Morgunblaðið - 21.01.1982, Blaðsíða 34

34
MORGUNBLAÐIÐ, E'JMMTUDAGUR 21. JANÚAR 1982
+
Ástkær eiginkona mín, móöir okkar og dóttir,
SÓLRÚN MARÍA GRÍMSDÓTTIR PAULSEN,
lést í Færeyjum 16. janúar 1982.
Jaröarförin fer fram í Færeyjum föstudaginn 22. janúar 1982.
Eyfinn Poulsen,
Ruth, Elísabeth Susanna og Grímur,
Ingibjörg og Grímur Guttormsson.
Sonur minn og faöir okkar,
ÞORSTEINN JÓNSSON,
Mjósundi 1, Hafnarfirði.
sem lést 14. þ.m., veröur jarösunginn frá Þjóökirkjunni í Hafnar-
firöi, föstudaginn 22. janúar, kl. 15.00.
Guöbjörg Þorsteinsdóttir,
og synir hins látna.
Systir min og frænka,
SIGRÍÐUR GUÐMUNDSDÓTTIR,
Ijósmyndarí frá ísafiröi,
veröur jarösungin frá Fossvogskirkju, föstudaginn 22. janúar, kl.
10.30.
Hinrik Guðmundsson,
Þórunn Eiríksdóttir.
Útför
SKÚLA SKÚLASONAR
fyrrverandi ritstjóra,
fer fram í Neskirkju, Nesbyen Hallingdal, föstudaginn 22. þ.m.
Ingibjörg Skúladóttír, Karl Eiríksson,
Guörún Þórhildur, Knut Berg,
Hallgrim Skúli, Gro Skúlason.
t
Hjartkær eiginkona mín, elskuleg móðir, amma, langamma, langa-
langamma og tengdamóðir,
HALLDÓRA SIGRÍDUR ÞÓRDARDÓTTIR,
Lauganesvegi 85,
sem lézt 12. þ.m. i Borgarspítalanum, veröur jarösungin föstudag-
inn 22. janúar, kl. 15.00 e.h. frá Dómkirkjunni.
Fyrir hönd fjarstaddra ættingja og vina,
Kristján Jónsson,
Lára Björnsdóttír, Haraldur Þóróarson,
Þórður Björnsson, Alice Björnsson,
Martín Björnsson,
Hólmfríóur Björnsdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn, barnabarnabarnabörn.
+
Móðir okkar, tengdamóöir og amma,
INGIBJÖRG KRISTJÁNSDÓTTIR FLYGENRING,
veröur jarösungin frá Dómkirkjunni í Reykjavik, föstudaginn 22.
janúar, kl. 1.30.
Blóm og kransar eru afþakkaöir, en þeim, sem vildu minnast
hennar, er bent á líknarstofnanir.
Ólafur Flygenring,
Kristján Flygenring,
Þórarinn Flygenring,
Edda Flygenríng,
tengdabörn og barnabörn.
+
Eiginmaður minn, sonur, faöir, tengdafaöir, afi og bróöir,
JÓN GUÐNI DANÍELSSON
frá Ingunnarstööum í Geiradal,
sem lést 13. janúar, veröur jarösunginn 23. janúar kl. 14 frá
Patreksfjaröarkirkju.
Þeim sem vildu minnast hans er bent á Hjartavernd.
Svanhildur Kjartans Ragnheióur Árnadóttir,
Aðalbjörn Þ. Jónsson,
Jóhann H. Jónsson, Evlalía Kristjánsdóttir,
Daniel H. Jónsson, Margrát Emilsdóttir,
Karólina G. Jónsdóttir, Halldór Gunnarsson,
Bergþór G. Jónsson,
barnabörn og systkini.
+
Þakka innilega auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og útför
mannsins míns,
EGILS HALLGRIMSSONAR,
Bárugötu 3.
Elin Pálsdóttir.
Jón Sigurðsson á
Eyri — Minning
Fæddur 17. júní 1914
Dáinn 12. janúar 1982
Siglufjörður var um langan ald-
ur höfuðstöðvar síldarútvegsins
hér á landi, svo sem kunnugt er.
Mátti þola bæði skin og skúrir,
sem þessir duttlungafulla uppi-
staða atvinnuvegarins, síldin, olli,
og bitnaði engu síður á lands-
mönnum öllum en ibúum Siglu-
fjarðar.
A síldveiðum og síldarverkun
var grundvöllur framtíðar Siglu-
fjarðar reistur á. Vonir og þrár
íbúanna um betri og bjartari
framtíð en fyrri kynslóða. Fleiri
hagsbætur á öllum sviðum átti og
skyldi verða árangur af fang-
brögðum við „silfur hafsins", síld-
ina. Svo var komið um nokkur ára-
bil, að landsfeður biðu eftir, hver
árangur síldarvertíðarinnar yrði
hverju sinni svo afkomu ríkissjóðs
yrði borgið.
Frá þessu er mikil og merk
saga, sem ekki verður rakin hér,
en þess má þó geta, að Norðmenn
og nokkrir Danir áttu meiri eða
minni þátt i framvindu og þróun
sildveiðanna hér á landi svo sem
kunnugt má vera þeim, er kynnt
hafa sér atvinnusögu landsmanna.
