Morgunblaðið - 03.08.1983, Blaðsíða 22

Morgunblaðið - 03.08.1983, Blaðsíða 22
22 MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 3. ÁGÚST 1983 MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 3. ÁGÚST 1983. 27 Útgefandi Framkvæmdastjóri Ritstjórar Fulltrúar ritstjóra Fréttastjórar Auglýsingastjóri hf. Árvakur, Reykjavík. Haraldur Sveinsson. Matthías Johannessen, Styrmir Gunnarsson. Þorbjörn Guðmundsson, Björn Jóhannsson. Freysteinn Jóhannsson, Magnús Finnsson, Sigtryggur Sigtryggsson. Baldvin Jónsson. Ritstjórn og skrifstofur: Aöalstræti 6, sími 10100. Auglýsingar: Aö- alstræti 6, sími 22480. Afgreiösla: Skeifunni 19, sími 83033. Áskrift- argjald 230 kr. á mánuöi innanlands. í lausasölu 18 kr. eintakiö. Gjaldeyrisfrelsi Með bráðabirgðalögum síðastliðinn föstudag af- nam Albert Guðmundsson, fjármálaráðherra, 10% ferðamannaskatt á gjaldeyri. Sama dag skýrði Matthías Á. Mathiesen, viðskiptaráðherra, frá því að hann hefði skipað nefnd til að endurskoða lög og reglur um skipan gjaldeyris- og viðskiptamála. Eiga störf hinnar nýju nefndar að bein- ast að því að draga úr við- skiptahömlum og rýmka regl- ur um gjaldeyrismeðferð svo að veita megi betri og hag- kvæmari þjónustu, eins og það er orðað í tilkynningu við- skiptaráðherra. Ástæða er til að fagna þess- um embættisverkum ráðherr- anna. Með þeim eru stigin skref í rétta átt. Bráðabirgða- lög fjármálaráðherra höfðu það strax í för með sér að ranglátur skattur sem stuðlaði að ójöfnuði og spillingu hvarf úr sögunni. Á það var bent að Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn hefði horn í síðu þessa skatts. Auðvitað eigum við að virða þær skuldbindingar sem við öxlum í alþjóðlegu samstarfi, en ekki síst á fjármála- og viðskiptasviðinu eru margar gloppur í slíku samst írfi eins og dæmin sanna. Tvöf ilt gengi íslensku krónunnar undir vinstri stjórn var þolað af Al- þjóðagjaldeyrissjóðnum en það braut í bága við réttlæt- iskennd þeirra sem láta ekki stjórnast af forsjárhyggju vinstrimennskunnar, þar sem hagur ríkishítarinnar hefur forgang en borgurunum er skipað á óæðri bekk. Forsjárhyggjan hefur ráðið ferðinni í gjaldeyrismálum. Eins og margoft hefur verið rifjað upp steig viðreisnar- stjórnin ekki frjálsræðisskref- ið til fulls fyrir rúmum tutt- ugu árum þegar verslunin var gefin frjáls, gjaldeyrishömlur voru áfram við lýði. Smátt og smátt hafa þær verið rýmkað- ar sérstaklega að því er al- menning varðar. Enginn vafi er á því að gjaldeyrisfrelsi og niðurskurð- ur á viðskiptahömlum bæti hag landsmanna með hag- kvæmari viðskiptum og stuðli að nýrri tekjuöflun fyrir þjóð- arbúið. Aðgerðir í þessa átt eru forsenda fyrir því að ís- lenskir athafnamenn geti sýnt hvað í þeim býr á erlendum vettvangi. Það þarf að veita fyrirtækjunum gjaldeyris- frelsi. Jafnframt hlýtur að koma til álita, hvort heimila eigi erlendum bankastofnun- um að opna skrifstofur eða útibú hér á landi. Besta afleiðing gjaldeyris- frelsis yrði að tækifærunum til að búa til fölsk og innistæðuiaus verðmæti fækk- aði. Það eru ekki síst þessi tækifæri sem leitt hafa til óðaverðbólgunnar hér á landi, en sú óvættur hefur verið hættulegust fyrir efnahag manna og stjórnarfarið í land- inu í rúman áratug. Hækkanir opinberrar þjónustu Sú holskefla opinberra hækkana sem skall á varn- arlausri pyngju launþega nú um mánaðamótin átti upphaf