Morgunblaðið - 02.06.1983, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 2. JÚNÍ 1983
41
fólk í
fréttum
+ Christina Onassis hneykslaAi landa sína heldur bet-
ur nú fyrir skemmstu þegar í Ijós kom, að hún gat ekki
talað móðurmálið, grísku, svo skammlaust væri.
Christina er raunar alin upp í Englandi og hefur
gengið í enska skóla og talar þess vegna grískuna
þannig að eitt rekur sig á annars horn. Hún forðast það
líka eins og heitan eldinn að koma fram opinberlega og
halda ræður. Að þessu sinni komst hún þó ekki hjá því
þar sem það féll í hennar hlut að úthluta þeim þremenn-
ingunum Andrzej Wajda, Sadruddin Aga Khan og
Duncan-Sandys lávarði úr sjóði, sem stofnaður var til
minningar um bróður hennar, Alexander.
+ Elton John er maður mjög fingrafimur og hér er það
hún Alana Stewart, sem fær að finna fyrir þvl. Hún
virðist þó hafa gaman af og líka Liza Minelli, sem
brosir sínu breiðasta. Rod Stewart, eiginmaður Alönu,
er hins vegar eiaa ot á háðnm áttnm.
+ Þessar álitlegu stúlkur leika allar I nýjustu Bond-
myndinni, „Octopussy", og var myndin tekin á strönd-
inni í Cannes í Frakklandi þegar kvikmyndahátíðin stóð
þar sem hæst. Lengst til vinstri er Tina Robinson, þá
Caroline Seaward, svo Janine Andrews og loks Mary
Stavin, en hún var í eina tíð kjörin Ungfrú Alheimur.
COSPER
— Lárus kemur rétt strax, herra forstjóri. Hann er
bara að hita fyrir mig diskana.
Kópavogi.
Sími 46244.
Höfum opnað glæsilegan
skemmtistað í Kópavogi.
Gott diskótek undir stjórn Ás-
geirs R. Bragasonar, sem hefur
m.a. allt það nýjasta og besta í
nýbylgjutónlist, og að sjálf-
sögðu gleymum við ekki öllu
hinu.
Hljómsveitir verða á staðnum í
sumar og sjá um lifandi tónlist.
í kvöld koma fram
Frakkar
ásamt Þorsteini
Magnússyni.
Miðaverð 100 kr.
Aldurstakmark 18ára.
SPUNNIÐ UM STALÍN
eftir MATTHÍAS JOHANNESSEN
trúr og tryggur. Stalín lokar augum. Voroshíloff hvíslar:
Tilkynning læknanna í dag lofaði ekki góðu. Ég hef alltaf
sagt, að það er ekkert að marka lækna, segir Krúsjeff í
hálfum hljóðum. Þeir vilja bara hafa vaðið fyrir neðan
sig, bætir Búlganin við. Hann nær sér, segir Krúsjeff. En
Bería segir hryssingslega: Skýrslur læknanna Ijúga ekki.
Þá lítur Malenkov á Bería, kinkar kolli til samþykkis og
segir: Nei, þær Ijúga ekki.
Kaganovich gengur inn, þögull. Svetlana er í fylgd
með honum. Ég tók hana með, segir hann. Þeir hinir
kinka kolli. Hún gengur að dánarbeði föður síns. Hún
upplifir dauðastríð hans með allt öðrum hætti en aðrir.
Hún gerir sér ekki fullkomna grein fyrir atburðarásinni.
Treystir þeim ekki öllum. Hefur erft andúðina á Bería frá
móður sinni. Það veit hann. Henni finnst dauðastríðið
hræðilegt. Faðir hennar er að kafna. Hryllingur eins og í
sögu eftir Poe. Stalín lyftir allt í einu vinstri hendi, eins
og hann sé að kalla yfir^au bölvun, finnst henni. óskilj-
anleg og ógnþrungin handahreyfing. En svo verður andlit-
ið „fagurt, rólegt og óbifanlegt". Farið út með Svetlönu,
segir Bería. Hinir eru þögulir og grafkyrrir.
Lúkowsky segir: Hann er sofnaður aftur. Púlsinn er
afar veikur.
Læknarnir ganga út, niðurlútir. Svetlana fer með þeim.
En hún ætlar að koma aftur. Vera viðstödd, þegar faðir
hennar skilur við.
Er hann búinn að missa meðvitundina aftur? spyr
Bería. Nei, segir Krúsjeff. Hann sagði hann væri sofnað-
ur. Bería nýr saman lófunum: Sofnaður! Það er kominn
tími til, að hann sofni. Ha? hváir Krúsjeff undrandi. Tími
til? segir Voroshíloff. Félagi Bería á við, að honum sé
hollt að sofa, segir Malenkov. Ég á ekki við annað en það,
sem ég sagði, segir Bería hranalega. En heimskir menn
skilja aldrei, hvað þeim er fyrir beztu. Fyrir beztu? spyr
Krúsjeff. En Voroshíloff segir: Þetta lamb þarna á veggn-
um minnir mig á Kamenev. Malenkov segir undrandi:
Ha, Kamenev? Fremur sýndist mér hann í ætt við úlfinn
en lambið, segir Bería. Það hélt maður, bætir Krúsjeff
við. Annað kom í Ijós, var mér sagt, segir Voroshíloff.
Hann var enginn úlfur, heldur lamb undir úlfsfeldi. Stal-
ín hélt hann væri úlfur í sauðagæru. Og lambið var leitt
til slátrunar, segir Bería glaðhlakkalega. Kamenev var
óraunsær skýjaglópur. Skrifaði 1919, bætir Voroshíloff
við fullur vandlætingar, að Evrópa yrði öll kommúnistísk
árið eftir!
Þeir flissa. En þá hreyfir Stalín sig. Þeir hrökkva
undan. Hann hreyfir sig, segir Kaganovich glaður. Ráðs-
konan kemur inn. Þá segir Bería höstugur: Vorum við
ekki búnir að segja, að við vildum ekki að neinn kæmi
hingað inn nema nánustu samstarfsmenn? Er ég ekki einn
af þeim, félagi? spyr ráðskonan. Það koma vöflur á þá. En
hún bætir við: Sefur hann, blessaður? Krúsjeff svarar:
Hann mókir. Hún horfir á Stalín, hrygg. Hún horfir lengi
og hún hugsar með sjálfri sér: Það er víst bezt að draga
sig í hlé. Nú fara þeir að spyrja mann spjörunum úr og
snegla uppi allt, sem maður hefur einhvern tíma heyrt
eða sagt um ævina.
Hún hristir höfuðið, sorgmædd. Svo gengur hún út og
þeir hinir á eftir henni. Bería strunsar út: Bílinn minn,
skipar hann frekjulega. Hann á erindi í Moskvu. En ætlar
að koma aftur. Til að stjórna þessu dauðastríði — eins og
öðru. Hafa auga með félögunum. Ekki sízt Krúsjeff. Þeir
eiga eftir að umgangast hvor annan, eins og segir í upp-
hafi þessarar frásagnar. Með gagnkvæmri tortryggni.
45
fvan grimmi,
rotnun,
dauði.
Söngur gjallarhornanna.
(Kornið og sigðin, Vll-kafli.l
FRAMHALD