Morgunblaðið - 10.11.1983, Blaðsíða 36

I
36
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 10. NÓVEMBER 1983
Minning:
Pétur W. Jack
Stykkishólmi
Fæddur 21. desember 1950
Dáinn 31. október 1983
Það getur ekki verið satt, ekki
hann Pétur, var það fyrsta sem
kom í huga minn er Róbert mágur
minn hringdi til okkar síðdegis
þann 31. október sl. og tjáði okkur
að Haförninn hefði farist og Pét-
urs væri vaknað.
En því miður, það var kaldur
veruleikinn, það þýddi ekkert að
deila við þann dómara frekar nú
en fyrri daginn.
Við skiljum ekki alltaf örlögin
og getum ekki skilið hvers vegna
elskulegur heimilisfaðir er hrifinn
burt í blóma lífsins frá eiginkonu
og þremur ungum dætrum. Maður
sem var sívakandi yfir velferð
heimilisins og dætranna. En
okkur er ekki endilega ætlað að
skilja, því vegir Guðs eru órann-
sakanlegir, en við vitum að hans
ráð eru góð, þótt í svip þyki okkur
þau ósanngjörn.
Ég mun muna Pétur eins og
hann var með bjarta brosið og
glettnisglampann í augunum. En
best mun ég muna hann er hann
var með dætrum sínum, þá ljóm-
aði hann allur af fögnuði yfir að
vera með þeim. Það er fögur minn-
ing sem yljar. ^
Mínum kæra mági þakka ég góð
kynni í rúm þrettán ár. Ég trúi því
að heimkomuvon sé góð.
Elín mín. Ég bið Guð að styrkja
þig og dæturnar í sorginni og ég
veit að hann gerir það og mun vel
fyrir öllu sjá.
Kæru tengdaforeldrar og
tengdasystkini. Guð gefi ykkur
öllum styrk og huggun. Þið hafið
misst mikið, en þið eigið líka mik-
ið eftir, því minningarnar um góð-
an dreng getur enginn frá okkur
tekið og þær munu lýsa fram á
veginn.
„Flýt þér, vinur, í fegri heim,
krjúptu að fótum friðarboðans
og fljúgðu á vængjum morgunroðans
meira að starfa Guðs um geim.“
(J. Hallgrímsson)
Bergdís
Þegar mikill mannkostamaður í
blóma lífs síns svo skyndilega er
hrifinn á brott, er tregt tungu að
hræra. Orð megna ekki að lýsa
þeim sára harmi er fyllir huga
okkar, sem vorum svo lánsöm að
vera samvistum við hann.
Pétur fæddist á Siglufirði 21.
desember 1950, sonur hjónanna
séra Róberts Jack, sem þá var
sóknarprestur í Grímsey, og fyrri
konu hans, Sigurlínu Guðjónsdótt-
ur. Móðir Péturs lést þegar hann
var aðeins tveggja ára. Var hann
þá í fóstri í Grímsey um hríð, en
skömmu seinna gekk honum í
móðurstað Guðmunda Vigdís Sig-
urðardóttir, seinni kona séra Rób-
erts.
Árið 1953, en þá var Pétur um
það bil þriggja ára, lá leið fjöl-
skyldunnar til Kanada, nánar til-
tekið Arborg í Manitoba, þar sem
faðir hans sinnti prestsstörfum
um tveggja ára skeið. Þaðan lá
leiðin aftur til íslands, til Vestur-
Húnavatnssýslu, en þar tók faðir
hans við starfi prests að Tjörn á
Vatnsnesi.
Pétur var yngstur af fjórum al-
systkinum. Hin eru: Davíð, María
og Róbert Jón. Hálfsystkin Péturs
eru: Ella Kristín, Anna, Jónína
Guðrún, Sigurður og Sigurlína
Berglind. Pétur átti auk þess upp-
eldisbróður, Erling, en hann lést
af slysförum aðeins sautján ára
gamall. Voru þeir Pétur jafnaldr-
ar.
Þann 6. september 1975 kvænt-
ist Pétur eftirlifandi konu sinni,
Elínu Guðmundsdóttur, og eign-
uðust þau þrjár yndislegar dætur:
írisi Blómlaugu, sem nú er níu
ára, Fjólu Burkney, sex ára, og
Hrafnhildi Díu, fjögurra ára. Eng-
inn sem til þekkti fór varhluta af
hversu traust og innilegt samband
þeirra Elínar og Péturs var.
