Morgunblaðið - 21.11.1984, Page 57

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 21. NÓVEMBER 1984
57
Hjónaminning:
Halldór Jóhanns-
son og Guðrún
Guðmundsdóttir
Fædd 19. júlí 1900
Diin 26. október 1984
Fæddur 20. júlí 1895
Diinn 5. mars 1982
Það var á haustdegi er leið
okkar lá vestur yfir fjallið, á þeim
dögum er ferð í dalinn var mikið
ferðalag. Veðrið var einstaklega
gott. Nokkrir dagar í röð sem
höfðu endað í kyrru og hlýju
hausthúmi, þegar nóttin verður
aldrei köld. Dagar, sem skapa hár-
fína titrandi stemmningu og auka
á eftirvænting unglings er gengur
á vit þess óræða, er fylgir göngum
og réttum. Leiðin lá í Stafnsrétt. í
rétt réttanna, gamla og virðulega,
hlaðna úr torfi og grjóti. Með
hreina íslenska sál eins og fólkið,
sem árvisst kemur til rétta hvert
haust mann fram af manni. Móðir
mín réði ferðinni. Við pabbi höfð-
um hægt um okkur því mamma
var að fara heim. Heim í dalinn
sinn, á bernskuslóðirnar. Það var
tilhlýðilegt að heilsa upp á vini,
frændfólk og gamla nágranna.
Beygt var heim að Bergsstöðum.
Sómafólkið Halldór og Guðrúnu
varð að heimsækja. Við sóttum
ekki vel að. Halldór veikur og
Guðrún til lækninga niður á Hér-
aðshæli. Hvorugt hafði ég séð. Það
var sérstök tilfinning að ganga í
háreistan þiljaðan torfbæinn sem
greinilega var orðinn gamall og
lúinn, rétt eins og Halldór bóndi,
þar sem hann lá í rúmi sínu í suð-
urstofu. Móttökurnar voru hlýjar
og góðar. Það var rétt eins og
mamma væri að koma í foreldra-
hús. Gamla Skottastaða-fólkið var
samt við sig. Frændsemin og vin-
áttan hin sama. Engir þræðir
slitnir þó langt væri liðið frá sið-
ustu samfundum. Margt var
skrafað og stundin leið hratt og
Stafnsrétt breið. Stóðið var réttað
seinni hluta dagsins og dansað á
grundinni sunnan réttarinnar, við
harmonikkur og bílljós.
Það var líf í dansinum og nóttin
var heit. Áliðið var er farið var til
náttstaðar. Það var loforð að
koma við í bakaleiðinni að Berg-
stöðum. Svona voru mín fyrstu
kynni af vinum mínum Halldóri
og Guðrúnu. Ég hafði gengið á vit
sveitar þeirra og menningar er há-
marki sínu nær í töfrum réttar-
dagsins. Þetta var þeirra heimur,
þeirra tilvera er þau lifðu við, og
sá rammíslenski jarðvegur er þau
voru sprottin úr. Mig óraði ekki
þá, að þetta heiðurfólk ætti lang-
an lífsferil framundan og yrði að
mínum bestu vinum og velgerðar-
fólki. Áratug síðar flutti fjöl-
skylda mín tímabundið til Blöndu-
óss í sömu götu og Halldór og
Guðrún bjuggu í, en þá höfðu þau
brugðið búi nokkrum árum fyrr.
Við urðum nágrannar, stutt milli
húsa. Þau tóku okkur opnum örm-
um og áttu í okkur hvert bein.
Samgangurinn milli heimilanna
varð daglegur. Starf mitt leyfði að
ég heimsækti þau áfram, þegar við
fluttum alfarin frá Blönduósi
norður yfir fjallið, á Krókinn. Og
ég mátti koma við hvenær sem
var, jafnt að nóttu sem degi, ef á
þurfti að halda.
Alltaf voru sömu höfðinglegu
móttökurnar. Sextán sortir á
borðum og ég sagði Guðrúnu
frænku minni að þetta hreint
dygði ekki, en í þeim efnum var
engu tauti við Gunnu mína komið.
Halldór brosti bara og tók svolítið
í nefið, yppti dálítið öxlum og
hafði engin afskipti af. Gamla ís-
lenska sveitagestrisnin er söm við
sig og fylgir gömlu kynslóðinni
allt til grafar, eins og reynslan
hefur nú kennt mér. Síðustu árin
sem Halldór vann hreinsaði hann
rusl af girðingum suður af sýslu-
mannshæðinni á Blönduósi, en
þjóðbrautin lá þar á þeim tíma.
Það var oft í kalsaveðrum er hann
var við iðju sína, er ég keyrði fram
á hann. Keikur í baki sagðist hann
fást við þetta svo lengi sem þrekið
dygði, og það dugði lengur en mig
grunaði. Jafnframt þessum verk-
um sínum bar hann oft Ijá í gras
Gunnar Axels-
son - Minning
Fæddur 8. mars 1930
Dáinn 7. október 1984
Fregnin um andlát okkar góða
vinar og starfsbróður Gunnars
Axelssonar 7. okt. sl. var reiðar-
slag. Það varð ljóst síðla vetrar að
Gunnar gekk ekki heill til skógar.
