Morgunblaðið - 13.01.1980, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 13. JANÚAR 1980
37
Minning — Cornelia
María Jóhannesson
Fædd 4. febr. 1928.
Dáin 3. janúar 1980.
Með fráfalli hinnar mætu konu,
Cornelíu Jóhannesson, hefur verið
höggvið tilfinnanlegt skarð í fá-
menna liðssveit virkra félaga
Islandsdeildar Amnesty Internat-
ional.
Frá stofnun deildarinnar,
haustið 1974, hefur Cornelía starf-
að að málefnum hennar við hlið
eiginmanns síns Inga Karls Jó-
hannessonar, og lagt þar hönd að
mörgu verki. Hún gerði það ekki
fyrst og fremst á grundvelli þess,
að eiginkonu beri að standa við
hlið manns áíns í blíðu og stríðu —
sem hún hefur þó sannarlega gert
— heldur vegna eigin brennandi
áhuga og af sterkri tilfinningu
fyrir því, að starf samtakanna, svo
vonlítið sem það oft virðist, skipti
miklu máli.
Cornelía var hæglát kona og bar
tilfinningar sínar ekki á torg.
Okkur, sem með henni störfuðu,
gat þó ekki dulizt, að hún tók sér
oft nærri upplýsingarnar, sem
starfsemi samtakanna byggist á
og bera því tíðum vitni, hvernig
menn misnota hina dýrmætu náð-
argáfu sína, hugarflugið, til þess
að finna leiðir til að lítilsvirða og
hrjá meðbræður sína á alla lund,
bæði andlega og líkamlega. Hún
sagði kannski ekki margt en við
fundum, að henni ægðu frásagnir
af þeim óendanlegu þjáningum,
sem karlar, konur og börn um
heim allan mega líða og að hún
taldi brýnt að leggja lóð sitt á
vorgarskál baráttu gegn pólitísk-
um fangelsunum, pyntingum og
aftökum, hverjir svo sem í hlut
ættu eða að verki væru. Ef til vill
sótti hún líka einhvern styrk í
þessar frásagnir, þegar hún sjálf
stóð frammi fyrir þeim böðli, sem
er jafnvel harðsvíruðustu pólitísk-
um harðstjórum ofjarl. Andspæn-
is honum sýndi hún æðruleysi,
kjark og reisn, sem hlaut að vekja
aðdáun og virðingu.
Félagar þeirra hjóna í stjórn og
starfshópum fslandsdeildar Amn-
esty International kveðja Cornelíu
með þökkum fyrir góðar samveru-
og samstarfsstundir og senda Inga
Karli og fjölskyldu þeirra innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Margrét R. Bjarnason.
Hinn 14. þ.m. verður til moldar
borin Cornelia Maria Jóhannes-
son. Nellý, eins og hún var jafnan
kölluð af vinum og kunningjum,
fæddist í Wateringen í Hollandi 4.
febrúar 1928. Ættarnafn hennar
var Scheffelaar. Faðir Nellýar var
bankastjóri í Wateringen, sem er í
nánd við Haag. í kringum Water-
ingen er ræktað mikið af græn-
meti. Auk bankastjórastarfsins
hafði faðir Nellýar yfirumsjón
með sölu og dreifingu grænmetis í
stórum stíl.
En því miður missti Nellý föður
sinn ung að árum. í síðustu
heimsstyrjöld, þegar Holland var
hersetið af Þjóðverjum, var faðir
hennar handtekinn fyrir það eitt
að hlusta á enska útvarpið, en
slíkt höfðu Þjóðverjar algerlega
bannað. Þessi „yfirsjón" varð til
þess að Þjóðverjar settu föður
Nellýar í fangabúðir í Þýskalandi,
en þaðan kom hann aldrei aftur.
— Móðirin stóð þá eftir með
stóran barnahóp.
í Hollandi lagði Nellý stund á
störf lyfjatæknis. Hún kynntist
Inga Karli Jóhannessyni fram-
kvæmdastjóra í gegnum bréfa-
skriftir. Hún fékk heimilisfang
hans hjá Hollendingi nokkrum,
sem hafði mikinn áhuga á auknum
samskiptum íslendinga og Hol-
lendinga. Sumarið 1951 kom Nellý
í heimsókn til íslands. Þau Ingi og
Nellý giftu sig svo í Hollandi 16.
janúar 1952.
Fyrstu árin bjuggu þau í Hol-
landi, þar sem Ingi vann hjá hinu
þekkta flugfélagi K.L.M., en 1956
fluttust þau til íslands og hafa
búið í Reykjavík eftir það, og þar
kynntumst við hjónin Nellý og
fjölskyldu hennar.
