Morgunblaðið - 24.03.1987, Blaðsíða 66

66
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 24. MARZ 1987
4
„ þetto. er ekkert tiL að habx áhyggjaroj)
pii pcxrft bara. aJb drekka mára. vcctn."
ást er...
... að faðma hana
fallega.
TM Reo U S Pat. Off.-all rights reserveo
c19ö4 Los Angeles Times Syndicale
Það hefði nú verið eðlilegt
að segja mér að ferðinni
væri heitið hingað upp til
að hefja smíði fjallaskála?
Má er skoða báta sem fara
vel við húfuna?
HGS er ekki ánægður með vegina í Vestur-Skaftafellssýslu. Myndir er tekin við Mosaháls þar sem
unnið var við veginn á síðasta ári.
Af hverju eru vegirnir svona
vondir í Vestur-Skaftafellssýslu
I
Af hveiju verðum við Vestur-
Skaftfellingar að þola svona vonda
vegi? Vissulega er búið að klessa
slatta af malbiki hér og þar og
þakka skildi það en verst er að það
er ekki nóg ef allir hinir vegimir
verða algjörlega útundan. Vegurinn
frá Kirkjubæjarklaustri að Laka-
vegi við Eldhraun er bókstaflega
búinn og það sama má segja um
Landbrotsveg, Meðallandsveg og
veginn í Skaftártungu. Að sjálf-
sögðu er öllum þeim vegfarendum
er keyrðu veginn um Mýrdalssand
á síðasta ári sú glæfraferð í fersku
minni. Þessir vegir sem um er rætt
eru stórhættulegir jafnt kunnugum
sem ókunnugum. I vetur mynduð-
ust djúp hvörf í vegina sem aldeilis
var nú ekki verið að hafa fyrir að
laga. Ekki má nú gleyma öllum
forarpyttunum sem hafa myndast
núna að undanförnu. Reyndar tóku
blessaðir vegagerðarmennimir sig
til og slettu í helstu pyttina en það
var nú ekki verið að velja fínasta
ofaníburðinn. Nei, nei, stærðarinnar
stórgrýti inn á miðjum vegi.
Ég hélt nú lengi í þá veiku von
að ástand vega væri svona bág-
borið víðar en hér. Því miður komst
ég að öðm. Ég fór til Egilsstaða í
síðustu viku og alla leiðina þangað
var hægt að keyra umhugsunar-
laust á 70—90 km hraða og varð
mér þá hugsað til „fullrar aðgæslu-
veganna" í V-Skaft. Ég skil ekki
hvemig þessir vegir eiga að mæta
öllum þeim ökuþunga sem er hér
ár hvert?
HGS
Víkverji skrifar
HÖGNI HREKKVtSI
Fyrir nokkrum misserum birt-
ist forystugrein hér í
Morgunblaðinu, þar sem lýst var
þungum áhyggjum blaðsins yfir
því, hvað strætisvagnar á götum
Reykjavíkur yrðu ljótir, ef þeir
yrðu málaðir í þeim gula lit, sem
þá var ráðgerður. Ahrifamáttur
leiðarans reyndist ekki meiri en
svo, að skömmu seinna voru allir
strætisvagnar borgarinnar mál-
aðir gulir og ljótir!
í fyrradag birtist hér í blaðinu
athyglisverð frásögn eftir Elínu
Pálmadóttur, þar sem hún segir
frá því, að nokkrir listamenn,
þ.á.m. okkar eigin Erró, hafi ver-
ið fengnir til þess að skreyta
strætisvagna í Frakklandi. Með
greininni birtast litmyndir, sem
sýna, svo að ekki verður um villzt,
að þetta hefur tekizt mjög vel
og er skemmtileg nýjung og til-
breyting. Sjálfur sagði Erró í
viðtali við Elínu: „Ég vil gera
þetta eins vel og ég get. Ef vel
tekst til, þá verður haldið áfram
og listamenn geta þama fengið
ómæld verkefni. Hvað ætli séu
margir strætisvagnar í hversu
mörgum borgum í Frakklandi?
Og svo finnst mér ekki síðra að
mála á strætisvagn en t.d. að
gera leiktjöld, því strætisvagnar
eru úti og fara um allt, svo að
fólkið sér þá og býr við þá í dag-
legu lífi sínu.“
Hér er tækifæri fyrir Davíð
Oddsson til þess að bæta úr þeim
alvarlegu mistökum, þegar hann
lét mála strætisvagnana í þessum
ljóta gula lit. Þetta er tilvalið
verkefni fyrir listamenn.
XXX
þannig t.d. að fyrst mátti heyra
viðtalið við þá fyrir utan Arnar-
hvol í útvarpi, síðan sama viðtal
í Stöð 2 og loks aftur í ríkissjón-
varpinu. Víkveija sýnist þessir
fjölmiðlar vera komnir í töluverð-
an vanda. Það þarf mikla
áhugamenn um pólitík til þess
að menn leggi á sig að hlusta á
sömu viðtölin í 3-4 stöðvum.
XXX
Víkveiji gat ekki betur séð
en ríkissjónvarpið eyddi 20
mínútum í frásögn af málum
Alberts Guðmundssonar í frétt-
atíma í fyrrakvöld. Það gat út
af fyrir sig verið eðlilegt, ef sjón-
varpið hefði haft einhveijar
raunverulegar fréttir að færa.
En svo var ekki. Athyglisvert er,
að nú eru sjónvarps- og útvarps-
stöðvar komnar í þá stöðu að
senda út sömu viðtölin við menn.
Fréttamenn þessara stöðva
töluðu samtímis við Þorstein og
Albert á sunnudagsmorgun,
Nú hefur sjónvarpið lokið við
að sýna spænska mynda-
flokkinn um Goya og í fyrrakvöld
tók við franskur myndaflokkur
um Colette. Það er óskapleg hvíld
í því fólgin -þótt ekki kæmi ann-
að til!- að horfa á sjónvarpsþætti,
sem búnir eru til annars staðar
en í Bandaríkjunum. Þetta
ameríska rusl er orðið yfirþyrm-
andi í sjónvarpsstöðvunum hér.
Ríkissjónvarpið stendur sig vel
að þessu leyti. Stöð 2 má áreiðan-
lega fara að gæta sín að missa
ekki áhorfendur og áskrifendur
af þessum sökum.