Morgunblaðið - 14.12.1985, Blaðsíða 70

70
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR14. DESEMBER1985
V
r
t
Eiginkona mín og móöir okkar,
LILJA LÁRUSDÓTTIR,
Gnoöarvogi 62,
lést í Öldrunardeild Landspítalans þann 12. desember.
Pétur Guöjónsson,
Sólrún Pótursdóttir,
Lárus Arnar Pótursson.
t
STEINUNN JÓNSDÓTTIR,
Hliöi,
Eyrarbakka,
andaöist á dvalarheimilinu Kumbaravogi föstudaginn 13. desemb-
er.
Ingvar Halldórsson,
börn og tengdabörn.
t
Eiginmaöur minn,
JÓN SIGURDSSON,
Blöndubakka 3,
lést á heimili sínu 11. desember.
Fyrir hönd ættingja,
Þórunn Gunnlaugsdóttir.
t
Útför móöur okkar,
STEINUNNAR MAGNÚSDÓTTUR,
Reynihvammi 25,
Kópavogi,
veröur gerö frá Dómkirkjunni mánudaginn 16. desember kl. 10.30.
Fyrir hönd aöstandenda,
Jóhanna Bóel,
Magnea og Svava Siguröardætur.
t
Þökkum innilega auösýnda samúö og vináttu viö andlát og útför
INGVELDARSTEFÁNSDÓTTUR,
Silfurgötu 15,
Stykkishólmi.
Eyjólfur Stefónsson,
Guðlaug Ágústsdóttir, Guömundur Kolb. Björnsson,
Snorri Agústsson, Helga Steingrímsdóttir,
Pétur Ágústsson, Svanborg Siggeirsdóttir,
Eyþór Ágústsson,
Valdimar Ágústsson,
Stefán Ágústsson
og barnabörn.
t
Þökkum hjartanlega öllum er vottuöu okkur samúö og hlýhug viö
andlát og útför sonar okkar, vinar og bróöur,
LÁRUSARJÓNSTHORARENSEN.
Bogi Thorarensen,
Lilja Sæmundsdóttir,
Bryndís Bragadóttir
og systkini.
t
Þökkum innilega sýnda samúö og vinarhug viö andlát og útför
eiginkonu minnar, móöur okkar, tengdamóöur og ömmu,
GRÓU HERDÍSAR GUÐJÓNSDÓTTUR,
Hlíðarvegi 15, Grundarfiröi.
Gísli Magnússon,
börn, tengdabörn og barnabörn.
1 Legsteinar
gramt - - marmari
Opið alla daga, einnig kvöld ^0l(Lnit ö Unnarbraut 19, Seltjarnarnesi,
og helgar. símar 620809 og 72818.
Minning:
Sigríður Guðmunds-
dóttir, Bolungarvík
Fædd 15. júní 1892
Diin 9. desember 1985
Það var að kveðja, og er jarðsett
í dag, góð, heiðarleg, skynsöm og
dugleg kona, sem átti það að mér
að ég fylgdi henni til grafar með
nokkrum línum. Hún vék að mér
góðu í æsku. Maður gerir það fyrir
sjálfan sig að minnast látinna og
er þó reyndar ekki viss um, nema
þeir lesi úr pennanum og það gleðji
þá nokkur vingjarnleg minningar-
orð. Ef trú þessarar konu er rétt,
þá veit hún hvað ég er að skrifa
og þá líka að ég meina það sem ég
skrifa. Það er náttúrlega ekki mér
og fleirum áhyggjulaust, ef það
reynist svo að maður viti hvað
þeir hugsa sem minnast manns,
en Sigríði Guðmundsdóttur fylgja
aðeins hlýjar hugsanir samferða-
manna. Það eru fleiri en ég sem
eiga henni gott að gjalda, hún var
svo einstaklega hjálpsöm og vel-
viljuð og lifði alltaf undir því
boðorði, þegar hún gat um efni
fram, sem oft var, að sér og sínum
legðist eitthvað til með guðshjálp.
Hún trúði á góðan og réttlátan
Guð, hann yfirgæfi ekki í nauðum
þá sem á hann tryðu.
