Morgunblaðið - 21.01.1982, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 21. JANUAR 1982
setjc* upp glerzzugan F"
... ad reyna ad komast
heim til hennar á yaml-
árskvöld.
TM Rag. U.S Pat OH -M rtgMs rtatntd
• 188 f Los Angtias Tms Syndkate
llún sagdi við mig um leið og hún
rétti mér einn á ’ann er ég fór út:
í'.g nenni ekki að híða eftir að þú
komir seint heim í nótt!
Ja ja, Arnarauga. — l»ú verður að
hætta að reykja friðarpípu, það
leynir sér ekki!
HÖGNI HREKKVÍSI
ob afjiM rr/rRKORfuM ff mattf\aoat.
Aðstoð við börn í Póllandi:
„Og taka þannig vii
þátt í samvisku heii
Kæri Veivakandi.
Eins og þér og öðrum er kunn-
ugt um, eiga Pólverjar við mikla
erfiðleika að stríða um þessar
mundir, og margir einstaklingar
víða um heim leggja sitt lóð á
vogarskálarnar þeim til hjálpar,
með fjárframlögum, með aðstoð
kirkjunnar og verkalýðsfélag-
anna.
En víða annars staðar er ann-
ar háttur á, eins og t.d. í Svíþjóð,
þar sem einstaklingarnir senda
sérstaka pakka til fólks í Pól-
landi, sem aðstöðu hefur til að
koma þeim til skila til þurfandi
fólks.
Man ég eftir því á tímum
Finnlandsstyrjaldarinnar, að
fólk hér tók að sér að greiða
einskonar „meðlag" með börn-
um, sem misst höfðu feður sína í
styrjöldinni, og skapaðist oft á
tíðum persónulegt samband
milli gefanda og þiggjanda, báð-
um til gagns og gleði. Forgöngu
að þessari Finnlandshjálp hafði
séra Sigurbjörn Ástvaldur
Gíslason, sá mæti maður.
I bréfi, sem mér barst fyrir
skömmu frá syni mínum, sem er
við nám í Gautaborg, skýrir
hann einmitt frá slíkri persónu-
legri Póllandshjálp, og til þess,
að Islendingar geti ef til vill
fundið á þennan veg farveg fyrir
hjálp sína, langar mig að biðja
þig að birta örfáar glefsur úr
þessu bréfi, sem að öðru leyti
skýrir sig sjálft, en nauðsynlegt
er þó, að fyrst komi örstutt
ferðasaga hans og fjölskyldu frá
Gautaborg til Lundar um ára-
mótin, því að einmitt þar kemur
Pólland við sögu.
Pólskir stúdcntar
í hungurvcrkfalli
„Daginn fyrir gamlársdag fór-
um við fjölskyldan með lest til
Lundar, og vorum við þar í góðu
yfirlæti hjá vinum okkar fram á
nýársdag. Lundur er fallegur,
gamall menningarbær og
menntasetur með miðaldasniði,
og er mikil upplifun að koma
þangað, þótt bærinn sé ekki stór.
Við skoðuöum m.a. dómkirkj-
una, þessa ævafornu dómkirkju,
að stofni til frá því um 1100, þar
sem hvílir fjöldi erkibiskupa í
mikilli hvelfingu undir kórnum.
Innan við kirkjudyrnar lá hóp-
ur pólskra stúdenta á dýnum,
sem með hungurverkfalli mót-
mælti aðförum kommúnistanna
í Póllandi gegn Solidaritet og
pólsku þjóðinni. Við ræddum við
þetta fólk, og vottuðum því sam-
stöðu okkar með fjárframlögum.
Annars er þessi dómkirkja
einstök í sinni röð á Norðurlönd-
um og mikill helgidómur. Um kl.
7 á gamlárskvöid vorum við í
kvöldmessu í dómkirkjunni. Það
var frekar fámennt og allir sátu
á ævafornum útskornum bekkj-
um meðfram veggjum í kórnum.
Það var ákaflega hátíðleg og góð
stund að hlýða á messu á gaml-
árskvöldi í þessum forna helgi-
dómi.
Eftir messu var gengið til alt-
aris, og síðan fór hver heim til
sín, en úti við dyrnar lágu pólsku
stúdentarnir í hungurverkfalli
fyrir þjóð sína, og var það ákaf-
lega táknrænt og viðeigandi, þar
sem kristin trú hefur verið og er
öflugasta vopn hinna kúguðu og
auðmýktu þjóða Austur-Evrópu
gegn kommúnismanum.“ Og síð-
ar, þegar þau eru aftur komin til
Gautaborgar, segir svo um
pakkasendingar til Póllands:
Pakkar til Póllands
„í dag erum við að pakka niður
gömlum barnafötum, skóm og
öðru, sem við ætlum að senda til
Póllands. Mikill skortur er á öllu
í Póllandi, ekki sízt barnafötum,
barnamat og þess háttar.
