Morgunblaðið - 10.12.1981, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 10. DESEMBER 1981
„Loki&i huróinni aiarna!"
*
Ast er...
... að hugsa sér
hve dásamlegt sé
aö koma heim til
hennar.
/y
K(í fckk hundinn til að halda
óvclkomnum gestum frá húsinu og
tcngdamamma er hætt aó koma!
Með
moiminkaffínu
HÖGNI HREKKVlSI
# /Æ/cKSro /r-rrn tfJA/OAUÆó)/? "
Fangelsin með öllu óþörf
Hugsi skrifar:
„Ég horfði á Fréttaspegil í sjón-
varpinu 4. þ.m. Þar var rætt um
fangelsismál hér á landi, og er það
Ofdrykkja
- hófdrykkja
G. skrifar:
„Velvakandi!
Kannanir ýmiss konar gerast æ
tíðari bæði hérlendis og erlendis.
Hitt er öllu sjaldgæfara, að réttar
ályktanir séu af þeim dregnar,
enda eru ástæður fyrirbæris oft
allt aðrar en um er spurt eða að
leitað.
Skv. einni slíkri könnun, sem
fram fór í Svíþjóð og greint var
frá í Morgunblaðinu 25/11, hafa
börn frá heimilum ofdrykkju-
manna meiri hneigð en önnur tii
að leiðast út í drykkjuskap og af-
brot. Þetta stangast á við fyrri
rannsóknir, sem benda til þess, að
„sporin hræði“ og að börn
ofdrykkjumanna óttist áfengið og
forðist það. Börn þeirra, sem
„kunna að drekka", hugsa aftur á
móti oft sem svo: „Úr því að pabbi
og manna geta þetta, ætti ég að
geta það líka“, en reka sig svo á
það, að áfengið er þeim ofjarl.
Stundum eru fyrir hendi félags-
legar aðstæður svo sem fátækt,
fáfræði, atvinnuleysi, húsnæðis-
leysi eða annað, sem ýttu veik-
geðja feðrum út í drykkju, og eru
viðvarandi þegar synirnir vaxa
upp. Þeir fara því stundum sömu
leiðina.
En hvor er betri, þegar öllu er á
botninn hvolft, hófdrykkjan eða
ofdrykkjan? Um þetta efni lét
Vilmundur Jónsson, landlæknir,
einn mesti gáfumaður þessa lands,
eitt sinn svo um mælt: „Of-
drykkjumaðurinn í strætinu, sem
sefur á Arnarhólstúni eða undir
bátum við Grandann, er sjálfum
sér verstur. Hann er minni háttar
vandamál. Aðalvandamálið stafar
af hófdrykkjumanninum, sem með
áfengi svæfir samvizku sína, en
heldur sínu viti og klækjum: fals-
ar bókhald, dregur sér fé, er konu
sinni ótrúr, ekur undir áhrifum
o.s.frv. Hann er verstur samfélag-.
inu.“
Þessi orð eru íhugunarverð."
vel. Vonandi er að mönnum fari að
skiljast, að fangelsi eru mann-
skemmandi og ættu ekki að vera
til. Ég trúi því að vel megi leysa
mál afbrotamanna á mannúðlegri
hátt en gert er í þessum endemis
stofnunum. Ég vil benda á, að í
sveitum landsins gætu þessir
menn fengið verk að vinna sem
eru mannbætandi.
Flestir þeirra sem gista fangels-
in eru ungir menn, sem búnir eru
að fá nóg af forpokuðum köllum
kerfisins, hafa slitið sig lausa,
hlaupið út í frelsið og hrasað. Ég
minnist þess frá því að ég var í
barnaskóla, hvílík kvöl það var að
sitja í tímum, gjörsamlega áhuga-
laus og leiður yfir öllum þessum
fjöllum og fljótum, löndum og
loftslagi, hottentottum og hala-
negrum, sem blessaðir kennararn-
ir reyndu af veikum mætti að
troða inn í mitt litla heilabú.
Þetta var tímasóun, meðan fær-
ið lá falið milli steina í fjörukamb-
inum, nógur fiskur við klettana og
iðandi athafnalíf allt í kring. Ein-
hvern veginn komst ég óbrjálaður
gegnum þennan vítiseld og
strengdi þess heit að stíga aldrei
fæti inn fyrir skóladyr aftur. Ég
hef staðið við það að mestu.