sitt í vandræðum stjórnar Gunnars Thoroddsen. Þótt stjórnmálamenn setjist niður og ákveði að rífast um það til eilífðarnóns hverjum hitt eða þetta sé að kenna, geta þeir ekki litið fram hjá þeirri stað- reynd að kostnaður við rekstur fyrirtækja hvort heldur þau lúta opinberri forsjá eða eru í einkaeign lækkar ekki við það eitt að þeir neiti fyrirtækjun- um um að taka hæfilegt gjald fyrir þjónustu sína. „Við erum að fást hér við þrotabúsmál- in,“ sagði Sverrir Hermanns- son, iðnaðarráðherra, þegar hann skýrði nauðsyn hækkan- anna. Ráðherrar eru á takast á við verðbólguvandann frá öfugum enda þegar þeir sitja langtím- um saman og velta vöngum yf- ir því hvort þessi hækkunin eða hin eigi að ná fram að ganga. Verðlagseftirlitið á ís- landi hefur reynst gagnslaust í baráttunni við verðbólguna. Finnist mönnum opinber þjón- ustugjöld of há þarf að minnka stofn- og rekstrar- kostnað en ekki vera með mis- heppnað gjaldskrárkrukk. Að- för verðlagsstofnunar að strætisvögnum Reykjavíkur á fyrri hluta þessa árs bitnar harðast á þeim sem fargjöldin greiða. Einmitt með þá reynslu í huga kemur á óvart að ríkisstjórnin telur það enn skynsamlegt að mynda nýja flóðbylgju opinberra hækkana með því að setja stíflu sem á að bresta 1. febrúar 1984. Kjalarskokkið: Mikil vellíðan að sigrast á erfiðleikunum — segja hlauparar „Það verdur hvorki reykt né drukkiö á Kili þessa dagana, meðan aörir landsmenn eru önnum kafnir við aö skemmta sér þjálfum viö lík- ama og anda með því að hlaupa þvert yfir landið. Þetta er reyndar skemmtiferð enda verða konur og börn meö í ferðinni. Það er illmögu- legt að fara kvenmannslaus í svona ferð, við verðum að fá eitthvað að borða og ýmsa aðra aðhlynningu," sögðu þeir Leiknir Jónsson og Jó- hann Hreiðar Jóhannsson, tveir Kjalarskokkaranna, í samtali við Morgunblaðiö áður en þeir lögðu upp um verslunarmannahelgina. Þeir sögðu ennfremur að það heföi verið tilviljun, að þessi helgi varð fyrir valinu. Tíminn hefði mið- ast við það, að allir gætu fengið frí og svo hefði vcrið nú. Ekki hefði heldur verið hægt að fara fyrr vegna ófærðar á Kili, en heppilegra hefði verið að hlaupa þegar umferðin væri minni. Þeir sögðu hlaupin hafa byrj- að 1973 og síðan þá heföu vega- lengdirnar vaxið og fjölgað í hópn- um. Hefðu þeir haft þann sið að hlaupa um nágrenni Reykjavíkur á sunnudögum og væri eins og lands- lagiö hefði tekið miklum stakka- skiptum eftir því, sem þeir kynntust því betur. Sögðust þeir hafa mikla skemmt- un af þessum hlaupum og því fylgdi mikil vellíðan að sigrast á erfiðleik- unum. Þeir, sem hlaupa yfir Kjöl, eru Sigurjón Andrésson, Gunnar Krist- jánsson, Stefán Friðgeirsson, Leikn- ir Jónsson, Jóhann Hreiðar Jó- hannsson, Árni Kristjánsson og Guðmundur Gíslason. Hér fer á eftir frásögn hlaupar- anna af fyrstu dögum ferðarinnar: 30. júlí Safnast var saman í Heiðargerði og ætlunin var að leggja af stað kl. 10 að morgni. Á síðustu stundu berst ný þátttökutilkynning frá Guðmundi Gíslasyni bankamanni og fyrrum sundkappa. Fór svo, að ákveðið var að taka hana til greina og bíða eftir kappanum og föruneyti hans. Fararstjórar biðu, sex bílar af ýmsum gerðum og gæðum, allir drekkhlaðnir og signir að aftan. Klukkan 11 voru menn og farar- skjótar loks reiðubúnir og bílalestin með 18 manns seig af stað frá Nesi við Ártúnsbrekkuna. Viðleguút- búnaður og fæði til