Morgunblaðið - 10.11.1983, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 10. NÓVEMBER 1983
Var ekki einhver sem sagði að
mjólkurbað væri svo hollt fyrir þá?
Með
morgunkaffinu
Ég er farin að draga í efa að þú
farir á veiðar, því aldrei kemurðu
með neitt heim.
HÖGNI HREKKVISI
,) HANN t>ORFTI AO FÁ ÖUL PA<kAI~OKIKl Til. AÞ
FÁ ÓKÉVPlS OtTFAStcÁU."
Grundarfjörður.
Að slökkva eld
á tunglinu
KLUKKAN IfK* J
rimmtudM urt frétunura MbL
IKU út um Rlugo á
„í„u og *t*áwi bonum wm mlkill
eMw væri
k.i auxUnvert tiö fjorðinn. di»
>Ai konu sina á vettvanf of þé««
5Æ— «“«*,£
níála. að eWur væri Uu* I hHH>«
eAa ö*ru byfféu bóli.
Hringdi nú frétUriUn þar
frammi I •vdUnm i»S»P“r?' í"1
eldsvoða fr.m fri t»r. Gr«m
arffóö húafreyja i aveitirmi kom
[ ^mann og bað fréttantara aö
bíöa á meðan hón gengi í kring
um bas ainn og g*tti betur a».
Kom hón I simann að vðrrno
aoori og kvaðst engan eld aja.
líbintist þá fráttaritan þess ið
hafa lesiö sogo af Bakkabrmðr .
om bar sem mánmn hafði
eitthvtó villt um fynr
taldi líklegt að svo væn einmg
þessu tilviki.
En eftir ðrfáar minótói.
tvær eða þrjár. heynr frátuinb
«ri aö brunalúður bmjanns
byrjar að gjalla og rétt í sömu
andrá hringir slminn <« er kon
an sem áöur um getur komm I
simann og tjáir frétuntara aö
dió íé.lU hafi ekki vmðum
missýningu hans aö r*öa, P
eldur sé laus á n»sU bjj P
sem búi sonur hennar «>g
tengdadóttur, en þau »<m
heima. Hrii bðndi henn.r
brugðið við ásamt manm á
næsu bæ til bjargar bæjarhUs
áður hrfi þem gert
brunaliöinu viövart.
0« slðkkviliðið brá hart við
„gv.rkomiðáfull.ferðfr.ml
™eit innan fárra augnablika.
Góðu heilli fyrir fannst enpnn
eldur. og hált bver tU sins
heima, en spurnuw dagam. er
bessi ViU menn þess d«im
ððrum sðknum, að .lökkv.l.fttO
h.fi verið kallaðUt ákyrriátu
haustkvðldi til þess að slokkva
eld á mánanumf Menn hafa nu
komist I heim.meubók af
minna tilefni. Fm,|
A þá verður ekki
logið — auðveldlega
Ég vil fá
Ninu Hagen
í Skonrokk
A.Sv.H. skrifar:
„Velvakandi.
Ég skrifa vegna þess að mig
langar til þess að það verði sýnt
eitthvað með Ninu Hagen í
Skonrokki. Var ekki einhvern
tíma verið að segja, að það ætti
að reyna að gera öllum til geðs?
Ég er viss um, að ég er ekki ein
um að vilja fá Ninu í Skonrokk.
Þar sem ég á heima eru margir
sem halda upp á hana og hún er
mitt uppáhald. Hvers vegna ekki
að sýna hana eins og einhverja
aðra?“
Nina Hagen
G. skrifar:
„Velvakandi.
Það kom þarna hjá ykk-
ur dálítið skemmtilegt
fréttabréf frá Grundar-
firði um daginn, þegar
þeir slökktu ljósið á tungl-
inu. Mig langar til að
senda fréttaritaranum og
slökkviliði Grundarfjarð-
ar smákveðju með eftir-
farandi þremur vísum
sem samdar voru af þessu
tilefni:
Frómur út að glugga gekk
að gá til veðurs.
Sýndist vera í austurátt
eldur laus í hverri gátt.
Langt í fjarska glitti í glæður,
glatt var í mánaranninum.
Skyldu ekki Bakkabræður
brosa að veslings manninum.
Á þá verður ekki logið
auðveldlega.
Kiga þeir skilið herlegt hrós.
þá himinsins slökkva furðuljós."
GÆTUM TUNGUNNAR
Sagt var: Fargjöld eru mismundandi dýr.
Rétt væri: Fargjöld eru mismunandi há.
Eda: Far er misjafnlega dýrt.
