Morgunblaðið - 18.01.1987, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 18. JANÚAR 1987
23
Áhugasvið Virginiu Hall náði einkum til „heiðursmanna“ eins og þessa skuggalega hóps á myndinni,
en þeir teljast stofnendur Morðs hf., og mun myndin tekin á hótel Franconia New York, í tilefni merk-
isdagsins, sem var 11. nóvember 1931. Benjamín (Bugsy) Siegel er annar frá vinstri. Seíji skoðandinn
hönd að efri strikinu kemur dálítið merkilegt i ljós — einkum hugsi menn sér loðhúfur á kollunum í
stað hattanna__________
okkur næstum ekki farið að standa
á sama. Sigurður og Zwi Screiber
námu saman í hinum fræga skóla
Art Students League við fimmtug-
ustu og sjöundu götu. Þangað
fórum við Sigurður einmitt morgun-
inn eftir og kíktum inn í nokkrar
skólastofur, en mér lék mikil for-
vitni á að sjá aðbúnaðinn þar. Var
það mjög lærdómsríkt innlit og
bauð ég Sigurði upp á kaffí og
köku á hominu við skólann á eftir.
Þar var kominn nýr og snyrtilegur
veitingastaður í stað þess gamla,
sem var helst frægur fyrir það, að
á árum áður var Jackson Pollock
þar tíður gestur og heldur betur
hátt uppi að jafnaði. FVægð hans
byggist nú ekki á því, öllu heldur
staðarins, en hins vegar varð það
honum sjálfum að fjörtjóni.
Margt frægra listamanna hefur
numið við þennan listaskóla, sem
svo aftur hafa varpað ljóma á stofn-
unina, en skólinn hins vegar er
sagður hafa sett niður og vera svip-
ur hjá sjón miðað við fyrri tíð.
Ekki skal það tekið of alvarlega,
því að listaskólar eiga sín góðu og
vondu tímabil, sitt á hvað, og eng-
inn veit í raun með vissu hvort ofan
er verður fyrr en löngu seinna.
Þennan morgun hafði orðið mik-
ill bruni skammt frá hótelinu okkar
og skoðuðum við Sigurður verks-
ummerkin er við gengum þar hjá.
Slíkir brunar virðast nokkuð al-
gengir í miðborginni og þá einkum
í hinum eldri og hrörlegri bygging-
um þar sem endurbóta er þörf.
Telst naumast einleikið frekar en
margt annað, sem sprottið er af
skyldri endumýjunarþörf á heima-
slóðum. En hér er vissulega leikið
með eldinn sé tekið mið af hinni
gífurlegu hættu, sem slíkum bruna
er samfara, þar sem mannmergðin
og þrengslin geta verið yfírþyrm-
andi. Slökkviliðið er því fljótt á
vettvang er slíkt kemur fyrir og
viðbúnaður mikill.
Það virðist því margt gert fyrir
endumýjunarþörfína, þar sem fast-
eignaverð fermetra er sagt fara upp
í milljónir dollara! Við áttum svo
allir ánægjulegt síðdegi með Zwi
Screiber, sem fór með okkur í heim-
sókn til valkyiju nokkurrar, Lydiu
Dona að nafni, sem sýndi okkur
verk sín, sem byggjast á vélrænum
einingum, í dágóða stund og gaf
skýrslu um hækkandi listasól sína.
Tjáði hún okkur að verk sín fæm
á allt að 600.000 kr. stykkið, en
hér kemur inn í dæmið að umboðs-
maðurinn hirðir a.m.k. 50%, auk
þess sem listamennimir verða að
láta af hendi myndir fyrir lítið og
jafnvel ekkert hingað og þangað í
auglýsingaskyni og fyrir sómann.
Gott eigum við, að ennþá skuli
þetta kerfí ekki vera allsráðandi á
Fróni og verður vonandi aldrei.
Á því sviði er áríðandi að halda
vöku sinni — allan sólarhringinn.
Bragi Ásgeirsson
Hin nafntogaða brúður mafíunnar, Virginia Hall, i villtri sveiflu
ásamt rumbasöngvaranum og brillantínigæjanum Miguelito Valdez
í næturklúbb í New York á fjórða áratugnum. Virginia þótti þar
villtust og trylltust allra og er sögð hafa safnað glæponum eins og
aðrir frímerkjum.
að skreðari hennar, Howard Greer,
hannaði einnig föt á Maríu af Rúm-
eníu, Isadoru Duncan og Grétu
Garbo.
Örlög hennar urðu og ekki síður
„hugljúf“ en margra vina hennar,
en hún framdi sjálfsmorð í Heuberg
við Salzburg árið 1966. Hún skildi
eftir sig seðil og á honum stóð:
„Mér þykir fyrir því að verða að
hverfa á þennan hátt.“
Virginia Hill hafði þá komið end-
urminningum sínum á þrykk og þar
stendur m.a. „Ég tók lífinu eins og
það kom og þegar mín stund upp
rennur mun ég ekki beijast á móti.
Því fyrr sem ég yfirgef þennan
táradal því betra."
... Tiiviljanir og óvæntar uppá-
komur einkenndu þessa ferð frá
upphafí til síðasta dags og þannig
voru menningarkönnuðirnir þrír
fyrstu fjóra dagana. Málarinn
Tryggvi Ólafsson kom því marg-
faldur til New York, en ekki
einfaldur svo sem lengi leit út fyr-
ir...
Sigurður Örlygsson listmálari
vissi ekkert af okkur er hann pant-
aði flugfar til New York og ei heldur
hvar við myndum halda til, en hann
var skráður á sama hótel! Hafði
hann hlotið ferðina að gjöf frá
Freyju sinni í tilefni fertugsafmælis
síns, en hann nam þar í einn vetur
fyrir réttum áratug og hafði áhuga
á að riíja upp ýmislegt í heims-
borginni. Hann hugðist hitta vin
sinn er þar býr og dvelja hjá hon-
um, en þrátt fyrir eftirgrennslan
og ótal símahringingar náði hann
ekki sambandi við Israelsmanninn
og hélt helst, að hann væri ekki í
borginni.
Er við vorum svo á gangi í SOHO,
eftir að sýningarsalir lokuðu, annað
kvöld okkar í borginni, langaði alla
í kaffí og aðra tilfallandi hressingu
og héldum inn á fyrsta veitinga-
stað, sem við sáum og fór Sigurður
á undan. Hið fyrsta, sem hann rek-
ur augun í, er inn kom, var einmitt
þessi vinur hans og urðu þar fagn-
aðarfundir.
Svipuð atvik voru mjög einkenn-
andi fyrir þessa ferð alla og var
„BIONDA
44
+ ♦♦•
WILKENS BSF
SILFURBUÐIN
LAUGAVEG 55 SÍMI 11066
SÉRVERSLUN MEÐ BORÐBÚNAÐ í 29 ÁR