Morgunblaðið - 22.09.1979, Side 29

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 22. SEPTEMBER 1979
29
Ljósm: Ól.K.Maií.
Frá umræóum í borgarstjórn á fimmtudag: Borgarfulltrúár Álþýðu-
bandalagsins þau Adda Bára Sigfúsdóttir, Guörún Helgadóttir og
borbjörn Broddason.
einhverju marki sinnt nú í haust.
Borgarfulltrúinn sagði það
vissulega vera rétt, að núverandi
meirihluti borgarstjórnar Reykja-
víkur væri skattglaður, en hann
gæti einnig verið framkvæmda-
glaður ef því væri að skipta. Að
lokum sagði Kristján að það hefðu
verið mistök hjá sér að mæta ekki
á fundi hjá íbúum hverfisins á
sundlaugarbarminum í sumar, en
það hefði þó ekki komið að sök,
þar sem þangað hefði komið góður
fulltrúi borgarbúa, Birgir ísleifur
Gunnarsson, og hefði hann komið
óskum íbúanna til skila svo vel
væri.
Þá tók til máls Þór Vigfússon,
og kvaðst hann vilja upplýsa það,
sem formaður umferðarráðs, að
ekkert hefði verið um málefni
Breiðholts fjallað í ráðinu enda
hefði því ekki borist neitt bréf um
umferðarvandamál þau í Breið-
holti sem Markús Örn hefði gert
að umræðuefni.
Hins vegar væri sú lýsing sem
Markús hefði gefið á umferðar-
vandamálum hverfisins alveg rétt,
en ekki hefði fengist nægilegt fé
til allra þeirra framkvæmda sem
nauðsynlegar væru. Það fengist
vonandi á næsta ári, og vonandi
yrðu þessar umræður til þess að
betur gengi að fá það fé sem til
þyrfti.
Birgir lsleifur Gunnarsson
kvaddi sér næstur hljóðs. Sagði
hann það vera gott og blessað, svo
skammt sem það dygði, að Krist-
ján Benediktsson hefði viljað
hugga Breiðholtsbúa með því að
eitthvað ætti að gera þrátt fyrir
allt, enda væri meirihlutinn fram-
kvæmdaglaður!
Sem mark um þá framkvæmda-
gleði gætu borgarbúar svo haft, að
upplýst væri að borgarbúar hefðu
skrifað bréf til Sigurjóns Péturs-
sonar. Sigurjón hefði síðan af
framkvæmdagleði skrifað borgar-
stjóra bréf, borgarstjóri hefði þá
skrifað borgarverkfræðingi og svo
Guðrún Helgadóttir:
„Dauð hönd“ embætt-
ismanna tefur framgang
góðra mála.
koll af kolli, en upplýst væri hins
vegar að umferðarráð hefði ekkert
bréf fengið!
„En það sem eftir stendur, er að
ekkert hefur verið gert, og eftir
því verður tekið," sagði Birgir
Isleifur að lokum.
Magnús L. Sveinsson tók næst-
ur til máls. Sagði hann að hljóðið
hefði mikið breyst í meirihlutan-
um frá því í apríl 1978, en þá hefðu
þeir verið ósparir á loforðin, á
fundi í Breiðholti eins og annars
staðar. Þar hefði verið tekið eftir
því, að Björgvin Guðmundsson
hefði veifað bréfi Framfarafélags-
ins með tuttugu kröfum, og hefði
hann sagst geta tekið undir hvert
einasta atriði!
Sigurjón -Pétursson hefði um
svipað leyti sagt í Þjóðviljanum að
auka ætti skatta á fyrirtækjum til
að standa undir auknum fram-
kvæmdum. Það sem síðan hefði
gerst væri að staðið hefði verið við
skattahækkanirnar, en fram-
kvæmdirnar hefðu hins vegar ver-
ið í öfugu hlutfalli við skattheimt-
una.
Þá las Magnús einnig úr sér-
stöku fylgiriti Tímans, sem dreift
var í Breiðholti fyrir kosningar,
þar sem lofað var miklum fram-
Séð yfir fundarsal borgarstjórnar
kvæmdum, einkum af Guðmundi
G. Þórarinssyni. Sagðist Magnús
hafa átt von á því að Kristján læsi
úr Tíma þessum, en það hefði
hann þó ekki gert. Raunar væri
honum vorkunn, því þrátt fyrir
þessi stóru loforð hefði borgar-
fulltrúum Framsóknarflokksins
fækkað um 505 í síðustu kosning-
um!