Það var fjörugt mannlíf í Siglu-
firði á sildarvertíðunum. Fjöldi
aðkomufólks beggja kynja
streymdi til bæjarins og sóttu
sumaratvinnu sina þangað og
margir tugir skipa, innlendra og
erlendra mönnuð vöskum og
hressilegum sjómönnum, settu
einnig svip á Siglufjörð.
Mannhafið mikið og þungar öld-
ur lifsins ólguðu og hrundu um
gjörvalla byggðina og umhverfið.
Höfnin eins og skógur, fögur sjón
og áhrifamikil. Kyrrð og ró færð-
ist yfir byggðina er haustaði.
Sumargestir hurfu eins og far-
fuglarnir. Siglfirðingar bjuggu sig
undir vetrarmánuðina og héldu
sumir hverjir á vertíð suður til að
tryggja framfærslu sína og sinna
og brúa bilið milli sumarannar og
vetrarkyrrðar atvinnulífsins. Það
fór ekki hjá því að siglfirskir ungl-
ingar, sem ólust upp á þessum ár-
um, yrðu með ýmsum hætti að
meira eða minna leyti þátttakend-
ur i þessu mannlífi, bæði með að-
ild sinni að koma síldinni i verð og
fullnægja eigin þörfum fyrir sak-
laus brek og ærsl eða leik eftir því
sem þeim datt í hug og athafnaþrá
þeirra beindi þeim að, enda fór
margar sögur af frískum og fjör-
ugum strákum sérstaklega gjörn-
ingum þeirra og uppátækjum og
framtakssemi að finna vettvang
til athafna, sem endilega þurfi að
fullnægja.
Mörg glettin og spræk dáð var
þá drýgð og er rifjaðar voru upp
liðnar stundir þessara framtaks-
semi á fullorðinsárunum yljaði
slíkt aðilum því timabilið var
þeim kært og fast í minni. Mundu
óskir sínar og vinir og hversu þær
rættust. Sakleysið sjálft en engin
sektarkennd þó á ýmsum óverð-
skulduðum brotnuðu framtaks-
samar og frumlegar athafnir
þeirra.
Sumir þessara félaga hafa þeg-
ar lotið lögmálum lífsins og nú
hefur einn bættst í hópinn, Jón á
Eyri. Hann hefur hlýtt kalli hins
æðsta dómara og kvatt lifið hér á
jörðu.
Jón á Eyri, en við Eyri var hann
jafnan kenndur, var fæddur hinn
17. júní 1914, sonur hjónanna Sig-
urðar Jónssonar, sem var Skag-
firðingur að ætt og uppruna, og
Andreu Sæby, en Sæby, faðir
hennar, var danskur og kom til
Siglufjarðar frá Kaupmannahöfn
um 1880. Dvaldist hann raunar
fyrstu árin ytra á vetrum uns
hann ílentist hér og er af honum
kominn stór og dugmikill ættbogi
í Siglufirði og víðar um land.
Þau hjón Andrea og Sigurður
keyptu býlið Eyri í Siglufirði og
reistu þar snemma timburhús,
sem enn stendur. Við þá Eyri er
Eyrargata kennd.
Jón ólst upp í föðurgarði við at-
læti, sem þá var ríkjandi, við leik
og störf eins og þá var títt og strax
þegar afl og geta óx var tekið til
við ýmis störf, sem til féllu og
þannig létt undir við framfærslu
fjölskyldunnar. Minna var um
bóknám almennt, en þó fullnægt
skyldum og kvöðum þar um. Jón á
Eyri var engin undantekning
fremur en aðrir félagar hans sem
þátttakandi í lífsháttum og venj-
um þeirra, sem þá voru að vaxa úr
grasi.
Einangrun staðarins á vetrum
hafði óneitanlega áhrif á uppeldi
og viðhorf auk ríkjandi skoðana á
hversu ala skyldi upp börn, átti
mikinn þátt í mótun uppvaxtarár-
anna. Hin snögga fjölgun farand-
fólks á sumrum markaði og djúp
spor og skildi margvísleg áhrif
eftir. Frásagnir sæfara og ævin-
týri þeirra færð í töfrandi búning
heillaði hina ungu drengi og enn
meira en þeirra eigin hugmyndir
og samskipti við gjálfrandi bárur
við Þormóðseyri, sem þeir höfðu
daglega fyrir sjónum. Það var því
engin furða þó hugur margra
þessara ungu manna stæði til sjó-
mennsku og ævintýra hennar,
þegar þeir stækkuðu og landvinnu
við síldaraflann lauk. Ekki dugði
að vera iðjulaus hinn hluta ársins,
því ekki fékkst brauð eða soðning
með því móti.
Jón valdi sjómennsku sem aðal-
atvinnu og stundaði hana árum
saman. Sótti vertíðir suður á land
á vetrum svo sem venja var þá.
