Morgunblaðið - 26.01.1982, Síða 25

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 26. JANÚAR 1982
25
vous avez dit froideur ?
D»j>a» d» Bcs>bf«ui«s **;*&**, 1« • légioa
*ö*og«« v qjuí miLt* W eóu-
ícict iu SpciP.T.J i'hT.Attí*ctíí á (sa
jou.-is coftítitue uft# impr«»«CB~»aí* mctaufu*
d'*iKoi«» «t d» caltar«*
C»( d* :*c«s e*. d« couI«ut» t b*r-
moftís* c«f«md»o< i m*rv«cl* d«« qu'íi teut* 5»
3*ion du Patc Astrd C’**» un d*» ncmbreu*
p*ri« t«nu* par r*quíf>« d:rí.3«*j5t» ita Sr>orti»g
C*I(» t;tíátv2T. a*» P»rtícuíi«« condu:: c«-
poodant 4 certaon* p«r*du»«w Er. c«Tt« Miroo
1981-1882, 1* momrtte n’«*t p** S'u»(oa de d«u*
tempotemeot* tmn distinrt* qu« ceu* d* Lexaii©
»* de ÞaluiMon PUc*s cðte k vt-Ut d*ns le» ve«
r>»ire»pat le heeard de I* di*ttíbu(>on de* c*«eí»,
i* * notteud » «t 1« * felond-n**»:oa( bon n*natj»
L» verv» oretocr* d« l'uo comp»n*e !e murtese de
l'xuíte! Ooe vcuí**-»en», tahw rOnnis *ou* i«
meilloí m*«ve du Spottiag d'Asd»riec)>l, (í vc<tt»
est dtÖicíí* de ’roue déberr*«*er de (t*dit»n» qui
(umostent * piu*u*»» s.ecíe*
Des boœ»«* du Qrand Kord, Petut*son &
conesrvé ceöe froideur **tdrtoute d'un tjr«n<i
Þ*upJe <jui «at( ce qrae *ouff«r v«ut dite. Roue *ua
tiauems d'un fcwer <jui s'ítíde *ur «nr mois. cet
l*i»od«w e «ppr-.* é éconotniset »on ener^te. Cbet
Ju>, d«ns «oa lototaua p»y«. oa ne i« yesptUe pe»
e »e>u» vewt* Soe unjwtfsoee »st ttop cepitak
|Jö»t fa» paivAödet i í» (WiWos. P«-
tw«s<>n « e*e &iev« «*»toe a» cte Aftamrttal. *i »*
*'«« tbdbenemeta plus í*m*».
Cette pí«ctdltá rtu* i* oer«<*en»e dens f« <rt»
«*»» »*«• ie íetaem, s'eörrte r^rt*«* oonatc*
de m Söe. One fei* teveea den* son mtlieu fe
muM. Pet«r«son ied*<rt*»t ua pe*» *♦ aoa piu* ce
etóœs detódde * <jai »«w» <k>aa« troid d«n»le dos
Cea*fu*d»iía«a«»t ífi»n»Sé <$***«» *peci»u».
«oa eaieet « porUtm de 1» auua. »en n* *«tu««
»ou«tteSre á recoufe du derntet <tut>e> d« Q*
ne«», 80ft íTOUjpe préttt* C«t. poot lui, <• aru
«<P*e <>íd«ntjlí» »u feotbell. d a* peuned s’«a
ið sér þægilega fyrir í legubekkn-
um heima hjá sér með dóttur sína
í fanginu gæti ekkert fengið hann
ofan af því að hlusta á uppáhalds
hjómsveitina „Genesis".
Einn og yfirgefinn
19 ára gamaíi
Hann yfirgaf æsku sína og starf
í hinum litla íslenska kaupstað,
Akranesi. Líkurnar bentu miklu
frekar til þess að hann myndi búa
þar og starfa við smíðar, heldur en
íklæðast búningi evrópsk liðs á
heimsmælikvarða.
Hver átti þá hugmynd að ná í
hann til hins fjarlæga lands? Eng-
inn. Heppni sína á hann að þakka
hinni miklu samkeppni sem er í
evrópskum fótbolta.
„Frá 16 ára aldri hef ég leikið
með 1. deildarliði á Akranesi,"
segir Pétur. „Lið mitt hefur náð
góðum árangri og ávann sér rétt
til Evrópukeppni. í fyrstu umferð
drógumst við á móti FC Köln sem
var að vonum of stór biti fyrir
okkur, en við lögðum okkur alla
fram til að verða ekki að athlægi."