Islenska sjónvarpið engan
veginn líkt því sjónvarpi
sem fólk hefur áhuga á
Sjónvarpsnotandi skrifar:
„Það er full ástæða til að taka
undir með J.B., er skrifaði í Velvak-
anda hinn 28. okt. sl. og öðrum sem
hafa í lesendabréfum eða greinum
lýst óánægju sinni með samsetn-
ingu sjónvarpsdagskrárinnar.
Dagskráin er með eindæmum
óyndisleg. Hún er ekki við hæfi þess
meirihluta, sem greiðir fyrir afnot-
in af sjónvarpstækjunum með það
fyrir augum að geta haft af henni
nokkra ánægju og afþreyingu.
Látum nú vera að fræðsluþættir
um skorkvikindi séu sýndir í sjón-
varpinu, jafnvel einu sinni í viku, ef
það er kappsmál lista- og skemmti-
deildar að koma áhugaefni sínu svo
reglulega á skjáinn. Og látum það
einnig vera þótt sjónvarpinu hafi
ekkert farið fram, t.d. að því er
varðar alhliða uppsetningu á föstu
efni, svo sem fréttum og aug-
lýsingum.
í fréttum er oftar en ekki mest
um „dautt“ efni að ræða, stilli-
myndir eða teiknimyndir og upp-
drættir ýmiss konar. Því getur
sjónvarpið ekki haft fréttauppsetn-
ingu líka því sem gerist t.d. í
Bandaríkjunum, þar sem þeir sem
annast fréttaflutning sjást allir i
einu og lesa það sem þeir eru með,
úr því að fleiri en einn eru viðriðnir
fréttirnar hvort eð er.
Og því geta ekki fréttamenn
sleppt blöðunum að mestu leyti og
lesið fréttir sínar án blaða (jafnvel
með því að lesa þær úr fjarlægð ef
með þyrfti)? Og hvers vegna er ekki
breytt um háttalag á veðurfréttum,
t.d. með því að veðurfræðingur
standi nú við stórt og myndarlegt
kort og „sýni“ eitthvað með „lif-
andi“ dæmum, skýjafar, loft-
strauma, lægðir, hita- og kuldaskil
o.s.frv. Þetta er gert miklum mun
líflegra í erlendum sjónvarpsstöðv-
um með áðurnefndum hætti.
En dagskráin sjálf er þó það sem
mestu skiptir, að fréttum og veður-
fréttum slepptum. Samsetningin er
sífelit á undanhaldi, hvað varðar
smekkvísi og kröfur notenda til af-
þreyingar og skemmtunar, einkan-
lega í vali kvikmynda.
Tökum t.d. kvikmyndina „Fang-
inn“, franska mynd sem ekki var nú
einu sinni við hæfi fullorðinna,
hvað þá barna, þótt ekki hafi þess
verið getið sérstaklega. Myndin var
að því er virtist sett á skjáinn fyrir
þá er unun hafa af afbrigðilegri
kynferðislegri svölun og var ein-
faldlega viðbjóðsleg. Þetta er fólki
boðið upp á sem helgarmynd!
Og svona má lengi telja varðandi
þætti og kvikmyndir. Næsta vika
t.d. er dæmigerð fyrir ömurleikann
(vikan 30.10—5.1.) Á sunnudags-
kvöldi er fólki boðið upp á þáttinn
„Sé ég eftir sauðunum! Reykjaréttir
100 ára“, mynd Afréttarmálafélags
Flóa og Skeiða, hvað sem það nú er!
Og á eftir Wagner, bresk heimild-
armynd um leikritahöfund. Þetta
hvort tveggja er langt frá því að
vera boðlegt sem áhugavert sjón-
varpsefni fyrir þorra fólks.
Þriðjudagur: öðruvísi en annað
fólk? Fræðsluþáttur um málefni
þroskaheftra. Svona þáttur á ekk-
ert erindi sem efni í sjónvarpi, ein-
faldlega vegna þess að fólk hefur
ekki ánægju af honum. Kannski
segir einhver: „Fólk hefur bara gott
af því að kynnast málefnum
þroskaheftra." Það er bara ekki
málið. Fólk hefur gott af því, mikið
rétt. En ekki gegnum sjónvarpstæki
sín, sem það greiðir fyrir afnot af.
Ef fólk vill kynnast þessum eða
svipuðum málaflokkum, þá hefur
það sjálft frumkvæði um það. Eins
er með afbrigðilegar kvikmyndir,
þær eru á markaðnum í kvik-
myndahúsum og fólk getur keypt
sig inn á þær. En það er vanvirða