Morgunblaðið - 26.03.1986, Blaðsíða 46

46
MORGÚNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 26. MARZ1986
© 1986 Universal Press Syndicate
/< Mér list uei á bun)ng'trv\ýinn..
áster...
.. . fjölbreytni vinátt-
unnar.
TM Reg. U.S. Pat. Ofl.-all rights reserved
C1986 Los Angeles Tlmes Syndicate
Erum við ekki of eftirlát við
hana?
Fyrirlesturinn um stundvísi
getur ekki hafist fyrr en eftir
hálftíma!
HÖGNIHREKKVÍSI
Ekki Pétur
Pétursson
þulur
Það skal tekið fram að Pétur
Pétursson sem ritaði um söngva-
keppni sjónvarpsins fyrir helgi er
ekki Pétur Pétursson þulur ríkisút-
varpsins.
Velvakandi.
Þakkir til
leikfélags
Hveragerðis
Það hefur verið vís venja til
margra ára að Leikfélag Hvera-
gerðis hefur boðið vistfólki að Asi
i Hveragerði á sínar frábæru leik-
sýningar, nú síðast 16. mars á
„Saumastofuna" eftir Kjartan
Ragnarsson við mikinn fögnuð.
Sýningin tókst vel sem og við öll
höfðum vitað fyrirfram. Hljómsveit-
in lék milli þátta og fyrir sýningu
og jók það mjög á gleði gesta. Við
færum nú leikfélagi og hljómsveit
okkar bestu þakkir fyrir góða
skemmtun og ánægjulega stund.
Virðingarfyllst,
Vistfólk að Elli- og dvalar-
heimilinu Asi í Hveragerði.
Velvakandi hvetur lesendur til að
skrifa þættinum um hvaðeina, sem
hugur þeirra stendur til - eða hringja
milli kl. 14 og 15, mánudaga til föstu-
daga, ef þeir koma því ekki við að
skrifa. Meðal efnis, sem vel er þegið,
eru ábendingar og orðaskipti, fyrir-
spumir og frásagnir, auk pistla og
stuttra greina. Bréf þurfa ekki að vera
vélrituð, en nöfn, naftinúmer og heimil-
isföng verða að fylgja öliu efni til þátt-
arins, þó að höfundar óski nafnleyndar.

Þeir eru oft hjálplegir ýtustjórarnir.
Þakkir til ýtusljórans
Maðurinn sem keyrði ýtu á Laug- veg 12. Við viljum þakka þér inni-
arásveginum þriðjudaginn 18. mars legafyrir.
um klukkan 2.30—2.45 og ýtti fyrir Magga Dóra, Vilborg
okkur svæði fyrir framan Laugarás- og Ásta Guðrún.
Víkverji skrifar
Töluverðar umræður hafa verið
um það manna á meðal, að
vöxtur og jafnvel ofvöxtur hafí
hlaupið í útgáfu tímarita hér á
landi. Um það skal ekkert fullyrt
hér, heldur skal eftir því beðið að
markaðsöflin skeri úr um, hvaða
tímarit lifa og hver deyja. Ríkis-
styrkir til útgáfu tímarita tíðkast
ekki hér, þannig er það alfarið undir
auglýsendum og kaupendum komið,
hvemig þessi þáttur í fjölmiðluninni
dafnar. Víst er næsta sérkennilegt,
að jafn margir og raun ber vitni
skuli leggja ofurkapp á að gefa út
dýr og skrautlega prentuð tímarit
nú á þessum tímum, þegar verið
er að afnema einokun ríkisins á
útvarpsrekstri. Ef menn hefðu verið
spurðir um það í þann mund, sem
tekið var af skarið um að afnema
skyldi ríkiseinokun á þessu sviði,
hvaða áhrif þeir héldu að útvarps-
frelsi hefði á útgáfu prentaðs máls
svo sem fréttatímarita, hefðu flestir
sagt, að frelsið drægi kjark úr þeim,
sem vildu gefa út tímarit. Reynslan
er sem sé önnur.
Eitt er að hafa aðgang að vel
búnum prentsmiðjum og annað að
ná saman efni, sem hæfir hinum
glæsilega umbúnaði. Því eru að
sjálfsögðu takmörk sett, hve mörg
„spennandi" viðfangsefni fínnast
hér meðal okkar íslendinga fyrir
þá, sem í tímaritin skrifa.
