Morgunblaðið - 13.02.1986, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR13. FEBRÚAR 1986
29
Anna Eggerts-
dóttir - Minning
Fædd 2. september 1954
Dáin 6. febrúar 1986
I dag kveðjum við starfsfélaga
ogvin, Onnu Eggertsdóttur, sjúkra-
liða. Hún lést í Landakotsspítala, á
vinnustað sínum, að kvöldi fimmtu-
dagsins 6. febrúar, langt fyrir aldur
fram.
Ollum er okkur afmarkað ævi-
skeið. Mælikvarði er þó til á skamm-
lífí og langlífí, sem miðar ekki við
tímalengd eina saman, heldur gildi
og fyllingu lífsins á hverri stund.
Þessu lýsir „listaskáldið góða“ Jón-
as Hallgrímsson svo eftirminnilega:
„Hvaðerlanglífi?
lífsnautninfijóva,
aleflingandans
ogathðfiiþörf;
margofttvítugur
meirhefurlifað
svefnugum segg,
ersjötugurhjarði.
„Lát svo geysa lögmál fjörs og nauða,
lífið hvorki skilur þú né hel.
Trú þú: upp úr djúpi dauða
Drottins rennur fagrahvel."
Blessuð sé minning Önnu Eg-
gertsdóttur.
Alda Halldórsdóttir
í dag verður til moldar borin
Anna Eggertsdóttir, sjúkraliði á
bamadeild Landakotsspítala. Við
viljum með þessum fátæklegu orð-
um minnast Önnu sem starfaði hér
á deildinni frá því í apríl 1978.
Anna var sérstaklega glaðlynd
og hlý í viðmóti og var einstaklega
gott að umgangast hana og vinna
með henni. Hún var mjög tilfínn-
inganæm og viðkvæm en gat þó
oft komið öllum á óvart með ótal
uppátækjum. Hún hafði ánægju af
því að umgangast böm og kom það
berlega t ljós í starfi hennar á
bamadeildinni.
Það var mikið áfall haustið 1982
þegar Anna veiktist af illkynja sjúk-
dómi sem nú hefur leitt hana til
dauða. Þrátt fyrir það að hún væri
oft fársjúk, barðist Anna hetjulega
í veikindum sínum allt til hinstu
stundar. Ætíð er rofaði til og kraft-
ar leyfðu, sneri hún til baka til
starfa sinna hér á spítalanum. Hún
hafði óbilandi trú á lífínu og hjálpaði
það henni mikið í baráttunni við
sjúkdóminn. Henni var umhugað
um að líta ávallt sem best út og
gerði því allt til þess að koma í veg
fyrir að sjúkdómseinkenni sæjust á
henni.
Minningin um góðan vin og
starfsfélaga mun lifa í hugum
okkar, þegar við kveðjum Önnu sem
fallið hefur frá langt um aldur fram.
Við vottum móður hennar og
öðrum aðstandendum okkar inni-
legustu samúð.
Starfsfólk barnadeildar
Landakotsspítala
Þeim skilningi lítum við vinir og
starfsfélagar lífsferil Önnu, þann
sem nú er á enda. Þannig var Anna.
Anna fæddist 2. september 1954
í Stykkishólmi, dóttir Guðrúnar
Hallfríðar Eiðsdóttur frá Mikla-
holtshreppi og Eggerts Guðmunds-
sonar frá Þvottá í Alftafirði.
Kynni okkar Önnu hófust árið
1981 er ég réðst til starfa við bama-
deild Landakotsspítala. Þá hafði
Anna starfað þar frá árinu 1978.
Þakklátum huga minnist ég þess
stuðnings, sem hún veitti mér í
byrjun, ákveðin og ávallt reiðubúin
að svara spumingum.
Anna starfaði við bamadeildina
fram í ársbyijun 1985, er hún lét
af störfum vegna þess erfíða sjúk-
dóms, er varð henni að aldurtila.
Einstakan stuðning fékk hún frá
félögum á deild 3B. En tengslin
héldust við bamadeildina, þar vom
vinir og starfsfélagar.
Mörg sameiginleg áhugamál
glæddu samvemstundir. Þekking-
arleit í hjúkmn, breytt viðhorf í
bamahjúkmn, ýmis vandamál lífs-
ins, trúmál og fleiri þættir, er óhjá-
kvæmilega hafa daglega áhrif á
huga okkar, sem tengjumst sjúkra-
húslífi, einkenndu jafnan umræður.
Einkum þó er tilefni gafst til að
bregða á leik fyrir utan starfsvett-
vanginn.
Einkenni í fari Önnu vom sjálf-
stæði, kjarkur, trú og æðmleysi.
Sýndi hún þau best er hún dvaldi
síðustu ævidaga sfna heima, fár-
sjúk, umvafin hlýju, ástúð og
umönnun móður sinnar og fjöl-
skyldu og þar sem hún naut stuðn-
ings félaga og vina.
Ég vil Ijúka þessum línum með
hendingum eftir Matthfas Joch-
umsson, sem ég hygg greina mikinn
sannleika, hollan okkur, sem enn
eigum dagstund óliðna:
í dag kveðjum við okkar kæm
vinkonu Önnu Eggertsdóttur sem
lést að kvöldi hins 6. febrúar sl.
eftir baráttu við erfíðan sjúkdóm
sem hún ætlaði sér allt til hinstu
stundar að vinna bug á, en oft dugir
viljinn ekki til.
Margt kemur upp í hugann á
slíkri stund, allar samvemstundim-
ar á bamadeildinni, þar sem við
unnum saman í mörg ár, en þau
kynni urðu til þess að við stofnuðum
saumaklúbb þar sem við höfum átt
margar ánægjulegar stundir sam-
an.
Anna var einstaklega góður
vinnufélagi, samviskusöm, ljúf og
einlæg stúlka sem vildi öllum vel.
Hún var geðgóð og gamansöm og
átti til að koma fólki á óvart með
skemmtilegum uppákomum, og hélt
hún þessum eiginleikum nánast til
hinstu stundar.
Anna bjó ein, var alltaf sjálfri
sér nóg, einstaklega sjálfstæð og
dugleg. í veikindum sínum gerði
hún allt sem f hennar valdi stóð til
að halda tengslum við sem eðlileg-
astan lífsmáta. Þrátt fyrir lítinn lík-
amlegan þrótt kom hún í sauma-
klúbb aðeins 2 vikum fyrir andlát
sitt.
Stórt skarð er nú höggvið í vina-
hópinn, en eftir lifir minningin um
ljúfa stúlku og góða vinkonu sem
var okkur öllum kær.
Hafi hún þökk fyrir allt og allt.
Að lokum vottum við Qölskyldu
Önnu dýpstu samúð.
Að eilífðarljósi bjarma ber,
sem brautina þungu greiðir.
Vort líf, sem svo stutt og stopult er,
það stefhir á æðri leiðir.
Og upphiminn fegri en auga sér
mót öllum oss faðminn breiðir.
(E.Ben.)
Elísabet, Guðrún, Kolla,
Mæja, Ólöf, Pálína og Stein-
unn.
NÚ BÝÐST ÞÉR
NÝTT PHILIPS
TRENDSET
SJÓNVARP
MEÐ AÐEINS
7.000,- KR.
ÚTBORGUN.
EÐAA_________
39.850.- KR.
STAÐGREITT.
HAFNARSTRÆTI3 - 20455- SÆTÚNI8- S: 27500