Sigríður Guðmundsdóttir fædd-
ist að Brekku í Gilsfirði 15. júní
1892, dóttir hjónanna Gróu Jónínu
Guðmundsdóttur og Guðmundar
Magnússonar. Engin deili veit ég
á ættum þeirra hjóna, en held að
ætt Guðmundar hafi verið breið-
firsk, hann var fæddur í Flatey
1855, og ætt Gróu bæði úr Breiða-
firði og af Ströndum. Út af Guð-
mundi, föður Gróu, er kominn
mikill ættbálkur vestra, einkum
var svo á ísafirði og er víst enn,
Samúel, bróðir Gróu, átti 16 börn
og mörg þeirra síðan einnig barn-
mörg, eitt barna Samúels var Jón
Eðvald, kaupmaður og konsúll á
ísafirði, og dóttursonur Samúels
er Eggert Halldórsson, einn af
stofnendum Norðurtangans hf. á
ísafirði, og hans fólk þar enn mjög
fjölmennt.
Þau hjón, Gróa og Guðmundur,
bjuggu fyrst á Brekku, en síðan á
Ljúfustöðum í Kollafirði á Strönd-
um. Vestur að Djúpi fluttust þau
upp úr aldamótum og þá til Bol-
ungavíkur.
Sigríður var þá um fermingu og
með henni er horfin ein sú mann-
eskja, sem mundi flestum betur
Bolungavík á hennar fyrra blóma-
skeiði sem fjölmenns sjávarpláss
með fastri búsetu manna. Bol-
ungavík var allar árabáta-aldirnar
fjölmennasta verstöð landsins,
þótt það hafi einhvern veginn
komist inn á kennslubækur, að það
hafi verið Vestmannaeyjar, en upp
úr 1890 tók fólki með fasta búsetu
að fjölga þar og um 1910 voru þar
búsettir rúmt þúsund manna. Sig-
ríður heitin var sjór af sögum úr
þessu plássi, enda átti hún þar þau
árin, sem flestum eru minnisstæð-
ust.
Þar átti hún sína fyrstu og einu
ást á manni og þar fæddust henni
öll börnin nema eitt. Hún giftist
18 ára gömul Árna Sigurðssyni 10.
apríl 1910. Og enda þótt hún væri
heppin með eiginmann og með
þeim hjónum mikið ástríki frá
fyrstu tíð og allan þeirra hjúskap,
þá urðu fyrstu árin þessari ungu
konu mikil sársaukaár. Þeim hjón-
um fæddist fyrsta barnið 1911 og
það fæddist andvana og það næsta
lifði aðeins í þrjá mánuði. Þetta
voru drengir. En eftir þetta ríkti
hin mesta farsæld i barneignum
þeirra hjóna. Þriðja barnið fædd-
ist 1913 og síðan hvert af öðru með
tveggja ára millibili þrjú fyrstu
börnin, en alls urðu börn þeirra
sex og öll enn á lífi.
Mannlífið í plássinu fór eftir
aflabrögðum og fiskverði og um
hvort tveggja gat brugðið til
beggja vona. Fólki búnaðist því
misjafnlega eftir árferði og marg-
ur bjó við mikla fátækt í slæmum
árum, en þar sem bæði hjónin voru
hinar mestu forstandsmanneskjur
og samhent í vinnusemi og reglu-
semi, þá búnaðist þeim ævinlega
með því sem best gerðist hjá al-
þýðu manna, þótt ómegð hlæðist á
þau. Hvorugu þeirra féll nokkurn
tíma verk úr hendi. Árni Sigurðs-
son var eftirsóttur maður í skip-
rúm, hann var bæði verklaginn
með afbrigðum og afkastamikill
þar eftir, og var öllum geðfelldur,
því að hann var glaður maður og
skaplyndið einstaklega gott. Það
hafa sagt mér menn, sem voru fé-
lagar Árna til sjós, að þeir hafi
ekki þekkt mann með betra geðs-
lagi.
Eg er heima þegar um er að
ræða föðurætt Árna Sigurðssonar,
því að það er mín eigin föðurætt,
Hólsætt, og hana þarf ég alltaf að
rekja, hvenær sem ég minnist
Bolvíkings.
Sigurður Árnason, formaður í
Bolungavík, var frá Hóli, en bjó á
Mölunum, að minnsta kosti hin
síðari ár sín. Hann var sonur Árna
Jónssonar, en móðir Árna var Þóra
Árnadóttir bónda á Meiri-Bakka í
Skálavík, Árnasonar bónda á Ósi
í Bolungavík, Magnússonar augða
í Meiri-Hlíð, en með honum er
Hólsætt komin inn í Islandssöguna
Minning:
Gísli H. Jónsson,
Stóra-Búrfelli
Fæddur 26. september 1912
Dáinn 7. desember 1985
Aðfaranótt 7. þ.m. lést í Héraðs-
hæli Austur-Húnvetninga að
Blönduósi Gísli Húnfjörð Jónsson
bóndi á Stóra-Búrfelli í Svína-
vatnshreppi, eftir langa vanheilsu.
