Morgunblaðið - 22.09.1979, Page 19

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 22. SEPTEMBER 1979
19
Húsnæði sjónvarpsins við Laugaveg. Ljósmyndir: Gmilia.
stjórn stofnunarinnar í gegnum
umbjóðendur sína, og jafnframt
held ég að gott sé að nefnd eða ráð
af þessu tagi veiti embættismönn-
unum aðhald. Hvort útvarpsráð á
að ákveða dagskrána fyrirfram
eða sitja í sæti gagnrýnandans
eftir á má hinsvegar skoða betur.
En útvarpsráð verðum við að
hafa.“
Frjáls útvarpsrekstur
— Margir telja að besta aðhald-
ið sem hægt væri að veita ríkisút-
varpinu sé frjáls útvarpsrekstur.
Hver er þín skoðun á því?
„Eg er í sjálfu sér fylgjandi
frjálsum útvarpsrekstri, alveg
eins og ég er hlynntur frjálsum
fjölmiðlum yfirleitt. Ég geri lítið
úr því sjónarmiði að peningamenn
næðu einhverjum óeðlilegum tök-
um á slíkum fyrirtækjum frekar
en öðrum.
Frjálsar útvarps- og sjónvarps-
stöðvar myndu að sjálfsögðu
kappkosta að bjóða fólki það sem
það sækist eftir, og samkeppni af
þessu tagi gæti orðið til að stór-
bæta ríkisútvarpið frá því sem það
nú er. Minna má á að þegar
sjónvarpið hóf göngu sína á sínum
tíma tók útvarpið mikinn fjörkipp.
Sú samkeppni sem þar myndaðist
hefur verið báðum þeim fjölmiðl-
um til góðs.
En ég tel að nokkuð langt sé í
land með að svo megi verða að hér
rísi upp útvarps- eða sjónvarps-
stöðvar í eigu einstaklinga og
samtaka þeirra. A meðan vil ég
mæta aukinni þörf með lengingu
dagskrár, landshlutaútvarps-
stöðvum og fleiri rásum.
Æskilegt væri því að nú færi
fram úttekt á lögum um ríkisfjöl-
miðlana þar sem þessi mál yrðu
öll könnuð gaumgæfilega. —
Raunar er rétt að minna á, að
menntamálaráðherra hefur nú
skipað fimm manna nefnd til að
kanna lög ríkisútvarpsins. í
nefndinni á hins vegar ekki sæti
neinn fulltrúi stjórnarandstöð-
unnar svo að manni gæti læðst sá
grunur að ætlunin væri að njörva
þessa stofnun ena meira niður en
nú er.“
Fréttastofurnar
— Fréttastofur ríkisfjölmiðl-
anna eru oft gagnrýndar, og ekki
hvað síst heyrðust þær gagnrýnis-
raddir nú í blaðaverkfallinu. —
Hver er þín skoðun á ágæti þeirra
stofnana?
„Ég tel að fréttastofur útvarps
og sjónvarps geti oft gert betur.
En það verður þó að hafa í huga,
að starfsfólk þar vinnur við ákaf-
lega erfið skilyrði. Fjárhagurinn
er þröngur, aðstaðan afleit og of
fátt fólk er þar til staðar. Þá má
heldur ekki gleyma því að oft er
erfiðara að vinna hjá ríkisfjöl-
miðli en öðrum fréttamiðli vegna
hlutleysisreglna og fleira í þeim
dúr. Ég hef því fulla samúð með
starfsmönnum þessara frétta-'
stofa, þó vafalaust geti þeir gert
betur en nú er.
En margt er á döfinni í málefn-
um fréttastofanna eins og annarra
deilda ríkisfjölmiðlanna. Til dæm-
is hefur það verið rætt að kvöld-
fréttir útvarps klukkan 19 verði
aðeins stuttur útdráttur úr helstu
fréttum. Síðar kæmi svo nánar um
atburði, í fréttaaukum, frétta-
skýringaþáttum og í ítarlegri
fréttum. Þetta er allt í deiglunni
nú sem stendur, þannig að ekki
má ætla að fréttastofurnar gleym-
ist þegar málefni ríkisútvarpsins
eru tekin til umfjöllunar.
Handahófskennd
vinnubrögð
En því miður hefur handahófs-
kenndra vinnubragða of oft gætt í
málefnum ríkisútvarpsins, bæði í
stjórn fjármála og dagskrárgerð.
Þar þarf að verða breyting á.
Koma þarf til móts við kröfur
hlustenda og áhorfenda, og gera
þarf meiri kröfur til starfsmanna,
yfirmanna jafnt sem undirmanna.
Dæmi um efni sem þarf að taka
fastari tökum en gert hefur verið
hingað til er þingefni og fréttir af
innlendum stjórnmálaatburðum.
Þar er allt látið flakka án tillits til
gæða. I fréttum ríkisútvarpsins
frá Alþingi skiptir til dæmis oft
meira máli hve lengi menn tala en
hvað þeir segja. Hér þarf að verða
á breyting ef lýðskrum á ekki að
bera málefni ofurliði.
Iþróttaviðburðir, bæði innlendir
sem erlendir, eru vinsælt efni og
sennilega ódýrasta efnið miðað við
gæði og rými. Það mætti að ósekju
auka.