Þau Nellý og Ingi eignuðust
fjögur mannvænleg börn. Synirnir
eru Leó, Ingi og Ellert og dóttirin
heitir Anna María, og er hún
yngst þeirra systkina. Ellert og
Anna María eru ennþá í heima-
húsum, en Leó og Ingi hafa
eignast yndislegar konur og
barnabörnin eru tvö.
Fyrstu árin bjó fjölskyldan í
Njörvasundi, í sama húsi og móðir
Inga og stjúpfaðir. Mikill kærleik-
ur ríkti milli Nellýar og tengda-
móður hennar og var virðing og
hjálpsemi gagnkvæm þeirra í
milli.
En fyrir nokkrum árum keyptu
þau Ingi og Nellý vinalegt eldra
hús að Þjórsárgötu 3, sem þau
hjón gerðu brátt að sérlega aðlað-
andi heimili. Átti dugnaður hús-
freyjunnar ekki minnstan þátt í
því. — Nellý var mjög ánægð með
að búa í þessu vinalega húsi.
Við Hollendingar, sem búsett
erum hér á landi, höfum leitast
við að halda hópinn, þó að ekki sé
hann stór. Að vísu komum við ekki
oft saman, en oft hringjum við
hvert í annað og segjum fréttir,
t.d. frá Hollandi.
Nellý var heilsteypt kona og bar
veikindi sín með sérstökum hetju-
skap. Síðastliðið vor þegar veik-
indi þau, sem urðu henni að
aldurtila, gerðu vart við sig vorum
við hjónin stödd erlendis. Eftir
heimkomuna hringdi ég svo til
Nellýar og sagði hún mér þá
rólega og yfirvegað frá veikindum
sínum og sagðist ekki vita hvort
hún mundi lifa lengi úr þessu.
Eftir það forðuðumst við, eftir því
sem unnt var, að tala um veikindi
hennar. Nokkrum vikum fyrir
andlát Nellýar heimsóttum við
hjónin hana, og var hún þá búin
að baka ljúffengar kökur fyrir
okkur, sárlasin, fréttum við
seinna. Og þrátt fyrir hin hörmu-
legu veikindi veifaði hún brosandi
til okkar úr uppljómuðum glugg-
anum, er við héldum af stað heim.
Þá mynd af Nellý mun ég geyma í
minni um ókomna ævidaga. Svona
var hún, talaði aldrei um eigin
erfiðleika, ef einhverjir voru, held-
ur leitaðist við að bera þá ein.
Nellý fór í sjúkrahús rétt fyrir
jólin. Hún var búin að kaupa
jólagjafirnar fyrir fjölskylduna í
nóvember. Hún vissi að hverju
stefndi, þó að ekki léti hún mikið á
því bera. Hún andaðist að kvöldi
hins 3. janúar.
Aldraðri og sjúkri móður Nellý-
ar, sem búsett er í Hollandi,
verður hlíft við að heyra um
andlát dóttur sinnar.
Við hjónin og aðrir hollensk-
íslenskir vinir fjölskyldunnar hér
á landi biðjum Guð að styrkja
Inga og börn þeirra hjóna í sárum
harmi þeirra, en þau voru öll
Nellý stoð og stytta í veikindum
hennar. Öðrum ættingjum og vin-
um fjölskyldunnar vottum við
einnig dýpstu samúð. Við erum
þakklát fyrir að hafa haft tæki-
færi til að kynnast Nellý.
Megi hún hvílá í friði.
Gerda.
Kveðja
frá börnum
Börn og frændur falla
fram í þakkargjörð
fyrir ástúð alla
árin þín á jörð;
fyrir andans auðinn,
arf, sem vísar leið,
þegar dapur dauðinn
dagsins endar skeið.
Hvíl, þín braut er búin. —
Burt með hryggð og tár!
Launað traust og trúin,
talið sérhvert ár.
Fögrum vinafundi
friðarsunna skín;
hlý að hinzta blundi
helgast minning þín.
(Cr ljóði Magnúsar Markússonar.)
ATHYGLI skal vakin á því, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með
góðum fyrirvara. Þannig
verður grein, sem birtast á i
miðvikudagsblaði, að berast i
siðasta lagi fyrir hádegi á
mánudag og hliðstætt með
greinar aðra daga. Greinar
mega ekki vera í sendibréfs-
formi. Þess skal einnig getið
af marggefnu tilefni að frum-
ort ljóð um hinn látna eru
ekki birt á minningarorðasið-
um Morgunblaðsins. Handrit
þurfa að vera vélrituð og með
góðu línubili.
t
Útför móöur okkar,
ÞÓRLAUGAR HILDAR BENEDIKTSDÓTTUR,
sem lést 8 þ.m. veröur gerö frá Fossvogskirkju, þriöjudaginn 15.
janúar kl. 3 e.h.