tíu daga þyngdi bilana og dró úr hraðanum. Veðrið var ekki sérlega vinsamlegt, alskýj- að, suðvestan gola og skúrir. Ekið var sem leið lá gegnum Hveragerði, Selfoss og Stokkseyri að vegarspotta, sem lá niður að sjó stutt frá bænum Vestur-Loftseyjum í Gaulverjabæjarhreppi. Þar stað- næmdust bílarnir og hlaupararnir klæddust búningum sínum, öllum rækilega merktum HENSON sport- fatnaði. Hlaupararnir voru myndað- ir í bak og fyrir, en skokkuðu síðan Hlaupararnir í startholunum. kveðja konur og börn. Síðan var hlaupið út á þjóðveginn upp Gaul- verjabæinn. Hraðanum var stillt í hóf til að kraftarnir entust örugg- lega. Umferð á þessum vegum var nánast engin þó að verslunarmanna- helgin væri byrjuð. Utan vega gat að líta kýr og hesta á beit. Kýrnar horfðu stórum augum eftir vegarslóða niður sandinn og al- veg niður í fjöru. Þar var notað síð- asta tækifæri til að létta á sér áður en hlaupið hófst. Klukkan 13.07 dró framkvæmdastjóri leiðangursins upp þokulúður frá Ellingsen og blés til brottfarar. Kjalarskokkið 1983 var hafið. Fyrstu 900 metrarnir upp sandinn voru þungir, en létt var yfir hópnum og gamanyrðin flugu á milli. Regndropar féllu á ber lærin en efri hlutanum var vel skýlt með regn- stakk frá HENSON. Þar sem vegar- spottinn lá að þjóðveginum hafði verið reist hlið með borða áletruðum KJALARSKOKK 1983. Þar var aftur staðnæmst nokkur andartök til að á þessa furðulegu menn, berlæraða, merkta Morgunblaðinu og auk þess með appelsínugul endurskinsmerki vafin um búk eða útlimi. Kúnum var veifað, en þær störðu áfram í for- undran og heilsuðu ekki. Hestarnir reistu sig, sperrtu eyr- un og störðu. Margir brugðu á leik og fóru á harðastökki undan hlaup- urunum. Eftir um það bil 8 km var komið að bílalestinni en þar biðu góðar konur og börn með drykki handa hlaupurunum. Svali og Tropi- cana-eplasafi runnu Ijúflega niður og aftur var staðnæmst eftir 16 km frá upphafi og sopinn þeginn. Leiðin lá upp á Suðurlandsveginn og með- fram honum til vesturs að veginum upp Skeiðin. Rigningin var hætt og síðasti spölurinn var hlaupinn í glampandi sól og hita. Umferð á Suðurlandsvegi var nú orðin veruleg og ekki minni undrunarsvipur á bíl- fólkinu en kúm og hestum áður. Ein- hver hafði á orði, að beini kaflinn meðfram Suðurlandsveginum væri langur, en þeim mun meiri var ánægjan þegar stoppað var á gatna- mótunum við Skeiðaveginn. 26 km að baki! Stundarkorn fór í að svala þorsta og seðja hungur hlauparanna, en síð- an var brunað á bílunum í sundlaug- ina í Brautarholti til að þvo salt- storkna líkama og lina strengda vöðva. Þaðan var svo haldið til gist- ingar í lýðháskólanum í Skálholti. Hópurinn fékk þar eina kennslu- stofu saman til að breiða úr svefn- pokunum sínum. Um kvöldið var haldin grillveisla og tóku ferðalangarnir rösklega til matar síns og létu ekki dynjandi regnskúr spilla ánægjunni. Seinna um kvöldið lægði vindinn og Bisk- upstungurnar skörtuðu sínu feg- ursta. Á kvöldvöku var lesið úr íslenskri fyndni og fleira sér til gamans gert. 31. júlí Flestir sváfu vært um nóttina, en kl. 8 næsta morgun vakti armbands- úr Guðmundar Gíslasonar liðið og morgunverkin hófust. Hlaupararnir fóru strax að fá sér vökva og nær- ingu fyrir næsta áfanga og konur og börn létu ekki sitt eftir liggja. Sumir höfðu ekki mikla matarlyst, en það var hins vegar með ólíkindum, hvað aðrir gátu