Efla þarf innlenda leikrita- og
kvikmyndagerð sem komið gæti
sjónvarpi og hljóðvarpi að notum.
Ég hef áður minnst á fleiri rásir,
landshlutaútvarpsstöðvar, nætur-
útvarp, stereoútsendingar og
fleira og fleira. Af nógu er að taka,
og ef á þessum málum verður
tekið af meiri festu en nú er gert
ætti vegur ríkisútvarpsins að geta
orðið mun meiri en nú er. Því
verður þó ekki að heilsa meðan
ríkisútvarpinu er haldið í fjár-
hagslegu svelti af skilningssljóum
stjórnvöldum. — AH
Hús ríkisútvarpsins við Skúlagötu, sem raunar er leiguhúsnæði.
Sýnmg Jóns
Ragnarssonar
Listamaðurinn kallar sig
Nonna og hefur haldið nokkrar
sýningar í höfuðborginni. Hann
nefnir sig Punk-listamann og
hugmyndafræðing og hefur sem
slíkur einkum vakið athygli fyrir
það, að hann rabbar við sýn-
ingargesti sína, dansar fyrir þá
frumsamda dansa, útskýrir fyrir
þeim inntak mynda sinna og
svarar tilfallandi spurningum.
Sýningarsalurinn, þar sem þess-
ir gjörningar fara fram þessa
dagana, Asmundarsalur við
Mímisveg, er á einn gaflinn
fagurlega skreyttur litríkum
blöðrum og ýmsu öðru er minnir
á jólatré- og þjóðhátíðarskraut.
— Listamaðurinn dreifir
mislitum gosrörum meðal gesta
til að ná nánari sambandi við
tilfinningastöðvar þeirra og tal-
ar um mikilvægi dansins og
sköpunarþarfarinnar, segir, að
sköpunartilhneigingin komi
strax á eftir lífslönguninni.
Myndllst
eftir BRAGA
ÁSGEIRSSON
er fjarri því, að allt sem hann
segir, sé út í hött, því að í
framslætti hans leynist oft
sannleikskorn og jafnvel
lífsspeki eins og framslátturinn
með verzlunarskólann, — hann
hitti í mark, hvað einstakar
deildir áhrærir.
Og hvernig eru svo mynd-
verkin á sýningunni spyr ein-
hver? — Því er til að svara, að
þótt teiknikunnáttan sé glopp-
ótt, er Nonna hér ekki alls
varnað, sumt af verkum hans
mundi sóma sér á núverandi
Listamaðurinn dansar.
Hann telur það ekki nauðsynlegt
fyrir menn, sem geta teiknað, að
fara í myndlistarskóla, menn
geti alveg eins farið í verzlun-
arskóla, fyrst þetta væri allt
orðið peningar. — Hann kveðst
taka stóran lillarauðan blævæng
með sér á skemmtistaði (sem
hann sýnir gestum) til að pústa
burt óloftinu, — hins vegar sé
loftið svo hreint og tært úti í
guðs grænni náttúrunni og
Island svo ómengað land, að
óþarfi sé að munda blævænginn
í dölum niðri og á heiðum uppi.
Hann talar um „symboliska",
táknræna liti — segir alla liti
tákna eitthvað ákveðið og að
eitruð dýr auðkenni sig með
ákveðnum litum. Hann segir
einnig, að fólk álíti sig dreyma í
svart- hvítu einvörðungu, en það
sé rangt, því að það dreymdi í
litum allt að fjórum sinnum á
nóttunni, — en það má víst ekki
tala um það...
Listamaðurinn segir, „að það
sé búið að hafa kvennaár og
barnaár, því sé þörf á karlaári,
því að karlmaðurinn sé tilfinn-
ingalega sveltur".
— A þann veg talar Jón Ragn-
arsson við gesti sýningar sinnar
kvöld hvert á slaginu 21 og það
Haustsýningu FÍM að Kjarvals-
stöðum. Litirnir eru skreyti-
kenndir og lýsandi, virka í áferð
sinni á köflum óþægilega á
augað líkt og t.d. litir í diskóteki,
erta sjóntaugarnar og eru yfri-
stemmdar í samsetningu. Allt
þetta skraut sem er með sterku
„erótísku" yfirbragði hefur vafa-
lítið tilgang líkt og „punk“ hefur
tilgang í sjálfu sér og það er
ótvírætt ástæðulaust að leiða
þetta hjá sér eða jafnvel gera
grín að, við verðum að meðtaka
þetta líkt og hvað annað í
nútímanum og leitast við að
dæma af umburðarlyndi, því að
þetta á rétt á sér eins og ótal
annað í sjónlistum í dag, sem
okkur gengur erfiðlega að skilja
og viðurkenna. Átakamikil
myndlist er þetta þó naumast.
Fyrir opnar sálir, er vilja
kynna sér einn þátt af marg-
breytileika lífsins, er það ómaks-
ins vert að skunda upp í Ás-
mundarsal. „ . ■.
Bragi Asgeirsson.
P.S. Er ég hafði lokið við þessi
skrif mín uppgötvaði ég, að
sýningunni lauk 20. þ.m. Hafði
ég fyrir misskilning haldið að
hún stæði til sunnudagskvölds
23. þ.m.