An þess að vita það, var það ein-
mitt þar sem Pétursson lagði
grundvöllinn að framtíð sinni sem
fótboltahetja. Nokkrir sendiboðar
á vegum Feyenoord fóru til Köln-
ar eftir að hafa haft spurnir af
athyglisverðum Péturssyni frá
fréttaritara á staðnum. Níutíu
mínútur nægðu til að sannfæra þá
um hæfileika hans. Þeir buðu hon-
um samning. Pétur trúði ekki sín-
um eigin augum. Hann aðeins 19
ára gamall, en samt stóð honum
til boða að láta fjarlægan draum
rætast.
semja við íslendinginn Pétursson.
Ég var svo sannarlega upp með
mér yfir þessum áhuga Ander-
lecht á mér. Ég þekkti þetta belg-
íska félag úr sjónvarpinu. Það er
svo sannarlega hátt skrifað félag.
Ásgeir Sigurvinsson ráðlagði mér
eindregið að taka boði Ander-
lechts svo að ég tók þá ákvörðun
að láta þetta tækifæri ekki fram-
hjá mér fara.“
Byrjunin á tíma hans hjá
Anderlecht var ekki ósvipuð
fyrstu vikunum í Rotterdam. Þó
var sá munur á, að nú hafði hann
konu sína og dóttur sína Dögg hjá
sér.
„Okkur var útvegað hús i
„Wolvertem", sem er mjög gott, en
okkur finnst við dálítið út úr þar.
Konan mín vildi gjarnan búa nær
miðbænum, en við erum bæði
mjög hrifin af Brússel."
Pétur er ekki einungis ánægður
með dvalarstað sinn heldur einnig
stjórnendur Anderlechts. En hvað
segir hann um Tomislav Ivic,
þjálfara liðsins.
„Ég hef það á tilfinningunni að
hann líti á okkur sem börnin sín.
Það er notaiegt að finna að maður
er ekki bara eitt peð á vellinum,
heldur manneskja."
Pétur Pétursson hefur þó
ástæðu til að kvarta því að hann
hefur sjaldan fengið að keppa með
liðinu.
„Reyndar hef ég ekki áhyggjur
af framtíð minni hér, ég er fullviss
um að ég mun ná föstu sæti í lið-
inu. Það má ekki gleymast að ég
kom hingað í slæmu líkamlegu
ástandi eftir nærri árs fjarveru af
fótboltavellinum. Ég er að vinna
deildinni á Akranesi, Englending-
ur. Hann lagði óhemju mikla
áherslu á skallabolta og í þrjá
mánuði lét hann mig eingöngu
æfa þetta atriði."
Árangurinn lét ekki á sér
standa, og oft leggur hann sig í
hættu við að skalla boltann.
Anderlecht meira atvinnu-
mannalið en Feyenoord
Þó enn sé fullsnemmt að biðja
Pétur að bera saman hollenskan
og belgískan fótbolta, spyrjum við
han hver helsti munurinn sé.
„Það er einkum tvennt sem hef-
ur vakið athygli mína. Annars
vegar hvað varðar atvinnu-
mennskuna sjálfa og hins vegar
hvað varðar leikinn. Hvað fyrra
atriðið áhrærir þá leikur enginn
vafi á að Anderlecht er meira at-
vinnumannalið en Feyenoord. Það
marka ég af smáatriðum, sem
hafa þó sína þýðingu. Hjá Feye-
noord varð ég að kaupa búninginn
minn og bindi félagsins. Hjá
Anderlecht fær maður hann
endurgjaldslaust. Þetta getur
virst léttvægt atriði, en er spurn-
ing um hugarfar stjórnenda.
Munurinn á fótboltanum er
einnig sálræns eðlis. Leikurinn
hér í Belgíu er ekki erfiðari en í
Hollandi en enginn leikur er auð-
veldur hér. Þú getur leikið á móti
„Beringen" eða „FC Malinois"; þú
ert aldrei öruggur um sigur, þó þú
heitir Anderlecht.
I Hollandi tekur félag eins og
Feynoord enga áhættu nema
gagnvart sex liðum. Þetta er
grundvallar mismunur sem út-
skýrir einnig af hverju svo mörg
„Æðsta takmarkið er að skora mark“
Markaskorarinn mikli, Pétur
Pétursson fró Akranesi hefur ekki
verið mikið í fréttunum frá því aö
hann hóf að leika meö belgíska
meistaraliðinu Anderlecht. Aðal-
ástæðan fyrir því er sú aö Pétur
hefur þaö sem af er keppnistíma-
bilinu fengið fá tækifæri með liö-
inu. Þó hefur Pétur verið í sviðs-
Ijósinu ytra og vel er fylgst meö
liðinu. Nú nýverið birtist langt
viðtal við Pétur í franska knatt-
spyrnublaöinu „Foot Magasin" og
birtist viðtalið hér á síöunni þýtt
og örlítið stytt. Viötal þetta kom í
desemberhefti blaðsins sem er
mjög útbreitt í Belgíu. Hér á eftir
fer viðtaliö.