innbyrt fyrir hlaupið. Um kl. 10 var lagt af stað í tveimur bíl- um, sem Elín kona Jóhanns og Sig- rún kona Árna óku. Það var ekki laust við að kvíða gætti hjá hlaupur- unum, því að áfangi dagsins var 29 km í norðanstrekkingi, þannig að hlaupa varð næstum beint upp í vindinn og mest á beinum og heldur tilbreytingarlausum vegum. Umferð var nú mun meiri en á veginum dag- inn áður. Sumir ökumanna virtust ekki hafa jafnað sig fyllilega eftir gleðskap næturinnar, en margir brostu við hlaupurunum, veifuðu þeim eð þeyttu bílflauturnar þeim til hvatningar. Það kulaði á ber lærin og sumir fóru í síðu buxurnar. Kon- urnar með bílana og svaladrykkina reyndust frelsandi englar eins og daginn áður. Þegar brekkan neðan við brúna á Iðu var að baki var hópurinn orðinn býsna þögull og lokka varð þreytta vöðvana til hlýðni síðasta spölinn að Skálholti. Leiðin lá í gegnum byggð- arkjarnann í Laugarási og upp brekkuna að hliðinu á Skálholti. Þar í brekkunni tóku Leiknir, Árni og Stefán forystuna og skeiðuðu á und- an eins og hlaupið væri rétt að hefj- ast. Löglegur tími var tekinn á armbandsúr Jóhanns, 2 klst. og 35 mínútur þegar áfangi dagsins, 29 km, var að baki. Hlaupararnir réðust strax að mat- arbirgðunum, en síðan var haldið í sundlaugina í Brautarholti og vel heit laugin hvíldi þreytta vöðva. Tvær eiginkvennanna hlýddu á með- an á glæsilega sembalhljómleika i Skálholtskirkju, en eftir miðdegis- blundinn var snætt í matsal lýð- háskólans. Hópurinn hafði beðið um fiskmáltíð, en það kom öðrum mat- argestum án efa svolítið undarlega fyrir sjónir að fá „bara“ fisk á sunnudegi verslunarmannahelgar- innar. Máltíðin var ekki af verra taginu og enn sem fyrr var hraust- lega tekið til matarins. Að loknum kvöldverði var boðið til messu í Skálholtskirkju, en leiðang- ursmenn þágu ekki boðið og hlust- uðu þess í stað á Jóhann Heiðar lesa tvo fyrstu kafla framhaldssögu ferð- arinnar, „Lísu í Undralandi". Staðfesting fékkst á því símleiðis, að á daginn væri opin sundlaug að Geysi í Haukadal og ákveðið var að hafa áfanga næsta dags þangað. Börnin voru svæfð og fullorðna fólkið rabbaði saman í vistlegri og vel heitri setustofu skólans. 1. ágúst Armbandsúr Guðmundar vakti menn að venju kl. 08. Jóhann spratt fram úr og setti prímusana í gang. Aðrir fylgdu fordæmi hans, en var- lega var þó farið af stað. Morgun- verkin gengu vel og enn sem fyrr furðaði suma á því hve mikið hlaup- ararnir gátu innbyrt af fæðu fyrir áreynslu dagsins. Veðrið var hagstætt, glampandi sól, hæg norðvestan gola og léttskýj- að með einstaka vindsorfnum skýj- um. Stundvíslega kl. 10 var blásið í þokulúðurinn í hliði Skálholts og hópurinn rann af stað. f þetta sinn var fremur lítið um glens og gaman- yrði. Menn voru einir með hugsunum sínum og hafa vafalaust farið með þögla bæn um að vöðvarnir mót- mæltu ekki þennan spöl. Farið var sem leið lá upp Bisk- upstungurnar. Vegurinn lá um hóla og hæðir og leiðin þótti mun skemmtilegri en daginn áður. Dýr- legt útsýni var til allra átta. Hekla gnæfði við himin í austri og til norð- urs sáust Jarlhettur og Langjökull. í sólinni hitnaði mönnum fljótt og klæðum var fækkað. Til beggja handa voru bændur og búalið við heyvinnu í brakandi þurrki. Ákveðið hafði verið að láta 2 bíla fylgja og gefa hlaupurunum vökva á 5 km fresti. Það veitti greinilega ekki af þessu í sumarhitanum, enda