Hann gekkst undir hjartaaðgerð í
London í sumar og virtist hinn
hressasti er hann hóf kennslu á ný
nú í haust en ekki má sköpum
renna.
Gunnar fæddist í Reykjavík 8.
mars 1930. Foreldrar hans voru
hjónin Stefanía Stefánsdóttir og
Axel Gunnarsson. Gunnar var
næstelstur fjögurra systkina.
Tónlistaráhugi kom snemma i
ljós hjá Gunnari. Árið 1944 hóf
I
Sem ung stúlka réðst hún til
foreldra minna og bjó hjá þeim
um árabil. Á sumrin fór hún heim
í átthagana, sem voru henni svo
kærir. Það er með fyrstu bernsku-
minningum mínum þegar Kata fór
austur á vorin og hafði Halldór
bróður minn með sér, en við hann
tók hún sérstöku ástfóstri. Það
urðu líka miklir fagnaðarfundir
þegar þau komu heim aftur á
haustin. Ekki spillti það gleðinni
þegar gullastokkurinn með renni-
lokinu kom í ljós. Hann var fullur
af völum, það voru ærnar, en legg-
ir og kjálkar voru hestar og kýr.
Fallegir voru líka litlu útskornu
ýsubeinsfuglarnir. Fyrir borgar-
barn voru þetta hreinar gersemar.
Árin liðu og að því kom að Kata
fór frá okkur austur á Stöðvar-
fjörð til Vilfríðar Bjarnadóttur og
Ándrésar Karlssonar. Með þeim
fluttist hún nokkrum árum síðar
aftur til Reykjavíkur. Þá réðst
hún til Lilju Kristjánsdóttur,
Laugavegi 37. í skjóli hennar fólks
bjó hún þar þangað til fyrir rúmu
ári að hún veiktist af lungnabólgu
og fór á Landspítalann. Þaðan fór
hún á Rauða kross-heimilið og upp
úr áramótum siðustu á Elliheimil-
hann nám við Tónlistarskólann i
Reykjavík og lauk burtfararprófi í
píanóleik árið 1950. Kennari hans
var hinn þekkti og fjölhæfi tón-
listarmaður Wilhelm Lansky-
Otto.
Á árunum 1951—1953 starfaði
Gunnar sem skólastjóri við Tón-
listarskólann í Vestmannaeyjum.
Árið 1954 gekk hann að eiga eftir-
lifandi konu sína Hjördfsi Þor-
geirsdóttur og eignuðust þau þrjár
dætur, Aðalbjörgu sem er meina-
tæknir, Stefáníu sem er snyrti-
fræðingur og Sigrúnu sem er
menntaskólanemi. Fyrstu hjú-
skaparár sín bjuggu þau Hjördís
og Gunnar í Reykjavík. Þau réðust
í húsbyggingu í Kópavogi og fluttu
ið Grund. Þar andaðist hún 13.
þ.m.
Katrín var svo lánsöm að vera
heilsuhraust nær alla sína ævi.
Hún lá heldur ekki á liði sínu og
var sívinnandi. Þegar hún settist
niður í stólinn sinn og hlustaði á
útvarpið tók hún prjónana sér í
hendur. Ófáir voru þeir leistar er
hún prjónaði á litla fætur.
Katrín giftist ekki, en hún batt
tryggðaböndum við frændfólk sitt
og vini, hjartarúm hennar var
nægilega stórt fyrir okkur öll.
Kannski fann ég það aldrei bet-
ur en þegar ég, sem unglingur,
missti móður mína, hvað hún vildi
vera mér góð. Þegar árin liðu lét
hún sér ekki nægja að sýna mér
vinarhug heldur fjölskyldu minni
allri, manni mínum, börnum
okkar og barnabörnum. Fyrir
þetta viljum við þakka og biðjum
guð að blessa minningu hennar.
Við hjónin sendum eftirlifandi
systur hennar, Þuríði, innilegar
kveðjur, einnig öðrum ættingjum.
Þuriði vil ég ennfremur þakka
hlýhug og ljúfar minningar frá
æskuárunum.
Sigrún Sigurþórsdóttir
þangað 1959. Á þessu tímabili
starfaði Gunnar sem píanóleikari
og einnig við verslunarstörf i
nokkur ár.
Árið 1963 ákvað Gunnar að
hasla sér völl á ný sem tónlistar-
kennari. Til undirbúnings innrit-
aðist hann í tónmenntakennara-
deild Tónlistarskólans í Reykjavík
og lauk tónmenntakennaraprófi
1965. Sama ár hóf hann kennslu
við Tónlistarskóla Kópavogs og
var jafnframt settur tónmenntak-
ennari við Kársnesskóla og star-
faði þar til 1978. Við tónlistarskól-
ann hafði Gunnar starfað lengur
en nokkur annar. Hann gerði sér
ætíð far um að fylgjast með nýj-
um viðhorfum varðandi kennslu
og sótti fjölda námskeiða um það
efni.
