Morgunblaðið - 13.01.1980, Blaðsíða 44

Morgunblaðið - 13.01.1980, Blaðsíða 44
44 MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 13. JANÚAR 1980 vlw VC>)' kaff/no ' ((/ ______________________________ GRANI GÖSLARI Þctta kostar 5000 kall íyrir samtalið og annað eins fyrir hreinsun húsgagnanna. Er til bók um það hvernig maður verður milli? BRIDGE Umsjón: Páll Bergsson Talan þrettán kemur víða við i spilinu. Og þegar spilið í dag kom fyrir var eins gott, að sagnhafi gerði sér ljóst, að þrettán spil eru í hverjum lit og þrettán slagir í hverju spili. Austur gaf, allir utan. Vestur S. G10964 H. 72 T. 53 L. 10653 Norður S. ÁD3 H. D9 T. KG98 L. KDG4 Suður S. K87 H. KG843 T. Á64 L. Á9 Austur S. 52 H. Á1065 T. D1072 L. 872 Suður var sagnhafi í sex gröndum og fékk út spaðagosa. Greinilega leyndust ýmsir möguleikar í spilinu og ef hjört- un skiptust 3—3 þurfti ekki að COSPER ©PIB COPINIUCIN Vinur, vertu ekki leiður. Hún Snúllfríður þín kemur eflaust til þín aftur ...?? Okukennslan fari meira í skólana Stundum hefur verið rætt hér í dálkunum um ökukennslu og ým- islegt fleira viðkomandi umferð- armálunum og hér fara á eftir nokkrar línur um þau málefni: „Mér finnst landsmenn lítinn áhuga hafa á einni tegund mennt- unar nútímabarna, en það er bílprófið. Bílprófið er eitt mikil- vægasta próf sem hver maður tekur og það er ekki sama hvernig farið er með það, jafnvel þótt menn hafi slampast gegnum það á einhvern hátt. Við lesum jafnan fréttir af slysum í umferðinni með hryll- ingi, en hugsum held ég alltof lítið um það hvernig við gætum kannski fækkað þessum slysum og þar fram eftir götunum. Ég held að ein orsök þess arna sé öku- kennslan. Með því er ég ekki að álasa ökukennurum, þeir vinna sitt starf eins vel og kostur er við þessar aðstæður, en ég held bara að við verðum að koma á einhverj- um skóla til að aðstoða þá. Ökukennslunni hefur án efa stórfarið fram á síðari árum og vart tíðkast lengur að menn fái ökuleyfi eftir aðeins fáa tíma í bílstjórasætinu. Umferðin er orð- in slík, bílarnir eru það flókin og margslungin tæki að það dugar ekki að setjast upp í þá nokkrum hafa miklar áhyggjur af hlutun- um. Útspilið tók suður með kóngi og spilaði lágu hjarta á drottninguna, sem austur tók með ás og spilaði til baka hjartafimmi. Sagnhafi sá ekki öll spilin, tók slaginn með kóngi og þegar hann tók á gosann lét vestur spaða. Þar með var það ljóst. í stað þess að ráðast beint í tígulinn spilaöi sagnhafi laufun- um til að fá hugmynd um skiptingu spilanna á höndum austurs og vesturs. í þriðja og fjórða laufið lét suður tígul og hjarta en austur lét tígul. Þessu næst tók sagnhafi á spaðaháspil- in í blindum og í seinna spilið lét austur aftur tígul. Þegar hér var komið staldraði suður við og tók að raða saman spilum austurs og vesturs. Vest- ur hafði sýnt fjögur spil í laufi og tvö hjörtu en austur aðeins tvo spaða og þrjú lauf. Af því leiddi, að vestur átti í upphafi fimm spaða og gat því ekki hafa átt nema tvo tígla svo spil hans yrðu þrettán. Og af sömu ástæðu hafði austur í upphafi fjögur spil í báðum rauðu litunum. Hann greyið hafði neyðst til að láta tvo tígla, ekki gat hann látið hjarta- tíuna, og gat því ekki