hafði margur svitadropinn blandast vegrykinu. Bílaumferð var ekki truflandi, en þó hurfu hlaupararnir stundum í rykmekki undan rútum og mjólkurbílum. Síðasta spölinn að Geysi voru hlaupararnir mjög hress- ir og ákveðið var að halda svolítið lengra til að „nota veðrið". Miskunn- arverk hafði verið unnið á leiðinni, þar sem kind, sem föst var í hlið- grind, var gefið frelsið á ný. Áfangi dagsins reyndist 33 km og var lokið á 2 klst. og 55 mínútum. Þá var brunað til baka I Skálholt og farið í heita sturtu, sem ekki var vanþörf á. Glens og gaman var í bað- inu, þó að enginn tæki lagið. Allir hressir, en margir vöðvar létu af sér vita og blöðrur á tám. Bernharður Guðmundsson skrifar frá heimsþingi alkirkjuráðsins í Vancouver, Kanada Kókoshnetur gegn kjarnorkuvopnum Glaðir litir og Ijúfir tónar frá Kyrrahafseyjum mættu þingfull- trúum, er fundir hófust í dag, en það sýndi sig að draumaveröld þess heimshluta er að breytast í mar- tröð. — Á Bikini og Evetak-eyjunni í Marshall-eyjaklasanum hafa verið sprengdar 66 kjarnorkusprengjur, sagði Darlene Keju, ung stúlka frá Evetak. Þessar sprengingar hafa haft djúpstæð áhrif á líf íbúanna. Fjöldi kvenna hefur fætt stórlega vansköpuð börn, með horn á höfði, útlimalaus og jafnvel ekki í mannsmynd. — Við horfum til framtíðarinnar með örvæntingu, sjálf þori ég ekki að eignast börn, — sagði Darlene, sem er fórnarlamb geislavirkninn- ar. Hún gengur með þrjú æxli og það fjórða hefur nýlega verið fjar- l*gt. Síðustu 29 árin hafa 11 eyjar ver- ið teknar af heimamönnum með valdi og íbúarnir fluttir á aðrar eyj- ar. Um 8000 manns búa t.d. á smá- eyju, sem er um 70 hektarar að stærð. — Okkur er sagt að þessar kjarn- orkutilraunir séu til þess að vernda okkur. Frá hverju? Við eyjafólkið erum friðsöm og eigum enga óvini. Orðið óvinur er jafnvel ekki til í sumum tungumálum okkar. Yfir 300 tungumál, geysilegar fjarlægðir milli eyjanna og fámenni þjóðanna þar hefur valdið því, að illa hefur gengið að skipuleggja mótmæli heimamanna, enda hafa kjarnorkuveldin neytt margvíslegra ráða tii þess að þagga þau niður — en nú er tíminn kominn, sagði Sim- one Havea, öldungur frá Tonga og hann tók með sér kókoshnetur í ræðustólinn til þess að skýra mál sitt. — Hjá okkur sameinar kókos- hnetan gjafir guðs. í henni felst matur, drykkur, vinna, samfélag og kærleikur guðs. Hún markar líka tímaskyn okkar. Hún fellur til jarð- ar þegar hennar tími er kominn, það getur enginn flýtt því eða seink- að, að hún verði fullþroska. Nú er kókoshnetutími og allir kristnir menn verða að taka saman á þessu máli. Og Jesús er með okkur, hann er einn af okkur, áður var hann bláeygur og talaði ensku og frönsku, það var á nýlendutíma. Nú erum við sjálfstæðar kirkjur og Jesús er brúneygur og talar okkar mál. Hinn gráhærði öldungur frá Tonga, íklæddur síðu pilsi, kenndi þingfulltrúum lexíu, sem varla gleymist. Á borðum þeirra voru blómakransar, sem þeir höfðu sett um háls sér. Kransarnir eru tákn vináttu og friðar og eru gjafir frá íbúum Kyrrahafseyja. — Hjá okkur eru gjafir ekki til þess að halda þeim fyrir sig heldur til þess að deila þeim með öðrum, sagði Simone og bað fulltrúana að gefa blómakrans sinn einhverjum, Ungu fólki fjölgar í kirkjum austantjalds „Við afneitum marxisma af því að við erum kristið fólk, en við sættum okkur við hið fjárhagslega, félags- lega og