Hér hefur fólk brugðizt vel við
beiðni um aðstoð og venjulegt
fólk sendir pakka með gömlum
fötum, skóm og mat. Hver og
einn má senda 20 kílóa pakka, og
hefur nú póstþjónustan hér af-
numið allt sendingargjald á
pökkum til Póllands. Sumir
senda aðstoð í gegnum kirkjuna
eða aðrar hjálparstofnanir. Það
er stórkostlegt að geta tekið þátt
í þessum atburðum, sem eiga sér
stað í Póllandi, eða réttara sagt,
lagt einhverjum þar lið á þessum
ömurlegu tímum þar, — og það
virkar eitthvað persónulegra að
senda pakka sjálfur en borga fé
til hjálparstofnunar.
Við söfnuðum saman gömlum
fötum af dótturinni og skóm, og
siðan ætlum við að senda eitt-
hvað af haframéli og sykri. Þá
hringdum við í íslenzka vini
okkar hér og komu þau með ann-
að eins af barnafötum.
Ef þið eða aðrir hafið áhuga á
Söngfuglar á hjarni
Heiðraði Velvakandi:
I byljum þeim og óhemju fann-
fergi, sem legið hefur yfir miklum
hluta landsins síðan 30. september
sl., hefur verið þröngt í búi hjá
spörfuglunum (snjótittlingum).
Dag hvern leita þeir á náðir
manna heim að húsveggjum eftir
saðningu. Fjölmargir líkna þess-
um vesalingum og fleyja fyrir þá
fóðri á hjarnið, ef það hefur þá
viðnám þar fyrir skafbyl.
Sá er þetta ritar hefur átt þess
oftsinnis kost að horfa á þá í birt-
ingunni, þegar þeir koma heim á
skaflinn við húsvegginn, sem ef til
vill er eitthvað hærri en hann var
kvöldið áður, þegar þeir fóru. einn,
tveir, þrír, fimm, tíu, fimmtán,
tuttugu og stundum fleiri. I þétt-
um hóp komast þeir að ætinu og
neyta þess af mismunandi ákafa,
eftir því hvort í þá leggst verra
veður eða skárra. Þeir vita við
hverju má búast, ekkert síður en
veðurfræðingarnir — hef ég þó
enga löngun til að gefa þeim
olnbogaskot. Síðan tínast þeir
brott undir kvöldið einn og einn.
En hvert? Það er óráðin gáta.
En borðhaldið? Hvernig fer það
fram? Þar eru hvorki hrindingar
né pústrar. Þar fljúga engar
„hnútur um borð“. Og aldrei gerist
það að þingheimur berjist. Deil-
ingin virðist koma af sjálfu sér.
Allir virðast ná „rétti“ sínum
átakalaust.
í Fjallræðunni, mikilfengleg-
ustu ræðu sem um getur í sögu
mannkynsins, má meðal annars
lesa þessi orð, greipt þar gullnu
letri, ef svo má segja: „Lítið til
fugla himinsins, þeir sá ekki né
uppskera og þeir safna ekki heldur
í hlöður, og yðar himneski faðir
fæðir þá. Eruð þér ekki miklu
fremri en þeir?“ (Matth. 6.-26.)
Þessi orð með meiru voru töluð
til Gyðingaþjóðarinnar fyrir tæp-
um 2000 árum. En engin ný Fjall-
ræða hefur verið flutt yfir íslend-
ingum á hinum „síðustu og verstu
tímum“. Þess er að vísu ekki að
vænta, því enginn núiifandi ís-
lendingur er þess umkominn að
flytja aðra í líkingu við hana, enda
þótt setið hafi á skólabekk i 20 til
25 ár. Væri ekki þess vert að þeir,
sem þeysa nú um landið þvert og
endilangt æpa vígorð: kjarabar-
átta, verkföll, verkbönn o.s.frv. og
skora á almenning að sækja
fjöldafundi, hefðu með sér Fjall-
ræðuna á slíka fundi og læsu fyrir
fundarmönnum kafla úr henni áð-
ur en gengið væri til dagskrár?
„Lítið til fugla himinsins, þeir
sá ekki né uppskera og þeir safna
ekki heldur í hlöður, og yðar
himneski faðir fæðir þá. Eruð þér
ekki miklu ágætari en þeir?“
l*órgnýr (iuðmundsson,
fyrrv. skólastj.