Morgunblaðið - 30.08.1986, Blaðsíða 16

16
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 30. ÁGÚST 1986
Þórir S. Gröndal skrifar frá Flórfda
Fríða fiskifluga í Flórída
í síðasta þætti var sagt frá uppvexti Fríðu í Keflavík og skammri
sambúð hennar við Sigga suðara. Greint var stuttlega frá lakri
afkomu fiskiflugustofnsins á íslandi undanfarin ár og áhyggjum
Fríðu af framtíðinni. Rakin voru kynni hennar af Bonnie býflugu
frá Flórída, sem flækst hafði i ferðatösku til landsins. Þegar hún
deyr úr kuída og vosbúð laumar Fríða sér í hennar stað niður í
ferðatösku og fer til sólarlanda í stað þess að leggjast í dvala
eða deyja á hrímköldum, íslenzkum vetri.
Ferðin vestur um haf var löng
og erfíð og loftlítið í töskunni.
Það bjargaði miklu að geta tekið
nokkur góð andköf þegar tollarinn
í New York opnaði lokið. Seint
um kvöldið var komið til Miami
og þá loks gat hún yfirgefið felu-
stað sinn innan um skítuga sokka
og nærföt. Ætlaði hún að ameygja
sér út um glugga, en þeir voru
allir lokaðir. Kalt loft streymdi inn
í herbergin um ristar í lofti. Hvar
var hitinn og dásemd Flórída, sem
Bonnie hafði svo fjálglega lýst?
Þama inni var skítkalt.
Fríða var gáfuð fluga og fann
hún út af hyggjuviti sínu, að hún
yrði að fínna útgönguhurð og bíða
þar til hún yrði opnuð. Þegar það
gerðist, skauzt hún út og flaug
inn í hlýja og angandi Flórída-
nóttina. Ekki einasta var lyktin
hér öðruvísi en á Fróni, heldur
var nóttin fyllt ýmsum annarleg-
um hljóðum, sem hún ímyndaði
sér að kæmu frá einhvetjum af
þeim aragrúa skordýra, sem
dveldu í þessari Paradís, sem
Bonnie hafði sagt þeim frá. Sett-
ist Fríða á húsvegginn og sofnaði
fljótlega, enda orðin kúguppgefin.
íslandsflugan vaknaði á fögr-
um Flórída-morgni við fuglasöng,
rétt áður en sólin kom upp. Allt
var svo litskrúðugt og fallegt og
fullt af lífi. Maurar þrömmuðu
framhjá í halarófu, skrautlegt
fiðrildi flögraði milli blóma, dreka-
fluga þaut framhjá með vængja-
þyt, en lítil könguló vitjaði nets
síns við húsvegginn. Þegar Fríða
fór á stjá, rakst hún á býflugu,
sem leit alveg eins út og Bonnie
heitin. Þarna var reyndar komin
systir hennar, Betty býfluga, og
varð hún sorgmædd að heyra um
afdrif systur sinnar. Bauð hún
Fríðu að slást í hóp þeirra bý-
flugna.
Næstu daga flögraði aðkomu-
flugan um með býflugunum, sem
voru í sífelldri hunangsleit. Fannst
Fríðu nýnæmi að smakka á þess-
um sætindum, en varð fljótlega
leið á því. Hún þráði fisk. Svo
fannst henni býflugumar vinna
anzi mikið, næstum aldrei gert
hlé og aldrei tími til að spjalla.
Veðrið var líka alltaf svo gott, og
þær höfðu aldrei þá afsökun, sem
flugumar á íslandi höfðu svo oft,
að úti væri rok og rigning og
ekki flugu út sigandi.
Loks færði Fríða það í tal við
hinar nýju vinkonur sínar, að hún
yrði að fara í fiskileit. Fyrir utan
hunangið, hafði hún reynt að seðja
hungur sitt á rotnu grænmeti og
ávöxtum, sem öðrum flugum
fannst lostæti, en það féll henni
ekki í geð. Öskutunnur hafði hún
engar fundið; aðeins lokaða plast-
poka. Býflugumar sögðu henni,
að ströndin væri ekki langt und-
an, og þær vísuðu henni til vegar.
