Morgunblaðið - 21.01.1982, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 21. JANÚAR 1982
Eiginkona mín og móöir mín, PÁLÍNA ÁRMANNSDÓTTIR, Blönduhlíö 10, lóst í Landspítalanum 19. janúar. Kristján Sigurösson, Svala Kristjánsdóttir.

t Jarðarför konunnar minnar og móöur okkar, SIGURBJARGAR BJÖRNSDÓTTUR, Miötúni 4, Seyðisfirðí, fer fram frá Seyðisfjaröarkirkju, fimmtudaginn 21. janúar kl. 2 e.h. Aöalbjörn Haraldsson, Loifur Haraldsson.

t Hjartans þakkir fyrir auösýnda samúö viö fráfall og útför fööur okkar, DAGBJARTAR GÍSLASONAR, múrarmeistara, Barónsstíg 33. Fyrir hönd vandamanna, Runólfur Dagbjartsson, Jónas Þ. Dagbjartsson, Dagbjartur Dagbjartsson.

t Þökkum auðsýnda samúö og vinarhug viö andlát og bálför MARGRÉTAR GUÐMUNDSDÓTTUR, Njálsgötu 106. Sérstakar þakkir faerum viö læknum og hjúkrunarfólk Borgarspít- alanS Lára Guömundsdóttir, Elín Guömundsdóttir, Kristín Nielsen, Gunnar E. Guðmundsson.

t Alúöar þakkir öllum þeim, er sýndu okkur hlýhug og samúö og heiöruöu minningu fööur okkar, tengdafööur og afa, BERGSVEINS ÓLAFSSONAR, augnlæknis. Jóhannes Bergsveinsson. Auóur Garöarsdóttir, Ólafur Aöalsteinn Bergsveinsson, Sjöfn Axelsdóttir, Guórún L. Bergsveinsdóttir, Gylfi Jónsson, og barnabörn.

t Innilegar þakkir færum viö öllum sem sýndu okkur samúö og vinsemd viö andlát og jarðarför föður okkar, tengdafööur og afa, KRISTINS J. MAGNÚSSONAR, málarameistara, Hafnarfiröi. Sérstakar þakkir færum við læknum og ööru starfsfólki á Sólvangi og St. Jósefsspítala. Magnús S. Kristinsson, Marta Einarsdóttir, Bertha H. Kristinsdóttir, Halldór Þ. Nikulásson, Kristjana Ó. Kristinsdóttir, Stefán Magnússon, Siguröur Kristinsson. Anna Danielsdóttir, Sigurbjörn Ó. Kristinsson, Margrethe Kriatinsson, Albert Kristinsson, Elsa Kristinsdóttir, Þórdís Kristinsdóttír, Benedikt Sveinsson, börn og barnabörn.
t Innilegar þakkir til allra þeirra sem auösýndu okkur samúö og hlýhug í veikindum og viö útför INGIBJARTS BJARNASONAR, Heiðarbrún 18, Hverageröi. Aöalheióur Davíösdóttir, Sigrún Ingibjartsdóttir, Björn Þórisson, Halldóra Ingibjartsdóttir, Emil Richtir, Sæmundur B. Ingibjartsson, Valgeröur Baldursdóttir, Eyrún Ingíbjartsdóttir, Heimir Konráösson, Rúnar Ingibjartsson, Ragnhildur Pálsdóttir, Davíó J. Ingibjartsson, Stella Leifsdóttir, Sverrir G. Ingibjartsson.

