Morgunblaðið - 21.12.1986, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 21. DESEMBER 1986
Elías erallt það
sem mig langaði
til að vera, þegar
ég varlHil
Slegið á þráðinn til Auðar Haralds, sem býr í
Róm, og rætt við hana um nýjustu bók hennar
um ærslabelginn Elías
Halló, er þetta Auður
Haralds .. ?
„Já, þetta er hún.“ (Röddin er
svo svefnþrungin að það heyrist
alla leið frá Róm til Reykjavíkur!)
— Var ég að vekja þig?
„Já.“
— Hvað er klukkan hjá þér? _
„Ég held hún sé tólf.“(Á
hádegi)
— Hvað_____og ekki komin á
fætur?
„Nei, ég var að lesa til klukkan
fimm í morgun, alveg ofboðslega
góðan __ “thriller".“
— Ég er að hringja í þig út
af nýútkominni bók þinni,
Elías, Magga og ræningjarnir.
„Það er naumast Mogginn er
flott á því.. .“
— Segðu mér fyrst, hvernig
varð Elías til?
„Jú, það var þannig, að þegar
Ása Ragnarsdóttir tók við
barnatímanum á sínum tíma, bað
hún Sigga Siguijóns (leikara) að
gera eitthvað fyndið fyrir bömin.
Hann var alveg til í það, en sagði
að hann þyrfti að hafa handrit.
Þetta gerðist, þegar við Valdís
(Óskarsdóttir) vorum með þætti
hjá útvarpinu. Vorum við beðnar
að gera handrit að fjórum þáttum
fyrir bamatíma sjónvarpsins, sem
síðar urðu tólf. Óg þar eð bömin
elskuðu Elías svo mikið þá fékk
einn útgefandinn þá hugmynd að
það mætti gera bók um Elías.
Valdís fór að vinna að
kvikmyndum um þetta leyti svo
það kom í minn hlut að skrifa
bókina.“
— Hver er Elías?
„Hann er allt það sem mig,
Valdísi og Sigga langaði til að
vera þegar við vorum lítil. Elías
er lúmskur og kjaftfor og heldur
að heimurinn snúist í kringum
hann. Hann lætur ekki troða á
sér eða hefta sig á neinn hátt.
Hann myndi til dæmis aldrei
þegjandi og hljóðalaust láta
fullorðna troðast framfyrir sig í
röðinni út í búð. Hann er hrifínn
af fullorðnu fólki, sem kemur ekki
fram við hann eins og krakka,
eins og til dæmis konunni, sem
svaraði auglýsingu í einu
dagblaðanna, þar sem Elías var
að selja alla búslóð foreldra sinna.
Eftir að hafa rætt við Elías gat
hún alveg hugsað sér að gera út
um viðskiptin við hann einan.
Þetta kunni Elías að meta!“
— Af hveiju er Elías I
matrósafötum?
„Það var „proppsið" hjá
sjónvarpinu, sem réði því.
Reyndar voru allir strákar í
matrósafötum þegar ég var
krakki. Annars hef ég haft
áhyggjur af því að Elíasi yrði
kalt, því hann er í stuttbuxum.
En í bókunum er sjaldan minnst
Kðpa bókarlnnar
á klæðnað hans. Reyndar varð
hann einu sinni lasin í
sjónvarpsþáttunum og þurfti að
fara í náttföt. Þegar Siggi var
kominn í náttfötin kom í ljós, að
bringuhárin hans gægðust fram
úr hálsmálinu. En það var
náttúrlega ófært, því Elías var
bara 11 ára. Svo ég krafðist þess
að Siggi rakaði af sér bringuhárin.
En hann þvemeitaði svo við
leystum málið með því að binda
trefíl um hálsinn á honum."
— Nú er Elias búinn að vera
ellefu ára í fimm ár. Er það
ekki svolítið hæpið?
„Við höfum nú gert bragarbót
á því og hann er orðinn 13 ára í
þessari nýju bók, þetta fer þó
mjög leynt og segja má að hann
sé svolítið óeðlilegur miðað við
aldur. En það kemur ekkert að
sök, því fjölskyldan öll er skrítin
og verður sífellt skrítnari."
— Þetta er engin venjuleg
vísitölufjölskylda, sem þú ert
að fjalla um i bókinni, þvi á
heimilinu búa lika þau Magga
móða, eða móðursystir hans,
og heimilisvinurinn Misja.
„Það er rétt, þessi fjölskylda
er frekar óvenjuleg. Þau eru auk
þess alltaf að lenda í vandræðum
og það er Elías sem reddar öllu.