Pétur var dætrum sínum ein-
stakur faðir. Honum var í blóð
borið afar mikið blíðlyndi og kom
það ekki síst í ljós er hann var í
nálægð þeirra. Þeim sinnti hann
mikið og af ómældri umhyggju og
hjartagæsku. Hann var óþreyt-
andi við að leika við þær, aðstoða
þær og fræða og naut auðsjáan-
lega hverrar samverustundar.
Pétur vann lengst af við það
starf er hann menntaði sig til, bif-
vélavirkjun, sem hann nam hjá
Heklu hf. Síðar starfaði hann hjá
Aðalbraut hf., en réði sig þar á
eftir að Sigölduvirkjun. Vorið 1976
fluttist hann ásamt fjölskyldu
sinni til Borgarness. Þar starfaði
hann hjá Borgarverki hf.
Eftir að hafa dvalið í Borgar-
nesi í hálft annað ár, langaði Pét-
ur að freista þess að stofna eigið
verkstæði. Fluttist hann þá ásamt
fjölskyldu sinni til Reykjavíkur og
stofnaði G.P. bifreiðaverkstæði sf.
ásamt Guðmundi Haukssyni. Var
verkstæðið staðsett í Kópavogi.
Seinna, þegar rekstri verkstæðis-
ins var hætt, vann Pétur um hríð
hjá Vökli hf.
En hugurinn leitaði út á land og
í þetta sinn lá leiðin til Stykkis-
hólms. Síðan eru liðin fjögur og
hálft ár. Pétur, Elin og dæturnar
kunnu vel við sig í Stykkishólmi
og fyrir tveimur árum festu þau
kaup á einbýlishúsinu að Lágholti
2. Þangað hefur alltaf verið gott
að koma og húsráðendur tekið á
móti gestum opnum örmum. í
Stykkishólmi vann Pétur lengst af
sem verkstjóri hjá Nýja-bílaveri
hf.
Fyrir tveimur mánuðum réði
Pétur sig sem annan vélstjóra á
bát sem gerður var út á skelfisk,
Haförn SH-122. En þegar minnst
varði kom kallið. Kallið, sem við
er eftir lifum, eigum svo erfitt
með að sætta okkur við. Hörmu-
legt sjóslys batt skyndilegan enda
á lífshlaup Péturs. Lífshlaup sem
var alltof stutt og mörgu ólokið.
Hálfum mánuði fyrir lát sitt
slasaðist Pétur og þurfti að vera
heima í viku. Finnst Elínu sem
forlögin hafi gefið þeim þennan
tíma til að njóta saman áður en
leiðir skildu.
Pétur var rólegur í fasi. Öll
hans framkoma einkenndist af
prúðmennsku, glaðlegu viðmóti og
einstakri hjartahlýju, sem vart á
sér margar hliðstæður. Var til
þess tekið hversu barngóður hann
var.
Pétur fékk snemma áhuga á
kveðskap. Hann var ljóðelskur og
setti af og til saman vísu. Hafði
hann mikinn áhuga á fræðibókum
ýmiss konar og ævisögum. Hans
dýrmætasta eign voru fáséðar
gamlar bækur, sem hann safnaði
og var unun að sjá hann handleika
þær.
Hann var virkur meðlimur í JC
Stykkishólmi og var auk þess ný-
genginn í Rotary. Þá var hann
varaformaður skólaráðs á staðn-
um. Hann lagði ekki árar í bát
þótt óvanur væri í ræðustólnum í
fyrstu, en hélt ótrauður áfram að
æfa sig.
Pétur var nýbúinn að fá versl-
unarleyfi og farinn að huga að
möguleikum í því sambandi, þar á
meðal útvegun umboða. Þá hafði
hann um skeið, ásamt Elínu, rekið
myndbandaleigu á vegum Davíðs
bróður síns.
Elín og dæturnar þrjár hafa
mikið misst er svo ástríkur eigin-
maður og faðir sem Pétur var,
hverfur á braut. En minningin lif-
ir. Minningin um svo góðan dreng
er björt og fögur. Hún er ástvinum
hans dýrmæt eign og ómetanlegt
veganesti um alla framtíð.
Elsku Elín mín. Megi guð, sem
Pétur trúði svo innilega á, styrkja
og styðja þig og dæturnar litlu í
sorg ykkar og leiða ykkur fram til
bjartari tíma.
