Morgunblaðið - 28.09.1982, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 28. SEPTEMBER 1982
37
Minning:
Qunnur Sœdís
Olafsdóttir
Margt var skrafað og margs er að
minnast. Ógleymanlegar voru vís-
indalegar rannsóknir hans með
hlustpípu og blóðþrýstimæli á
nemendum og starfsliði skólans ár
hvert, síðasta kennsludag fyrir jól,
þegar Iesin hafði verið jólasaga og
borðað döðlubrauð, sem frú Ingi-
björg hafði bakað og sent.
Mikið gæfuspor steig Guðmund-
ur þegar hann gekk að eiga eftir-
lifandi eiginkonu sína, Ingibjörgu
Skaftadóttur, sem reyndist hon-
umn hjálparheila í blíðu og stríðu.
Eignuðust þau eina dóttur, Helgu,
gifta Hinrik Friðbertssyni, út-
varpsvirkja. Taldi Guðmundur
hana sendingu frá Guði á réttum
tíma. Barnabörnin eru nú orðin
tvö og voru þau augasteinar afa
síns. Hin síðari ár las Guðmundur
geysimikið sálarfræði, læknis-
fræði, guðfræði og allt sem þrosk-
að gat.
Hjónin Guðmund og Ingibjörgu
var ógleymanlegt að heimsækja.
Alltaf rauk frú Ingibjörg til og
bakaði vöfflur eða pönnukökur,
þeytti rjóma, fyllti borðið í
stássstofunni kökum og þar var
uppdekkað fínasta postulíni.
Guðmundur var vinur vina
sinna. Sem dæmi um það get ég
ekki stillt mig um að geta þess,
þegar dóttir hans kom með böggul
að gjöf á tannlækningastofu mína
fyrir 2 árum, þegar Guðmundi
hefur fundist undirritaður streit-
ast um of. Gjöfin var bókin Hjart-
að og gæsla þess, „með kveðju,
your old friend" Guðm. Hraundal,
en einmitt hjartasjúkdómur varð
Guðmundi að aldurtila.
Um leið og ég kveð mikilsvirtan
vin vil ég votta eftirlifandi að-
standendum dýpstu samúð mína.
Tómas Á. Einarsson
Þeir hafa verið bjartir og kyrrir
septemberdagarnir. Einn þessara
fögru daga dó Guðmundur
Hraundal, sem við fylgjum hinzta
spölinn í dag.
Starfsferill Guðmundar var orð-
inn langur og gifturíkur. Hann var
einn af frumherjunum. Var kenn-
ari við tannlæknadeild Háskólans
allt frá stofnun hennar til dánar-
dægurs. Á þessum fyrstu árum
deildarinnar hvíldi öll klínisk og
teknísk kennsla á herðum þriggja
fræðara, þeirra Jóns Sigtryggs-
sonar, Jóhanns Finnssonar og
Guðmundar Hraundal. Nú þætti
þetta þunnskipað kennaralið við
tannlæknaskóla, en þar fór ein-
valalið og það gerði gæfumuninn.
Guðmundur nam tannsmíðar á
unglingsárum og eftir stúdents-
próf fór hann vestur um haf og
lauk þar framhaldsnámi. Var
hann okkar fyrsti tannlæknir.
Tannlæknadeildinni var mikill
fengur að því að ráða Guðmund til
starfa. Á síðari árum kenndi hann
nær einvörðungu formfræði, bæði
bóklega og verklega, en sú öndveg-
isgrein höfðaði sterkt til lista-
mannslundar Guðmundar.
Samskipti Guðmundar við nem-
endur voru um margt frjálslegri
en þá tíðkaðist í æðri skólum, ekki
ólík og í nútíma skólahaldi. Nem-
endur báru til hans hlýhug og
virtu fyrir hæfni hans og dreng-
lyndi. Með Guðmundi og mörgum
okkar nemenda tókst vinátta sem
hélst æ síðan og margt ævintýrið
og skólagrínið er tengt minning-
unni um þennan ljúfa mann.
Guðmundur Hraundal var mað-
ur fríður sýnum. Lund hans var
viðkvæm. Hann var ljóðelskur og
sönglagasmiður. Góður hlustandi
og íhugull, hafði næmt skopskyn,
var formfastur og skemmtilega
sérvitur. Guðmundur Hraundal
var vel kvæntur. Kona hans, Ingi-
björg Skaftadóttir, var stoð hans
og stytta og einstök húsmóðir.
Marga góða stund höfum við átt á
heimili þeirra hjóna og Helgu
dóttur þeirra sem var augasteinn
föður síns. Og margur baunadisk-
urinn og bringukollurinn hvarf
þar ofan í soltinn stúdentsmaga.
Og tíðum var skeggrætt í Drápu-
hlíð 30 um lífsins gátur og orgelið
festulega troðið þegar lögin hans
Guðmundar voru kirjuð.
Nú er kvaddur gamall lærifaðir
samkennari og vinur. Við kona
mín vottum Ingibjörgu og Helgu
og fjölskyldu þeirra dýpstu samúð
okkar.
Þorgrímur Jónsson
Fædd 23. febrúar 1965
Dáin 21. september 1982
Kveðja frá vinkonum
I dag kveðjum við elskulega
vinkonu okkar, Sædísi, sem lést af
völdum meiðsla er hún hlaut í
bílslysi.
Það er erfitt að sætta sig við að
svo ung, kát og glaðleg stúlka full
af lífsorku skuli svo skyndilega
verið tekin burt af sjónarsviðinu.