Eftir nokkurra tíma flug kom
hún að fallegri, sendinni strönd,
þar sem fólk flatmagaði í sólinni
og synti í sjónum. Einn dauðan
físk sá hún á flæðarmálinu, en
tveir krabbar voru að gæða sér á
honum, og fjöldi flugna var þar
líka að verki. Hvarf hún frá, því
henni fannst samkeppnin einum
of mikil. Skömmu síðar fann hún
langan hafnargarð, þar sem
nokkrir stráklingar voru að veið-
um. Þeir höfðu fengið nokkra
titti, sem þeir höfðu fleygt og
tókst Fríðu loks að komast að
einum þeirra og seðja sárasta
hungrið, þótt fískgæðin væru ekki
nálægt því, sem hún átti að venj-
ast.
Fór nú í hönd bærilegur tími
við ströndina. Fiskiflugan ætt-
göfuga fann þar höfn og fjölda
báta, sem fóru með sportveiði-
menn til sjóstangaveiða á hveijum
degi. Var gert að aflanum við
bryggju, og fékk Fríða þar oftast
nóg í sig. Henni gekk betur eftir
að hún ákvað að taka á sig rögg
og bera sig eftir björginni með
frekju og troðningi eins og heima-
flugumar gerðu. Hér dugði lítið
kurteisin, sem hún hafði vanist í
heimahúsum, enda var samkeppn-
in næsta miskunnarlaus.
Þarna kynntist hún ýmsum
skordýrum, sem reyndust henni
vel. Villi vespa leiddi hana í allan
sannleika um þær mörgu hættur,
sem að steðjuðu. Fjöldi fugla him-
insins höfðu smekk fyrir flugum,
og steyptu sér úr lofti til að
hremma þær. Blái hegrinn notaði
aðra aðferð, því hann læddist um
á sínum háu fótleggjum og stóð
svo oft hreyfingarlaus, þar til
hann gat hreppt bráðina með leift-
ursnöggri höfuðhreyfíngu. Frosk-
ar og eðlur enduðu og tilveru
margra flugna langt fyrir aldur
fram.
Félagamir við ströndina gáfu
sér oft tíma til að sitja saman
kvöldstund og spjalla um heima
og geima. Fríða sagði þeim ýmis-
legt af lífínu á íslandi. Hún lýsti
af andakt björtum sumamóttum
og bláum fjöllum. Eitt sinn spurði
Stanley sporðdreki, hvort skordýr
þar nyrðra gætu stungið fólk og
skepnur í vamarskyni. Hann veif-
aði hreykinn yfír höfði sér hinum
stóra broddi, sem prýddi endann
á skotti hans. Hún svaraði því
til, að yfirleitt sýndu íslenzk skor-
dýr mannfólkinu fyllstu kurteisi
og forðuðust að setjast á það.
Samt sagði hún hafa heyrt, að á
norðurhluta landsins væri stöðu-
vatn, sem kennt væri við mýflug-
ur. Þær ættu það til að ráðast á
fólk af grimmd og sjúga úr því
blóð. Sagði hún, að sér sjálfri
þætti þetta athæfí mjög óíslend-
ingslegt.
Nú var tekið að líða á veturinn,
og uppgötvaði Fríða einn góðan
veðurdag, að henni var farið að
leiðast góða veðrið og stöðug hlý-
indin. Hún hugsaði mikið til
Islands, vina sinna í Keflavík, og
sér í lagi dreymdi hana um að
komast í nokkurra daga gamlan
þorskhaus. Hún var orðin leið á
flugnamergðinni, fjjölda tegund-
anna og skrauti þeirra. Hún var
í vandræðum með að þekkja þetta
allt í sundur. Hún mglaðist jafn-
vel á stómm fíðrildum og litlum
fuglum, sem vom af svipaðri
stærð. Hún vissi bara, að á ís-
landi vom fískiflugurnar stærstar
og að eftir þeim var tekið og starf
þeirra virt. Fríða var haldin heim-
þrá.
Hún trúði félögunum fyrir
raunum sínum, og sýndu þeir
mikinn skilning og vom allir af
vilja gerðir til að hjálpa. En hvem-
ig var hægt að komast til íslands?