XXX
Brynja Benediktsdóttir, leikkona
og leikstjóri, segir meðal ann-
ars í Morgunblaðsviðtali á sunnu-
dag:
„Það ríkir ákvéðið kröfuleysi í
menningarmálum hér á landi en
menn eru að vona að nú séum við
að komast upp af botni lágkúrunn-
ar. Um tíma var slakað á kröfum
til fólks, fyrir um fímm árum, þegar
þetta hraða fjölmiðlaæði hófst. í
stað hugarflugs komu hugarórar,
fólk ruglaði saman ímyndunarafli
og taugaveiklun, heilli hugsun var
nánast útrýmt og vanhugsun eða
hálfhugsun var hafín til vegs. Nú
held ég að þetta geti ekki orðið
verra og þeir tímar séu að renna
upp að þetta fari að breytast hjá
okkur. Einn angi af þessu fyrir-
brigði er að frekja og ýtni er tekin
fyrir dugnað sem er allt annar
hlutur. Þetta er þekkt um allan
heim en er held ég víðast hvar á
undanhaldi.
Sem dæmi um þessa þróun vil ég
nefna að einu sinni voru samin og
flutt erindi um ýmis mál sem kröfð-
ust sérþekkingar. Þegar fjölmiðla-
æðið hófst var málið afgreitt á
annan veg. Fenginn er spyrill sem
undirbúningslaust og af handahófi
spyr þann fróða sem kannski aldrei
fær tíma eða tækifæri fyrir spyrlin-
um til að komast að kjama málsins
og enginn er bættari með slíkri
málsmeðferð, spyrillinn, sá fróði eða
almenningur. Þetta getur gengið út
í slíkar öfgar að spyrlar hafa viðtöl
hveijir við aðra um eigin málefni
sem afar fáir hafa áhuga á.“
XXX
Víkveiji endurbirtir þennan
kafla úr viðtalinu við Brynju
orðréttan til að þeir, sem áður lásu
hann, geti rifjað hann upp og hinir,
sem hafa ekki séð hann áður, geti
kynnt sér efni hans. Hér drepur
leikstjórinn á mál, sem.væri efni í
heilt tímarit. Reyndur blaðamaður
sagði eitt sinn, að hann gæfí ekki
mikið fyrir þau fréttaskrif í dagblöð,
sem byggðust á því, að menn teldu
sig hafa unnið gott dagsverk með
því að ná símasamtali við einhvem
stjómmálaforingja. í þessum orðum
felst í raun sama gagniýni og hjá
Brynju Benediktsdóttur, þegar hún
talar um undirbúningslaus viðtöl,
þar sem spyrill ræðir við fróðan
mann án þess að komast að kjama
málsins.
Brynja minnist á erindi í útvarp,
eins má tala um greinar í blöð.
Víkveiji hefur oft velt því fyrir sér,
hvers vegna stjómmálamenn nota
ekki blöð meira en raun ber vitni,
þegar mikið liggur við, til að koma
sjónarmiðum sínum milliliðalaust á
framfæri. Þetta geta þeir gert með
því að skrifa greinar um mál, þegar
þau em í brennidepli. Meðalvegur-
inn er vandrataður í þessu efni eins
og endranær og lesendur þreytast
fljótt á stjómmálamanni, sem er
sískrifandi í blöð og kann sér ekkert
hóf, heldur telur óhjákvæmilegt að
segja skoðun sína á öllu milli himins
ogjarðar.
Síðasta atriðið, sem Brynja Bene-
diktsdóttir nefnir í lok hinna tilvitn-
uðu orða, ætti að vera ritstjórum
tímaritanna, sem í upphafí vom
nefnd, sérstakt umhugsunarefni og
þau hitta þá einnig fyrir, sem
stjóma þáttum í ríkisfjölmiðlum. Æ
algengara verður að spyrlar ræði
við starfsbræður úr stétt fjölmiðla-
manna. Kannski er búið að þurr-
ausa aðrar lindir eða er þetta tii
marks um öfgar fjölmiðlaæðisins?