Þá sté í pontu Adda Bára
Sigfúsdóttir. Hún hóf mál sitt
með því að segja, að sér hefði
runnið blóðið til skyldunnar, og
hefði hún viljað taka upp hansk-
ann fyrir félaga sinn Sigurjón
Pétursson.
Sagðist Adda Bára vilja minna
á, að sumarið 1979 væri að mörgu
leyti ólíkt öðrum sumrum í
Reykjavík, eftir borgarstjórnar-
kosningar. Miklar framkvæmdir
hefðu verið í sumar, ólíkt því sem
oft hefði verið áður. Hins vegar
sagði hún það vera alveg rétt, og
ætti að játa það, að hægt hefði
verið að gera marga af þeim
hlutum sem um hefði verið rætt í
bréfi Breiðholtsbúa. „En þetta
smáa, sem er svo oft auðvelt að
gera, verður svo oft útundan,"
sagði Adda Bára.
Guðrún Helgadóttir var næst á
mælendaskrá. Sagði hún að fagna
bæri bréfinu frá Breiðholtsbúum,
þó vissulega hefði verið æskilegra
að þeir hefðu skrifað núverandi
borgarstjóra frekar en fyrrver-
andi. Sagði hún það vera alveg
rétt, að borgarstjórnarmeirihlut-
inn hefði ekki haft nægilega mikið
samband við borgarbúa, og væri
það áhyggjuefni. Þar væri þó um
að kenna skorti á tíma, borgar-
fulltrúar meirihlutans þyrftu að
vinna frá 9 til 5 og hefðu ekki tíma
til að sinna borgarmálefnum
nægilega vel. Þetta hefði verið
öðruvísi þegar Birgir ísleifur var
borgarstjóri, auðvelt hefði verið
fyrir hann að taka upp símann og
kippa málum í liðinn, en þannig
gengi það nú bara ekki fyrir sig
núna, allt væri þyngra í vöfum.
Sagði Guðrún Helgadóttir, að
ástæða þess að margar fram-
kvæmdir drægjust á langinn væri
sú, að málin tefðust um of hjá
embættismönnum borgarinnar.
Sagði hún að svo virtist sem „dauð
hönd“ þeirra legðist á ýmsar
mikilvægar framkvæmdir sem
borgarstjórnarmeirihlutinn vildi
að næði fram að ganga. Kvaðst
hún ekki skilja hvernig þetta
mætti verða, en horfast yrði í
augu við þetta vandamál sem
staðreynd og við því þyrfti að
bregðast á viðeigandi hátt.
Sem dæmi kvaðst Guðrún geta
nefnt, að borgarstjórnarmeiri-
hlutinn hefði ákveðið fram-
kvæmdir við tvær dagvistunar-
stofnanir í sumar, fjármagn til
framkvæmdanna hefði verið
tryggt, en samt hefði ekki orðið úr
framkvæmdum. Sagði borgar-
fulitrúinn að þetta hefði gengið
öðru vísi fyrir sig í tíð meirihluta
Sjálfstæðisflokksins, þá hefðu
mörg framkvæmdaatriði verið
leyst með einu símtali fyrrverandi
borgarstjóra, en nú flæktust þau
um kerfið, með þeim afleiðingum
að málin næðu ekki fram að
ganga.
Davíð Oddsson borgarfulltrúi
tók næstur til máls, og sagði hann
það athyglisvert að Guðrún
Helgadóttir hefði lagt það í vana
sinn að saka embættismenn borg-
arinnar um að leggjast á góð mál
og tefja framkvæmdir. Aldrei
hefði hún þó getað nefnt nein
dæmi máli sínu til stuðnings. í eitt
skipti er hún hefði reynt það hefðu
þrír forsetar borgarstjórnar, þeir
Sigurjón Pétursson, Björgvin
Guðmundsson og Kristján Bene-
diktsson séð ástæðu til þess að
reka ummælin ofan í hana með
sérstakri bókun í borgarráði. —
En vegna ummæla Guðrúnar
sagði Davíð það vera eðlilegt að
þeirri spurningu yrði beint til
Egils Skúla Ingibergssonar borg-
arstjóra, hvort hann hefði orðið
þess var að undirmenn hans í
starfsliði borgarinnar hefðu tafið
mál vísvitandi eða hindrað fram-
gang þeirra.