Pétur Pétursson, sagðist þú
hafa verid settur út í kuldann?
Mörg undanfarin ár hafa „út-
lendingar" af mismunandi bergi
brotnir keppt undir merki Ander-
lecht.
Þetta undarlega sambland af
mismunandi þjóðerni og hörunds-
lit samræmist þó undra vel þegar
þeir ganga fram á íþróttavöllinn.
Oft eru andstæðurnar miklar og
e.kki hvað síst þetta keppnistíma-
bili 1981—1982, þegar svo ólíkar
manngerðir eins og Spánverjinn
Lozano og Pétur Pétursson keppa í
sama liði. Fyrir tilviljun eru skáp-
ar þeirra hlið við hlið í búnings-
herberginu: þeim dökka og ljósa
kemur vel saman. Fjör annars
bætir upp rólyndi hins.
Pétursson, kominn langt að úr
norðri veit hvað er að standa úti í
kuldanum eins og þjóð hans öll,
sem þekkir þjáningar lífsins.
Til að mæta hörku veturs, sem
varir í sex mánuði, hefur þessi Is-
lendingur lært að hagnýta sér
krafta sína og byggja upp líkama
sinn. í hinu fjarlæga heimalandi
hans sóa menn ekki kröftum sín-
um; þörfin fyrir þá er of mikil til
að hægt sé að kasta þeim á glæ.
Uppeldi Péturs hefur verið í
samræmi við þessar kingumstæð-
ur.
Pétur er mjög rólyndur að eðl-
isfari, bæði í hinu daglega lífi og á
fótboltavellinum. En þegar hann
er kominn í faðm fjölskyldu sinn-
ar breytist hann (úr ísmola) í
kærleiksríkan heimilisföður.
Tónlistin er honum jafn kær og
fótboltinn. Þegar hann hefur kom-
Án þess að hika skrifaði hann
undir samning.
„Aldrei hefði ég getað ímyndað
mér að þetta yrði svo erfitt í upp-
hafi sem raun bar vitni. 19 ára
gamall bjó ég aleinn í ókunnri
borg þar sem ég þekkti engan. Til
allrar hamingju sáu stjórnendur
Feyenoord að einveran átti illa við
mig. Þeir komu mér fyrir hjá fjöl-
skyldu sem ég bjó svo hjá í marga
mánuði."
Áttu þessu öryggi að þakka vel-
gengni þinni og liðsins?
„Já, án efa. En ég var líka hepp-
inn að koma til þeirra einmitt á
þeim tíma þegar þeir voru að
yngja upp lið sitt. Næstum allir
eldri leikmennirnir voru látnir
víkja fyrir þeim yngri. Ég nýtti
mér þessa stöðu og datt í lukku-
pottinn."
Pétursson gerði meira en að
hagnýta sér aðstöðuna. Hann fok
virkan þátt í að efla félagið í Rott-
erdam. Hann skoraði 12 mörk
fyrsta árið sitt í hollensku 1.
deildar keppninni, sem þykir mjög
góður árangur. Næsta ár bætti
hann met sitt, skoraði 33 mörk og
var lengi markakóngur.
Pétur meiddist á hné og varð
aldrei góður af veikindum sínum í
hnénu. Eftir fimm fyrstu leikina
1980—’81 varð hann að fara í
læknismeðferð.
„Ég var skorinn upp í október
’80 og þrátt fyir langa endurhæf-
ingu byrjaði ég of snemma að
keppa aftur. Ég var ekki orðinn
heill eftir veikindin, en enginn
vildi fallast á það hjá Feyenoord.
Þá komst ég í andstöðu við yfir-
menn mína, sem settu mig upp frá
því útúr liðinu."
Á varamannabekknum gerið
hann upp hug sinn og ákvað að
hætta hjá félaginu. En því miður
var samningurinn ekkert að því
kominn að renna út og það hafði
alls ekki hvarflað að stjórnendum
Feyenoord að losa sig við íslend-
inginn sinn.
„Ég sagði þeim að ég ætlaði
heim og hætta atvinnumennsku. í
sannleika sagt hefði ég gert það,
þvi ég vildi ekki fyrir nokkurn
mun vera lengur hjá félaginu."