Einlægni, hjálpsemi og glað-
lyndi átti Gunnar í ríkum mæli.
Hans er sárt saknað af öllum sem
störfuðu með honum og nutu til-
sagnar hans og vináttu. í dagsins
önn kemur okkur oft í hug minn-
ingin um Gunnar og við finnum að
þar er skarð fyrir skildi.
Fjölskyldu Gunnars sendum við
innilegustu kveðjur frá samstarfs-
mönnum hans og vinum við Tón-
listarskóla Kópavogs.
Fjölnir og Kristinn
fyrir hina og þessa, og svo var
unnið í sláturhúsinu á haustin.
Árin liðu eitt af öðru, allt var
hið sama, en þó kom loks að elli lét
sig fyrir dauðanum og kærkomin
hvíld fékkst. Halldór vinur minn
lést fyrir rúmum tveimur árum,
háaldraður, og Guðrún frænka
mín 84 ára gömul, södd lífdaga.
Hún var til moldar borin 3. nó-
vember sl. og lögð til hinstu hvílu
við hlið manns síns í Bergstaða-
kirkjugarði. Alhvítt var í dalnum
og stilla. Sólin sendi geisla sína
nokkra stund inn um kirkjuglugg-
ana á meðan á útförinni stóð. Sól-
in minntist við Guðrúnu sína eins
og svo oft áður í túninu á Berg-
stöðum. Það fylgir því sérstakur
blær er karlaraddir sjá um söng-
inn við útfarir og svo var við þetta
tækifæri. Hljómur raddanna var
djúpur og mildur yfir troðfullri
kirkjunni af fólki. Kirkjugestum
var öllum boðið til kaffidrykkju í
Húnaveri að athöfn lokinni. Eftir
salnum endilöngum voru þrjú
langborð, þéttsetin fólki, með
kræsingum og þeim myndarbrag
sem ætíð einkenndi höfðingsmót-
tökur Guðrúnar og Halldórs. Börn
og afkomendur þeirra hjóna sáu
auðvitað um allan viðurgjörning.
Eplin falla sjaldnast langt frá eik-
inni.
Mér og fjölskyldu minni þótti
afskaplega vænt um þessi heið-
urshjón, sem endalaust gátu miðl-
að af þeim takmörkuðu efnum er
þau bjuggu lengst af við, þó ætíð
hefðu þau nóg fyrir sig og sína að
leggja. Slíku fólki verður aldrei
fullþakkað, en þau söfnuðu stöð-
ugt í sjóði andiegra verðmæta,
sem þau sannarlega geta gengið
ómælt í, á grænum teigum himna-
valla.
Fari Halldór og Guðrún frá
Bergstöðum í friði. Friður Guðs
þeim veri ætíð með. Öllum að-
standendum sendum við okkar
bestu samúðarkveðjur.
í vetrarbyrjun 1984,
Hörður Ingimarsson og fjöl-
skylda, Sauðárkróki.
Markmið: Á námskeiðinu er lögð áhersla á að gera
grein fyrir skipulagi og uppbyggingu fyrirtækisins sem
stjórnunareiningar. Gerð er grein fyrir mikilvægi mark-
miðasetningar, skipulagningu verkefna og rætt um
hvernig takast á við skipulags- og stjórnunarvandamál
sem upp koma í fyrirtækjum.
Efni: Fjallað verður um:
— Stjórnskipulag og tegundir
— Verkefnaskiptingu
— Valddreifingu
— Verkefnastjórnun
— Skipulagsbreytingar
— Upplýsingastreymi, ákvarðanataka
— MBO; stjórnun eftir markmiðum
— Hvað er stjórnun?
— Samskipti starfsmanna
— Samskipti yfirmanna og undirmanna
Þátttakendur: Námskeiðið er einkum ætlað þeim
sem hafa mikil, bein samskipti við samstarfsmenn sína,
bæði yfirmenn og undirmenn og þeim sem annast
skipulagningu og stjórnun á atvinnustarfsemi og tíma-
bundnum verkefnum.
Leiðbeinandi: Höskuldur Frímannsson rekstrarhag-
fræðingur. Lauk prófi frá viðskiptadeild Háskóla íslands
1977 og stundaði síðan framhaldsnám í rekstrarhag-
fræði við University of Bridgeport í Bandaríkjunum.
Starfar nú hjá Skýrsluvélum ríkisinsog Reykiavtkurborg-
| ar-
Tími: 1984: 26.-29. nóvember kl. 14.00 — 18.00.
i Námseiningar: 1.5
TILKYNNIÐ ÞÁTTTÖKU
í SÍMA 82930