
þurfti auðvitað að biðja um leyfi
föður síns. Guðjohsen svaraði: „Ég
hefi nú ekki ætlað sonum mínum
að slíta fjölunum fyrir kaupfélag-
inu en farðu samt.“ Alltaf var
dálítill rígur á milli Guðjohnsen
og kaupfélagsins.
Það var líka dansað í Snælandi,
Vesturendanum, þar sem Hjálmar
Gíslason hafði verkstæðið.
Mér finnst unga
fólkið ekki nogu
ánægt
— Mesta breytingin frá fyrri
dögum?
— Breeytingarnar eru svo örar,
það ér eitt í dag og annað á
morgun. Rafmagnið, ljósin, hitinn
og heita vatnið ja, það er margt
gott í nýja tímanum, hann hefur
mörgu komið góðu til leiðar, en af
öllu má ofbjóða, og mér finnst
Guðrún
með prjónana sína
Guðrún
við eldhússtörfin
Með sonum sínum Hjálmari og Þórhalli.
Ljósm. Abbi.
unga fólkið ekki nógu ánægt. Ekki
má ég gleyma vatnsveitunni, úr
Sprænugilinu, að fá hreint vatn,
það var nú dásamlegt, því menn
voru svo hræddir við að tauga-
veikin bærist með lækjarvatninu.
Það unnu allir að þessu — ég man
að ég gaf 5 krónur í það verk, því
að ég mokaði ekki sjálf.
— Hefurðu komið til Reykja-
víkur?
— Já, einu sinni. Kristjana
systir mín þurfti til læknis og ég
fór með henni að heimsækja Dóru
frænku mína. Við fórum með
flugvél og mér hefur aldrei liðið
betur með nokkru farartæki. Mér
þykir gaman að aka í bíl. Ég fór
nú fyrir þremur vikum upp í
Mývatnssveit og svo að Goðafossi.
Ég hafði mjög gaman af því og var
ekkert eftir mig.
„Á bíómyndir horfi ég
nú ekki en reyni
að hlusta á prestana“
— Hvernig líða dagarnir?
— Ég er nú svona í verkunum,
en strákarnir mínir hjálpa mér
mjög mikið. Svo er ég með prjón-
ana mína, sit oft hér við gluggann ||
og horfi á blessaða fuglana.
— En útvarpið?
— Ja, ég er nú farin að heyra U
svo illa, að ég nýt þess ekki vel, og |§
svo er þessi músik þar ekki mikið
fyrir mig. Jú, ég reyni að hlusta á
prestana, biskupinn og hann *
þarna Langholtsprestinn, heitir
hann ekki Árelíus. En ég nýt
sjónvarpsins betur. Það er eins og
ég heyri betur þegar ég hefi
myndina með. Ég horfi á fréttirn-
ar og landslagsmyndir og öræfa- :
myndir, þær líka mér vel, en það |§
sem þeir kalla bíómyndir horfi ég
nú ekki á. Ég naut þess vel að
heyra í Akureyrarprestinum nú
nýlega, Birgir minnir mig að hann Ijj
heiti.
Ja, lifir hann
blessaður?
■> ; '
— Nú varð Siggi af Fossi 80 ára
um daginn.
— Ja, lifir hann blessaður?
Hvernig hefur hann það?
— Hvað segir þú um elliheim-
ili?
— Ég hefi aldrei komið á elli-
heimili, en mér er sagt að þeim,
sem þar eru líði vel. Ég hefi alltaf
átt mitt heimili, svo að ég þekki
þessi elliheimili ekki. Vonandi
þarf ég aldrei þangað að koma.
Vinnur enn
eldhúsverkin
— Þú ert enn í eldhúsinu.
— Já þetta styttir mér stund-
irnar þegar piltarnir eru úti.
Annars hjálpa þeir mér mikið,
eins og ég hefi sagt áður.
— Ég hefi mjög gaman af því
þegar einhver lítur inn. Þetta er §
orðið meira en nóg blessaður.
Komdu — við skulum fá okkur j
kaffisopa.