Sóley Þorsteínsdóttír
Garóar Þorsteinsson
t
Þökkum innilega auðsýnda samúö viö andlát og útför fööur okkar
SVEINS ÞÓRÐARSONAR
frá Fossi í Staðarsveit,
Granaskjóli 18.
Guö blessi ykkur öll.
Börn, tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir mannsins míns t fyrir auösýnda samúö viö andlát og jarðarför
KARLS FRIÐRIKSSONAR
yfirmatsmanns, Stórholti 1,
Akureyri. Guörún Friöriksson
og aörir vandamenn.
SVAR MITT
EFTIR BILLY GRAHAM
Ég var að þrasa við prestinn minn um meginhlutverk
kirkjunnar. Vinsamlegast segið mér yðar skoðun í þessu
máli.
Sjaldan eru þrætur gagnlegar, sízt þegar safnaðar-
fólk þrætir við prestinn sinn. Mér segir svo hugur, að
presturinn yðar hafi lagt áherzlu á það hlutverk
kirkjunnar, að hún eigi að predika og kenna, heima og
erlendis.
Kirkjan er í heiminum samfélag kristinna, trúaðra
manna, sem eru sameinaðir um að tilbiðja Guð og
þjóna honum á mörgum sviðum. Tilbeiðsla kirkjunnar
er lífsnauðsynleg vegna trúarlífs einstaklinganna.
Kirkjan er líka í heiminum til þess að vera farvegur
og vettvangur, þar sem fagnaðarerindið er boðað allri
skepnu. Þetta táknar, að við höfum „heimatrúboð" og
„heiðingjatrúboð".
Kirkjunni ber og skylda til að kenna þeim, sem
trúa, svo að þeir vaxi í þekkingu á sannindum
kristindómsins.
Enn fremur lærum við í kirkjunni, að okkur ber að
lifa Kristi í heiminum. Sá, sem er „kristinn" aðeins á
sunnudögum, er lélegur vottur í vantrúuðum heimi.
Það er skylda kristinna manna, að þeir lifi þannig
hina sex daga vikunnar, að þeir beri þess vott, að
Kristur hafi breytt lífi þeirra og gefi þeim kraft
gagnvart syndinni.
Kristinn maður hefur mörg tækifæri til þess að
vera áhrifamikill vottur Krists, þegar hann auðsýnir
öðrum elsku í erfiðleikum þeirra og nauðum.
í kirkjunni eru skiptar skoðanir á því, hvernig hún
eigi að hafa áhrif á skipan þjóðfélagsins. Sumir líta
svo á, að kirkjan sjálf eigi að beita áhrifamætti sínum
gagnvart yfirvöldum og þjóðfélagi. Aðrir telja miklu
fremur, að kristnir einstaklingar í þjóðfélaginu eigi
að láta til sín taka í þessu efni.
-O-
t
Innilegar þakkir fyrir samúö og vinarhug við andlát og útför,
SIGMUNDAR JÓHANNSSONAR,
Blómvallagötu 12.
Þuríöur Sigmundsdóttir, Þórir H. Bergsteínsson,
Jóhann Sigmundsson,
barnabörn og bræöur.
t Alúöar þakkir fyrir auösýnda samúö og jarðarför mannsins mín, vináttu við andlát og
VIGNIS ANDRÉSSONAR,
íþróttakennara.
Fyrir hönd vandamanna, Þórunn Jónsdóttir.
t
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö við andlát og jaröarför
föður okkar, tengdafööur og afa,
ALBERTS ERLENDSSONAR,
Selvogsgötu 10,
Hafnarfiröi.
Ingveldur Albertsdóttir Kristín Albertsdóttir
Margrét Albertsdóttir Steingrímur Benediktsson
Ólafía Albertsdóttir Gunnar Guömundsson
Erla Albertsdóttir, Einar Guómundsson
og barnabörn.
t
Þökkum innilega auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og útför
eiginmanns míns, fööur okkar, tengdaföður, afa og langafa,
SIGURÐAR BÁRÐARSONAR,
Bergþórugötu 2
Ingibjörg Jónsdóttir, Guölaugur Eyjólfsson,
Valgeröur Siguröardóttir, Benedikt Hafliöason,
Þorsteina Sigurðardóttir,
Báröur Sigurösson,
Jakob Sigurösson, Gyöa Gísladóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.