átt nema tvo tígla eftir. Hvorugur gat því haldið valdi á tíglunum og sagn- hafi sleppti svíningunni, tók á ás og kóng og vann sitt spil. Maigret og vínkaupmaöurinn Eftir Georges Simenon Jóhanna Knstjónsdóttir sneri á islensku 18 ofmælt að segja að hann hafi verið sérstaklega tilfinninga- næmur. Hann iðraðist strax eftir því að hafa sagt þetta og velti fyrir sér hvernig honum hefði dottið i hug að láta þetta út úr sér. — Þekkið þér frú Chabut? — Hún kom öðruhverju hingað með reikninga fyrir það sem hún hafði keypt. Oftar sendi hún þá í pósti. Hún er ákaflega viðfelldin og opin i framkomu. — Þakka. Enn einn. Hinn óglaði hr. Lepretre með lafandi yfirskegg- ið. Þeir fundu hann á skrifstofu sinni, sem var enn meira gam- aldags og drungalegri en allt annað. Hann sat við svartmálað skrifborð og þar stóðu glðs með vínprufum. Hann leit tortrygg- inn á mennina tvo sem komu inn. — Þér vitið næntanlega í hvaða erindagerðum við erum hér? Hann lét duga að kinka kolli. Hann reykti pípu með sterku tóbaki. — Það er einhver sem hefur borið svo mikinn heiftarhug til yfirmanns yðar að hann hefur getað hugsað sér að drepa hann — og framkvæmt það. . . Hafið þér verið hér í fyrirtæk- inu lengi? — í þrettán ár. — Hvernig samdi yður við Chabut? — Ég kvarta ekki. — Þér áttuð traust hans, ekki satt? — Ég held hann hafi engum treyst fullkomlega nema sjálf- um sér. — Hann kom nú samt fram við yður sem sinn nánasta samstarfsmann? Lepretre sýndi ekki vott um nein geðbrigði. Hann hafði kostulega litla húfu á höfðinu og Maigret hugsaði með sér að það væri kannski til að fela skallann. Að minnsta kosti sýndi hann ekki neinn lit á að taka hana af. — Hafið þér ekkert að segja mér? - Nei. — Hann hefur aldrei minnst á það við yður, að honum hefði verið hótað? - Nei. Það var tilgangslaust að halda áfram og Maigret lét Lapointe skilja að þcir gætu bara farið. — Þakka yður fyrir. — Ekkert að þakka. Hann reis á fætur til að loka á eftir þeim. Þegar þeir voru komnir aftur inn i bílinn fékk Maigret óstöðvandi hnerra og síðan varð hann að snýta sér hraust- lega og það rann úr augum hans. — Þú verður að afsaka, vin- ur, sagði hann við Lapointe. — Ég vissi að ég var að kvef- ast. En það verður að hafa það. Nú förum við til Avenue de l’Opera. Við gleymdum að spyrja um númerið. En það fór ekkert á milli mála, Munkavínsauglýsingin blasti við. Húsið var glæsilegt og stórt og í því voru aukinheld- ur ýmsar verzlanir á neðstu hæð og erlendur banki. A næstu hæð fyrir ofan var hátt til lofts og vítt til veggja. Þar voru hægindastólar af nýj- ustu gerð, gólfið lagt marmara og á veggjunum voru vegg- spjöld sem þeir könnuðust við úr strætisvögnunum. A því var að sjá glaðan munk sem svolgr- aði græðgislega i sig vín. Á því fyrsta var það rauðvín, hinu næsta hvitvín og því þriðja rósavín. Þeir sáu að innan við gler- vegg voru að minnsta kosti þrjátiu manns önnum kafnir við vinnu sína. Allt var ljóst og bjart, allt bar vitni um ríki- dæmi og eyðslu og allt var feiknasterk andstæða við hinar skrifstofurnar. Maigret varð að grípa niður í vasann eftir klútnum sínum áður cn hann gat ávarpað stúlkuna I móttökunni.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.