t Alúðar þakkir til allra þeirra er sýndu okkur samúö, vinarhug og aöstoð viö andlát og útför SVEINS JÓNASSONAR, fyrrum bónda aó Efri-Rotum Siguróur Sveinsson, Nína Sveinsdóttir, Guöfinna Sveinsdóttir, Siguröur Eiríksson, Jóhann Sveinsson, Júlía Sigurgeirsdóttir, Jónas Sveinsson, Anna Bára Pétursdóttir, Víkingur Sveinsson, Jónína Helgadóttir, Hrefna Sveinsdóttir, Árni Guömannsson, barnabörn og barnabarnabörn.
Minning:
Sigurbjörg Björns-
dóttir frá Seyðisfirði
Fædd 16. maí 1905
Dáin 14. janúar 1982
Sigurbjörg fæddist 16. maí 1905
í Hömrum á Mýrum í Austur-
Skaftafellssýslu. Foreldrar henn-
ar voru Björn Þórðarson, bóndi í
Hörmum og kona hans, Sigríður
Jónsdóttir, og var Sigurbjörg í
báðar ættir af séra Jóni Stein-
grímssyni á Prestbakka á Síðu.
Sigurbjörg átti eina systur, Guð-
ríði Ingibjörgu, sem dó 1950, og
einn bróður, Þórð fyrrum bónda í
Hömrum, sem er á lífi.
Hinn 27. nóv. 1926 giftist Sigur-
björg Haraldi Aðalbergi, sjó-
manni á Vestdalseyri í Seyðisfirði,
Aðalsteinssyni, bónda í Hvammi í
Þistí lfirði Jónassonar og Þóru
Einarsdóttur í Fagranesi á Langa-
nesi, Eymundssonar. Haraldur
fæddist í Vestdalsgerði í Seyðis-
firði 20.janúar 1900 og ólst þar
upp hjá fósturforeldrum sínum,
Aðalbjörgu, móðursystur sinni og
Einari Helgasyni, syni hennar.
Synir Sigurbjargar og Haralds
eru tveir, Aðalbjörn, útgerðar-
maður og Leifur, rafvirkjameist-
ari, báðir búsettir á Seyðisfirði.
Aðalbjörn er kvæntur Guðnýju
Ragnarsdóttur, bónda á Ytra-
Álandi í Þistilfirði, Eiríkssonar og
konu hans, Ásrúnar Sigfúsdóttur.
Börn þeirra eru tvö, Haraldur
Ragnar og Harpa Gunnur. Kona
Leifs er Steinunn Jónína Ólafs-
dóttir, bónda og síðar bæjarverk-
stjóra í Firði í Seyðisfirði, Þor-
steinssonar og konu hans, Huldu
Sigurjónsdóttur. Börn þeirra eru
fjögur, Hulda Kristjana, Haraldur
Einar, Ólafur Þór og Sigurbjörg
Þóra.
Leiðir Sigurbjargar og Haralds
lágu saman á vetrarvertíð á Höfn
í Hornfirði, þar sem hún var
ráðskona og hann landformaður,
og þar bundust þau heitum.
Snemma vors 1926 kvaddi hún
heimahagana og hélt til Seyðis-
fjarðar, þar sem hún ætlaði að
vera ráðskona við mótorbátinn
Svövu, sem mannsefni hennar
hugðist gera út á fiskveiðar frá
Vestdalseyri þetta sumar. En
áætlanir breyttust og Svava var
gerð út á síld. Þá var enn töluvert
atvinnulíf á Eyrinni, og Sigur-
björg fékk vinnu í þurrfiski hjá
Benedikt Jónassyni. Upp frá því
vann hún mikið við fiskverkun af
ýmsu tæi, á meðan kraftar entust,
þurrkaði, vaskaði, flakaði, saltaði,
auk þess sem hún stundaði önnur
störf, sem verkakonum buðust, og
gætti bús og barna. Vinnudagur-
inn var oft langur framan af árum
ekki síður en nú, aðbúnaður mis-
jafn og kaupið lágt, en Sigurbjörg
og samverkakonur hennar létu sér
ekki bregða við miklar stöður. Það
gat að vísu verið nöturlegt að
vaska fisk í bárujárnsskúrum, sem
ekki héldu vindi, en nöturlegra var
að bera fisk á móti karlmanni,
sem fékk 1,00—1,10 kr. á tímann,
en fá ekki nema 70 aura sjálf. En
allt stóð þetta til bóta, og Sigur-
björg gladdist yfir þeim árangri,
sem náðist og náðst hefur til jafn-
aðar í þessum efnum. Sjálf átti
hún þátt í þessum árangri með því
að taka drjúgan þátt í baráttunni
fyrir bættum kjörum verkafólks.
Sigurbjörg og Haraldur áttu
heima í Vestdalsgerði til ársins
1934, er þau fluttust yfir á Búðar-
eyri og Haraldur hóf störf við út-
gerð Samvinnubátanna svo-
nefndu. Verkakvennafélag var þá
ekkert til á Seyðisfirði, en kvenna-
deild starfaði innan Verkamanna-
félagsins Fram. Þess var þó ekki
langt að bíða, að verkakonur
tækju að vinna að stofnun eigin
féiags, og Sigurbjörg lét ekki sitt
eftir liggja. Hinn 3. mars 1938
komu þær saman hjá Pálínu Guð-
mundsdóttur á Sólbakka og stofn-
uðu Verkakvennafélagið Brynju,
sem strax fékk inngöngu í Alþýðu-
samband íslands. Fyrsti formaður
félagsins var Valgerður Ingi-
mundardóttir í Skuld. Sigurbjörg
var oft í stjórn þessa félags,
stundum varaformaður eða for-
maður. Hún sagði eitt sinn, að
veður hefði verið hvasst, þegar fé-
lagið var stofnað, og oft hefði líka
verið stormasamt á fundum þess,
skoðanir skiptar og hart deilt, en
ætíð hefði gróið um heilt. Sigur-
björg var jafnaðarmanneskja í