Egill Skúli tók næstur til máls,
og sagði hann það hafa tekið sig
nokkurn tíma að læra gang mála
innan borgarkerfisins, en það
hefði þó tekist smám saman, og
kvaðst hann hafa góða reynslu af
starfsmönnum Reykjavíkurborg-
ar. Erfið fjárhagsstaða borgarinn-
ar hefði hins vegar valdið töfum á
ýmsum framkvæmdum, m.a. þeim
er Guðrún hefði gert að umræðu-
efni. Þær ákvarðanir kvaðst hann
hins vegar hafa tekið sjálfur, og
væri ekki við aðra embættismenn
að sakast í því efni.
I lok ræðu sinnar kvaðst borgar-
stjóri hins vegar ekki geta látið
hjá líða að minnast á það hve
pólitískir fulltrúar í borgarkerf-
inu litu embættismenn borgarinn-
ar oft hornauga. Sagði Egill Skúli
Ingibergsson borgarstjóri að þetta
hefði komið sér mjög á óvart, en
vinna yrði að því að eyða tor-
tryggni milli þessara aðiia.
Davíð Oddsson tók aftur til
máls, og sagðist hann vilja þakka
borgarstjóra fyrir góð svör, hann
hefði réttilega bent á að hann ætti
að gæta þess að fjárhagur borgar-
innar færi ekki úr böndunum.
Þetta hefði Guðrún Helgadóttir
hins vegar vel getað fengið upp-
lýst með því að spyrja borgar-
stjóra sjálf og milliliðalaust. Þann
hátt hefði hún ekki viljað hafa á,
heldur kosið að dylgja fremur um
einhverja ímyndaða tregðu starfs-
manna borgarinnar.
Ólafur B. Thors talaði næstur.
og sagði hann þetta að mörgu leyti
vera athyglisverða umræðu. Fjall-
að hefði verið um það á hvern hátt
nýi meirihlutinn hefði tekið á
málum eftir að hann komst til
valda, og um tengsl milli íbúa
hinna ýmsu borgarhverfa og borg-
arstjórnarmeirihlutans. Stað-
reynd væri að hópur fólks hefði
snúið sér til Birgis Isleifs Gunn-
arssonar í þeirri von að tekið verði
á málum eins og það átti að
venjast í tíð hans sem borgar-
stjóra. Veiluna sagði Ólafur liggja
í því, að meirihlutinn hefði gert
einfalda hluti flókna, og því hefði"
minna orðið úr framkvæmdum en
ella. Borgarfulltrúa sagði hann
ekki hafa neitt minni tíma nú en
áður. Það væri aðeins aumur
fyrirsláttur hjá Guðrúnu Helga-
dóttur, sem alls ekki afsakaði
lélega frammistöðu í stjórn
Reykjavíkur.
Sagði Ólafur það hafa komið vel
í ljós, að rétt hefði verið sem
haldið var fram fyrir kosningar af
sjálfstæðismönnum, að æskilegra
væri að borgarstjórinn væri bæði
ábyrgur sem embættismaður og
stjórnmálamaður. Stjórnmála-
legur leiðtogi borgarstjórnar
þyrfti einnig að hafa fram-
kvæmdavald, og kvaðst hann vilja
Vegna veikinda Sigur-
jóns Péturssonar var
ákveðið að fresta umræð-
um um sameignarsamning
um Landsvirkjun sem vera
átti á dagskrá borgar-
stjórnar á fimmtudags-
kvöld.
Á FUNDI borgarstjórnar á
fimmtudagskvöldið var svohljóð-
andi tillögu vísað samhljóða til
atvinnuþróunarnefndar:
Borgarstjórn samþykkir að
hefja undirbúning að gerð iðnþró-
unaráætlunar fyrir Reykjavík.
leggja meirihlutanum það heil-
ræði, að hann hætti að flækjast
fyrir ágætum embættismönnum
borgarinnar sem vildu rækja störf
sín af prýði eins og þeir hefðu
jafnan gert.