Öllum þeim sem nú eiga um sárt
að binda vegna fráfalls Péturs
vottum við okkar innilegustu sam-
Eyrún og Sturla
í hendi guðs er hver ein tíð,
í hendi guðs er allt vort stríð,
hið minnsta happ, hið mesta fár,
hið mikla djúp, hið litla tár.
(Matthías Jochumsson)
1 dag kveðjum við hinztu kveðju
mág minn og góðan vin, Pétur W.
Jack. Hið sviplega fráfall hans
skilur eftir sig stórt skarð fyrir þá
sem hann þekktu. Kvæðið hér að
ofan lýsir því vel, hve varnarlaus
við stöndum gagnvart örlögunum,
sem nú hafa í einni svipan kallað
til sín góðan dreng og sannan
mannvin í blóma lífsins. Maður
stendur sem þrumu lostinn yfir
þessum atburði, en fyllist jafn-
framt þakklæti fyrir að hafa þó
borið gæfu til að kynnast honum
og þeim persónuleika er hann
hafði að geyma. Á slíkri stund sem
þessari streyma minningarnar
fram og eitt eiga þær allar sam-
eiginlegt, að ylja manni um
hjartarætur. Það eru minningar
sem sýna hans innri mann og bera
vott um heiðarleika, trygglyndi,
ósérhlífni, glaðværð og trú-
mennsku. Þær sýna mann sem
ávallt var boðinn og búinn til þess
að vernda minnimáttar og rétta
náunganum hjálparhönd. A með-
an Pétur vann hér í Reykjavík,
kom ég oft og iðulega við hjá hon-
um á leið heim úr vinnu, því alltaf
gat hann gefið sér tíma til þess að
spjalla og ávallt var létt yfir um-
ræðunum. Þær snerust um eitt-
hvað jákvætt og uppbyggilegt. Þau
eru mörg skiptin sem ég sneri
heimleiðis léttari í skapi en þegar
ég kom.
Hið algenga kapphlaup fólks í
dag um lífsgæði höfðaði ekki til
Péturs. Hanns mat á lífinu kom
lítt nálægt hinu efnislega. Hann
var andlega sinnaður, mikill fé-
lagsmaður og gefinn fyrir góðar
bókmenntir, einkum og sér í lagi
fallegan kveðskap. Umfram allt
annað var Pétur maður sinnar
fjölskyldu. Hann var kvæntur El-
ínu Guðmundsdóttur og eignuðust
þau þrjár dætur, írisi Blómlaugu,
Fjólu Burkney og Hrafnhildi Díu.
Missir þeirra er stærri en orð fá
lýst. Kona hans horfir á bak
traustum lífsförunaut og stendur
eftir með telpurnar þrjár sem í
einu vetfangi hafa ekki einungis
misst góðan föður, samkvæmt
þeim skilningi sem almennt er
lagður í það orð, heldur einnig
tryggan vin og glaðan leikfélaga.
Við biðjum Guð að létta þeim
mæðgum, svo og öllum þeim er um
sárt eiga að binda eftir hið hörmu-
leg slys, þær þungu byrðar sorgar
og söknuðar sem á þau eru lagðar.
Aldrei er svo bjart
yfir öðlingsmanni
að eigi geti syrt
eins sviplega og nú;
og aldrei er svo svart
yfir sorgarranni
að eigi geti birt
fyrir eilífa trú.
(Matthías Jochumsson)
Ég kveð Pétur með söknuði og
þakklæti fyrir allt.
Guðmuiidur Sigþórsson
Það má með sanni segja um sjó-
mennina okkar að þeir eru sem
hermenn í fremstu víglínu í þjóð-
félagi okkar. Þetta verður okkur
ljóst, þegar svo ægileg sjóslys ríða
yfir æ ofan í æ. Vaskir drengir
hafa látið lifið í viðureigninni við
Ægi konung.
Fregnin um sjóslysið á Breiða-
firði kom eins og reiðarslag. Þar
féllu í valinn þrír sjómenn, kona
og tveir ungir menn. Annar þeirra
var Pétur William Jack, 32 ára
gamall.
Pétur hitti ég sl. sumar norður
að Tjörn á Vatnsnesi, þegar fjöl-
menni fagnaði séra Róbert, föður
hans, sem hélt sjötugsafmæli sitt.
Engum datt dauðinn í hug sem leit
hinn háa og gjörvilega mann aug-
um þessa kvöldstund á Tjörn.