Það er nú einu sinni svo, að fólki
er miskunnarlaust troðið í sama
mótið, svo að vart er við því að
búast, að úr verði listaverk í öllum
tilfellum, og síst af öllu þegar efn-
ið hrekkur ekki til. Þið, sem ráðið
skólamálum hér á landi og eruð
e.t.v. sú manngerð sem fróðleiks-
fýsnin hefur heltekið, mættuð
gjarnan vita það, að til er fólk,
sem hefur ekki nokkurn áhuga á
bóklegu námi, og vísasta leiðin til
að gera það að tugthúslimum er að
kaffæra það í bókum.
Það er engin tilviljun, að ungl-
ingar, sem hafa alist upp í sveit og
haft nóg fyrir stafni öll uppvaxt-
arárin og þannig fengið fullnægt
athafnaþrá sinni, verða síður fyrir
því að afskræmast eftir veru sína í
mótunarmaskínu skólakerfisins
en hinir sem alist hafa upp á möl-
inni, þar sem öllum er bannað að
hreyfa sig nema eftir forskrift
steinrunninna kerfiskalla og úti-
stritandi foreldra.
Það er því niðurstaða mín af
þessum hugleiðingum, að fangels-
in séu með öllu óþörf og ættu að
þjóna öðru hlutverki en að murka
sálarþrek úr ungum mönnum sem
oft hafa það eitt til saka unnið að
hrasa á flótta undan hinni mis-
kunnarlausu krumlu skólakerfis-
ins.“
Tímanna tákn
Finar Ingvi Magnússon, Sólheim-
um í Grímsnesi, skrifar:
„Heill og sæll, Velvakandi og les-
endur blaðsins!
Er kenningin um upprisu holds-
ins í samræmi við orð Jesú á
krossinum? Þannig spyr Páll H.
Arnason frá Vestmannaeyjum í
Velvakanda ekki alls fyrir löngu
(11. nóv.). Spurning þessi á rætur
að rekja til hinnar stóru spurn-
ingar, hvort líf sé strax að loknu
þessu. Áður en ég held lengra, vil
ég taka fram, að það er alveg á
takmörkunum að hægt sé að svara
Páli, sé eini tilgangur hans að
gera lítið úr Biblíunni og þver-
neita að trúa því, að hún sé í heild
Guðs orð. Þar sem ég geri ráð
fyrir því, að Páll lesi bréf þetta,
held ég að betur fari á að ég beini
orðum mínum sérstaklega til
hans.
Komdu sæll, Páll.
Þú segir í bréfi þínu, að ónot
fari um þig þegar þú heyrir prest-
ana boða upprisu holdsins. Þess
vegna spyr ég: Er þessi vantrú þín
í samræmi við orð Krists? Nei, og
ég skal reyna að útskýra það með
orðum Biblíunnar. Auðvitað þýðir
engum að lesa lengra, þvermóðsk-
ist hann við að trúa Biblíunni sem
innblásnu orði Guðs, en þeir eru
margir og slíkt ekki nema tím-
anna tákn. Þess vegna álít ég bréf
þitt í rauninni óverðugt svars, þar
sem þú ert fyrirfram búinn að
dæma svar „rnitt", er þú lýsir því
yfir í upphafi bréfs þíns, að kenn-
ingin um upprisu holdsins sé þér
„álíka fjarstæð og sumir þættirnir
í sköpunarsögunni", sem þú segir
löngu afsannaða!!! Og þú heldur
áfram, að kennimenn reyni að
telja okkur trú um að þeir séu
heilagur sannleikur og þrástagist
á því að Biblían í heild sé Guðs
orð.
Hvers vegna á ég í orðastælum
við þig, Páll? Þú ert í vafa um
sannleiksgildi Biblíunnar. Hvers
vegna vitnar þú þá í Biblíuna með
spurningu þinni? Biblían er meira
en bara sögubók, hún er saga
mannsins frá upphafi til enda, til
orðin vegna hans. Hún er leiðar-
bók fyrir allt mannkyn, því til
heilla. Hún boðar okkur hjálp-
ræði, sem fæst fyrir trú á Jesúm
Krist. Hún er spádómsbók og
lögbók og heilagur sannleikur hins
eina alvalda Guðs.
En það er sama sagan. Alltaf er
stór hópur manna boðinn og búinn
til þess að niðra Biblíuna, en slíkt
er ekki nema tímanna tákn, segi
ég aftur. Ef slík bók sem Biblían
hefði verið rituð til þess að
blekkja okkur mennina, hefði ég
betur trúað þeim mönnum, sem
hana færðu í letur til þess að hafa
samræmi í lygunum. Og varla