pólitíska kerfi og leggjum því lið sem borgarar," sagði Vitaly Borovoi, einn af mörgum fulltrúum ortódoxu-kirkjunnar í Rússlandi hér á heimsþinginu. Hann sagði að afstaðan til kirkj- unnar væri mjög að breytast í Rússlandi. Verulegur hópur ungs fólks hefði látið skíra sig og gengið í kirkjuna. Þetta væri þeim mun at- hyglisverðara, þar sem þau væru börn guðleysingja og alin upp í guð- leysi í skólakerfinu. Sama kom fram hjá starfsmönnum alkirkjuráðsins, sem vinna að mannréttindamálum. í Austur-Evrópu hafa kirkjurnar sýnt ótrúlegan kjark í mótmælum sínum gegn mannréttindabrotum þar, enda hefur stór hópur ungs fólks tekið sér stöðu með kirkjunni, svo að stjórnvöldum þykir nóg um. Því nánar sem kirkjur heimsins fylgjast með málum í Austur- Evrópu, þeim mun styrkari verður staða kirkjunnar í baráttunni fyrir frumlægum mannréttingum. Þátttaka kirkjunnar í kommún- istaríkjunum í störfum alkirkju- ráðsins hefur á margan hátt gert meðferð mála erfiðari og viðkvæm- ari. Það er vitað, að harðorðar á- lyktanir alkirkjuráðsins, sem gagn- rýna framferli ríkisstjórna austan- tjaldslandanna, munu koma mjög hart niður á kirkjunum í þeim lönd- um og valda refsingum og fangels- un. Fulltrúar austantjaldsríkjanna hér hafa lagt á það mikla áherslu, að farið verði varlega í öllum slíkum ályktunum. sem ekki hafði fengið slíkan. Hann fór fram á það við kirkjur heimsins, að þær sendu læknishjálp og hjúkr- unarvörur til þeirra, sem eru fórn- ardýr kjarnorkutilraunanna og þakkaði alkirkjuráðinu að vekja máls á þessu mikla vandamáli. — Menning okkar er í mikilli hættu. Aðalatvinnuvegurinn er ferðamannaiðnaður, sem er rekinn af erlendum stórfyrirtækjum, sem gerir okkur háð erlendum þjóðum. Þess vegna dvínar stolt okkar og ör- væntingin eykst með hverju árinu, sagði hann. Að loknum framsöguerindum Kyrrahafsmanna sungu þeir söng með ljúfum tónum, en textinn var eitthvað á þessa leið: Ef sprengjutilraunirnar eru eins hættulausar og þeir segja, af hverju eru þær ekki framkvæmdar í heimalandinu? Prófið sprengjurnar í París, geymið þær í Washington, grafið úrganginn í Tókýó, en forðið eyjun- um okkar frá atómsprengjum. Frumbyggjar þeirra landa, sem aðrar þjóðir hafa tekið yfirráð yfir, eru oftlega kallaðir fjórði heimur- inn. Meðal þeirra teljast íbúar Kyrrahafseyjanna, frumbyggjar Ástralíu, eskimóar og indíánar. Hinir síðastnefndu eru um milljón talsins í Kanada og búa við bág kjör. Staðsetning heimsþingsins I Vancouver í Kanada við strönd Kyrrahafsins hefur vakið sérstaka athygli þingfulltrúa á vandamálum íbúa fjórða heimsins. Indíánar hafa fjölmennt hingað í hátíðarklæðum og reistu geysiháa súlu, sem mun verða flutt til höfuðstöðva alkirkju- ráðsins í Genf til að minna á bar- áttu þeirra fyrir fullum mannrétt- indum til þess að fá að njóta sín í því landi, sem forfeður þeirra hafa búið. Yfirleitt gott Mbl. haföi tal af Erni Sævari, veiöieftirlitsmanni í Húnavatnssýsl- um, í gær og fékk hjá honum heild- armynd af gangi laxveiöa á svæö- inu, en eftirlitssvæöi Sævars er býsna víðáttumikið. Þau tíöindi sem hér koma á eftir flutti Örn, en fram kemur, aö ef á heiidina er litiö, þá hafa veiöimenn ekki þurft að kvarta svo mjög. „Bloody hell!