bestu merkingu þess orðs, var ein-
örð í málflutningi og föst fyrir, en
kaus jafnan leið samninga og
sátta. Og vel sáttar voru félags-
konurnar, þegar þær héldu tomb-
ólur og barnaskemmtanir eða sátu
skemmtifundi heima hjá Theó-
dóru Nielsen.
Sigurbjörg var félagslynd að
eðlisfari og hafði gefið sig að fé-
lagsmálum, áður en hún fluttist á
Búðareyri, bæði heima í sveit
sinni og á Vestdalseyri, þar sem
starfandi var kvenfélag undir for-
ystu Kristjönu Davíðsdóttur,
kennara. Sigurbjörg gekk strax í
það félag, þegar hún kom á Eyr-
ina, og sat um skeið í stjórn. Fé-
lagið fékk þá inni í skólahúsinu
fyrir fundi sína og aðra starfsemi.
En á árunum fyrir 1930 brutust
konurnar í því að koma sér upp
eigin samkomuhúsi. Þær lögðust
aliar á eitt, söfnuðu gjafadags-
verkum, héldu dansleiki og tomb-
ólur, og byggingin reis af grunni.
„En við áttum líka hauk í horni,
þar sem var umsjónarmaður
byggingarinnar, Guðmundur
Þorbjarnarson, byggingameistari.
Eg held hann hafi aldrei gengið
eftir öllu því, sem við skulduðum
honum," sagði Sigurbjörg eitt
sinn. Þarna voru svo meðal annars
haldnir dansleikir og jólatrés-
skemmtanir og þarna voru Vest-
urfararnir hans séra Matthíasar
Jochumssonar settir á svið og var
vel tekið. Benedikt Jónasson leið-
beindi við æfingar, og Sigurbjörg
fór með hlutverk prestsekkjunnar.
Það var oft margs að minnast
frá fyrri tíð, og Sigurbjörg sagði
vel og skilmerkilega frá. En hún
var einnig vökul í nútíðinni og
skynjaði vel hræringar líðandi
stundar. Það var æði margt í þjóð-
félaginu, sem henni þótti miður
fara og berjast þyrfti gegn, en hitt
var þó fleira, sem hún taldi betur
horfa og sæmilega takast. Hún
var gagnrýnin, en ekki dómhörð.
Sigurbjörg kynntist mörgu fólki
um dagana og gerði sér far um að
rækja þann kunningsskap, enda
var hún vinmörg og vinföst. Gesti
bar því oft að garði þeirra Haralds
og var jafnan tekið af þeim hressi-
leik og hlýju, sem hvatti til endur-
komu.
Þessum línum var ekki ætlað að
verða lífssaga Sigurbjargar
Björnsdóttur, heldur einungis að
minna á baráttukonu, sem nú er
liðin eftir langan dag, minna á
konu, sem mörgum gerði gott, en
vann þó fyrst og fremst manni
sínum og sonum og þeirra nánustu
allt, sem hún mátti, — minna á
góða konu.
Samúð mína á Haraldur vinur
minn, sem ekki hefur gengið heill
til skógar undanfarna mánuði og
liggur nú á Sjúkrahúsi Seyðis-
fjarðar, og samúð mína eiga einn-
ig synirnir tveir og fjölskyldur
þeirra.
Grímur M. Helgason
Brynja Ásgeirsdótt-
ir - Minningarorð
Fædd 28. maí 1951.
Dáin 26. desember 1981.
I dag kveðjum við vinkonu
okkar, Brynju Ásgeirsdóttur, sem
lést 26. desember sl. í Gautaborg.
Brynja var fædd 28. maí 1951 og
ólst upp ásamt fimm systkinum
hjá foreldrum sínum, Hildi Frí-
mann og Ásgeiri Gíslasyni, skip-
stjóra. Við kynntumst Brynju þeg-
ar fjölskyldan fluttist í Kópavog.
Þá var hún tólf ára gömul. Kraft-
ur og kæti voru einkenni Brynju.
Þar sem hún var í hópi kunningja
var aldrei lognmolla. Kímnigáfa
hennar var smitandi og hún sá
alltaf spaugilegu hliðarnar á hlut-
unum. Úppátæki hennar og hrein-
skilni komu okkur oft á óvart og
maður fékk að vita af því ef henni
mislíkaði, en hún var alltaf sama
góða Brynja eftir sem áður.
Leiðir okkar skildu að mestu
þegar Brynja fluttist árið 1971 til
Svíþjóðar ásamt eiginmanni sín-
um, Karli Óskarssyni, og dóttur-
inni, Hildi Fríðu Þórhallsdóttur.
Þar fæddist sonurinn Anton.
Heimili Brynju í Angered var
hlýjegt og vinalegt og gestum er
heimsóttu hana var tekið opnum
örmum. Þó hún hafi unað hag sín-
um vel í Svíþjóð þá leitaði hugur-
inn gjarnan á heimaslóðir. Brynja
stundaði nám yið tölvuritun og
starfaði við það hjá skrifstofum
Volvo í Gautaborg. Hún var fær í
sínu starfi og stundaði það af alúð.
Brynja og Kalli slitu samvistum
fyrir um það bil ári en heimili
hennar varð áfram í Angered.
Það er erfitt að skilja tilgang
lífsins þegar ung og kraftmikil
kona er köliuð svo skyndilega á
brott. Við þökkum elsku Brynju
fyrir kímnina og ánægjuna sem
við nutum í samvistum við hana.
Hvíli hún í friði. Við færum for-
eldrum, börnum og systkinum
okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Gulla, Agga, Inga og Ellen.