Morgunblaðið - 11.03.1987, Side 40

40
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 11. MARZ 1987
Flugkonan
Beryl Markham.
BerylMarkham og Atlantshafsflug hennarfyrir 50 árum
Þann 5. september sl. voru liðin 50 ár frá því að enska (austur-afríska) flugkonan Beryl
Markham flaug yfir Norður-Atlantshafið, frá austri til vesturs, ein síns liðs, og varð fyrst
kvenna til þess, og raunar fyrst allra til að fljúga frá Englandi til Norður-Ameríku einliða.
Frétt Morgunblaðsins og Ríkisútvarpsins 6. september 1936. (Samkv. einkaskeyti og FÚ í gær).
Glæfralegt Atl-
antshafsflug
Enska hefðarfrúin Beryl Mark-
ham lagði af stað ein í flugvél frá
Englandi til Ameríku í gærkveldi
þrátt fyrir að veðurútlit væri slæmt,
og er ferðalag hennar talið mesta
fífldirfska.
Engin loftskeytatæki eru í flug-
vélinni. í dag kl. 4 kom fregn um
að sést hefði til flugvélar hennar
yfir Nýfundnalandi og síðar að hún
hefði þurft að nauðlenda lálægt St.
John í New-Brunswick, en sú frétt
þykir mjög vafasöm.
Frú Markham er fyrsta konan,
sem hefír flogið yfir Atlantshafið
frá austri til vesturs ein síns liðs.
Mbl.
Fjórum árum áður hafði kunningi
hennar, flugkappinn J.A. Mollison,
fyrstur flogið j)essa leið einn síns
liðs, þá frá írlandi til Pennfield
Ridge, New Brunswick.
í maí 1932 flaug hinsvegar
ameríska flugkonan Amelia Ear-
hart frá Harbour Grace á Ný-
fundnalandi, austur yfír hafíð til
LondonderiY á Norður-írlandi, og
mér er nær að halda að flug Beryl
Markham hafi ekki borið jafn hátt,
sem skyldi vegna þessa flugs Amel-
iu. Amelia Erhart hvarf á einflugi
yfir Kyrrahafi 1937 eins og kunn-
ugt er, og þrátt fyrir víðtæka leit
urðu menn einskis vísari um afdrif
hennar.
Beryl Markham iagði upp frá
Abingdon í Berkshire á Englandi
að kvöldi 4. september 1936 í eins-
hreyfílsflugvél, búinni þeim lág-
markstækjum, sem þá tíðkuðust í
slíkum farkostum. Siglingatæki
voru engin utan einn eða tveir
kompásar, og radíótækjum var ekki
til að dreifa. Flugtíminn allur til
Floyd Bennet-flugvallar í New York
var áætlaður rúmur sólarhringur
eða um 28 klukkustundir eftir því
sem ég kemst næst. Millilending
var fyrirhuguð á Sydney-flugvelli á
Nova Scotia og flugtíminn yfír haf-
ið reiknaður um 20 klukkustundir.
Ferðin endaði hinsvegar í
ónefndri mýri nálægt Baline Nova
Scotia eftir erfítt flug og miklar
gangtruflanir í hreyflinum (senni-
lega ísing í blöndungi) eftir 21
klukkustunda og 25 mínútna flug.
Flugvélin skemmdist nokkuð, en
Markham slapp að mestu ómeidd.
Hún átti aðeins örskammt flug eft-
ir til Sydney- flugvallar.
Áhugi minn fyrir þessu flugi
Beryl Markham yfír Atlantshaf
vaknaði eftir að hafa lesið bók
hennar „West With The Night“ eða
Vestur með nóttinni. Heiti bókar-
innar segir raunar til um þann tíma
sólarhringsins, sem hún valdi sér
til að leggja upp í þessa löngu og
glæfralegu flugferð.
Hún réttilega velur sér þann
kostinn að fljúga mest allt yfirhafs-
flugið að nóttu til og þar af leiðandi
taka land vestanhafs árla dags.
Með því nýtur hún einnig dags-
birtunnar við lendingu á Nova
Scotia. Eftir það eru svo öll leiðar-
mörk auðsjáanlegri að deginum,
alla leið til New York, þar sem hún
ætlar sér að ná lokamarkinu laust
fyrir sólsetur. Nákvæm tímamörk
er ekki að fínna í bók hennar.
Því nefni ég þetta hér, að mér
finnst aðdragandi flugsins og ferðin
sjálf áhugaverð. Á það skal þó bent
að á þessum árum voru margir ofur-
hugar flugsins, sem lögðu upp í
langferðir, kannski meira af kappi
en forsjá, og virðist Beryl Markham
enginn eftirbátur þeirra að kjarki
til a.m.k.
í ljósi þeirra staðreynda að hún
stundaði mest allt sitt flug í Aust-
ur-Afríku þar sem hún bjó, og þess
vegna, að vissu marki, vanmetur
hún óravíddir úfíns Atlantshafsins.
Þar gilda að vísu sömu lögmál, en
náttúran er öndverð.