Ég hef átt þess kost að kynnast
fjölskyldu séra Róberts og Vigdís-
ar konu hans á undanförnum ár-
um, og þar á meðal Pétri. Pétur
var hæggerður maður, viðkvæmur
og gæddur óvenjulegri réttlætis-
kennd. Hann var þroskaður mað-
ur, sem hugsaði vel um sitt fólk og
vildi alla hluti gera sem best.
Hann átti traust allra sem honum
kynntust.
Pétur var einn 9 barna, sem
ólust upp á heimili þeirra séra
Róberts og Vigdísar Sigurðardótt-
ur að Tjörn. Það sem mér finnst
alltaf einkenna þennan hóp, er sú
mikla samkennd og ræktarsemi,
sem náði að gróa innan hópsins.
Móðir Péturs, Sigurlína, andaðist
þegar Pétur var enn lítill hnokki.
Síðar kvæntist sr. Róbert Vigdísi
og reyndist hún fjórum börnum
sr. Róberts frá fyrra hjónabandi
hin besta móðir, enda miklir kær-
leikar með þeim alla tíð.
Pétur Jack gekk í iðnskóla í
Reykjavík og gerðist bifvélavirki
og ávann sér mikið traust í sinni
starfsgrein. Nú undir haust
breytti hann til og gerðist vél-
stjóri á skelfiskbát úr Stykkis-
hólmi, þar sem hann og Elín Guð-
mundsdóttir og þrjár dætur þeirra
höfðu búið undanfarin ár. Þessar
veiðar hafa verið stundaðar um
áraraðir án áfalla. En þann 31.
október kom áfallið.
Faðir Péturs, séra Róbert Jack,
hefur sagt mér að hann hafi á
þeim tíma sem sjóslysið varð, orð-
ið fyrir vitrun. Fannst honum
hann sjá Pétur son sinn í opinni
líkkistu, en ástvinirnir allt í kring.
Segist hann þegar hafa vitað hvað
mundi hafa gerst. En séra Róbert
trúir því að við þessu jarðlífi taki
annað og betra tilvistarstig, sem
sonur hans muni nú fá að njóta.
Dauði svo ungs manns á blóma-
skeiði lífs síns frá ungri konu og
þrem ungum dætrum er áfall. En
það er huggun í harmi hversu
samhent fjölskyldan bregst við
ótíðindunum, þar munu allir sem
einn standa við hlið ekkjunnar
ungu og barna hennar.
Ég vil senda Elínu Guðmunds-
dóttur og dætrum þeirra Péturs,
systkinum hans og þeim séra Rób-
ert og Vigdísi mínar samúðar-
kveðjur og vona að þau megi eign-
ast nýjan styrk við minninguna
um góðan og heilan dreng.
Jón Birgir Pétursson
Dauðann hef ég aldrei getað skilið
og hefur alltaf þótt hann ósanngjarn
og heimtufrekur. Líklega óttast ég
hann innst inni og það að falla í
gildru hans. Persónulega hefur mér
alltaf þótt það lúalegt hvernig hann
læðist aftan að fólki og sviptir það
lífsandanum, og sjálfsagt er hann
stoltur af sér núna, því hann kom
öllum að óvörum og hitti beint í
mark. Við, sem eftir sitjum, skiljum
ekki svona grimmd, en þó við séum
sár og reið, þá breytir það engu.
Sláttumaðurinn er farinn hjá og
hann gerir engan mun á fullvöxnu og
hálfvöxnu grasi.
Það verður skrýtið að ímynda sér
heim án Péturs og það verður erfitt
að sjá Elínu og litlu stelpurnar þrjár
koma í heimsókn án þess að bíða
ekki smástund eftir því að sjá and-
litið á Pétri birtast á bak við þær.
Jafnvel þó lífið virðist svo flókið
og breytingasamt, þá er það þrátt
fyrir allt ótrúlega einfalt og fast-
mótað, það snýst í kringum fáar
manneskjur og flest allt sem við
þekkjum er frá þeim komið. Heimur-
inn sem við elskum mest er innan
ákveðins ramma og allar áætlanir
miðast í rauninni við það að falla inn
í heildarmyndina. Nú, í fyrsta sinn,
hefur mér skilist að slíkur rammi er
ekki endanlegur og órjúfanlegur
heldur nokkurs konar viðmiðun sem
tekur sífelldum breytingum hvort
sem okkur líkar betur eða verr.