Eitt kvöldið, þegar Eðvarð engi-
spretta var að syngja með fótun-
um, fékk hann hugmynd. Kalli
kakkalakki, vinur hans, vann á
nóttunni á ferðaskrifstofu. Uppá-
haldsfæða hans var lím í kjölum
bóka og bæklinga. Þess vegna var
hann mjög fróður um ferðamál.
Eðvarð bað hann að athuga með
flugferðir til íslands.
Nokkmm dögum seinna kom
Kalli kjagandi og sagðist hafa
fundið út, að íslenzkt flugfélag
væri í ferðum milli Orlando og
Keflavíkur. Orlando væri 200
mílur fyrir norðan Miami, og
myndi líklega bezt fyrir Fríðu að
freista þess að komast þá leið
með því að laumast með vömbíl-
um. Við þessar fréttir varð kátt
í vinahópnum og kátust var auð-
vitað Fríða.
Kunningjarnir fylgdu henni á
benzínstöð rétt við hraðbrautina
og kvöddu hana þar með sökn-
uði. Hún laumaðist inn milli kassa
af tómötum á stómm vömbíls-
palli. Eftir um tveggja tíma akstur
kom hún út úr fylgsni sínu til að
teygja úr vængjunum. En ekki
tókst betur til en svo, að vindurinn
feykti henni útaf pallinum og nið-
ur á veginn. Hún dasaðist, en
komst samt út á vegkantinn, og
rétt slapp við að verða að klessu
undir einum bílnum.
í marga daga barðist hún í
norðurátt meðfram veginum, en
ekki var nokkur von um að kom-
ast á annan bfl, nema hann stæði
kyrr. Hún yrði því að halda áfram
þar til hún kæmi að næstu benzín-
stöð. Eina nóttina, þegar hún áði
í appelsínulundi, lenti hún í vefí
risaköngulóar.
Eigandi veQ'arins reyndist vera
Katólína könguló og kom hún
strax á vettvang og leit með vel-
þóknun blandaðri forvitni á feitu,
fögm Fríðu. Bandinginn bað sér
vægðar; sagðist vera ferðafluga
frá útlöndum og nú á leið heim
til sín. Róaðist þá Karólína og
sagðist nú yfirleitt heldur ekki
leggja sér til munns neitt, sem
hún ekki vissi hvað væri. Ef til
vill væri þessi nýja tegund ekki
bragðgóð. Hún sagðist líka vilja
vera almennileg við ferðafólk. Það
væri svo fjarska mikilvægt fyrir
Flórída. Sleppti hún svo Fríðu.
Nú komst söguhetjan aftur á
vörubíl og í þetta sinn alla leið
til Orlando. Flugvöllinn fann hún
fljótlega, en hún varð að bíða í
nokkra daga þar til hún fann
íslenzku flugvélina. Hún var orðin
svo flink að laumast óséð og
komst hún því vandræðalaust um
borð og faldi þar sig undir fyrsta,
bezta sæti. Það reyndist vera í
Saga Class, svo það vasaði ekki
um hana.
Þegar hurðin var opnuð í Kefla-
vík var Fríða allra fyrst að koma
sér út. Hún teygaði að sér hreint
og svalt loftið en flaug síðan_ á
braut. Það var komið vor á Is-
landi og hún fann daufan ilm
neðan frá sjó. Þangað stefndi hún.
Höfundur er ræðismaður ís-
lands íFlórída og framkvæmda
stjóri hjá fisksölufyrirtækiá
Miami.
Það er sérstök tilfining að sjá þennan kabarett.
Sambland af dulúð, spennu og grátbroslegri kímni.
Shahid Malik, einn fremsti sjónhverfinga- og töframaður heims,
tvöfaldur heimsmeistari í listinni, kallaður „Houdini nútímans".
Waiter Wasil jafnvægislistamaður og loftfimleikakonan Jessica,
bæði með æsileg atriði. »
Barnatrúðurinn Rhubard the Clown og „Stóri karlinn" prófessor
Crump.
- Allt velþekkt fjöllistafólk sem skapar hinn ógleymanlega kabarett.
„Commodore Cabarett" á sýningarpalli virka daga klukkan 17,19
nn ?1 nn um hnlnar kl 15.17.19 on ?1
SYNING
MARKAÐUR
SKEMMTUN
HeimiliðlBó
Laugardalshöll