Anderlecht: Ný tækifæri
Það var um miðjan maí að
sendiboðar frá Anderlecht hófu að
upp mikið tap og til þess að það
megi takast er aðeins eitt að gera,
en það er að æfa og æfa. Ég hef
lagt mig allan fram allt frá því að
ég kom hingað. Innan skamms
verð ég kominn i jafn góða þjálf-
um og félagar mínir.“
„Þetta stafar af því að ég er ekki
ennþá í nógu góðri þjálfun. Sann-
aðu til, þegar ég verð kominn í
mitt besta form verð ég ekki
hræddur við að beita mér.“ Ekki
efumst við um það. Hann er ótrú-
lega kraftmikill og ósérhlífinn
þegar hann eygir tækifæri til að
skalla boltann.
„Hversu vel mér gengur að
skalla boltan á ég góðri þjálfun á
íslandi að þakka. Reyndar var
þjálfari minn, þegar ég byrjaði í 1.
I gærdag ræddi svo Morgunblaðið
við Pétur og innti hann frétta. Pétur
var fyrst spurður að því hvers vegna
hann fengi jafn lítið að leika með
Anderlecht og raun ber vitni.
— Á því kann ég enga skýringu
og veit varia hvað ég á að segja.
Það sem af er dvöl minni hjá And-
erlecht hef ég fengið að leika þrjá
heila leiki í 1. deild og skorað í
þeim ieikjum fjögur mörk. Ég kom
inná í bikarleik og skoraði þá eitt
mark. Nú hef ég fengið tækifæri í
þremur Evrópuleikjum og staðið
mig vel að eigin mati og skorað í
þeim eitt mark. Ég er orðinn alveg
góður af meiðslunum í hnénu og er
í góðri æfingu.
— Það er Dani að nafni Brille
sem leikur í minni stöðu með lið-
inu. I heila sjö mánuði hefur hann
aðeins skorað sjö mörk og alls
ekki leikið vel. Mér finnst satt
best að segja að það sé klíkuskap-
ur að hann sé í liðinu. En það er
þjálfarinn sem öllu ræður hér eins
og annars staðar.
— Nú, það eru fimm útlend-
ingar hjá Anderlecht, en það má
aðeins nota þrjá í hverjum leik.
Það bitnar að sjálfsögðu á mér
líka. En í Evrópukeppninni má
nota ótakmarkað af útlendingum
mörk eru skoruð í hollenska fót-
boltanum.
Það er einfaldlega af því að
leikmenn fá notið sín á móti minni
félögunum ...“
Pétur gæti haldið lengi áfram
að ræða þetta atriði. Án efa sakn-
ar hann þess tíma þegar hann var
markakóngur hollenskrar
knattspyrnu.
„Ekki sérstaklega, en þó játa ég
að æðsta takmarkið er að skora
mark, og ég loka ekki augunum
fyrir því, alls ekki. En ég vil held-
ur skila slæmum leik heldur en
missa 2 stig. Það er sigurinn sem
skiptir mig mestu máli, sama hver
skorar mörkin."
Drengilega mælt og mun vafa-
laust gleðja þjálfara hans ...
og þess vegna hef ég fengið tæki-
færi í þeim ieikjum. Nú, Ander-
lecht leikur varnarkerfi en ekki
sóknarkerfi. Og ég er jú enginn
varnarmaður. Það er mjög mikið
um varnarleik í knattspyrnunni
hér í Belgíu.
— Það er ekkert launungarmál
að ég er að verða ansi óánægður
með framvindu mála hér hjá And-
erlecht. Ekki hjálpar það upp á
sakirnar að okkur hjónunum líkar
illa að búa hér í Belgíu.
— Á þesu stigi málsins er ekk-
ert hægt að segja hvað ég geri.
Vonandi fæ ég tækifæri með lið-
inu á næstunni og þá ætla ég mér
að standa mig vel. Það er verst
hvað maður fellur úr leikæfingu
við það að fá aldrei hörkuleiki.
— Feyenoord hefur sett sig í
samband við Anderlecht en ég veit
ekkert hvað um hefur verið rætt.
Ég gæti vel hugsað mér að fara
aftur til Hollands. Verði mér hald-
ið alveg fyrir utan liðið hugsar
maður sig um hvort maður biður
ekki um að vera settur á sölulista.
En þetta getur allt breyst á
skömmum tíma. Maður verður að
vera þolinmóður og reyna að láta
þetta ekki fara í skapið á sér,
sagði Pétur. — ÞR.
„Maður verður að
vera þolinmóður"