Það þarf semsagt bam til að
bjarga hlutunum þegar í óefni er
komið."
í nýjustu bókinni um Elías
er hann kominn til Ítalíu, nánar
tiltekið til Sikileyjar. í siðustu
bók var hann í Kanada, þýðir
þetta að hann ferðist með þér
hvert á land sem þú ferð?
„Nei, ég hef aldrei komið til
Kanada og það var bara fyrir
tilviljun að ég fékk að vita að það
væri til borg í Kanada, sem héti
Prins Albert, en þar gerist sagan.
Hins vegar bjuggum ég og bömin
mín þijú á Sikiley í eitt og hálft
ár og það sem gerist í þessari
safnar öllum þeim dýrum sem
hann hugsanlega getur haft hjá
sér. Við emm með hunda og
ketti, kóngulær, eðlur, en ekki
krókódfl, því hann kemst ekki
fyrir í baðkerinu, og snákar eru
í pöntun.
nýju bók höfum við allt upplifað
þar.“
---Nú ert þú farin að skrifa
skáldsögur fyrir börn en varst
þekktari fyrir svæsnar
þjóðfélagsádeilur, hver er
skýringin á þessum
sinnaskiptum?
„Þetta eru engin sinnaskipti,
þetta æxlaðist bara svona. Annars
ætlaði ég aldrei að skrifa
þjóðfélagsádeilur alla ævi. Mig
langar til að ljúga líka.“
— Þú ert þá með nýja
skáldsögu í smíðum?
„Hún er nú ekki komin á neitt
framkvæmdarstig. En mig langar
til að skrifa bók, sem nálgast
náttúruna. Ég hreifst mjög af bók
Gerald Durrell, sem heitir
fjölskylda mín og önnur dýr og
fjallar um dýr. En það má segja
að ég sé í óvenju mikilli nálægð
við dýralífíð þessa dagana, því
sonur minn, sem er fjórtán ára,
Flest það sem hendlr Elías og fjölskyldu
hans í nýju bókinní, sem gerist á Sikiley,
upplifðu höf undurinn og börnin hennar í
raun og veru. Allar teikningar í bókinni
eru eftir Brian Pilkington.
Auður Haralds
Ég varð vör við það um daginn
að strákurinn notar dýrin líkt og
strákar nota frímerkin sín þegar
þeir eru hrifnir af stúlkum. Ég
heyrði hann nefnilega segja við
stúlku, sem honum leist vel á,
viltu ekki koma inn til mín og sjá
tarantúlumar mínar, en tarantúla
er baneitruð kónguló.
— Baneitraðar kóngulær!
Og þú ert ekkert hrædd?
„Ég var einu sinni afskaplega
hrædd við kóngulær og öskraði
alltaf þegar ég sá þær. En ég er
hætt að öskra. Ég snerti þær þó
aldrei af fijálsum vilja en sýni
þeim þá tillitssemi að taka ekki
niður vefinn þeirra fyrr en þær
eru famar.“
— Svo við höldum okkur við
Elías, má búast við framhaldi
á sögunni af honum?
„Já, því okkur fínnst ekki rétt
að láta hann daga upp í útlöndum.
En upp frá því mun hann fá
unglingabólur og fara að hlaupa
á eftir stelpum.“
— Svona í lokin, er öðruvísi
að skrifa í Róm en Reykjavík?
„Nei, það fínnst mér ekki, því
efniviðurinn kemur innanfrá en
ekki svo mikið frá umhverfínu.
En það sem gerir gæfumuninn
er að það er mun ódýrara að búa
hér. Sígarettupakkinn kostar ekki
nema sextíu kall,
kampavínsfíaskan þijátíu krónur
og nautasteikin tvo þriðju af því
sem hún kostar heima. Við höfum
meira að segja efni á því að fara
stundum út að borða án þess að
láta skrifa það hjá okkur. Og nú
er til dæmis glampandi sól úti og
ég get farið út á svalimar á
nærfötunum, til að taka niður
þvottinn minn.“
— Þið ætlið semsagt að
dvelja áfram á Ítalíu?
„Eg er að hugsa um að læra
arabísku og fara síðan til einhvers
af Miðjarðarhafslöndunum, þar
sem slegist er minnst. Eða þá við
fömm til Kenýa, þar sem sonur
minn getur dvalið innan um öll
þessi hættulegu dýr eins og ljón
og villisvín. Mig hálf langar
þangað líka.“