Hér var sjá sjúkdómur að verki,
er leggur svo marga að velli nú á
dögum. Til grafar er genginn góður
og greindur maður, duglegur og
áhugasamur — samviskusamur
við öll störf, er hann innti af hendi.
Gísli fæddist að Syðri-Löngu-
mýri og átti þar heima fyrstu átta
æviárin, en þá fluttust foreldrar
hans að Ásum í Ásum, þar sem
hann ólst upp til fullorðinsára hjá
foreldrum sínum, en þau voru: Jón
Gíslason (1881—1936) og Anna
Jónsdóttir (1881—1948).
Bæinn Ása ber hátt og sést því
víða að. Ég sem alinn er upp á
Laxárdal, átti oft leið niður í
Langadal, og fór þá jafnan
Strjúgsskarð. Þegar komið er
nokkur niður í skarð þetta blasa
Ásarnir við augum, og þá allra
helst bærinn með sama heiti.
Fannst mér ungum sem jörð þessi
gæti vart borið annað nafn en
þetta. Þarna ólst Gísli að miklu
leyti upp hjá foreldrum sínum, sem
þegar hafa verið nefndir.
Arið 1932 lagði Gísli leið sína í
Bændaskólann að Hólum í
Hjaltadal, og lauk hann þaðan
búfræðiprófi. Að námi þarna loknu
vann Gísli að búi foreldra sinna,
en tók að fullu við búsforráðum,
er faðir hans lést á besta aldri, árið
1936.
Árið 1943 kvæntist Gísli Ingi-
björgu Daníelsdóttur frá Stóra-
Búrfelli, f. 1923, d. 1978. Bjuggu
þau fyrstu tvö búskaparárin á
Litla-Búrfelli, en fluttust þá að
Stóra-Búrfelli. Daníel faðir Ingi-
með ýmsum fyrirmönnum aftur til
óðins og þeirra frænda, svo sem
gerist í vönduðum ættartölum ís-
lenskum. Afkomendur Sigurðar
Árnasonar eru flestir, ef ekki allir,
löngu burtfluttir úr Bolungavík,
en út af Magnúsi, bróður Árna
Jónssonar, föður Sigurðar, er enn
margt manna í Bolungavík og var
þó um skeið miklu fleira, því að
synir Magnúsar, Elías, Jón og
Ketill, áttu fjölda barna og eins
Jóna, dóttir Magnúsar. Var þetta
mikið dugnaðarfólk, kom utan yfir
heiðina úr Skálavík, en þar hafði
Magnúsbúið.
Móðurætt Árna var einnig úr
Bolungavík, þó ekki í ættir fram,
það ég viti. Móðir hans var Ingi-
björg Kristín Rósinkransdóttir
bónda á Miðdal, en hann fórst í
fiskiróðri 1863. Þóra, móðir Ingi-
bjargar, var Hallgrímsdóttir á ósi
I Bolungavík, en ég held að báðir
foreldrar Ingibjargar hafi átt
ættir að rekja í Inn-Djúpið og til
Súgandafjarðar. Vér Hólsmenn
teljum ekki fólk ættað úr Bolunga-
vík, nema við getum rakið ætt
þess til 1602, að þau bjuggu á
Hóli, Elín Magnúsdóttir prúða og
Sæmundur Árnason, sýslumanns
á Hlíðarenda. Hins vegar erum við
sáttir við að fólk kalli sig Bolvík-
inga, sem þar er fætt eða uppalið,
ef það er gott fólk.
Þau Sigríður og Árni bjuggu úti
á Bökkum í Bolungavíkurmölum,
yzta húsinu i plássinu, næst ófær-
unni, sem afmarkar Víkina að
norðan. Þar gat Sigríður fylgst
með ljósi, sem kom fyrir Ófæru,
þegar bátur manns hennar var
seint á ferð af sjónum. Hún bjó
samt ekki við mikla hræðslu um
mann sinn, því að hvort tveggja
var að fyrir henni var allt hans
ráð sem og hennar í guðshendi og
hún var kona, sem vissi margt
bjargar átti þá jörð einnig. Þar
bjuggu þau Gísli og Ingibörg síðan.
Og hann, eftir dauða konu sinnar,
til dauðadags.
Þeim hjónum fæddust þrjú börn,
og eru þau þessi: Ásgerður, búsett
að Hrísbrú í Mosfellssveit, gift
Ólafi Ingimundarsyni, og eiga þau