Morgunblaðið - 09.05.1981, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 9. MAI 198i
COSPER
ást er...
aö endur-
gjalda honum
kossa hans.
TM Rw U.S Pal Ofl.-all rtghts rasarvad
® 1981 Los Angates Tlmas Syndlcate
I>á cr KlaðninKurinn kominn
eins o(? um var talað.
Þú skalt vera brosandi og
glaður á svipinn þegar kóngur-
inn kemur, hann þolir ekki að
sjá fýlusvip ...
HÖGNI HREKKVISI
Hó'í'Wi VAMN FyRJTU ^RÐIAJN F'jRiq
TuNbllR 'I Gl'oMA !"
Verðlaunaðir fyrir
að hundsa landslög
„Strákur" skrifar:
Velvakandi góður.
Þá veit maður hvernig maður á
að hafa sitt fram í þessu lífi, að
minnsta kosti ef maður er búsett-
ur á sælureitnum Kópavogi. Eg sá
ekki betur í biaðafrétt í morgun en
að þeir væru að gera því skóna,
þeir háu herrar sem hér þykjast
fara með umboð kjósenda, að nú
yrði hundunum alveg á næstunni
hleypt á okkur Kópavogsbúa með
boðskort uppá rófuna frá herrun-
um sjálfum, nefnilega að bæjaryf-
irvöld hafi á prjónunum fyrirætl-
anir um að gefa leikinn fyrir
svokölluðum hundavinum hér um
slóðir, sem státa af kjölturökkum
allt frá hrokkinhærðum greppi-
trýnum á stærð við langsveltar
rottur og uppí froðufellandi
hrollvekjur sem ná okkur meðal-
manneskjunum vel í mjöðm.
Dvínandi virðing
fyrir landslöguin
Ég sagði að nú vissi maður
semsagt hvernig maður ætti að
bera sig að til þess að standa með
pálmann í höndunum hér í Kópa-
vogskaupstað, og það gerist þá
einfaldlega eftir síðustu fréttum
að dæma á þann veg að maður
þverbrýtur allar reglugerðir,
sendir yfirvöldum tóninn og gefur
nágrönnunum langt nef — það er
að segja þeim sem vilja ekki sætta
sig við hundaskítinn, hávaðann og
hætturnar sem fylgja hundahaldi
í fjölbýli. Hafi þeir háu herrar
skömm fyir heigulsháttinn. Og
skyldi nú nokkurn undra þótt
virðing manna hér í Kópavogi og
raunar um land allt fari dvínandi
fyrir landslögum, þegar menn
komast ekki einasta upp með að
hundsa þau í orðsins fyllstu
merkingu, heldur eru verðlaunaðir
fyrir framtakið.
Kópavogi. 7.5“
t>essir hringdu . . .
Sú fárán-
legasta
Kristín Guðmundsdóttir
hringdi og hafði eftirfarandi að
segja: — Ég átti óvenju annríkt í
byrjun þessarar viku, svo að það
dróst úr hömlu hjá mér að renna í
gegnum dagblöðin. Þegar ég svo
var að fletta sunnudagsblaði
Morgunblaðsins (3. maí) rakst ég
þar á þá fáránlegustu grein, sem
ég hef séð í dálkum Velvakanda.
Þar ræðst einhver M.Ó. af ofstæk-
isfullri heift á þáttinn Út og
suður, sem útvarpað var sunnu-
dagsmorguninn 26. apríl og fjall-
aði um Rússlandsför sögumanns
og fleiri kvenna fyrir allmörgum
árum. Fer M.Ó. hinum háðuleg-
ustu orðum um frásögnina og för
þessara „kommakellinga", en er þó
sýnu mest hneykslaður á því að
þetta skuli hafa fundið náð fyrir
augum dagskrárfólksins. Ég segi
það hins vegar fyrir mig, að ég
hafði bara gaman af þessari ferða-
sögu, ekki síður en mörgum öðrum
í þáttum Friðriks Páls, og hún
rifjaði upp ýmislegt sem ég kann-
aðist við úr ferðum mínum til
Rússlands, en ég hef m.a. farið
þangað sem leiðsögumaður. Ég
varð ekki vör við neinn áróður í
frásögninni, og er ég þó engin
„kommakelling“, ekki einu sinni
Alþýðubandalagsmaður. Hitt veit
ég af reynslunni, að það finna allir
fyrir kerfinu, þegar þeir koma til
Rússlands, svo að þangað ættu
allir kommar að ferðast að mínum
dómi. Nei, það var fáránlegt hjá
M.Ó. að taka þessu svona. Þetta
eru skemmtilegir og oft fróðlegir
þættir og við skulum halda póli-
tísku ofstæki þar fyrir utan. En
fyrst ég er komin í samband við
þig, Velvakandi, þá langar mig til
að nota tækifærið og þakka Birni
Th. Björnssyni fyrir frábæra
þætti sem hann hefur séð um bæði
í útvarpi og sjónvarpi, ekki sísti
útvarpsþættina um Einar Bene-
diktsson skáld. Það er ekki einasta
að Björn sé góður útvarpsmaður,
heldur er framkoma hans öll til
fyrirmyndar fyrir kurteisi og fág-
un.
iFáránJegasta út-
arpsefni ársins
l.ó. skrifar- tt ,,,, . .
M.ó. skrifar:
Sl. sunnudagsmorgun flaug
mer í hug, að í kyrrþey hafi
fanð fram keppni um fárán-
legasta útvarpsefni ársins og að
eg væri að hlusta á sigurvegar-
ann sjálfan.
rxn'aleg^ hefur einunK'3 starfs-
folk dagskrárdeildar tekið þátt í
keppninni og skemmt sér kon-
unglega. Ég sé mannskapinn
rynr mér stinga upp á hverju
atnðinu öðru fáránlegra þar til
ein tillagan, eitthvað á þessa
J leið, slær öllum öðrum við og er
f samþykkt:
Hvílík vonbrigði
Fyrir tuttugu og eitthvað ár-
um voru fjórar kommakellingar
i nokkra daga í Rússlandi og nú
anð 1981, vill ein þeirra £«.’
Þjððinni ferðasöguna. Og sú
ætlar heldur betur að leysa frá
skjóðunni. Hún sá með eigin
augum hersýningu 1. maí og
sælgætisverksmiðju og fjós og
annað hvort málverkasýningu
eða ballet. Og hún er til í að
segja frá öllu, meira að segja
þvi, að sælgætið var „snyrtilega
innpakkað" og að ættartöflur
kunna voru við hvern bás Og
fangelsismálin, maður. Ekkert
verður dregið undan um dýflyss-
ur Péturs mikla og strax á eftir