Pétur var einstakur maður. Hann
var alltaf tilbúinn að rétta hjálpar-
hönd án þess að vænta nokkurs til
baka. Elín og litlu stelpurnar þrjár
eiga um sárt að binda, enda hafa
þær ekki aðeins misst eiginmann og
föður, heldur sinn besta vin og
styrkustu stoð. Ég held að ég geti
sagt með sanni að betri föður en Pét-
ur hafi ég sjaldan séð og var um-
hyggja hans fyrir börnunum hreint
ótrúleg. Elín og Pétur voru ein heild
og væntumþykja þeirra í garð hvors
annars var áberandi og einlæg. Sem
maður var Pétur ekki gallalaus og
gat maður stundum nagað sig í
handarbökin yfir þrjóskunni í hon-
um. En meira áberandi og nær yfir-
borðinu voru þeir eiginleikar hans
að brosa og láta öðrum líða vel.
Hann var ræðinn og hafði sínar
skoðanir á málunum, sem kom þó
aldrei í veg fyrir það að hægt væri
að halda uppi skemmtilegum sam-
ræðum um atburði líðandi stundar.
Þrátt fyrir aldursmuninn á okkur
tveimur kom hann fram við mig eins
og jafningja og vin, enda var það sá
eiginleiki sem einkenndi Pétur hvað
mest.
Góður maður er fallinn í valinn og
hans er sárt saknað. Maður á besta
aldri sem átti svo miklu ólokið og
átti allt lífið framundan að því er
virtist.
Foreldrar Péturs og systkini. Ég
færi ykkur innilegar samúðarkveðj-
ur á þessari stundu.
Elsku systir, fris, Fjóla og Día.
Sorg ykkar er mikil og orð megna
lítils á þessari stundu. Ég vildi að-
eins segja, að þið getið borið höfuðið
hátt og verið stoltar af að hafa átt
slíkan að sem Pétur var.
Ekkert hefði verið mér kærara en
geta verið heima og fylgt mínum
kæra mági síðasta spölinn. Það er
erfitt að vera svo fjarri og geta ekk-
ert gert. En þegar ég kem heim í vor,
er ég viss um að rata suður í Foss-
vogskirkjugarð og eiga við hann fá-
ein orð.
Hinsta kveðja til elskulegs mágs
míns.
New York, 9/11 1983, Jón Bjarni.
í dimmum skugga af löngu liðnum
[vetri
mitt ljóð til þín var árum saman grafið.
Svo ungur varstu, er hvarfstu út
[á hafið,
hugljúfur, glæstur, öllum drengjum
[betri.
Og því varð allt svo hljótt við helfregn
[þína,
sem hefði klökkur gígjustrengur
[brostið.
Og enn ég veit margt hjarta, harmi
[lostið,
sem hugsar til þín alla daga sína.
En meðan árin þreyta hjörtu hinna,
sem horfðu eftir þér í sárum trega,
þá blómgast enn, og blómgast ævinlega,
þitt bjarta vor í hugum vina þinna.
(T.G.)
í (fag kveð ég hjartfólginn mág
minn og vin, Pétur Jack, sem var
mér svo kær. Hann lést af slysför-
um þann 31. október. Hann sem
var svo ungur, aðeins 32 ára. Það
er erfitt að trúa því að hann sé
farinn frá okkur. Þvílík sorg, já,
sorgin er sárari en nokkur orð
geta lýst. Hann sem var svo glað-
legur, mannvinur og hvers manns
hugljúfi og vinur í raun. Þegar ég
hugsa til baka, þá finnst mér að
við höfum hist alltof sjaldan, en
ég á margar fagrar minningar og
ánægjulegar stundir frá liðnum
árum.
Pétur var kvæntur Elínu Guð-
mundsdóttur og áttu þau saman
þrjár yndislegar dætur, írisi níu
ára, Fjólu sex ára og Hrafnhildi
fjögurra ára. Börnin og Elín kon-
an hans voru honum ávallt efst í
huga. Var hann sérstaklega barn-
elskur maður, hvernig hann talaði
til barnanna var unun á að hlusta
og gaf hann þeim gullkornin sem
þær munu geyma í sínu veganesti.
Honum þótti gott að búa úti á
landi í litlu samfélagi, eins og
Stykkishólmi, þar sem hann bjó
sin síðustu ár með fjölskyldu
sinni. Þar eignaðist hann góða
vini, sem reyndust fjölskyldu hans
vel á raunastund.
Með þessum fáu minningarorð-