Við kynntumst Sædísi fyrir
nokkrum árum á bæ einum í
Rangárvallasýslu þar sem hún
kom til að gæta barna yfir sumar-
tímann. Það var sama hvað bját-
aði á, alltaf var hún með bros á
vör. Hvar sem hún kom var sem
allt fylltist ljóma, Sædís var ætíð
sem skært ljós í stórum vinahópi.
Það að yfirstíga þessa sorg
verður erfitt og viljum við votta
foreldrum, systkinum og öðrum
vandamönnum og vinum hennar,
okkar dýpstu samúð og biðjum
góðan Guð að styrkja þau í hinni
miklu sorg sinni.
Fanney Björk og Inga Valgerður
„llví íolnar jurtin fríii
og fellir hlóm svo skjótt?
Hví sveipar barnió blíóa
svo brátt hin dimma nótt?
Hví veróur von og yndi
svo varpaó nióur' í grör?
Hví berst svo burt í skyndi
hin besta lífsins gjöf?
Já, sefist sorg og tregi,
þér saknendur vió gröf,
því týnd er yóur eigi
hin yndislega gjöf:
llún hvarf frá synd og heimi
til himins — fagnió þvi, —
svo hana (>uó þar geymi
og gefi fegri’ á ný.“
(B.H. frá Laufási)
Þegar síminn hringdi að morgni
21. sept. og mér sagt að elskuleg
vinkona mín Sædis hafi látist af
völdum meiðsla sinna eftir um-
ferðarslys, var mér óskiljanlegt
hvernig hægt er að taka héðan svo
unga og lífsglaða stúlku í blóma
lífsins, en vegir Guðs eru órann-
sakanlegir og trúi ég því að hún
hafi verið kölluð til æðri starfa.
Margar eru minningarnar sem
koma upp í huga mér við svo
skyndilegt fráfall góðrar vinkonu,
og munu þær geymdar í mínu
hjarta sem dýrmætur sjóður. Lífið
virtist leikur einn hjá henni því
ekki vantaði góða skapið og smit-
aði það svo sannarlega út frá sér.
Hún var dugleg og ósérhlífin og
hefur það ekki verið nein tilviljun
að hún valdi þjónsstarfið, en hún
lærði til þjóns á Hótel Sögu. Til að
vera góður þjónn þarf að vera
kurteis en það var einmitt oft tal-
að um það á mínu heimili, hve hún
var kurteis og með fallega fram-
komu, aldrei gleymdi hún að
heilsa, kveðja eða þakka fyrir sig
og eru það eflaust áhrif frá henn-
ar yndislega heimili en þangað var
ávallt gott að koma. Þegar nú er
komið að kveðjustund vil ég þakka
fyrir þau ár sem ég fékk að eiga
með henni. Missirinn er mikill og
söknuðurinn sár. Vil ég biðja Guð
að blessa foreldra hennar, systkini
og aðra ástvini og styrkja þá í
þeirra miklu sorg. Guð blessi mína
vinkonu og láti sitt eilífa ljós lýsa
henni.
Hvíli hún í friði.
Ingunn
SVAR
MITT
eftir Billy Graham
Sorpritin
Ég er í hópi foreldra, sem hafa miklar áhyggjur af því flóði
klámrita, sem beint er til unglinga. Einn morguninn lyfti ég
koddanum í rúmi drengsins mins, hann er 16 ára gamall. Þar
var bók með myndum af afbrigðilegum kynmökum. IVfér féll
allur ketill í eld. Samt halda sumir því fram, að klámið sé
alvcg meinlaust.
Hver er yðar skoðun?
Ég ræði oft við unglinga. Þeir hafa sumir sagt
mér, að þeir hafi orðið fyrir svo mikilli ertingu af
klúrum bókum, að þeir fóru á fætur um miðjar næt-
ur til að leita uppi fólk til kynmaka. Kínverjar segja,
að mynd hafi jafnmikil áhrif og þúsund orð. Ég tel,
að myndir, teikningar og rit, sem eru gerð til þess að
örva kynhvöt ungs fólks, séu syndsamleg og leiði yfir
menn dóm Guðs. Guð veit, að æskumenn búa yfir
hvötum, sem þeir geta ráðið við sjálfir, ef teiknarar
og skriffinnar, sem sækjast ekki eftir öðru en að
græða, eru ekki að æsa þessar hvatir.
Maður nokkur skrifaði nýlega í dagblað: „Hvar eru
læknisfræðilegar sannanir fyrir því, að lýsingar á
kynmökum veki óheilbrigða girnd? Hví skyldi fólk á
öllum aldri ekki fá að skoða og lesa klám?“
Ég spyr: Hvers vegna ætti það að gera það? Það
ríkir kynæði á meðal okkar. Þess vegna er verið að
reyna að eyðileggja hinar gömlu siðgæðisreglur.
Menn vilja „nýtt siðgæði" og leyfi til kynmaka eftir
óskum hvers og eins. Ef ekki er stungið við fótum,
sundrar þetta hjónabandinu og fjölskyldunni — og
það táknar endalok siðmenningarinnar.
COMBhCAMP
Haustverðið komið
kr. 27.000.-
Haustsending af Combi Camp er nú komin á ein-
staklega hagstæöu veröi. Hreint ótrúlegt. Takmarkaö
magn til afgreiðslu strax.
Benco
Bolholti 4 sími 91-21945 — 91-84077.
SKÓLARNIR
BYRJA...
AF ÞVÍ TILEFNI BJÓÐUM VID
SVEFNBEKK Á
KR 1.985
SKRIFBORÐ Á
KR 1.526