“ Fyrst skal Víðidalsár getið, en þar voru í lok helgarinnar komnir 454 laxar á land, sem er 40—50 löxum hærri tala en á sama tima í fyrra. Utlendingahópur sem var í viku aö veiðum fyrir stuttu veiddi 154 laxa. Stærsti laxinn til þessa var 19 pundari og tók hann Kröflu. Erlend veiðikona var aö veiöa í Kerjunum i Fitjá fyrir stuttu og beitti stórri fallegri rauöri flugu. Eitt sinn er flugan sveif yfir besta töku- staöinn, birtist stór lax úr djúpinu og var hann meö gapandi giniö. En i þann mund er fiskurinn var aö loka kjaftinum um fluguna, stakk kría sér úr háloftunum og náöi flug- unni. Flaug krían stuttan spotta og sleppti svo flugunni, enda gersam- lega óætur biti. Mátti þá heyra mælt með hressilegri raust: „bloody hell“ og fleiri gífuryrði. Haföi konan hvorki kríuna né lax- inn. Miöfjarðará slök A sunnudaginn voru 390 taxar komnir á land og haföi veiöin veriö dauf. Þetta er slök veiði á þessum sloöum og laxinn hefur auk þess verið fremur smár, meöalþunginn varla yfir 7 pundum. Örn sagöi mik- ið hafa veiöst af „kettlingum" í Miðfjaröará, 3 punda löxum og þar um bil. „Þeir eru fljótir að rífa meö- alviktina niöur þessir tittir," sagði Örn. Stærstu laxarnir 17—18 punda þungir. Vatnsdalsá meö góöan kipp Það voru komnir 350 laxar úr Vatnsdalsá á laugardaginn j síö- ustu viku og ef litiö er á hversu illa veiöin fór af staö á þessum slóðum í vor, veröur það aö teljast mjög góöur afli. Dagana 17,—29. júní veiddust aöeins 6 laxar og 2. júlí voru aðeins 18 laxar komnir á land. Meðalþunginn er sá besti í Húna- vatnssyslunum og líklega sá besti á landinu. Er hann um eöa yfir 10 pund og stærsti laxinn var 22 punda lax sem útlendingur nokkur veiddi á Hairy Mary flugu. Nokkrir 18—20 punda laxar hafa einnig veiöst. Þá hafa 18 laxar veiöst á sil- ungasvæðunum, en þar veiöast jafnan þó nokkrir laxar árlega. Sil- ungsveiðin hefur einnig veriö prýöi- leg og bleikja yfirleitt væn. Laxá pottþétt „Laxá á Ásum er auövitað alltaf sú besta í heimi og rúmlega þaö,“ sagði Örn er taliö barst að Laxá. Hann sagöi i gær 625 laxa komna á land og ána fulla af laxi. Meðal- þunginn er ekki mjög mikill og stærsti laxinn 18 pund, auk hans nokkrir 15—17 punda. Þaö fylla margir 20-laxa kvóta sinn og suma daga veiðast því 40 laxar, en veitt er aðeins á tvær stangir í Laxá. Sagöi Örn að Miöfjaröará þyrfti aö vera með rúma 3.000 laxa til aö standa jafnfætis Laxá í dag. Mjög gott vatn hefur veriö i Laxá í allt sumar og horfur eru á að engin breyting verði þar á. Þá hefur gengið vel í Fremri- Laxá, eða milli vatnanna. Þar höföu í gær veiðst 26 laxar á 2 stangir, en það er óvenjulega mikið svo snemma. Þar veiöist einnig mjög mikið af prýöilega stórum urriöa. Blanda og Svartá lélegar Blanda var i gær meö aðeins tæpa 300 laxa, sem er næstum helmingi minna en á sama tíma i fyrra. Besti tíminn er liöinn og horf- ur á aö veiöin verði miklu lélegri en í tyrra og þótti hún þó slök þá. Besti dagurinn kom fyrir stuttu og þá komu 34 laxar á land á stangirn- ar fjórar. Svartá hefur veriö afar léleg, en þó hefur veriö dálítiö líf í henni síö- ustu dagana. 23 voru komnir á land í gær, nær allir dregnir á þurrt neöst í ánni. I»ær lítt kunnari Laxá ytri, eöa Laxá í Refasveit eins og hún heitir einnig, hefur gef- ið um 30 laxa sem þykir slakt, en betur hefur gengiö i Hallá, þar sem 60 laxar voru komnir á land á tvær stangir um mánaöamótin, besti tíminn er eftir. Meðalþunginn var 6—7 pund og þeir stærstu 12—14 pund.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.