Einnig var hann um tíma hjá
Skafta á Nöf í ferðum milli Siglu-
fjarðar og Sauðárkróks og er það
einn merkur þáttur í samgöngu-
málum Siglufjarðar þáttur Skafta
og manna hans, sem þyrfti að
skrá.
A stríðsárunum sigldi Jón eins
og margir vaskir stéttarbræður
+
Þökkum inrtilega auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og útför
fósturmóöur, tengdamóöur, ömmu og langömmu,
ÁSU VÍGLUNDSDÓTTUR.
Sigríöur Guömundsdóttir, Árni Sigurösson.
börn og barnabörn.
+
Innilegar þakkir færum viö öllum sem sýndu okkur samúö og
vinsemd viö fráfall og jaröarför eiginmanns míns, fööur okkar,
tengdafööur og afa.
ÁRNA GUÐMUNDSSONAR,
Kirkjuteig 3, Keflavík.
Ingunn Einarsdóttir,
Stefán Árnason, Bryndís Guðmundsdóttir,
Herborg Árnadóttir, Guömundur Sigþórsnon,
Guðmundur Árnason,
Einar Árnason,
__________ og barnabörn.
hans með fisk til Englands. Hann
gerðist starfsmaður á siglfirsku
togurunum, er þeir bættust í lít-
inn siglfirskan flota og var til
allra verka þar um borð vel lið-
tækur þó aðalstarf hans væri í
vélarrúmi togaranna. Jón hætti
sjómennsku fyrir allmörgum ár-
um og gerðist starfsmaður á véla-
verkstæði Síldarverksmiðja ríkis-
ins í Siglufirði og vann hjá þvi
fyrirtæki uns yfir lauk.
Þessir eru megin ættir í ævi-
starfi Jóns á Eyri utan heimilis.
Mætti rekja nánar ýmsa kafla
þeirra, því ekki var ætíð logn á
þeim miðum, sem á var sótt eða á
leiðum þeim, sem siglt var um.
Köflum, sem brugðið gætu ljósi
yfir framfarir og þróun atvinnu-
tækja og aðbúnað á vinnustað frá
því hann hóf þjónustustörf sín
fyrir samfélagið og þar til yfir
lauk.
Jón var einn þessara ónefndu í
hinum þögla meirihluta þjóðar-
innar, sem aðeins er getið í
manntalsskýrslum, á vinnulistum
eða í skipshafnarskrám. Þessi
ónefndi meirihluti má alls ekki
gleymast, því drjúg eru verkin
hans, gildir og traustir hornstein-
ar, sem hann hleður og þjóðfélagið
nýtur góðs af.
Jón á Eyri var einn af þeirri
kynslóð, sem taldi enga nauðsyn
vera á því að alheimta daglaun að
kveldi. Það mætti bíða betri tíða,
enda var hann vinnufús og vinnu-
glaður að eðlisfari. Sporléttur ef
beðinn var um liðsinni þar sem
þörf var og hann taldi sig kunna
ráð til lausnar. Hjálpsemi hans og
greiðasemi var alkunn. Jón var
notalegur og hýr á góðri stundu í
takmörkuðum hópi vina og kunn-
ingja, enda ekki allra. Einn þeirra
samferðamanna sem gott var að
eiga að vini, enda trölltryggur,
hreinskiptinn og traustur. Hrjúf-
ur á stundum eins og margur sæ-
barinn landinn, en átti heitt
hjarta sem í brjósti sló. Var oft
orðheppinn, snar í snúningum,
snöggur upp á lagið, sem svo er
nefnt. Kvikur í spori, sívalur með-
alamaður. Einbeittur dugnaðar-
maður. /
Jón kvæntist árið 1942 Ingi-
björgu Sveinbjörnsdóttur, ættaðri
frá Seyðisfirði eystra. Er Ingi-
björg dugnaðar myndarkona.
Eignuðust þau 5 börn, 4 syni og
eina dóttur, sem öll eru uppkomin
og eiga fjölskyldu nema einn son-
anna, sem ókvæntur er.
Jón andaðist í Sjúkrahúsi Siglu-
fjarðar þann 12. þ.m. eftir
skamma legu þar. Hann var einn
þeirra samferðamanna sem gott
var að eiga að vini. Á ég um hann
góðar og hugljúfar minningar,
sem kært er að rifja upp og orna
sér við, því það vex einnig þar
gróður þó ekki hafi verið veitt safa
skólabóka í jarðveginn.
Nú þegar samfylgdinni er lokið
skal hún þökkuð vini mínum Jóni
á Eyri og tekið undir með skáld-
inu:
,.Ég finn lil Hknrðn vid auðu ræAin nllrn,
sem íttu rúm á sama aldarfari."
Jón á Eyri hefur nú lagt úr
höfn, út á eilífðarsæinn. Ég trúi
því, að hann hljóti blíðan byr í
sinni hinstu för og fái lendingu í
höfn friðar og sælu.
Við hjónin sendum eftirlifandi
eiginkonu hans Ingibjörgu, börn-
um og fjölskyldum þeirra sem og
öðrum aðstandendum innilegar
samúðarkveðjur.
Baldur Eíríksson