Guðrún Helgadóttir tók enn til
máls og sagði hún greinilegt að nú
ætti að birta fréttir af umræðun-
um í Morgunblaðinu. Sagði hún
borgarbúa ekki hafa minnsta
áhuga á að vita í gegnum hvaða
ráð og nefndir hlutirnir færu, að
ef þeir yrðu framkvæmdir. Sagði
hún það vera grínuppfærslu hjá
Davíð Oddssyni að spyrja borgar-
stjóra um hvernig embættismenn
borgarinnar gengdu störfum
sínum. Auðvitað hefði hann gefið
þeim hin bestu meðmæli, eins og
allir hefðu gert, a.m.k. hún sjáif ef
hún hefði verið spurð um sitl
starfsfólk.
Síðan ræddi hún enn um tregðu
embættismanna, og nefndi sem
dæmi að ekki væri enn búið að
skrúfa niður spjöld af húsi Thor-
valdssensfélagsins þó hún hefði
beðið um að það yrði gert fyrir
mörgum mánuðum.
Magnús L. Sveinsson tók aftur
til máls, og þakkaði hann borgar-
stjóranum fyrir að hafa fundið
hina „dauðu hönd“ sem Guðrún
hefði rætt um; hún væri hjá
borgarstjórnarmeirihlutanum
sjálfum en ekki hjá starfsmönnum
borgarinnar.
Markús örn Antonsson sagði
það athyglisvert við þessa um-
ræðu, að Sorgarstjóri hefði kvart-
að yfir tortryggni meirihlutans til
embættismanna. Væri það athygl-
isvert, að í þeim ummælum end-
urspeglaðist afstaða hans til borg-
arstjórnarmeirihlutans eftir eins
árs samstarf. Málflutning Guð-
rúnar sagði hann hins vegar að
kæmi ekkert á óvart, hún hefði oft
haft hann uppi áður, í blöðum,
ræðum á nefndafundum. Þar
reyndi hún sífellt að gera embætt-
ismenn borgarinnar tortryggilega.
Sjöfn Sigurbjörnsdóttir kvaðst
geta tekið undir bréf Breiðholts-
búa, en þó væri hún ósammála lið
númer 5. Ekki mætti skerða út-
sýni með vinnuvélum á því svæði.
Elín Pálmadóttir sagði það
vera undarlegt, að Guðrún Helga-
dóttir kvartaði undan því að ekki
væri nægilega miklu eytt af fé
borgarinnar, á sama tíma og
sífellt væri kvartað yfir erfiðri
fjárhagsstöðu. Sagði hún allar
þessar umræður sýna það, að mun
auðveldara hefði verið að ræða við
borgarstjóra eins og embætti hans
var áður.
Kristján Benediktsson talaði
síðastur, og sagðist hann vera þess
fullviss að Sjálfstæðisflokkurinn
hefði ekki tapað meirihluta sínum
vegna skorts* á loforðum. Sagði
hann að núverandi meirihluti
hefði ef til vill ekki framkvæmt
nóg, en hann hefði þó greitt
skuldir, og væri borgarsjóður nú
sem nær skuldlaus. ítrekaði hann
að þótt ekki hefði verið unnið að
framkvæmdum í sumar væri enn
nokkuð til vetrar, og mætti ýmis-
legt gera áður en vetur gengi í
garð. — AH
Af sömu ástæðu var
einnig ákveðið að fresta að
taka afstöðu til tillögu
Birgis ísleifs Gunnarsson-
ar og Alberts Guðmunds-
sonar, um allsherjarat-
kvæðagreiðslu íbúa
Reykjavíkur um málið.
Skal leita samstarfs við opinbera
aðila þar um, eftir því sem þörf
krefur og ástæða er til.
Tillagan er flutt af borgarfull-
trúum Alþýðuflokksins, en fyrir
henni mælti Sigurður E. Guð-
mundsson forstjóri Húsnæðis-
málastofnunar ríkisins.
Umræðum um Lands-
virkjun frestað
Iðnþróunaráætlun